Επιλογή γλώσσας

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Περνάει ο στρατός (Το αλβανικό)


Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία
πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία.
Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν
κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν.

– Ποιοι ήταν πατέρα οι νικηταί και ποιοι οι νικημένοι;
– Στον πόλεμο παιδί μου υπάρχουν μόνο σκοτωμένοι…

Τα κρυοπαγήματα και τα κουρέλια του θυμόταν.
– Και τα ανδραγαθήματα; Ρωτούσα. Αποκρινόταν:
– Μπορεί οι νεκροί που τάφηκαν μέσα στο χιόνι
που πολεμήσαν μοναχοί και που πεθάναν μόνοι…

– Κ’ η Παναγία που σας προστάτευε πού ήτανε πατέρα
δεν ήταν δίπλα σας όταν φωνάζατε Αέρα;
– Ίσως την έβλεπαν οι στρατηγοί την Παναγία
όταν μας ψάχνανε στους χάρτες μέσα στα γραφεία…


Θωμάς Γκόρπας
  Περνάει ο στρατός (Το αλβανικό) Τα ποιήματα εκδόσεις Ποταμός 


Ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, στις 20 Οκτώβρη1935.

Το 1954 έρχεται στην Αθήνα, όπου εργάζεται για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος και μετά ως βιβλιοπώλης και επιμελητής εκδόσεων. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1957, με τη συλλογή «Σπασμένος καιρός», από την οποία αναδύεται η μετεμφυλιακή Ελλάδα. Ακολουθούν άλλες οκτώ συλλογές, μεταξύ των οποίων οι: «Παλιές ειδήσεις», «Πανόραμα», «Στάσεις στο μέλλον», «Τα θεάματα», «Περνάει ο στρατός».

Το 1995 κυκλοφορεί το συγκεντρωτικό τόμο «Ποιήματα», ο οποίος περιλαμβάνει τις δημοσιευμένες και ανέκδοτες συλλογές και ποιήματά του. Ο Θ. Γκόρπας κατέλιπε πεζογραφήματα, λαογραφικές μελέτες για τη γενέτειρά του και σενάρια για ντοκιμαντέρ με θέματα την μετεμφυλιακή προλεταριοποίηση της κυνηγημένης και φτωχής αγροτιάς, την εσωτερική της μετανάστευση και το νέο αγώνα της στις πόλεις.

Πέθανε στην Αθήνα την Πρωταπριλιά του 2003.

2 σχόλια:

  1. 20χρονος νέος, τότε, πήγε στον πόλεμο για την λευτεριά της πατρίδας.
    Γύρισε στην Θεσσαλονίκη, κομμένα και τα 2 πόδια πάνω από το γόνατο.
    Μετά την απελευθέρωση η πατρίδα των ανταμείβει, με ένα περίπτερο, κάπου στην Νεάπολη, ένα νέο με πρόβλημα στο περπάτημα, κάποιους που "πολέμησαν" απο την Αθήνα τους έδωσαν παχυλές συντάξεις.
    Ο νέος χωρίς πόδια, δεν πήγε να ψηφίσει το 1946 και έτσι βαφτίστηκε κομουνιστής (καμιά σχέση, δεν είχε, με τους κομουνιστές) και ετσι του πήραν πίσω και το περίπτερο.
    Τα υπόλοιπα που ακολουθούσαν ήταν οτι και όλου του Ελληνικού Λαού.
    Αυτόν τον νέο, τότε, Ήρωα, πάντα, τον γνώρισα, ήταν ο νονός μου.
    ΑΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός ο Ήρωας, το υπόλοιπο της Ζωής του, το πέρασε "σαν" Κομουνιστής.
      Οι φασίστες, τον βάπτισαν χωρίς να ειναι, και η ζωή τον έκανε να ειναι Κομουνιστής.
      ΑΧ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου