Δικτατορία του κεφαλαίου: Το αληθινό πρόσωπο του σημερινού «επιτελικού κράτους δικαίου»

 «Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα να αλλάξουν». Αυτήν τη γνωστή αποστροφή (απ' την κλασική ταινία «Γατόπαρδος») θυμίζουν όλες οι παραλλαγές της απολογητικής και των προτάσεων του αστικού πολιτικού συστήματος για την υπόθεση των υποκλοπών. Μετά την αρχική αστεία προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει τις σοβαρές ευθύνες της και να παρουσιάσει το θέμα ως απλό ζήτημα «υπηρεσιακών αστοχιών», οι αστικές παρεμβάσεις κινούνται σε τρεις συμπληρωματικές κατευθύνσεις.

Η πρώτη εστιάζει σε θεσμικά και νομοθετικά κενά, λάθη, αοριστίες και παραλείψεις που υποτίθεται ευθύνονται για τις «χρόνιες παθογένειες» της ΕΥΠ και γενικότερα της κρατικής λειτουργίας. Σε αυτή την κατεύθυνση των προτάσεων επιμέρους διορθώσεων και συμπληρώσεων κινούνται όχι μόνο στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας.

Η δεύτερη εμφανίζει ως πηγή του προβλήματος το «παρακράτος της σκοτεινής ομάδας Μητσοτάκη», που παραβιάζει συστηματικά τους νόμους του συνταγματικού κράτους δικαίου και καλεί σε «προοδευτικό μέτωπο» για την αλλαγή της κυβέρνησης και την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας. Σ' αυτή τη γραμμή συγκλίνουν σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Η τρίτη εμφανίζει ως αιτία το σημερινό «υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης» στην Ελλάδα, που καθιστά στην πράξη ανεξέλεγκτο τον πρωθυπουργό και διασφαλίζει την τυπική νομιμότητα των ενεργειών του. Γι' αυτό προτείνει επίσης κάποιες αλλαγές για τη θεραπεία των υποτιθέμενων στρεβλώσεων του «κράτους δικαίου».

Ποια είναι η κοινή συνισταμένη όλων αυτών των παραλλαγών, όλου αυτού του θορύβου για τα θεσμικά κενά, τις ελλείψεις του νομοθετικού πλαισίου, τις νόμιμες και παράνομες κυβερνητικές ενέργειες; Να μη συζητηθεί η ταμπακιέρα. Να μη συζητηθεί ποια είναι η πραγματική αποστολή και ποια είναι τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί το σημερινό αστικό κράτος. Να μείνει στο απυρόβλητο και να θωρακιστεί ακόμα περισσότερο ο πραγματικός αντίπαλος των δικαιωμάτων του λαού, το σημερινό κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Αυτό το κράτος υπηρετεί σταθερά και αποφασιστικά το δίκιο του ισχυρότερου, τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος του λαού και όταν νομοθετεί και όταν παρακολουθεί και όταν καταστέλλει και όταν επιχειρεί να ενσωματώσει και να εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Το σύνολο των λειτουργιών και των θεσμών του αστικού κράτους υπηρετούσε, υπηρετεί και θα υπηρετεί το κεφάλαιο διεθνώς, σε όλα τα κράτη της ΕΕ και όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας παριστάνουν ότι αγνοούν αυτή την ιστορικά ακλόνητη και επιβεβαιωμένη αλήθεια. Δυστυχώς γι' αυτούς τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και αποδεικνύουν τη συνενοχή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για τη νόμιμη συνεχή παρακολούθηση του συνόλου των πολιτών. Αποδεικνύουν γενικότερα ότι το τρένο της αστικής διακυβέρνησης προχωρά σταθερά στις αντιλαϊκές ράγες που καθορίζει η άρχουσα τάξη, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όποιος κι αν είναι ο μηχανοδηγός, φιλελεύθερος, συντηρητικός, σοσιαλδημοκράτης.

Ο πρώην πράκτορας της CIA Εντουαρντ Σνόουντεν αποκάλυψε τη μαζική παρακολούθηση και επ' αόριστον αποθήκευση του συνόλου των ψηφιακών επικοινωνιών στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη απ' την κυβέρνηση των ΗΠΑ

Μόνιμο φακέλωμα για όλους σε ΗΠΑ και ΕΕ

Οσοι παριστάνουν τους έκπληκτους για τα πρόσφατα γεγονότα των υποκλοπών, παριστάνουν πως δεν γνωρίζουν την ιστορική αλυσίδα των πολιτικών ενεργειών που οδήγησε στη μόνιμη, συνεχή παρακολούθηση και στο ηλεκτρονικό φακέλωμα του συνόλου του πληθυσμού.

Στις ΗΠΑ η κρατική παρακολούθηση πολιτών πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις ήδη απ' τη δεκαετία του '50, με τον περιβόητο διευθυντή του FBI Εντγκαρ Χούβερ και το μεγάλο Πρόγραμμα Αντικατασκοπείας (COINTELPRO). Κλιμακώθηκε μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001, με τον Πατριωτικό Νόμο που έδινε τη δυνατότητα συνεχούς κρατικής παρακολούθησης του συνόλου των πληροφοριών των πολιτών, χωρίς συγκεκριμένες ενδείξεις εγκληματικής δραστηριότητας από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) στο πλαίσιο του Προεδρικού Προγράμματος Παρακολούθησης (PSP).

Η αμερικανική παρακολούθηση ξένων κυβερνήσεων που ανήκαν στο ΝΑΤΟ, με την αξιοποίηση του συστήματος Echelon, είναι επίσης γνωστή. Η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ φέρεται να ζήτησε εξηγήσεις απ' τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, μετά τις αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις των προσωπικών τηλεφώνων 122 ξένων ηγετών.

Την εικόνα των αποκαλύψεων συμπληρώνουν δύο πολύκροτες υποθέσεις. Η πρώτη, του ακτιβιστή Τζούλιαν Ασάνζ μέσω της ιστοσελίδας wikiLeaks, όπου μέσα απ' τη διαρροή χιλιάδων απόρρητων πληροφοριών των ΗΠΑ αποκαλύφθηκε ότι η CIA, εκτός απ' τη δυνατότητα να παρακάμπτει κάθε άμυνα προστασίας των κινητών τηλεφώνων, έχει βρει τρόπους να εισέρχεται ακόμα και σε συστήματα που δεν είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο. Η δεύτερη αφορούσε τις αποκαλύψεις του πράκτορα Εντουαρντ Σνόουντεν σχετικά με τη μαζική παρακολούθηση και επ' αόριστον αποθήκευση του συνόλου των ψηφιακών επικοινωνιών στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη απ' την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Η χρηματοδότηση και αξιοποίηση ιδιωτικών εταιρειών απ' τις μυστικές υπηρεσίες για παρακολουθήσεις είναι επίσης ήδη γνωστές με υποθέσεις όπως της «Geofeedia», της «NSO Group» με το λογισμικό «Pegasus» κ.λπ.

Αντίστοιχα στην ΕΕ έχει διαμορφωθεί με τη συνενοχή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και των ευρωπαϊκών κομμάτων τους ένα θεσμικό πλαίσιο και ένα πλέγμα από νόμους και Οδηγίες που επιτρέπουν τη νόμιμη παρακολούθηση και παραβίαση του απορρήτου του συνόλου των επικοινωνιών.

Οι κοινοτικές Οδηγίες και κανονισμοί που διασφαλίζουν την προληπτική και μαζική παρακολούθηση όλων των πολιτών, την εύκολη άρση του απόρρητου, την εμπορία και διακίνηση κατασκοπευτικού λογισμικού, τη νομιμοποίηση της πλατιάς επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων, δεν είναι χτεσινές. Δεν τις εφάρμοσε μόνο η ΝΔ, αλλά και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Πού ήταν και τι ψήφιζαν αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους αγανακτισμένους, όταν το ΚΚΕ προχωρούσε σε συνεχείς καταγγελίες αυτού του επικίνδυνου θεσμικού πλαισίου;

Τα αστικά επιτελεία ανησυχούν για τις κοινωνικές εκρήξεις, την πιθανή άνοδο του ριζοσπαστισμού και των αγώνων των εργαζομένων (φωτ. από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην COSCO)

Η πρόσφατη ελληνική πείρα

Η πολιτική ευθύνη των αστικών πολιτικών δυνάμεων που τώρα εμφανίζονται να ανησυχούν για τις «παθογένειες του συστήματος» είναι βαριά, μεγάλη και δεν μεταβιβάζεται. Ολοι μαζί στοχοποίησαν τον ριζοσπαστισμό του λαϊκού κινήματος, την ιδεολογία της βίας και του ολοκληρωτισμού, με βάση τις «αντιτρομοκρατικές» αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την προστασία της «δημόσιας ασφάλειας».

Ολοι μαζί διατήρησαν και εφάρμοσαν τον ν. 3917/2011 που νομιμοποιεί την προληπτική παρακολούθηση και το φακέλωμα της ζωής των πολιτών. Ολοι μαζί ενσωμάτωσαν με τον ν. 4624/2019 την Αστυνομική Οδηγία του 2016 της ΕΕ, που περιορίζει το δικαίωμα ενημέρωσης του πολίτη ότι παρακολουθείται προληπτικά για λόγους «εθνικής ασφάλειας».

Ετσι, απ' τις συνολικά 7.146 εισαγγελικές παρεμβάσεις άρσης απορρήτου για «λόγους εθνικής ασφάλειας» που εκδόθηκαν το 2012, φτάσαμε στις 15.475 κατά τη διάρκεια του 2021, με αποτέλεσμα να εκφράσει τον προβληματισμό της για την κατάσταση που διαμορφώνεται ακόμα και η ίδια η ΑΔΑΕ στην ετήσια έκθεσή της το 2019. Η πορεία που οδήγησε σε αύξηση 116% των παρακολουθήσεων την τελευταία δεκαετία δεν ανατράπηκε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο για τα συγκεκριμένα περιστατικά, δεν χρειαζόταν να φτάσουμε στην πρόσφατη υπόθεση Ανδρουλάκη για να εκφραστεί η όψιμη «προοδευτική ανησυχία». Ηταν ήδη αποδεδειγμένη η παγίδευση απ' την NSA του κινητού του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και δεκάδων άλλων κρατικών αξιωματούχων.

Είναι γνωστές οι συνεχείς καταγγελίες του ΚΚΕ για τις επαναλαμβανόμενες υποκλοπές και την παρακολούθηση ολόκληρου του Κόμματος το 2016, το 2017, το 2020 και φέτος. Ηδη γίνεται δικαστική έρευνα βάσει συγκεκριμένων ευρημάτων και στοιχείων. Είναι γνωστές οι τεκμηριωμένες καταγγελίες για παρακολούθηση δημοσιογράφων.

Επομένως την «μπάλα στην εξέδρα» προσπαθεί να πετάξει και η ΝΔ, που θέλει μια γενική και αόριστη συζήτηση περί ανεπαρκειών του υπάρχοντος πλαισίου αλλά και όσοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να διερευνηθεί μόνο η «υπόθεση Ανδρουλάκη».

Εκτόξευση κατασκοπευτικού δορυφόρου για το σύστημα «Εσελον»

Επιτελικό κράτος για ποιον;

Τι αποδεικνύουν όλα όσα προαναφέραμε;

Αποδεικνύουν ότι το ουσιαστικό πρόβλημα είναι η ίδια η οργάνωση της δικτατορίας του κεφαλαίου, η νόμιμη αποστολή του σημερινού αστικού κράτους, ο αντιδραστικός ρόλος του σε όλες τις πλευρές της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Γι' αυτό και κάθε συζήτηση για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της οργάνωσης, του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου πρέπει να ξεκινά απ' το βασικό πολιτικό ερώτημα: Για ποιον; Για τα συμφέροντα ποιας τάξης;

Το σημερινό κράτος είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, για τους ίδιους λόγους που είναι ικανό να οργανώσει την παρακολούθηση του λαού, την καταστολή των διαδηλώσεων, την υπονόμευση των απεργιών, το πάγωμα των μισθών. Διότι είναι το κράτος του κεφαλαίου. Τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων υπηρετούν και οι όποιες οργανωτικές αλλαγές στη δομή του κράτους και ο ψηφιακός μετασχηματισμός του.

Το σύγχρονο, «έξυπνο», ψηφιακό, επιτελικό κράτος δεν αποτελεί πρωτότυπη σύλληψη του αλαζονικού, συγκεντρωτικού πρωθυπουργού. Αποτελεί την προσαρμογή των λειτουργιών του κράτους με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Κανένα από τα βασικά στοιχεία του σχετικού νόμου 4622/2019 δεν αποτελούν ελληνική πρωτοτυπία: Ο στόχος βελτίωσης της κυβερνητικής ικανότητας στρατηγικού σχεδιασμού, τα διυπουργικά όργανα ελέγχου και συντονισμού του κυβερνητικού έργου, ο σχετικός διαχωρισμός πολιτικής και υπηρεσιακής διοίκησης, η αποτελεσματική αξιοποίηση των δήθεν ανεξάρτητων αρχών και της Τοπικής Διοίκησης κ.λπ. Ούτε είναι φυσικά νέο το φαινόμενο να αξιοποιούνται κρατικά όργανα και μηχανισμοί και για τα πιο στενά, ιδιοτελή συμφέροντα του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος.

Ο πιο μεγάλος κίνδυνος για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού προέρχεται απ' την ίδια τη νόμιμη λειτουργία του σημερινού «κράτους δικαίου» και όχι από τα όποια νομοθετικά κενά και τις παρακρατικές ομάδες. Πίσω απ' την κουρτίνα της τυπικής ισότητας των πολιτών, το κράτος θωρακίζει την ουσιαστική ανισότητα ανάμεσα σ' αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, κατέχουν τα μέσα παραγωγής και σ' αυτούς που η μόνη ελευθερία που τελικά διαθέτουν είναι να διαλέγουν κάθε φορά το αφεντικό τους.

Η κουρτίνα της τυπικής ισότητας κρύβει τη μόνιμη αθέατη βία που ασκεί το κεφάλαιο στους εργαζόμενους, κρύβει τον ζυγό της μισθωτής σκλαβιάς. Πάνω σ' αυτό το έδαφος υψώνονται απέναντι στον λαό η οργανωμένη βία του αστικού κράτους και η συστηματική προσπάθεια ενσωμάτωσης και εγκλωβισμού των εργαζομένων στην κυρίαρχη ιδεολογία.

Κάθε συζήτηση για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της οργάνωσης, του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου πρέπει να ξεκινά απ' το βασικό πολιτικό ερώτημα: Για ποιον; Για τα συμφέροντα ποιας τάξης;

Η «εθνική ασφάλεια» του κεφαλαίου και ο «εχθρός - λαός»

Γι' αυτό και στην πολιτική συζήτηση για νομοθετικά κενά και παραβάσεις δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε Δικαίου είναι το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης που υπηρετεί. Γι' αυτό επίσης το εκάστοτε Δίκαιο προστατεύεται και επιβάλλεται απ' την οργανωμένη κρατική δύναμη της τάξης που έχει την εξουσία τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Για παράδειγμα, η νομική κατηγορία εθνικής ασφάλειας δεν γεννήθηκε αυθαίρετα στο μυαλό κάποιων νομικών επιστημόνων. Υπηρετεί την αντικειμενική ανάγκη της δικτατορίας του κεφαλαίου να αντιμετωπίσει τόσο στο εσωτερικό της χώρας τον «εχθρό - λαό» όσο και τις άλλες αστικές τάξεις στον διεθνή ανταγωνισμό για τα μερίδια και τον έλεγχο των αγορών.

Γι' αυτό διατυπώνεται σκόπιμα με γενικό και αόριστο τρόπο ως συνταγματική πρόβλεψη και ταυτόχρονα προστατεύεται κάθε φορά συγκεκριμένα από πολλά ποινικά αδικήματα του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα. Γι' αυτό ο παλιός «κομμουνιστικός κίνδυνος» εμφανίζεται σήμερα με την εκσυγχρονισμένη μορφή του κινδύνου της ριζοσπαστικής ιδεολογίας της βίας και της τρομοκρατίας που συνεχώς διευρύνεται ως έννοια απ' τα επιτελεία της ΕΕ. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο της σημερινής αστικής νομιμότητας, του περιβόητου κράτους δικαίου. Αυτή είναι η κανονικότητα της περιβόητης «φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας».

Αστική προετοιμασία για την αντιμετώπιση του «δύσκολου χειμώνα»

Είναι φανερό ότι η υπόθεση της απαράδεκτης παρακολούθησης Ανδρουλάκη αξιοποιείται στο πλαίσιο των διεργασιών του αστικού πολιτικού συστήματος για την προετοιμασία της επόμενης μέρας.

Τα αστικά επιτελεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι οι ολέθριες συνέπειες για τον λαό απ' την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου θα φανούν πολύ πιο έντονα τον χειμώνα που έρχεται. Ανησυχούν για τις κοινωνικές εκρήξεις, την πιθανή άνοδο του ριζοσπαστισμού και των αγώνων των εργαζομένων, στο έδαφος της προβλεπόμενης θεαματικής αύξησης το επόμενο διάστημα της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας, του πληθωρισμού, της πιθανής επέκτασης της ιμπεριαλιστικής πολεμικής αναμέτρησης. Λαμβάνουν τα μηνύματα απ' τους αγρότες της Ολλανδίας μέχρι τους λιμενεργάτες της Βρετανίας. Φοβούνται ότι οι σπίθες αγώνων όπως της COSCO, των Πετρελαίων Καβάλας, της ΛΑΡΚΟ, της «e-food» μπορούν να μετατραπούν σε πυρκαγιά, αν δεν πάρουν τα κατάλληλα μέτρα.

Ταυτόχρονα, μέσα στο αστικό στρατόπεδο δυναμώνουν οι διαφωνίες και διαφορές για την κατανομή μεταξύ των ομίλων των πακέτων του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, για τον ρυθμό υλοποίησης της «πράσινης μετάβασης» και την αξιοποίηση των εγχώριων ορυκτών καυσίμων, για τον βαθμό στοίχισης με την πολιτική των ΗΠΑ για κλιμάκωση του ενεργειακού πολέμου με τη Ρωσία, για τη διαχείριση του μεγάλου κρατικού χρέους, για τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.

Ανάλογες αντιθέσεις οδηγούν στην πτώση της μιας κυβέρνησης μετά την άλλη σήμερα στην Ευρώπη, όπως βλέπουμε στη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία και στην αστάθεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Γαλλία και στη Γερμανία.

Η υπόθεση Ανδρουλάκη επιχειρείται λοιπόν στη χώρα μας να αξιοποιηθεί πολλαπλά απ' την αστική τάξη:

-- Για την εκτόνωση και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας στην παγίδα της κυβερνητικής εναλλαγής,

-- για τη δρομολόγηση συγκλίσεων για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας που θα διασφαλίσει με καλύτερους όρους τη σταθερότητα του συστήματος,

-- για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ διαφορετικών συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων για τη διανομή της νέας πίτας της κοινοτικής χρηματοδότησης το επόμενο διάστημα.

Μ' άλλα λόγια επιχειρείται απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να παρουσιαστεί ξανά το χιλιοειπωμένο και χρεοκοπημένο παραμύθι της προοδευτικής κυβέρνησης, που θα αποκαταστήσει τάχα το κράτος δικαίου και θα αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Να σκεπάσει ξανά ο θόρυβος κάποιων μικροαλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο τη σύγκλιση όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων στους στόχους του κεφαλαίου, στις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να σκεπάσει τη σύγκλιση στην πολιτική που θυσιάζει τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Την πολιτική που θα διατηρήσει και θα διευρύνει το σημερινό αντιδραστικό πλαίσιο. Να ασχοληθούμε μόνο με κάποια δέντρα παράνομων παρακολουθήσεων και να ξεχάσουμε το δάσος της νόμιμης παρακολούθησης όλου του λαού απ' το κράτος του κεφαλαίου.

Να γράψουμε το δικό μας σενάριο βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Καμιά κυβέρνηση συνεργασίας των αστικών πολιτικών δυνάμεων, όπως κι αν αυτοχαρακτηρίζεται, φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική, δεν μπορεί ούτε και θέλει να βγάλει τον λαό απ' τον βάλτο της αύξησης της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, που βαδίζει χέρι - χέρι με την ένταση της κρατικής καταστολής και της περιστολής των δικαιωμάτων του.

Η ελπίδα βρίσκεται μόνο στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά, που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τη δικτατορία του κεφαλαίου. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί στην οργάνωση αυτής της αντεπίθεσης, γιατί δεν έχει καμιά δέσμευση απ' την άρχουσα τάξη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και το αποδεικνύει καθημερινά με τη δράση των δυνάμεών του που πρωταγωνιστούν σε όλους τους αγώνες του λαού, αποτελούν την πραγματική αντιπολίτευση και φωτίζουν την πραγματική διέξοδο για τη λαϊκή ευημερία, τον σοσιαλισμό.

Για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, όχι μόνο του σημερινού αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου αλλά και του ίδιου του συστήματος που υπηρετεί, έχει ιδιαίτερη σημασία η πολιτική επιλογή του λαού, τόσο με την ψήφο του όσο και με την αγωνιστική στάση του. Με το ΚΚΕ, για να χαλάσουμε τα σενάρια της άρχουσας τάξης την επόμενη μέρα και να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ