Ο ένοχος έχει όνομα

Μετά από ένα «καυτό» τρίμηνο, όπου οι δασικές πυρκαγιές κατέγραψαν αύξηση έως και 750% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, πριν ξεκινήσει καν η αντιπυρική περίοδος, ο εφιάλτης της φωτιάς επέστρεψε στην Εύβοια το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από τη φωτιά που έκαψε τη βόρεια πλευρά του νησιού.

Οι καταγγελίες των κατοίκων, που έπεσαν στη φωτιά για να σώσουν την περιουσία τους, μιλάνε ξανά για μεγάλες καθυστερήσεις στην ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού και εγκληματικές ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό.

Μιλάνε για ακαθάριστα και αφύλακτα δάση, όπου η παραμικρή σπίθα μπορεί να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Μιλάνε για έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου πρόληψης, αλλά και αντιμετώπισης της φωτιάς, όταν αυτή ξεσπάσει.

Το μόνο ...σχέδιο που επαναλαμβάνεται από την πλευρά του κράτους είναι η υπενθύμιση της ατομικής ευθύνης και οι εντολές για εκκένωση των κατοικημένων περιοχών, όταν η πυρκαγιά φτάσει να απειλεί ανθρώπινες ζωές.

Εννοείται βέβαια ότι ακόμα κι αυτή επαφίεται στην ευθύνη του καθενός και δεν γίνεται με οργανωμένο τρόπο, ούτε με τα απαραίτητα μέσα, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή όσων τρέχουν να σωθούν από τη φωτιά.

Στο ίδιο έργο θεατής λοιπόν ο λαός για μια ακόμη φορά, παρά τα μεγάλα λόγια για το «πάθημα που έγινε μάθημα» μετά τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές σε Αττική και Β. Εύβοια, όπου οι πληγές που άνοιξαν στο δάσος και στους ανθρώπους δεν λένε να κλείσουν.

Και πώς να κλείσουν, όταν προτεραιότητα του κράτους δεν είναι η αποκατάσταση των τεράστιων ζημιών, η θωράκιση των δασών και των κατοίκων από μελλοντικές καταστροφές, αλλά η διαμόρφωση καλύτερων όρων για να αναπτυχθεί η επιχειρηματική δράση γύρω και πάνω στα καμένα.

Δέκα ολόκληρους μήνες μετά τη φωτιά στη Β. Εύβοια, τα «έργα φωτοδότες» που παρουσιάζει κάθε τόσο η κυβερνητική «επιτροπή ανασυγκρότησης», λούζουν με φως τα επιχειρηματικά συμφέροντα και βυθίζουν στο σκοτάδι τις ελπίδες των βιοπαλαιστών της περιοχής για μια καλύτερη ζωή μετά την καταστροφή.

Τα έργα της αντιπλημμυρικής προστασίας προχωρούν αποσπασματικά και με ρυθμούς χελώνας. Οι αποζημιώσεις σε αγροτοκτηνοτρόφους δεν δίνονται ή δίνονται με το σταγονόμετρο και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν φτάνουν «ούτε για ζήτω».

Οι υποδομές Υγείας και Παιδείας παραμένουν ρημαγμένες - πέρα από κάποιες «υποσχετικές» για δωρεές - όπως και άλλες, αναγκαίες για την επιβίωση των κατοίκων υποδομές, που η παλαιότητά τους επιβαρύνθηκε κι άλλο από τις πυρκαγιές.

Την ίδια ώρα, βέβαια, με ρυθμούς ...πολυβόλου, η κυβέρνηση ψηφίζει «αναπτυξιακούς» νόμους με ποικιλία διευκολύνσεων και επιδοτήσεων για τους «πράσινους» ομίλους. Ψηφίζει τον νέο κλιματικό νόμο, που στο όνομα της κλιματικής αλλαγής διευκολύνει ακόμα περισσότερο τις «πράσινες» μπίζνες.

Δεσμεύεται να στηρίξει τα μονοπώλια των ΑΠΕ και συνολικά της Ενέργειας με 80 και πλέον δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια, ενώ για τη δασοπροστασία και την πυρόσβεση επικαλείται τις «αντοχές της οικονομίας» για να δικαιολογήσει τα γλίσχρα κρατικά κονδύλια.

Δεν φταίει λοιπόν «ο κακός μας ο καιρός» για τις καταστροφές, που μετράμε κάθε τρεις και λίγο από φυσικές καταστροφές.

Ο ένοχος έχει όνομα: Είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως πηγή κέρδους για τα μονοπώλια, είτε με την εκμετάλλευση, είτε με την καταστροφή του.

Είναι το κράτος - θεματοφύλακας των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, με όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, που θωρακίζει την εμπορευματοποίηση της γης, την επιχειρηματική δράση ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές NATURA! Που λογαριάζει ως «κόστος» την προστασία της περιουσίας, ακόμα και της ζωή του λαού.

Γι' αυτό στον τελευταίο κλιματικό νόμο προβλέπεται η υποχρεωτική (ιδιωτική) ασφάλιση των κατοικιών που χτίζονται σε περιοχές με υψηλό δείκτη κινδύνου να πλημμυρίσουν ή να αρπάξουν φωτιά! Μιλάμε δηλαδή για αποθέωση της «ατομικής ευθύνης» στην πρόληψη και την προστασία από τις φυσικές καταστροφές.

Η προστασία των δασών και της περιουσίας του λαού περνάει μέσα από τον δικό του οργανωμένο αγώνα για ενίσχυση της δασοπροστασίας και της πυρόσβεσης με όλα τα αναγκαία μέσα και το προσωπικό.

Περνάει μέσα από την πάλη για την προστασία, την ανάδειξη και την αξιοποίηση του περιβάλλοντος με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γης και στην «πράσινη ανάπτυξη», που καταστρέφει και υποβαθμίζει το περιβάλλον στο όνομα των κερδών.