Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κύπρο κάθε άλλο παρά εθιμοτυπικό χαρακτήρα είχε. Ειδικότερα μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία, ο κ. Μητσοτάκης φρόντισε να κομίσει στη Λευκωσία τους υπό αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, του Κυπριακού και του Αιγαίου συμπεριλαμβανομένων.
Διόλου τυχαίο πως δεν διατυπώθηκε επίσημη διαφωνία από την Αθήνα επί της πρότασης του ΝΑΤΟ, όπου στα επιχειρησιακά του σχέδια η Κύπρος από χώρα μετατρέπεται σε χώρο, με αναφορά σε συντεταγμένες και όχι σε κρατική οντότητα. Ταυτόχρονα, ο μεν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Χριστοδουλίδης, αναγόρευσε τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ σε ορόσημο για το Κυπριακό, ο δε ΥΠΕΞ, κ. Γεραπετρίτης, μετά τη συνάντηση με τον γγ του ΝΑΤΟ, δήλωσε πως επιβάλλεται «η εμβάθυνση των σχέσεων ΕΕ - ΝΑΤΟ και ότι απαρέγκλιτος όρος είναι η πλήρης συμμετοχή της Κύπρου στη συνεργασία αυτή». Είναι πάντως αξιοσημείωτο πως από τον Νοέμβρη του 2018, ο τότε Πρόεδρος, κ. Αναστασιάδης, είχε σημειώσει ότι δεν αποκλείει το ΝΑΤΟ να πάρει τη θέση των εγγυήσεων, σε διευθέτηση του Κυπριακού.
Εκ των πραγμάτων, η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Λευκωσία σηματοδοτεί την εκκίνηση του αμερικανοΝΑΤΟικού «οδικού χάρτη», όπου η αποκαλούμενη «επανεκκίνηση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποτελεί κεντρικό κεφάλαιο. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι στις δηλώσεις του στη Λευκωσία ο πρωθυπουργός τόνισε πως «η βελτίωση των ευρωτουρκικών σχέσεων, ίσως να έχει θετικό αντίκτυπο στο Κυπριακό».
Ωστόσο, η ίδια η πορεία του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων διαψεύδει την ερμηνεία της «βελτίωσης» που αποδίδει ο κ. Μητσοτάκης στις εξελίξεις. Πρόδηλα ο πρωθυπουργός προσπαθεί να καλλιεργήσει αυταπάτες, θεωρώντας συνώνυμα της «βελτίωσης» όσα είχε προαναγγείλει περί «υποχωρήσεων» και «εθνικής κυριαρχίας ως σχετικής έννοιας». Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε πλήρη σύμπλευση με τους αμερικανοΝΑΤΟικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς, επιχειρεί επικίνδυνες διευθετήσεις καθώς και όρους συνδιαχείρισης/συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προς όφελος των ενεργειακών ομίλων και σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Και είναι ακριβώς η ίδια αγγλοαμερικανική και ΝΑΤΟική στρατηγική που οδηγεί - με τη συναίνεση Αθηνών και Λευκωσίας - σε διχοτομική «λύση» το Κυπριακό. ΝΑΤΟική στρατηγική που ως βάση της έχει ένα διχοτομικό καθεστώς δύο «συνιστώντων κρατών», είτε διζωνικού - δικοινοτικού είτε συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, διαιωνίζοντας έτσι τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Επί της ουσίας, κλιμακώνεται η διαχρονική πολιτική των υποχωρήσεων, ακόμα και από αυτά που προβλέπονται σε κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Από την άλλη, η Τουρκία - αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι της έχει αποδοθεί από ιμπεριαλιστικά κράτη και λυκοσυμμαχίες ρόλος βασικού στρατηγικού εταίρου - εκκολάπτει πολιτικές ενταγμένες στη γενικότερη «νεοοθωμανική» στρατηγική της, με στόχο να διασφαλίσει την επέκταση και εδραίωση της δράσης του τουρκικού κεφαλαίου από το Αιγαίο και τη διώρυγα του Σουέζ μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό. Πάντως, η όλη ευρωΝΑΤΟική στάση ανοχής και αποδοχής της «νεοοθωμανικής» στρατηγικής αποτελεί ένα από τα κεφάλαια ερμηνείας για την αποθράσυνση της Αγκυρας σε όλη την περιοχή.
Εν κατακλείδι, στην Ανατολική Μεσόγειο λαμβάνουν χώρα επικίνδυνες εξελίξεις, που χαρακτηρίζονται από την ένταση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων.
Ιδιαίτερα των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της ΕΕ και των αντίστοιχων διεθνικών μονοπωλίων. Είναι ακριβώς η περιοχή που διαθέτει ενεργειακό πλούτο, όμως ταυτόχρονα είναι και το «πέρασμα» πρώτων υλών. Επομένως ως χώρος διαθέτει τεράστια στρατηγική σημασία για τα συμφέροντα των καπιταλιστικών μητροπόλεων, τα οποία διαρκώς οξύνονται. Ετσι η Ανατολική Μεσόγειος και, κυρίως, το σύμπλεγμα «Τουρκίας - Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ - Αιγύπτου», μετατρέπεται σε τεράστιο πεδίο σκληρών αναμετρήσεων αλλά και περιστασιακών συμπράξεων, συμπαρασύροντας Αιγαίο και Κυπριακό στη δίνη των γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
Στην πράξη έχει αποδειχθεί πως η πολιτική της εμπλοκής στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΠΑΣΟΚ) - καθίσταται αφενός επιζήμια για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, αφετέρου υπονομεύει την ειρήνη, θέτοντας σε σοβαρούς κινδύνους τους λαούς.
Σε αντίθεση με το αστικό πολιτικό σύστημα, το ΚΚΕ εδώ και χρόνια πρόβλεψε και ανέλυσε τη «νέα αρχιτεκτονική» των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, καθώς και τις νέες γεωπολιτικές αναδιατάξεις. Για τούτο, και αντιτίθεται σε κάθε συμφωνία «στοίχισης» που καλλιεργείται από την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση πίσω από τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια της συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και της διχοτομικής «λύσης» στο Κυπριακό. Ειδικότερα στο Κυπριακό, το ΚΚΕ αντιτάσσεται σταθερά σε «λύσεις» - ανοιχτής ή συγκαλυμμένης - διχοτόμησης. Η θέση του ΚΚΕ για Κύπρο ενιαία αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση, που προκαλούν η «διζωνικότητα» και τα δύο «συνιστώντα κράτη».
Τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, πρ. πρύτανης Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου