Επιλογή γλώσσας

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Μια μέρα σαν τη σημερινή

 01/01/1801

Τίθενται σε ισχύ οι «Νόμοι της Ένωσης» από τους οποίους προκύπτει το Ηνωμένο Βασίλειο της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

01/01/1820

Ξεσπά αστικοδημοκρατική επανάσταση στην Ισπανία. Έπειτα από έκκληση του Ισπανού μονάρχη το 1823 η Ιερά Συμμαχία εξουσιοδοτεί τη Γαλλία να επέμβει στον ισπανικό εμφύλιο. Η επανάσταση καταπνίγετσαναι και η μοναρχία αποκαθίσταται.

01/01/1822

Η Α’ Εθνοσυνέλευση (της Επιδαύρου) ψηφίζει το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο αποτελούσε μια σύνθεση ιδεών και αρχών, επηρεασμένων από τα αντίστοιχα επαναστατικά αστικά Συντάγματα της Αμερικής και της Γαλλίας.

01/01/1834

Συγκροτείται η τελωνειακή ένωση των γερμανικών κρατών με επικεφαλής την Πρωσία, γεγονός - σταθμός στη συγκρότηση του Γερμανικού αστικού κράτους.

01/01/1863

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Α. Λίνκολν εκδίδει τη Διακήρυξη Χειραφέτησης για την απελευθέρωση των σκλάβων στις εξεγερμένες Πολιτείες του Νότου.

01/01/1890

Ιδρύεται στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας ο Πανιώνιος.

01/01/1894

Πεθαίνει ο Γερμανός φυσικός Χάινριχ Ρούντολφ Χερτζ, ο πρώτος που πέτυχε την εκπομπή, μετάδοση και λήψη ραδιοκυμάτων. Το όνομά του δόθηκε στη μονάδα της συχνότητας.

01/01/1912

Γεννήθηκε ο ποιητής και πεζογράφος, Νικηφόρος Βρεττάκος.

  Νικηφόρος Βρεττάκος

Νικηφόρος Βρεττάκος

01/01/1912

Με την πτώση της δυναστείας των Τσινγκ η Κίνα γίνεται αστική δημοκρατία, η οποία διατηρείται μέχρι τη νίκη της κινεζικής σοσιαλιστικής επανάστασης το 1949.

01/01/1916

Πραγματοποιείται η πρώτη παγγερμανική συνδιάσκεψη του «Σπάρτακου», μιας οργάνωσης στην οποία συσπειρώθηκαν οι επαναστατικές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, έπειτα από τη στοίχιση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πίσω από τη γερμανική αστική τάξη στον Α’ παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ο «Σπάρτακος», πρόδρομος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη Γερμανική Επανάσταση του 1918. Ηγετικές μορφές του υπήρξαν οι Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ. 

«Σπάρτακος», πρόδρομος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας

01/01/1919

Σχηματίζεται η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας.

01/01/1942

Υπογράφεται στην Ουάσιγκτον η διακήρυξη 26 κρατών για τον αγώνα κατά του φασιστικού συνασπισμού (Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών).

01/01/1944

Συγκροτείται ο Λαϊκός Στρατός της Πολωνίας.

01/01/1944

Το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ θέτει σε εφαρμογή τις «Διατάξεις για την Αυτοδιοίκηση και τη Λαϊκή Δικαιοσύνη».

01/01/1956

Το Σουδάν αποκτά την ανεξαρτησία του από την Αίγυπτο και τη Βρετανία.

01/01/1958

Τίθεται σε ισχύ η Συνθήκη της Ρώμης: ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), που μετεξελίχθηκε στη σημερινή ΕΕ.

01/01/1958

Πέθανε ο ποιητής, κριτικός της λογοτεχνίας και μαχητικός δημοτικιστής Ρήγας Γκόλφης.

01/01/1959

Ο επαναστατικός κουβανικός στρατός μπαίνει στην Αβάνα, σφραγίζοντας τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Ο δικτάτορας Μπατίστα εγκαταλείπει την χώρα. 

1959: Ο Επαναστατικός Στρατός μπαίνει στην Αβάνα

01/01/1960

Τίθεται σε ισχύ το νέο Σύνταγμα της Λ. Δ. του Βιετνάμ.

01/01/1965

Ιδρύεται το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν.

01/01/1974

Σε αγωνιστική της «Boxing Day», ο Μπεστ φόρεσε για τελευταία φορά με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.  

Τζορτζ Μπεστ

01/01/1981

Η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ ως πλήρες μέλος. Η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ είχε πολλαπλά οφέλη για την ελληνική αστική τάξη, τραγικές όμως συνέπειες για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη και την αγροτιά.

Όλες οι πολιτικές δυνάμεις τότε, από τη «δεξιά» έως την «ανανεωτική αριστερά», είχαν στηρίξει αυτή την εξέλιξη. Κατά είχαν ταχθεί το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ (με το τελευταίο να αλλάζει στάση λίγο αργότερα). Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που έγκαιρα προειδοποίησε το λαό για την πραγματική φύση της ΕΟΚ, στέκοντας συνεπής πολέμιος των αντιλαϊκών πολιτικών της.

Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Κοινοπραξία Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ)

Επικυρώνεται η συνθήκη ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ

01/01/2005

Πεθαίνει η ηθοποιός Μαρία Αλκαίου.

5 σχόλια:

  1. 1966, ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ στέλνει Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα"αγάπης" στον Ελληνικό λαό.
    Σε αυτό το ντοκουμέντο μίσους και αντικομμουνισμού,ο Γλύξμπουργκ έγραφε επίσης ότι"βλέπω τα εθνικά κόμματα,με την αυτήν αγάπην..η ευθύνη όλων μας θα είναι μεγίστη εάν χαλαρώσωμεν την επαγρύπνησιν διά την προστασίαν του δημοκρατικού ημών πολιτεύματος από των εσωτερικών εχθρών του Έθνους."
    "Ο κομμουνισμός αποτελεί μίασμα..μολύνει και καθιστά ανύποπτον εχθρόν της πατρίδος πάντα ερχόμενον εις επαφήν με αυτόν, άτομον ή ομάδα, πάντα καλόν Ελληνα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1 Ιανουαρίου 1921, πεθαίνει, σε ηλικία μόλις 40 χρονών, η συνδικαλίστρια και σουφραζέτα Μαίρη Μακάρθουρ, ηγετική μορφή αγώνων των εργατριών στην Μ.Βρετανία στις αρχές του 20ου αιώνα.
    Γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1880. Το 1903 πήγε στο Λονδίνο και άρχισε να συμμετέχει ενεργά στους αγώνες των εργατριών. Ήρθε σε ρήξη με όσες σουφραζέτες διεκδικούσαν "ρεαλιστική" ψήφο μόνο για γυναίκες που έχουν ιδιοκτήσια και ζητούσε ίσα δικαιώματα ψήφου και για τις εργάτριες.
    Ήταν ηγετική μορφή της μεγάλης απεργίας των εργατριών στο Σταφορντσάϊρ το 1910-η οποία κράτησε 2 μήνες-και οδήγησε για πρώτη φορά στην χώρα σε κατώτατο μισθό για εργάτριες. Την επόμενη χρόνια, το 1911, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην "εξέγερση του Μπέρμοντσει", όταν 12.000 εργάτριες, απο 22 εργοστάσια, κατέβασαν αιφνιδιαστικά τα εργαλεία τους και βγήκαν στους δρόμους για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και καλύτερους μισθούς. Η Μακάρθουρ είχε την βασική ευθύνη για όλη την οργάνωση της απεργίας που ήταν και αυτή νικηφόρα. Την ίδια χρόνια, παντρεύτηκε τον Γουίλιαμ Άντερσον, συνδικαλιστή και στέλεχος των Εργατικών.
    Με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, ενω δήλωνε πως ήταν ενάντια στον πόλεμο, στην πράξη υποστήριξε όχι την αντιπολεμική δράση αλλά την "ταξική ανακωχή" για την "πατρίδα" (δηλαδή την κυρίαρχη γραμμή της Β Διεθνούς και της Σοσιαλδημοκρατίας). Μπήκε επικεφαλής και στην "κεντρική επιτροπή για την εργασία των γυναικών" που δημιούργησε και χρηματοδότησε η ιμπεριαλιστική Βρετανική κυβέρνηση.
    Αυτές οι επιλογές, την έφεραν σε ρήξη με μια άλλη ηγετική μορφή του κινήματος για τα δικαιώματα των εργατριών εκείνη την εποχή, την Σύλβια Πανκχέρστ, η οποία κλιμάκωσε την αντιπολεμική δράση, άρχιζε να υποστηρίζει ανοιχτά τον κομμουνισμό και άλλαξε το όνομα της "Ομοσπονδίας Σουφραζετών Ανατολικού Λονδίνου" σε "Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Εργατών".
    Το τέλος του πολέμου και η θέσπιση δικαιώματος ψήφου (για γυναίκες άνω των 30) βρήκαν την Μακάρθουρ υποψήφια του Εργατικού Κόμματος.Το 1919 ο σύζυγος της πέθανε στην πανδημία της γρίπης(η δεύτερη απώλεια μετά τον θάνατο του πρώτου παιδιού της στην γέννα το 1913).
    Το 1920 διαγνώσθηκε με καρκίνο και-μετά απο 2 αποτυχημένες επεμβάσεις-πέθανε 1 Ιανουαρίου 1921, σε ηλικία 40 χρονών.
    Για την απεργία των εργατριών το 1910:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρία Αλκαίου Παντρεύτηκε τον Τίτο Βανδή και σε δεύτερο γάμο τον βιολονίστα και διευθυντή ορχήστρας Βύρωνα Κολάση. Τρίτος της σύζυγος ήταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος.
    https://gkagkarin.blogspot.com/2023/01/blog-post_883.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Ρήγας Γκόλφης ήταν από τους πρώτους και μαχητικότερους δημοτικιστές, ταχτικός συνεργάτης του «Νουμά» σαν κριτικός, ενώ με το ψευδώνυμο «Πικραγκάθης» σατίριζε τα κακώς κείμενα της πνευματικής και πολιτικής ζωής. 
    Από την πρώτη στιγμή τάχθηκε, με το μέρος των μπολσεβίκων. Εκδηλώνοντας τον ενθουσιασμό του μετάφρασε από τα γαλλικά ένα από τα ρωσικά επαναστατικά τραγούδια το οποίο και τιτλοφόρησε «Νέο Ρωσικό ύμνο» (δημοσιεύτηκε στο «Νουμά»).
    https://gkagkarin.blogspot.com/2023/01/blog-post_435.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ανοίγει το κέντρο υποδοχής μεταναστών του Έλις Άιλαντ στην Νέα Υόρκη.
    Ο πρώτος άνθρωπος που αποβιβάζεται, είναι η Ανι Μουρ, μια 15χρονη Ιρλανδέζα, που φτάνει πρώτη από 12 εκατομμύρια μετανάστες ως το 1954. Ανάμεσα τους πάνω απο μισό εκατομμύριο Έλληνες.
    Η Οδύσσεια των Ελλήνων μεταναστών ξεκινούσε από το λιμάνι του Πειραιά και κρατούσε περίπου 22 μέρες. Στο ταξίδι κοιμόντουσαν, συνωστισμένοι, στο κατάστρωμα η στο κουφάρι του πλοίου. Κουρασμένοι από το ταξίδι (πολλοί έβλεπαν θάλασσα για πρώτη φορά με αποτέλεσμα εμετούς και αρρώστιες), μόλις έφταναν, έπρεπε να περάσουν από την υπηρεσία αλλοδαπών και δημόσιας υγείας. Όσοι δεν περνούσαν τις εξετάσεις, τους απαγόρευαν την είσοδο και τους έστελναν πίσω με τα ίδια καράβια.
    Σε αυτούς που παραμέναν, η ζωή δεν τους χαμογελούσε. Είχαν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό της εποχής. Τους φώναζαν "λιγδιάρηδες" ("greaseballs"),"βρωμοέλληνες" ("dirty Greeks") κ.α. Σε εστιατόρια εμφανιζόταν η επιγραφή "All American. No rats. No Greeks" ("Αμιγώς Αμερικάνικο. Όχι ποντίκια. Όχι Έλληνες"). Προσπαθούσαν να τους φορτώσουν και την εγκληματικότητα.
    Στον Νότο, οι Έλληνες μετανάστες βρέθηκαν στο στόχαστρο ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων όπως η Κου-Κλουξ-Κλαν, ενώ οι νόμοι που ψηφίζονταν για τους μαύρους ίσχυαν και για τους ίδιους, καθώς δεν θεωρούνταν "λευκοί". "Λευκή Γυναίκα εθεάθη με Έλληνα!" έγραφε εφημερίδα της εποχής.
    Η εύρεση εργασίας ήταν δύσκολη. Όσοι δεν μπορούσαν να βρουν εργασία στις μεγαλουπόλεις της Ανατολικής ακτής, δελεάζονταν από πράκτορες ευρέσεως εργασίας στη Δύση.
    Δούλεψαν σ’ όλη την ενδοχώρα, τοποθετώντας σιδηροδρομικές γραμμές στα λειβάδια, χτίζοντας δρόμους, σκάβοντας υπονόμους και καθαρίζοντας τη γη από αγριόχορτα. Επέβαιναν σε φορτηγά τρένα κρυφά για να μεταφερθούν από το ένα μέρος στο άλλο, με μοναδικά εφόδια ψωμί μπαγιάτικο και φασόλια.
    Πολλές φορές, έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης απο Έλληνες εμπόρους μεταναστών, που συνεργάζονταν με εταιρίες και τους έβρισκαν δουλειά με άθλιους όρους και συνθήκες.
    Οι εργάτες ζούσαν σε παράγκες και οικοτροφεία, διαιρεμένα σύμφωνα με την εθνικότητα. Η ασφάλεια των εργατών δεν είχε σημασία για τα αφεντικά, οι οποίοι μπορούσαν να τους αντικαταστήσουν αμέσως αν σκοτώνονταν ή σακατεύονταν.
    Σε περιόδους κρίσης (όπως το 1929),οι Έλληνες μετανάστες (και όλοι οι μετανάστες) έγιναν στόχος μεγαλύτερων επιθέσεων, με το επιχείρημα ότι παίρνουν τις δουλειές των Αμερικανών. Τα ίδια έγιναν και σε άλλες χώρες.
    Το ίδιο ρατσιστικό μίσος αντιμετώπισαν και οι ίδιοι οι Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν στην Τα ίδια έγιναν και σε άλλες χώρες. Το ίδιο ρατσιστικό μίσος αντιμετώπισαν και οι ίδιοι οι Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα απο την Μικρά Ασία.
    Τότε, η Ελλάδα δέχτηκε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, μεγάλο ποσοστό των οποίων ήταν παιδιά. Η αφομοίωση τους εμποδίστηκε απο τμήματα του πληθυσμού, με καθοδήγηση συντηρητικών και ακροδεξιών.
    Όταν ήρθαν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα οι πολεμοκάπηλοι/εθνικιστές, που φώναζαν για "αλύτρωτές πατρίδες" αρνούνταν την "ελληνικότητα" των προσφύγων και πίστευαν ότι εκείνοι ήταν οι..αποκλειστικοί Έλληνες. Αυτό αποτυπώθηκε και σε περιφρονητικές ονομασίες, όπως "τουρκόσποροι", "τουρκογεννημένοι" και "γιαουρτοβαφτισμένοι", που είχαν χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα από τους Παλαιοελλαδίτες για τους Έλληνες των Νέων Χωρών. Τμήματα του τύπου ενίσχυσαν όλο αυτό το κλίμα. Ακόμα και κατάληξη-ογλου χρησιμοποιήθηκε για ρατσιστικά "ευφυολογήματα".
    Επειδή- εξαιτίας του πολέμου που προκάλεσαν οι πολεμοκάπηλοι-χιλιάδες γυναίκες ήταν χήρες η ρατσιστική προπαγάνδα-σύμφωνα με τα "πρότυπα" της εποχής μιλούσε για "ελαφρά ήθη".
    Το σύστημα ευνοούσε την ρατσιστική προπαγάνδα γιατί δημιούργούσε και συνθήκες για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των προσφύγων ως εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό και-με αυτόν τον τρόπο-και όλων των εργαζομένων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου