Διάνα

Μια σπίθα. Τόσο φαίνεται ότι χρειάζεται για μια «γενικευμένη βαλκανική ανάφλεξη» με πυροκροτητή τα όσα συμβαίνουν τις μέρες αυτές στο Κόσοβο.

«Απορίας άξιο», αν ανατρέξει κανείς στο πώς παρουσιάζονται όσα έχουν μεσολαβήσει στα Βαλκάνια την τελευταία περίπου 20ετία, μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΝΑΤΟ και ΕΕ που διαμέλισε την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Την περίοδο αυτή είχαμε μεταξύ άλλων: Την είσοδο της πλειοψηφίας των βαλκανικών κρατών στο ΝΑΤΟ. Την είσοδο πολλών από αυτά στην ΕΕ και άλλων να βρίσκονται στον προθάλαμο. Τα «μεγάλα έργα» για την εμπορική και ενεργειακή σύνδεση της περιοχής με την ΕΕ και άλλες μεγάλες επενδύσεις. Τις συμφωνίες για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της Βαλκανικής, όπως η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών.

Σε αυτόν τον ευρωατλαντικό «χορό» πρωτοστατεί η ελληνική αστική τάξη, που με όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις, όπως και με τη σημερινή, επιδιώκει να αναβαθμίσει τα συμφέροντά της στην περιοχή. Για μια ακόμα φορά όμως επιβεβαιώνεται ότι όλα αυτά τα σχέδια, που κάθε φορά παρουσιάζονται ως «παράγοντες ασφάλειας και σταθερότητας», στην πραγματικότητα αποτελούν παράγοντες «αστάθειας» για τους λαούς, φορτώνοντας κι άλλη καύσιμη ύλη στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Οχι μόνο δεν «κλείνουν εκκρεμότητες» και δεν αποτελούν «αντίδοτο στον εθνικισμό και τους αλυτρωτισμούς», αλλά τους ταΐζουν και τους αξιοποιούν για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια με θύματα τους λαούς.

Αυτόν τον φαύλο κύκλο μόνο η κοινή πάλη των λαών μπορεί να τον σπάσει.