Η νέα γενιά με το ΚΚΕ. Για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό! Σοσιαλισμός, η απάντηση στον 21ο αιώνα!

 
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

φίλες και φίλοι,

Σήμερα εδώ, στο Φοιτητικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πανεπιστημιούπολη της Αθήνας, χτυπά η καρδιά των φοιτητών που όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν δώσει αλλεπάλληλες μάχες για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα!

Όλων όσοι δεν το έβαλαν κάτω παρά τη διαρκή προσπάθεια συκοφάντησης των αγώνων και των διεκδικήσεών τους από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των ΜΜΕ, όσων συγκρούστηκαν με την κρατική καταστολή!

Όλων όσοι επιλέγουν να στέκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, που πάντα βρίσκεται στην πάλη των λαών κόντρα στην αδικία!

Σήμερα εδώ είστε αυτοί που δώσατε με πείσμα τη μάχη των πρόσφατων φοιτητικών εκλογών, που ανέδειξαν την «Πανσπουδαστική ΚΣ» 1η δύναμη στην Αθήνα και πανελλαδικά, 36 χρόνια μετά, στέλνοντας μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.

Με πρωτιά στο ΕΚΠΑ, στο Μετσόβιο, στο Πάντειο, στο Γεωπονικό, στο ΠΑΔΑ και στο ΠΑΠΕΙ, σε δεκάδες συλλόγους, σε όλες τις εστίες της Αθήνας.

Και αυτό το μήνυμα ελπίδας στέλνει και το σημερινό Φοιτητικό Φεστιβάλ!

Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά!

Με εφόδια το χαμόγελο και το «μπράβο» που ακούσαμε από χιλιάδες νέους και νέες, από χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, ακόμη και από κάποιους που πιθανά δεν συμμετείχαν στις εκλογές, αλλά και από μεγαλύτερους, παλιότερες γενιές φοιτητών, που χάρηκαν μαζί μας και πήραν «ανάσα» από αυτό το ιστορικό αποτέλεσμα.

Συνεχίζουμε με νέα ορμή, που δίνει η εμπιστοσύνη και η κοινή δράση που αναπτύξαμε με χιλιάδες νέους που ήταν υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια της «Πανσπουδαστικής» και συνέβαλαν καθοριστικά στη σαρωτική επικράτησή της.

Συνεχίζουμε με πιο βαθιά συνειδητοποίηση της δύναμης που δίνει η συμμετοχή σε επαναστατική οργάνωση, η έμπνευση για την πρωτοπόρα καθημερινή δράση να πηγάζει από καινοτόμες, ανατρεπτικές, επαναστατικές ιδέες.

Όλα αυτά, δηλαδή, που κατακτάμε μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ και μας επιτρέπουν να ξεπερνάμε τις δυσκολίες, να δυναμώνουμε μέσα σε πρωτόγνωρες για τη νεολαία εξελίξεις και να εκφράζουμε το πιο δυναμικό τμήμα των φοιτητών, που «δεν βολεύεται με λιγότερο ουρανό».

Αυτή είναι η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, η Νεολαία του ΚΚΕ! Και για αυτό μπορούμε να πούμε, χωρίς ίχνος αυτάρκειας, ότι τα καταφέραμε! Τα καταφέρατε!

Το τι σημαίνει αυτή η επιτυχία φαίνεται και από την ανησυχία και την αμηχανία των αστικών κομμάτων, που δεν μπορούν ακόμα να χωνέψουν το αποτέλεσμα.

Δεν μπορούν να χωνέψουν πως ένα σημαντικό τμήμα νέων δεν συναινεί - δεν αποδέχεται τη σφαγή των δικαιωμάτων του από καμία κυβέρνηση, αλλά κάνει κριτήριο της δράσης του και της στάσης του αξίες και ιδανικά πολύ διαφορετικά από αυτά του σημερινού συστήματος.

Τι άλλο εκτός από ανησυχία δείχνει η άρνηση - τουλάχιστον δημόσια - του κόμματος της ΝΔ και της ΔΑΠ να δεχτούν την ήττα τους, απαξιώνοντας την ψήφο 52.000 φοιτητών;

 Αν και οι εικόνες από τις ανοιχτές εκδηλώσεις τους μιλούν από μόνες τους - ένα δράμα…

Δεν υποτιμάμε καθόλου ότι παίρνουν και θα πάρουν μέτρα, γιατί ενοχλήθηκαν πολύ, καταλαβαίνουν καλά τι έγινε.

Από την επόμενη κιόλας βδομάδα των εκλογών φάνηκε η προσπάθειά τους να απαξιώσουν, αλλά και να υπονομεύσουν τους Φοιτητικούς Συλλόγους με τις εξαγγελίες Κεραμέως για τη δημιουργία «συμβουλίων φοιτητών» - παραμάγαζων των κυβερνήσεων και των διοικήσεων.

Αλλά και τι άλλο εκτός από αμηχανία είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει το αποτέλεσμα στα μέτρα του, στην επιδίωξή του να εμφανιστεί ως «σωτήρας» της νεολαίας, την ίδια ώρα που η παράταξή του στα ΑΕΙ δεν βρήκε την ψήφο της και η φετινή της επιτυχία είναι ότι πέρασε για λίγες ψήφους τα λευκά…

Από κοντά και διάφορες ομάδες που τους έπεσε βαριά η ήττα της ΔΑΠ από την ΠΚΣ και ξεκίνησαν τις συκοφαντίες, τον εκφυλισμό των συλλογικών διαδικασιών των συλλόγων, την καραμέλα περί «κομματικών συλλόγων και κινητοποιήσεων», παίζοντας τελικά το παιχνίδι της κυβέρνησης.

Ελπιδοφόρα σπίθα που μπορεί να ανάψει την πυρκαγιά του αγώνα για όλα εκείνα που οι φοιτητές ονειρεύονται

Τους το κάνουμε καθαρό. Σε όλους τους!

Όσους πρόθυμους «αρνητές της αλήθειας» κι αν επιστρατεύσουν, όσα στοιχεία κι αν μαγειρέψουν, όσα εμπόδια κι αν βάλουν στη λειτουργία των συλλόγων, δεν θα καταφέρουν να φιμώσουν τη φωνή των φοιτητών.

Οι γεμάτες γαρύφαλλα κάλπες των φοιτητικών εκλογών της 18ης Μάη, που έριξαν «κόκκινο στη νύχτα», είναι η ελπιδοφόρα σπίθα που μπορεί να ανάψει την πυρκαγιά της ανυπακοής, της αντίστασης και του αγώνα για όλα εκείνα που οι φοιτητές ονειρεύονται.

Και θα φροντίσουμε εμείς για αυτό!

Στις φετινές φοιτητικές εκλογές διαμορφώθηκε ένας νέος συσχετισμός, σχεδόν σε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους της χώρας, συσχετισμός που μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους και στην πανελλαδική έκφραση - οργάνωση του φοιτητικού κινήματος.

Ξέρουμε ότι αναλαμβάνουμε αναβαθμισμένα και σύνθετα καθήκοντα και μεγάλη ευθύνη.

Δεν αποσπόμαστε από τη σημασία που έχει η προσπάθεια για να αναζωογονηθούν οι σύλλογοι, να αξιοποιηθεί η νέα κατάσταση για να βελτιωθεί η λειτουργία και η δράση τους, να μεγαλώσει η συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες τους.

Να γίνουν ζωντανές εστίες συλλογικότητας στην πάλη για τις σπουδές και τη ζωή που έχει ανάγκη ο κάθε φοιτητής σήμερα, για να μπορεί να εκφράζεται και να διεκδικεί ενάντια σε ό,τι τον «πνίγει», να μην είναι κανείς μόνος στις δυσκολίες της ζωής, για να γίνει τελικά πρωταγωνιστής και όχι θεατής στις εξελίξεις! 

Έχουμε καθαρό ότι στο επίπεδο του συλλόγου κρίνεται σε μεγάλο βαθμό η προώθηση του στόχου για αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος! 

Και μπορεί και πρέπει αυτή η προσπάθεια να εκφραστεί και σε πανελλαδικό επίπεδο, με τη συσπείρωση δεκάδων νέων συλλόγων στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών.

Να δυναμώσει, δηλαδή, το μέτωπο των συλλόγων, των επιτροπών, των φοιτητών που συντονίζουν τη δράση τους απέναντι στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων, τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με πλαίσιο πάλης που θέτει επιθετικά τις σύγχρονες διεκδικήσεις για σπουδές και ζωή με δικαιώματα. 

Για να δυναμώσει η αγωνιστική συμπόρευση της σπουδάζουσας νεολαίας με το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, για να αποκρουστεί η ενιαία επίθεση που δέχονται τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς, που βουλιάζει στην ανασφάλεια της εργασιακής ζούγκλας, που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις για τα κέρδη των αφεντικών. 

Και τα μηνύματα από εκεί είναι πολύ ελπιδοφόρα.

Σήμερα ξεκίνησε η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ με συμμετοχή - ρεκόρ, που ξεπερνά τα 500 Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα.

Αυτό το σημαντικό γεγονός για την εργατική τάξη της χώρας μας, για τη νεολαία μπορεί να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη νέων αγώνων, στην αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, με νέες δυνάμεις, απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων, στα νέα δεινά που περιμένουν τον λαό μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την ένταση της εκμετάλλευσης και το δυνάμωμα της φτώχειας, την ένταση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, το δυνάμωμα της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής βίας.

Το σύνθημα της σύσκεψης «στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη» φωτίζει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει και η νεολαία, για να βάλει εμπόδια και να ακυρώσει στην πράξη τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις.

Όπως έκαναν οι εργάτες της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, των οικοδόμων και της «e-food», απειθαρχώντας στους αντεργατικούς νόμους Βρούτση - Αχτσιόγλου και Χατζηδάκη.

Αν οι εργαζόμενοι αποδέχονταν μοιρολατρικά την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ ή είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε μια κυβερνητική εναλλαγή, οι εμβληματικοί αυτοί αγώνες δεν θα είχαν γίνει.

Δεν θα είχε διαμορφωθεί ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που στήριξε αυτούς τους αγώνες και διαπαιδαγώγησε ευρύτερες δυνάμεις.

Κι όμως, οι εργαζόμενοι μέσα από αυτούς τους αγώνες κέρδισαν να ακυρωθούν απολύσεις, να μην πεταχτούν έξω από χώρους δουλειάς και τα σπίτια τους, να υπογραφούν ΣΣΕ και να αυξηθούν μισθοί. Ό,τι κέρδισαν, δεν τους τα χάρισε καμία κυβέρνηση, αντίθετα όλες οι κυβερνήσεις νομοθετούσαν σε βάρος τους.

Και κυρίως κέρδισαν να στέκονται με ψηλά το κεφάλι, προετοιμάζοντας με τη στάση τους νέους, πιο σημαντικούς αγώνες!

Στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο τα όνειρα και οι ελπίδες των φοιτητών είναι ξένα, οι διεκδικήσεις τους πρέπει να μπουν στο περιθώριο

Αυτός είναι ο δρόμος για να μείνει στα χαρτιά το αντιλαϊκό έργο όλων των κυβερνήσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση που προσθέτει νέα εμπόδια στις σπουδές των φοιτητών.

Όπως και ο νέος νόμος - πλαίσιο της Κεραμέως, που παρουσιάστηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο, συνεχίζοντας την παράδοση την τελευταία δεκαετία να ψηφίζουν τα εκπαιδευτικά μέτρα με τις σχολές κλειστές για να αποφύγουν τις αντιδράσεις των φοιτητών.

Ο νόμος αυτός συμπληρώνει και εμπλουτίζει το νομοθετικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί όλα αυτά τα χρόνια από όλων των ειδών τις κυβερνήσεις.

Στις 400 σελίδες του δεν υπάρχει κουβέντα για την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, την κάλυψη των 3.000 κενών θέσεων καθηγητών, την ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας σε συνθήκες εκτόξευσης της ακρίβειας, την κατοχύρωση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους απόφοιτους.

Δεν πρόκειται για καμία επανάσταση, όπως διακηρύττει ο κ. Μητσοτάκης όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, αλλά για διατήρηση και εμβάθυνση του ίδιου αδιέξοδου δρόμου της εμπορευματοποίησης της γνώσης και της έρευνας, της αποσύνδεσης των πτυχίων από το επάγγελμα, όπως αναλύθηκε πολύ σωστά και αναλυτικά στη χτεσινή σας εκδήλωση.

Η κυβέρνηση λαμβάνει υπόψη της ότι μια σειρά διατάξεις που επαναφέρει, έχουν μείνει στα χαρτιά εξαιτίας της αντίστασης που πρόβαλε το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα. 

Γι’ αυτό επιχειρεί να τελειώσει με τους φοιτητικούς συλλόγους και τους αγώνες των φοιτητών.

Αυτό υπηρετεί η εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας μέσα στα Ιδρύματα, που αναβλήθηκε για άλλη μια φορά κάτω από την αποφασιστική στάση των συλλόγων.

Το κρατικό σχέδιο νομιμοποίησης της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας με επίκεντρο το ΑΠΘ απέτυχε, οι φοιτητές τούς γύρισαν την πλάτη!

Αυτό υπηρετεί και η ανοιχτή υπονόμευση των Φοιτητικών Συλλόγων με τα ενιαία ψηφοδέλτια και τα συμβούλια φοιτητών, που ο ρόλος τους περιορίζεται σε αυτόν του «πλασιέ» της πολιτικής των κυβερνήσεων και του χειροκροτητή της επιχειρηματικής λειτουργίας του πανεπιστημίου ΑΕ. 

Όσο το πανεπιστήμιο απομακρύνεται από τις κοινωνικές ανάγκες, από τις δυνατότητες η γνώση που παράγεται σε αυτό να δίνει απάντηση στα λαϊκά βάσανα, να δίνει προοπτική στους νέους και τις νέες, τόσο περισσότερο θα αξιοποιείται η καταστολή, θα μπαίνουν εμπόδια στη συλλογική αμφισβήτηση και δράση. 

Στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο τα όνειρα και οι ελπίδες των φοιτητών είναι ξένα, οι διεκδικήσεις τους πρέπει να μπουν στο περιθώριο. 

Απέναντι, λοιπόν, στις διακηρύξεις και τα ιδεολογήματα του υπουργείου Παιδείας για τον νέο νόμο - πλαίσιο, θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας, με όρους πιο μαζικού κινήματος, πάνω στο στέρεο βάθρο που μας δίνει η πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας.

Είναι η μόνη πρόταση που έχει ανοιχτό μέτωπο με τη λογική των χαμηλών απαιτήσεων. Δεν είναι πολυτέλεια οι αξιοπρεπείς συνθήκες φοίτησης, εργασίας και ζωής. Είναι αναγκαιότητα. Είναι εφικτό. 

Είναι η μόνη πρόταση που αντιπαρατίθεται με το σύνολο της στρατηγικής του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και όχι μόνο σε δευτερεύουσες πλευρές της. 

Εναντιώνεται στην εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης, της έρευνας, των πτυχίων. Εναντιώνεται στο να είναι εμπόρευμα η Παιδεία και όχι μόνο στους όρους εκμετάλλευσής του.

Δεν είναι αναχρονισμός η αντίθεση στην επιχειρηματική λειτουργία, είναι αναγκαιότητα για να σταθεί στα πόδια της η νέα γενιά των επιστημόνων, είναι υποχρέωση όσων αγαπάνε την επιστήμη τους, που έγιναν επιστήμονες για να κατακτήσουν νέες περιοχές της γνώσης και να τις χαρίσουν στην ανθρωπότητα, να την ανακουφίσουν από τον μόχθο.

Είναι η μόνη πρόταση που υπερασπίζεται τον επιστημονικό χαρακτήρα προγραμμάτων σπουδών και τη σύνδεσή τους με πλήρη εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων.

Οι ευέλικτοι εργαζόμενοι δεν είναι εκσυγχρονισμός, είναι επιστροφή σε μια νέου τύπου δουλεία και εξαθλίωση, όσο όμορφες διαφημίσεις κι αν δείχνουν με το να δουλεύουν από εξωτικές παραλίες. 

Το ξέρουν όσοι έχουν ξενιτευτεί, όσοι περιπλανώνται από δουλειά σε δουλειά για χρόνια και αναρωτιούνται πότε θα σταματήσει πια αυτό το μαρτύριο.

Το ξέρουν όσοι δουλεύουν «ευέλικτα» στο θαύμα του τουρισμού με τις 16 ευέλικτες σχέσεις εργασίας και τις διαλυμένες ΣΣΕ, με την εκτόξευση των κρουσμάτων του Covid στα τουριστικά θέρετρα και ανέχονται από πάνω τους εργοδότες να παραπονιούνται, γιατί λένε δεν πάνε αρκετοί Έλληνες εργαζόμενοι να γίνουν δούλοι για να θησαυρίζει το ξενοδοχειακό κεφάλαιο!

Όσο αυτοί μετράνε τα κέρδη τους πάνω σε σακατεμένους και ξεζουμισμένους εργαζόμενους, η πλειοψηφία της νεολαίας μετράει τα ψιλά της για να βγάλει τον μήνα, τον μισθό που δεν φτάνει για να πληρωθεί το ρεύμα, τα καύσιμα και το σούπερ μάρκετ.

Με το ΚΚΕ για να μπούνε μπροστά οι ανάγκες του λαού!

Φίλες και φίλοι,

Τώρα είναι πιο κρίσιμο να βαδίσουμε μαζί, για να ανατραπούν όλα αυτά που έχουν γίνει θηλιά στον λαιμό του λαού και της νεολαίας, για να αντιμετωπίσουμε όλα όσα βλέπουμε γύρω μας και μας ανησυχούν.

Μπορούμε να βαδίσουμε μαζί, ακόμη κι αν υπάρχουν πράγματα που μας χωρίζουν.

Απάντηση θα είναι να κάνουμε πράξη το σύνθημα των φοιτητικών εκλογών και να ενωθούμε όλοι αυτοί που έχουμε κοινά συμφέροντα, προσδοκίες, που έχουμε κοινούς στόχους και διεκδικήσεις, αυτοί που γνωρίζονται πολύ καλά μέσα στα αμφιθέατρα, που έχουν βρεθεί στην ίδια γραμμή του αγώνα και θα βρεθούν σε πολλές ακόμα στο μέλλον.

Και να αφήσουμε μόνους τους όσους έπαιξαν με τις ανάγκες των φοιτητών, όλα τα κόμματα που το καθένα έχει ξεχωριστή συμβολή στο να καταδικάσουν τις λαϊκές οικογένειες στην ακρίβεια, τη νεολαία στη μισή δουλειά με μισή ζωή.

Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση! Με το ΚΚΕ για να μπούνε μπροστά οι ανάγκες του λαού!

Αν τα τελευταία χρόνια υπήρξαν στιγμές που ο λαός μας χαμογέλασε, ένιωσε περήφανος και πήρε ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας, είναι εκείνες που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. 

Θυμηθείτε την αρχή της πανδημίας, την ιστορική συγκέντρωση των συνδικάτων στο Σύνταγμα, την Πρωτομαγιά του 2020, με τις εικόνες των διαδηλωτών, με αποστάσεις και μέτρα προστασίας, αλλά κυρίως με τις υψωμένες γροθιές, που έστειλαν τις απαγορεύσεις στον κάλαθο των αχρήστων, να κάνουν τον γύρο του κόσμου και να περνούν στην ιστορία.

Δεν ήταν μόνο ο συμβολισμός, αλλά και η υπόσχεση ότι ο λαός δεν θα σκύψει το κεφάλι. Δεν θα επιτρέψει εμπόδια στη δράση του να διεκδικεί, να έχει δικαιώματα, να προστατεύεται η υγεία του.

Οι κομμουνιστές έδειξαν τον δρόμο.

Και λίγο αργότερα, στην ιστορική καταδίκη της εγκληματικής - ναζιστικής Χρυσής Αυγής, όταν βούλιαξε η Αθήνα για να ακουστεί παντού η παλλαϊκή απαίτηση: Οι ναζί στη φυλακή! Μπλόκο στους φασίστες σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης, σε κάθε γειτονιά!

Αλλά κι εκεί που το αστικό κράτος έκανε ξανά τα στραβά μάτια και ανεχόταν τα τάγματα εφόδου να επιτίθενται σε μαθητές και φοιτητές, πάλι το ΚΚΕ ήταν μπροστά, στη Σταυρούπολη, στο Μενίδι, παντού, εκεί που μια ΚΝίτισσα μαθήτρια ύψωσε ανάστημα μέσα στο σχολείο στη συμμορία των ναζί και πίσω της υψώθηκε ο οργανωμένος μαζικός αγώνας των εργαζομένων και της νεολαίας.

Αυτός ο αγώνας που στοχεύει τη ρίζα του κακού, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, αυτός που θα οδηγήσει τον φασισμό οριστικά και αμετάκλητα εκεί που ανήκει: Στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Λίγους μήνες αργότερα και οι απαγορεύσεις ξανά κουρελόχαρτο. 17 Νοέμβρη 2020 και αιφνιδιαστικά, έξω από την αμερικανική πρεσβεία, το σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» ακούστηκε δυνατά και έστειλε ξανά μήνυμα παγκόσμιο.

Κυβέρνηση και κατασταλτικοί μηχανισμοί ταρακουνήθηκαν, άρχισαν να ψάχνονται, δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε...

Τα παπαγαλάκια κατάπιαν τη γλώσσα τους και η αμηχανία τους διασκέδαζε τον τηλεθεατή.

Και το έργο δεν είχε τελειώσει εκεί.

Λίγες ώρες μετά, ξανά στους δρόμους, κι αυτή τη φορά πολλαπλάσιοι και η Σταδίου να σείεται από το «ένας αιώνας αγώνας και θυσία».

Δύο φορές κουρέλι οι απαγορεύσεις σε μία μόνο μέρα! Καταστολή, αύρες, ΜΑΤ, αλλά πώς να καλύψουν το κάζο; Πώς να πνίξουν τις φωνές που ακούστηκαν δυνατά και κάτω από τη μάσκα;

Ξανά οι κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή. 

Και μετά οι εργάτες, ελπίδα και ανάσα, να δείχνουν τον μοναδικό, νικηφόρο δρόμο, μακριά από «σωτήρες» και λύσεις εντός του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας.

Το κέντρο της Αθήνας ένα «κόκκινο ποτάμι», παντού κόκκινο από τους ντελιβεράδες της «e-food», όπως και χθες. 

Αλλά και στο λιμάνι του Πειραιά ξεσηκωμός, για το αίμα του νεκρού συναδέλφου. Ούτε οι καγκελόπορτες της COSCO δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την οργή, ξηλώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Απεργία, τα πλοία ουρά μέχρι την Αίγινα. Δεν έδεσε κανένα μέχρι να κερδίσουν οι εργάτες.

Σύμβαση, μεροκάματο, ασφάλεια, ούτε βήμα πίσω.

Και μετά φωτιά και ατσάλι. Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ μια γροθιά, όχι μόνο για τη δουλειά, αλλά για ολόκληρη τη ζωή τους, για τα παιδιά τους.

Σε όλα τα μεγάλα πάντα μπροστά η πρωτοπορία!

Κι εκεί που ο λαός έκανε την αλληλεγγύη του πράξη και τη μετέτρεψε σε σύνθημα.

Εκεί που λαός σώζει τον λαό ήταν και εκεί οι κομμουνιστές.

Είτε φωτιές είτε χιόνια, πριν ακόμα φτάσει κι ο κρατικός μηχανισμός ακόμα, Κόμμα παντός καιρού και συνθηκών.  

Ώσπου ήρθε ο πόλεμος και ξεχείλισε η υποκρισία του ευρωΝΑΤΟικού τόξου.

Και εκεί όμως το Κόμμα μας έκανε τη διαφορά.

Στην ιστορική συγκέντρωση έξω από τη ρωσική πρεσβεία με κατεύθυνση προς την αμερικάνικη.

Στο στόχαστρο, γιατί δεν διαλέγει ληστή και δεν σκύβει μπροστά στη ΝΑΤΟική υπακοή. Αλλά καθαρά επιμένοντας να αναδεικνύει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σύγκρουσης και τον επικίνδυνο ρόλο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Να αφήνει μερικά «σουβενίρ» κόκκινης μπογιάς στις φρεγάτες των δολοφόνων και να τους κάνει να λυσσάνε.

Να σώζει την τιμή του λαού με την απουσία του στην ομιλία Ζελένσκι όταν το ΝΑΤΟικό τόξο χειροκρότησε τους φασίστες καμαρωτά ή στα μουλωχτά, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25.

Να διατρανώνει ότι τα ελληνικά λιμάνια είναι των λαών και όχι βάσεις ή στόχοι των ιμπεριαλιστών!

Να αποκαλύπτει μέσα από τον «Ριζοσπάστη» την αλήθεια για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, τις βάσεις που έχουν παραχωρήσει όλες οι κυβερνήσεις, τα όπλα που στέλνουν αποψιλώνοντας την άμυνα των νησιών του Αιγαίου, χρεώνοντας τον ελληνικό λαό με δισ. για τους επιθετικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, που δεν έχουν καμία σχέση με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας. 

Να φανερώνει πως πίσω από αυτή την εμπλοκή είναι τα σχέδια των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, που ποντάρουν σε «χρυσές δουλειές», όπως οι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν κλείσει συμβόλαια για να μεταφέρουν το πανάκριβο αμερικανικό υγροποιημένο αέριο (LNG).

Να καταρρίπτει το παραμύθι ότι «το ΝΑΤΟ μας προστατεύει» όταν ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ τροφοδοτούν την προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, παζαρεύουν μαζί της για να την κρατήσουν στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο με ανταλλάγματα βαριά για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, στην πορεία συνδιαχείρισης του Αιγαίου.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν νοιάζονται αν τα νησιά είναι ελληνικά ή τουρκικά, αρκεί να είναι ΝΑΤΟικά, το δηλώνουν πια κάθε μέρα!

Όταν γκρεμίζεις τις αυταπάτες, βλέπεις το μέλλον καθαρά

Σήμερα που η νέα γενιά βλέπει τη ζωή της να μπαίνει στο στόχαστρο, που βλέπει τα δικαιώματά της συνεχώς να συρρικνώνονται, δίκαια αναρωτιέται ποιος είναι ο δρόμος για να καταφέρει να ζήσει καλύτερα, ποια είναι η λύση για να καταφέρει να πετύχει όλα όσα έχει ονειρευτεί, πώς μπορεί να βρει διέξοδο από την εργασιακή ανασφάλεια, τις κακοπληρωμένες και επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τις δουλειές χωρίς προοπτική, με τα εξαντλητικά ωράρια και τόσα άλλα αναρίθμητα εμπόδια που υψώνονται στις ζωές των νέων ανθρώπων. 

Τα μέλη της ΚΝΕ έχουν τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες, μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες για το μέλλον μας.

Ξέρουμε όμως και πολύ καλά ότι ο κλοιός σφίγγει γύρω από τα δικαιώματά μας για συγκεκριμένο λόγο και συμφέροντα.

Ληστεύουν τις ζωές μας για να εξυπηρετήσουν την κερδοφορία των αφεντικών.

Ξεζουμίζουν τη νέα γενιά για να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη οι εκμεταλλευτές του λαού και μάλιστα, σε όλες τις κρίσεις που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα, σαν κι αυτή που ξαναέρχεται, φορτώνουν κάθε φορά όλο και περισσότερα βάρη στις πλάτες μας.

Ξέρουμε, λοιπόν, ότι εχθρός μας είναι συνολικά το σύστημα που χτίστηκε και λειτουργεί σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων.

Καταλαβαίνουμε ότι ο καπιταλισμός είναι ο μεγάλος ένοχος όλων των δεινών που χτυπάνε τους λαούς, από τους πολέμους και την προσφυγιά μέχρι την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια.

Είναι το σύστημα που είτε βρίσκεται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη ζητά θυσίες και υποταγή στη διασφάλιση του κέρδους του και η εργατική τάξη να ασφυκτιά από τα δεσμά του.

 Γι’ αυτό είμαστε ορκισμένοι εχθροί του.

Είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού που θα μπορέσει να δώσει ανάσα και ελπίδα στην εργατική τάξη όσο τα κλειδιά της οικονομίας είναι στα χέρια των εκμεταλλευτών της.

Όσο, δηλαδή, ο πλούτος που παράγεται πηγαίνει σε μία χούφτα παράσιτα που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και όχι σε εκείνους που τον παράγουν. 

 Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά όσοι σπέρνουν τέτοιες επικίνδυνες αυταπάτες.

Είναι αυτοί που ουσιαστικά δίνουν το φιλί της ζωής σε ένα σύστημα που μένει ζωντανό όσο ματώνει τους εργάτες.

Την ίδια ώρα που μαλλιοτραβιούνται ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ στα κανάλια και τη Βουλή για το ποιος είναι ο «λιγότερο κακός» εκτελεστής των δικαιωμάτων μας, δηλώνουν έτοιμοι ακόμα και να συγκυβερνήσουν μεταξύ τους αν το απαιτήσει το κεφάλαιο, μοιράζουν τις ίδιες υποσχέσεις στο συνέδριο του ΣΕΒ για μείωση του πραγματικού μισθού των εργαζομένων που είναι ήδη στα τάρταρα.

Για αυτό το ΚΚΕ προειδοποιεί και επιβεβαιώνεται διαρκώς πως κάθε επόμενη κυβέρνηση θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, αφού θα διατηρήσει και θα εμπλουτίσει το αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο, από τη στιγμή που όλα τα αστικά κόμματα δηλώνουν πίστη:

 ‣ Στις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές «δεσμεύσεις» της χώρας.

 ‣ Στην «πράσινη μετάβαση» και την απελευθέρωση της Ενέργειας, κύριες αιτίες της ενεργειακής φτώχειας και εξάρτησης.

 ‣ Στα σχέδια του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ και τους αντιλαϊκούς του στόχους, το νέο αυτό υπερμνημόνιο για τους λαούς που είναι σε πλήρη ισχύ.

Αυτά θα αποτελούν και το πρόγραμμα όποιας κυβέρνησης κι αν προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές.

Τέτοιες κυβερνήσεις έχει ξαναζήσει ο λαός και έχει βιώσει την απογοήτευση και τις ψεύτικες ελπίδες.

Γι’ αυτό είναι η ώρα να ψάξει αλλού τη λύση!

Όταν γκρεμίζεις τις αυταπάτες, βλέπεις το μέλλον καθαρά.

Μπορείς να δεις πως μέσα από την ανθρώπινη εργασία, το μυαλό και τα χέρια των εργαζομένων όλου του κόσμου, έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για να ζούμε πολύ καλύτερα, με σύγχρονα δικαιώματα, χωρίς ανασφάλεια. 

Αυτή η πίστη ότι μπορούμε να χτίσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, μία κοινωνία ανθρώπινη, χωρίς εκμετάλλευση, είναι η δύναμη που μας γεμίζει θέληση και κουράγιο σήμερα.

Μας πεισμώνει να ανταποκριθούμε και να ξεπερνάμε τις δυσκολίες, μας δίνει κίνητρο να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο και με μεγαλύτερη ένταση.

Γι’ αυτό, όπως σήμερα κερδίζουμε μάχες που κάνουν όλη την εργατική τάξη περήφανη, είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο!

Σε αυτήν την κατεύθυνση καλούμε κάθε νέα και νέο να βαδίσει, να σταθεί στο πλάι του ΚΚΕ και των εργατικών αγώνων.

Να χαράξει ένα αγωνιστικό μονοπάτι στη ζωή του, που θα είναι περήφανος για τις θυσίες και τα ιδανικά του.

Για μας αυτό το μονοπάτι είναι μονόδρομος απέναντι στην καπιταλιστική σήψη και το βάρβαρο πρόσωπο που συνεχώς επιδεικνύει.

Είναι η μοναδική επιλογή απέναντι στα αδιέξοδα του συστήματος, αφού μπορεί να μπολιάσει τη διέξοδο που βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη για να σπάσουν τα δεσμά ενός συστήματος που έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια. 

 Ο αγώνας για τον σοσιαλισμό είναι αναγκαίος, ρεαλιστικός, ζωντανός.

Έτσι θέλουμε να βαδίζει η νέα γενιά, με το κεφάλι ψηλά, περήφανη για τη στάση ζωής της, για τους αγώνες της και για το Κόμμα της, περήφανη που βαδίζει μαζί με το ΚΚΕ, στο πλάι του εργαζόμενου λαού και πρωταγωνιστεί στην πάλη του κάθε μέρα, για μια καλύτερη ζωή.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι περήφανοι για τα μέλη τους και τα μέλη τους είναι περήφανα για το Κόμμα τους.

Γιατί, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζουν οι καιροί, που στην ένδοξη Ιστορία του ΚΚΕ κι αν υπήρξαν αμέτρητα εμπόδια, δεν πάμε βήμα πίσω από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας, δεν συμβιβαζόμαστε με το «λιγότερο κακό», με την υποταγή στο «λίγο», δεν μασάμε στην καταστολή και τις απειλές, σφίγγουμε τις γροθιές μας, κρατάμε ψηλά την κόκκινη σημαία και με βαθιά πίστη στο δίκιο του αγώνα μας παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τον φωτεινό κόσμο του μέλλοντος, τον κόσμο του σοσιαλισμού.

Ο αγώνας για τον Σοσιαλισμό είναι αναγκαίος, ρεαλιστικός, ζωντανός

Ανοίγεται κάθε μέρα με κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη που δίνουμε, με κάθε προσπάθεια που κάνουμε για να φτάσουν πιο πλατιά οι θέσεις και οι ιδέες του Κόμματος, για να ζωντανέψει ξανά η σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική, για να συσπειρώσουμε ευρύτερες δυνάμεις στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα, μέσα στο κίνημα, για να σηκώσουν ακόμα περισσότεροι τις σημαίες των διεκδικήσεών μας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας, για να δυναμώνει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός των αγώνων.

Σε αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε!

Κρατάμε τα λόγια του Νίκου Μπελογιάννη, που του έκοψαν πρόωρα το νήμα της ζωής πριν 70 χρόνια, και που έγραφε:

«Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να έχει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο είναι καθετί που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη…».

Και από αυτά τα λόγια δανειζόμαστε και ανακοινώνουμε σήμερα το σύνθημα του φετινού, του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ», που ξεκινά τώρα το ταξίδι του:

Η νέα γενιά με το ΚΚΕ

Για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό!

Σοσιαλισμός, η απάντηση στον 21ο αιώνα!

Καλή δύναμη και καλούς αγώνες!