Παρασκήνιο και προσκήνιο

Την επόμενη βδομάδα αναμένεται να προσδιοριστεί η συζήτηση στη Βουλή με αφορμή την υπόθεση της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη. Η ουσία του σκανδάλου των υποκλοπών των επικοινωνιών δεν πρόκειται να φωτιστεί ιδιαίτερα από τη συγκεκριμένη συζήτηση. Κι αυτό γιατί, εκτός από το ΚΚΕ, κανένα άλλο κόμμα δε θέτει στο επίκεντρο την ανάγκη κατάργησης όλου του αντιδραστικού θεσμικού και νομοθετικού πλαισίου και των αντίστοιχων οδηγιών της ΕΕ, που λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας για τη δράση μηχανισμών και υπηρεσιών, υπηρέτες “πολλών αφεντάδων” κρατικών και παρακρατικών, εγχώριων και ξένων.

Όσοι πέφτουν από τα σύννεφα, με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση, είναι απορίας άξιο πώς τόσα χρόνια δεν έχουν ακούσει τίποτε για τις επαναλαμβανόμενες καταγγελίες του ΚΚΕ για τις “συνακροάσεις”-υποκλοπές στο τηλεφωνικό του κέντρο. Αποτελεί πρωτοτυπία η επιλεκτική ευαισθησία για την απαράδεκτη παρακολούθηση ενός πολιτικού αρχηγού και όχι ενός ολόκληρου πολιτικού κόμματος. Όπως και να ‘χει, το βορβορώδες παρασκήνιο αυτής της υπόθεσης δεν πρέπει να σκεπάσει το προσκήνιο που παραμένει επικίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα της πλειοψηφίας του λαού μας.

Ακόμα και ο διάσημος κινηματογραφικός γκαφατζής επιθεωρητής Ζακ Κλουζώ θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι η συγκεκριμένη υπόθεση “κουμπώνει” γάντι σε σενάρια και διεργασίες που έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση της περιβόητης πολιτικής σταθερότητας που τόσο έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα μονοπώλια, σε συνθήκες που οι ανταγωνισμοί οξύνονται, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες αναδιατάσσονται, ενώ οι πολεμικές προετοιμασίες εδώ και καιρό δεν αφορούν πλέον μόνο το μέτωπο του Ρωσο- Ουκρανικού πολέμου.

Ο Αύγουστος τελειώνει και από το “Ελντοράντο” του ελληνικού τουρισμού, θα μείνουν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου, θα μείνουν οι εξουθενωμένοι ξενοδοχοϋπάλληλοι, τα εκατομμύρια των εργαζομένων που δεν πήγαν ούτε μία μέρα διακοπές και αυτοί που επέστρεψαν και ακόμα κάνουν τον λογαριασμό για το τελευταίο ευρώ που δαπάνησαν.

Ακολουθούν δύσκολοι καιροί με έναν χειμώνα που προβλέπεται βαρύς κι ασήκωτος για την λαϊκή οικογένεια. Η πανδημία είναι εδώ, η ακρίβεια είναι εδώ, ο πόλεμος είναι εδώ.

Το διαρκές χαράτσωμα του λαού φούσκωσε τα κρατικά ταμεία με 5.1 δις ευρώ παραπάνω από αυτά που προϋπολόγιζε η κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας ότι οι ειδικοί, οι έμμεσοι φόροι, όπως και ο ΕΝΦΙΑ, κατατρώνε το λαϊκό εισόδημα και επιβάλλεται να καταργηθούν, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ. Αλλιώς, κάθε παροχή με την μορφή pass ή vouchers που μοιράζει σε λίγους από λίγα η κυβέρνηση της ΝΔ ή με την μορφή των “κοινωνικών μερισμάτων”, όπως υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προπληρωμένες επιταγές από την τσέπη του λαού και δεν αντιμετωπίζουν την παρατεταμένη ακρίβεια. Πολύ περισσότερο απέχουν έτη φωτός από μία πολιτική που στο επίκεντρο έχει την ικανοποίηση του συνόλου των σύγχρονων εργατικών – λαϊκών αναγκών για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για μόρφωση, υγεία, για ριζική αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής όλων των εργαζομένων. Στόχο έχουν να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να καλλιεργήσουν ψεύτικες προσδοκίες για το μέλλον. Γι’ αυτό και το επόμενο χρονικό διάστημα θα δυναμώσει ο δικομματικός καυγάς που αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για να γίνουν αποδεκτά από το λαό τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που εξασφαλίζουν συνθήκες πολιτικής σταθερότητας για λογαριασμό του κεφαλαίου, με τις αντίστοιχες κυβερνητικές λύσεις.

Η ΝΔ, ως κυβέρνηση, θα συνεχίσει να δίνει διαπιστευτήρια ότι “και θέλει και μπορεί” να προχωρήσει τα αντιλαϊκά μέτρα, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαφημίζει ότι αυτός είναι πιο ικανός στην εξασφάλιση της “κοινωνικής συνοχής”, ώστε σε συνθήκες ησυχίας να προχωράει το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Βέβαια και οι δύο πίνουν νερό στο όνομα της στρατηγικής της λεγόμενης “Πράσινης Μετάβασης” που χρυσοπληρώνει ο λαός μας με την ενεργειακή φτώχεια και ακρίβεια, στη διαχείριση του Ταμείου Ανάπτυξης της ΕΕ που συνοδεύεται με βαρύ φορτίο μνημονιακού τύπου μέτρων και μεταρρυθμίσεων, στις δεσμεύσεις που απορρέουν από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που συμμετέχει το ελληνικό κράτος και τις συμφωνίες που έχουν επί της ουσίας συνδιαμορφώσει υποθηκεύοντας το μέλλον του λαού μας, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε μία απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση.

Η σωτηρία δεν βρίσκεται ούτε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με τους ...“πρώην Κνίτες” υπουργούς, ούτε στην “προοδευτική” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον “πρώην Κνίτη” Τσίπρα... Η σωτηρία βρίσκεται στη λαϊκή δύναμη και αγωνιστική δράση σε συμπόρευση με τους “νυν” και “αεί” κομμουνιστές, που δεν τα δίπλωσαν σε καμία δύσκολη καμπή και ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Με αυτούς που δεν βρέθηκαν ποτέ κάτω από τις αιματοβαμμένες σημαίες της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων, με αυτούς που δεν υποτίμησαν ποτέ κανέναν εργατικό αγώνα και καμία μορφή πάλης, που δεν σαγηνεύτηκαν από καμία έγχρωμη “επανάσταση” ούτε έδωσαν χρόνο σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης “εθνικής ενότητας” που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί υπάρχει ταξική πάλη.

Μπροστά στις εξελίξεις ο λαός έχει μία δυνατότητα να δείξει την δύναμή του: Να βγει δυναμικά στον αγώνα και με την πάλη του να διαμορφώσει προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές και ανατροπές του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, ως το επίπεδο της εξουσίας.

Η συμπόρευση με το ΚΚΕ, αυτή την προοπτική δυναμώνει, που αποτελεί την πραγματική απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα. Γιατί το ΚΚΕ εξακολουθεί να πιστεύει -και έχει πρόγραμμα που το αποδεικνύει- ότι το πραγματικά σύγχρονο και καινοτόμο είναι η σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας που μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι εργατικές – λαϊκές ανάγκες θα πάψουν να είναι εμπορεύματα και θα αξιοποιούνται, στο πλαίσιο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, όλες οι σύγχρονες δυνατότητες για την ικανοποίησή τους.

 Αρθρο της Λουίζας Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» του Σαββατοκύριακου