Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής μας!

 

Οι βασικές πλευρές υγείας και ασφάλειας της εργασίας από τη σκοπιά των αναγκών των εργαζόμενων, αλλά και τα εμπόδια που μπαίνουν από την εχθρική πολιτική των κυβερνήσεων διαχρονικά, για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, βρέθηκαν στο επίκεντρο της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε απόψε στο αίθριο του δημαρχείου Θεσσαλονίκης, με πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών Οικοδόμων, Μεταλλωρύχων, Τροφίμων Ποτών και των Σωματείων Μετάλλου, Επισιτισμού - Διανομέων, ΟΤΑ, στην πορεία προς το μεγάλο συλλαλητήριο του Σαββάτου στη ΔΕΘ.

Τόσο εισηγητικά όσο και μέσα από τις παρεμβάσεις, αναδείχθηκε η κατάσταση στους χώρους δουλειάς που οδηγεί σε δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες σακατεμένους εργάτες κάθε χρόνο, μεταφέρθηκε η θετική πείρα από τις παρεμβάσεις και τους αγώνες των συνδικάτων που αποτελεί προϋπόθεση για να προστατευτεί η ζωή των εργαζόμενων και τονίστηκε η ανάγκη να ενισχυθούν οι αγώνες με συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων ανά κλάδο, χώρο δουλειάς και συνολικά.

Ανακοινώθηκε ότι στο πλαίσιο έκφρασης της αλληλεγγύης προς τους πληγέντες από τις καταστροφικές πλημμύρες, συνεχίζεται η συλλογή βοήθειας ειδών πρώτης ανάγκης ώστε να σταλούν στο ΕΚ Λάρισας και από εκεί η Επιτροπή Αλληλεγγύης να τα διανείμει σε όσους χρειάζονται βοήθεια.

Την ημερίδα παρακολούθησαν ο Σωτήρης Αβραμόπουλος υποψήφιος Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και ο Βασίλης Τομπουλίδης υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τη «Λαϊκή  Συσπείρωση».

Εισηγητικά ο Θανάσης Κουτσουράς, Γραμματέας του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, μέλος της ΕΕ του ΕΚΘ και μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οικοδόμων επισήμανε την ανάγκη οι εργαζόμενοι να δώσουν απεργιακή απάντηση στην κυβέρνηση ώστε να μην περάσει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα που προωθεί για τη θεσμοθέτηση της 13ωρης δουλειάς.  

Εντείνεται η επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους 

Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη σημείωσε ότι επιδεινώνεται, καθώς η επίθεση του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης τροφοδοτείται από την αντεργατική πολιτική της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα να αυξάνονται διαρκώς τα εργοδοτικά εγκλήματα.

Θύμισε ότι στην Ελλάδα την τριετία 2015 - 2017 σημειώθηκαν σχεδόν 20.000 εργατικά ατυχήματα, ενώ από το 2019 ως και το 2022 καταγράφονται 330 θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα. Από τις αρχές του 2023 ως σήμερα οι νεκροί εργαζόμενοι ξεπερνάνε τους 70, μέσα σε αυτούς και οι νεκροί σιδηροδρομικοί από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη.

«Μόνο στον κλάδο των κατασκευών από τις αρχές του 23 μετράμε 8 νεκρούς συναδέλφους. Και στα 8 θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα διαπιστώθηκε η απουσία μέτρων προστασίας των εργαζόμενων, σε έναν κλάδο όπου ακόμα εντάσσεται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με υψηλό δείκτη επικινδυνότητας . Σκεφτείτε τι συμβαίνει σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς.

Από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα ο αριθμός των νεκρών εργαζόμενων στην Ελλάδα ξεπερνά τους 2.200, ενώ πολλαπλάσιος είναι ο αριθμός των σακατεμένων. Οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, αλλά συνεχίζουν να μην καταγράφονται ως τέτοιες και οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να επωμίζονται το τεράστιο κόστος για να τις αντιμετωπίσουν αλλά και να εργάζονται χωρίς να λαμβάνει μέτρα η εργοδοσία για την υγεία τους.

Τα στοιχεία δεν αποκαλύπτουν την έκταση του προβλήματος. Ο έλεγχος από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των συνθηκών δουλειάς είναι προβληματικός έως ανύπαρκτος", σημείωσε.

Τόνισε ότι "η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο κυνήγι του κέρδους από την εργοδοσία. Αυτό προϋποθέτει: Την ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου, δηλαδή ο κάθε εργάτης να παράγει περισσότερα και γρηγορότερα, όσο το δυνατό περισσότερες ώρες και με όσο το δυνατό λιγότερο μισθό.

Αυτό σημαίνει εντατικοποίηση της δουλειάς με απάνθρωπα ωράρια , πίεση για να ολοκληρωθεί η οποιαδήποτε εργασία με υπερωρίες, κόντρα βάρδιες σε χαμηλές ή σε υψηλές θερμοκρασίες σε χώρους δουλειάς και κλάδους με μεγάλη επικινδυνότητα.

Την μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, που σημαίνει έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, έλλειψη ΜΑΠ, απαρχαιωμένα μηχανήματα.

Χρηματοδότηση για νέες επενδύσεις στους εργοδότες, που σημαίνει υποχρηματοδότηση των ελεγκτικών μηχανισμών, μείωση προσωπικού στο ΣΕΠΕ, της πρωτοβάθμιας υγείας.

Βασικός πυλώνας για να εξασφαλιστεί αυτή η κερδοφορία είναι το κράτος να δώσει το απαραίτητο νομικό οπλοστάσιο στην εργοδοσία, ώστε να ξεζουμίζει με σφραγίδες και χαρτιά τους εργαζόμενους".

Χαρακτήρισε μνημείο αντεργατικής ξεδιαντροπιάς και ασέβεια στους χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, την εντολή από την Εισαγγελία Θεσσαλονίκης, με την οποία, οι αρμόδιες αρχές καλούνται να μη δίνουν παραγγελία για "έρευνα αιτιών και συνθηκών" εργατικών "ατυχημάτων", αν αυτά εντάσσονται στην κατηγορία "ήσσονος σημασίας", δηλαδή αυτά που "δεν είναι θανατηφόρα", αυτά που "δεν υπάρχει κάταγμα ή ακρωτηριασμός", "μεγάλος αριθμός θυμάτων", "ορισμένοι τύποι εξαρθρώσεων" κ.ά..

Ο Θανάσης Κουτσουράς

Τόνισε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει την κατάσταση στους χώρους δουλειάς ακόμα χειρότερη με το νέο έκτρωμα Γεωργιάδη που προβλέπει την πλήρη κατάργηση του 8ώρου - 5ημερου και έρχεται να νομιμοποιήσει τις 13 ώρες δουλειά τη μέρα και τις 78 ώρες δουλειά την εβδομάδα, σε πάνω από ένα εργοδότη.

Οπως είπε, "νομιμοποιείται, η ζωή των καθαριστριών, τις οποίες οι διάφορες εργολαβικές έβαζαν να καθαρίζουν το πρωί γραφεία στο Τεχνολογικό Πάρκο, το μεσημέρι, καταστήματα στο κέντρο, και το απόγευμα αποθήκες στη Μενεμένη, όλα αυτά με έναν μισθό". Και παρουσίασε μια σειρά παραδείγματα από τις δραματικές επιπτώσεις που θα προκύψουν στους εργαζόμενους στις κατασκευές.

"Σήμερα την ένταση της εκμετάλλευσης την βαφτίζουν πραγματική ζωή και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, τον αξιοπρεπή μισθό, εμπόδιο στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Για να ολοκληρωθεί η εργασιακή ζούγκλα και για να πατήσει πιο γερά στα ποδάρια της η σύγχρονη σκλαβιά απαιτείται σιγή νεκροταφείου. Ετσι το νομοσχέδιο προβλέπει την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας σε όσους ασκήσουν ψυχολογική πίεση ή εμποδίσουν απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά", είπε και κάλεσε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, όλους τους εργαζόμενους να μπουν μπροστά, για να προετοιμάσουν μαζική, μαχητική, αγωνιστική απεργιακή απάντηση σε αυτό το νόμο που ενισχύει τη σύγχρονη σκλαβιά. Ενα νομοσχέδιο που έρχεται να συμπληρώσει όλο το οπλοστάσιο με αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν και εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.

"Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής μας, της δουλειάς και των δικαιωμάτων μας. Η συσπείρωση των εργαζόμενων στα σωματεία στον αγώνα με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες είναι μονόδρομος", κατέληξε.

Ομιλίες εργαζομένων από διάφορους κλάδους που «ματώνουν»

«Οι 57 νεκροί συνάδελφοι διανομείς, πρόσφατα χάσαμε κι ένα συνάδελφο κούριερ στη Θεσσαλονίκη, τα εκατοντάδες ατυχήματα, που τουλάχιστον τα παίρνουμε υπόψη ως σωματεία, γιατί πολλά θάβονται από τους εργοδότες, αποδεικνύουν πόσο επικίνδυνο είναι το επάγγελμά μας», ανέφερε ο Ηλίας Νεοχωρίτης, Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην EFOOD Θεσσαλονίκης.

Σημείωσε ότι "η μεγαλύτερη γάγγραινα για την επικινδυνότητα, ο πιο καθοριστικός παράγοντας, είναι η εντατικοποίηση στο χώρο δουλειάς.

Ο διανομέας έχει να αντιμετωπίσει τις καιρικές συνθήκες, μια διαρκή ένταση, τις χιλιομετρικές αποστάσεις, την όποια απόσπαση προσοχής από τη συνεχή οδήγηση κλπ.

Είτε είναι επισιτιστικό κατάστημα, είτε πλατφόρμα διανομής φαγητού, είτε εταιρεία κούριερ, ο εργοδότης θέλει να πηγαίνουν πολλές παραγγελίες γιατί όσο πιο πολλές τόσο μεγαλύτερο κέρδος θα έχει. Κι αν αυτές οι παραγγελιές πηγαίνουν και πιο γρήγορα ακόμα καλύτερα για τον ίδιο. Ετσι έχουμε την πίεση από την πλευρά της εργοδοσίας να πάει το φαγητό γρήγορα κι ο διανομέας να επιστρέψει γιατί βγαίνουν κι άλλες παραγγελίες. Η πίεση για να βγει η δουλειά φτάνει ακόμα και στη σωματική βία".

Επιπλέον "στα επισιτιστικά καταστήματα οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις βενζίνες, μισά ένσημα, χαμηλά μεροκάματα, οδηγούνται οι συνάδελφοι να εργάζονται 10 και 12 ώρες την ημέρα, έξι μέρες τη βδομάδα. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό για τη σωματική υγεία του εργαζόμενου, καθώς σωρεύονται μυοσκελετικές παθήσεις, δυσκαμψίες, ρευματισμοί, ψύξεις κλπ. Και βέβαια έχει αντίκτυπο και στην ψυχική υγεία των συναδέλφων, με το άγχος να χτυπάει κόκκινο, και ειδικά τις ώρες αιχμής.

Η μη παροχή ΜΑΠ, επειδή αυτά είναι κόστος για τον εργοδότη, γεννούν παραπάνω κινδύνους για τον διανομέα. Δεν προστατεύεται καλά, με ακατάλληλα κράνη, με συμβατικά μπουφάν κινδυνεύει να τραυματιστεί πιο εύκολα. Ταυτόχρονα η μοτοσυκλέτα έχει μεγαλύτερη φθορά με τις διανομές, φθορές -ελαστικά, φρένα κλπ- που βαραίνουν αποκλειστικά τον διανομέα. Και γιατί γίνονται όλα αυτά; Μα γιατί η συντήρηση και η παροχή ΜΑΠ κοστίζει στον εργοδότη". Αντίστοιχα και "στην περίπτωση του "συνεργάτη" υπάρχει πίεση για το κυνήγι του μεροκάματου και των λοιπών εξόδων και κενών ημερών που καλείται να καλύψει γιατί είναι με σύμβαση έργου. Ο freelancer είναι εκτεθειμένος διπλά καθώς δεν έχει καμία ασφάλιση, κανένα δικαίωμα", είπε.

Ο Χάρης Κυριαζίδης, πρόεδρος του Σωματείου Τροφίμων και Ποτών Κεντρικής Μακεδονίας, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Τροφίμων - Ποτών, αναφέρθηκε στη δουλειά στη βιομηχανία τροφίμων με κυρίαρχα την ορθοστασία, μονότονες επαναλαμβανόμενες κινήσεις, εναλλαγή ακραίων θερμοκρασιών, μεγάλα βάρη ακόμη και για γυναίκες που έχουν ως αποτέλεσμα να υποφέρουν οι εργαζόμενοι από μυοσκελετικές παθήσεις οι οποίες ποτέ δεν καταγράφονται ως επαγγελματικές ασθένειες.

"Θάνατοι από καρδιολογικά προβλήματα, εγκεφαλικά κ.ά., που χαρακτηρίζονται στις εκθέσεις της Επιθεώρησης Εργασίας "παθολογικά ατυχήματα", στην πραγματικότητα οφείλονται στις συνθήκες εργασίας που αναφέρθηκαν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι θάνατοι συναδέλφων στις επιχειρήσεις Παπαδοπούλου και ΕΒΓΑ που δούλευαν υπερωρίες για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στα πόστα των εργοστασίων, λόγω της υποστελέχωσης, της εντατικοποίησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, όπου αποτελούν καθεστώς στα συγκεκριμένα εργοστάσια εδώ και χρόνια όπως και σχεδόν στο σύνολο των επιχειρήσεων του κλάδου.

Σε επιχείρηση τροφίμων στα Διαβατά, μετανάστρια εργάτρια έχασε τρία δάκτυλα σε μηχανή συσκευασίας. Είχε αφαιρεθεί το προστατευτικό προκειμένου "να βγαίνει η δουλειά πιο γρήγορα", δηλαδή να προχωράει πιο γρήγορα η παραγωγή για να αυξάνονται τα κέρδη του εργοδότη, χωρίς να απασχολεί βέβαια η ασφάλεια της εργαζόμενης. Η συνάδελφος είχε λιγότερο από μια εβδομάδα στη δουλειά και όμως τοποθετήθηκε σε ένα επικίνδυνο πόστο χωρίς καμιά εκπαίδευση επειδή και αυτό θεωρείται κόστος.

Ιδιαίτερα για τις γυναίκες εργάτριες του κλάδου που σε πολλές επιχειρήσεις αποτελούν και την πλειοψηφία το "μενού" περιλαμβάνει βάρη άνω των 12 κιλών σε διάρκεια και 8 ωρών πολλές φορές, μονότονες επαναλαμβανόμενες κινήσεις και μετακίνηση σε χώρους με θερμοκρασίες από τους 25 στους 47 και έπειτα στους 3 βαθμούς Κελσίου. Παρότι θα περίμενε κανείς το αντίθετο, οι γυναίκες είναι αυτές που κατά πλειοψηφία κάνουν "την βρώμικη δουλειά" και αυτό έχει να κάνει με το ότι στην πλειοψηφία προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτο προσωπικό, δουλεύουν με ευέλικτες μορφές απασχόλησης ως εποχικό προσωπικό. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου που επικρατούν στον κλάδο των τροφίμων δημιουργούν επιπλέον πίεση στους εργαζόμενους μιας και προκειμένου να ανανεωθεί η ολιγόμηνη σύμβαση τους και να καταφέρουν να εξασφαλίσουν μια σταθερότητα στην εργασιακή ζωή τους, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να βγάλουν περισσότερη δουλειά και δεν τολμούν να πουν τίποτε για ελλιπή μέτρα προστασίας και ασφάλειας της υγείας τους".

Ο Φώτης Μαραντζίδης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου εργαζομένων Δήμου Θεσσαλονίκης ανέδειξε τις συνθήκες που επικρατούν στο δήμο και οδηγούν σε αύξηση των εργατικών ατυχημάτων με αποκορύφωμα την 3ετία 2020-2022 που καταγράφηκαν 120 εργατικά "ατυχήματα", 1 κάθε 9 μέρες.

Οπως είπε οι ελλείψεις προσωπικού, μηχανημάτων, εργαλείων, τα ασυντήρητα μηχανήματα και εργαλεία, και η εντατικοποίηση της εργασίας είναι οι βασικές αιτίες των "ατυχημάτων". "Από τα 120 "ατυχήματα", τα 86 συνέβησαν στην υπηρεσία καθαριότητας. Μιλάμε για σπασίματα σε χέρια, πόδια, κεφάλια. Συχνά ατυχήματα στην υπηρεσία καθαριότητας έχουμε και το πρώτο εξάμηνο του 2023. Χρειάζεται να αναφέρουμε ότι σε 18 από τις 120 καταγεγραμμένες περιπτώσεις, συνάδελφοι κατά τη διάρκεια της εργασίας τους υπέστησαν ισχαιμικά και καρδιακά επεισόδια, εμφάνισαν αυξημένη αρτηριακή πίεση, ζαλάδες κ.α. Συνέβησαν κυρίως σε διοικητικές υπηρεσίες. Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν και την πίεση που έχουν οι εργαζόμενοι κατά την εργασία τους, αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν στην προληπτική ιατρική.

Οι δήμοι σύμφωνα με τη νομοθεσία και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι υποχρεωμένοι με ευθύνη τους να προχωρούν σε προληπτικές εξετάσεις των εργαζομένων. Και στον δήμο Θεσ/νίκης δεν εφαρμόζεται. Αξίζει να αναφερθεί και ότι, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας καθαριότητας, από τους 630 εργάτες και εργάτριες τις υπηρεσίας καθαριότητας, το 41% λόγω μυοσκελετικών και άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει (τα απόκτησαν από την εργασία τους) δεν μπορεί να δουλέψει στην αποκομιδή με οχήματα των απορριμμάτων, αλλά μόνο στο σάρωμα των δρόμων και την καθαριότητα εσωτερικών χώρων".

Αναφερόμενο στα ΜΑΠ, σημείωσε: "Ενα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο περίπου είναι η δαπάνη για τα Μέσα Ατομικής Προστασίας των εργαζομένων, στοιχειώδης υποχρέωση για την προστασία των εργαζομένων που προβλέπεται ακόμα και από νομοθεσία. Από το 2013 είχαν να πάρουν οι εργαζόμενοι όλα τα Μ.Α.Π. Και αυτό γιατί γίνεται περιστολή δαπανών, για να εξοικονομηθούν χρήματα για να πληρωθούν οι ιδιωτικές εταιρίες που έχουν εισβάλει στις υπηρεσίες του δήμου και για άλλες προτεραιότητες των διοικήσεων του δήμου".

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι ταξικές δυνάμεις πήραν πρωτοβουλίες, πραγματοποίησαν αυτοτελώς κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια, προσπάθησαν να αναδείξουν στον λαό της πόλης τα προβλήματα, όταν η πλειοψηφία του σωματείου αρνούνταν τις κινητοποιήσεις συνέλλεξαν υπογραφές από συναδέλφους για την πραγματοποίηση συνέλευσης κ.α. Με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις.

Ο Παναγιώτης Κολογκούνης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Κεντρικής Μακεδονίας και μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου, σημείωσε ότι τα εργατικά ατυχήματα "έρχονται ως συνέπεια της "λογικής" του κεφαλαίου που βλέπει τα μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς ως ένα κόστος που δεν επιστρέφει κέρδος και ταυτόχρονα την ανθρώπινη ζωή ως κάτι που μπορεί να θυσιάζει με ευκολία χωρίς να υφίσταται καμιά συνέπεια.

Ετσι, με τις "πλάτες" του νόμου οι επιχειρήσεις και οι διάφοροι εργοδότες έχουν αποθρασυνθεί".

Παρουσιάζοντας την κατάσταση στην Κεντρική Μακεδονία, είπε: "Εχουμε δει σχεδόν σε όλες τις εταιρίες τις γερανογέφυρες να περνάνε φορτωμένες πάνω από τα κεφάλια των εργαζόμενων. Στην ΕΚΜΕ υπήρξε θανάσιμος τραυματισμός όταν μεταλλική δοκός έπεσε πάνω σε εργάτη και στην ΚΛΕΜΑΝ ένας εργαζόμενος είδε το πόδι του να συνθλίβεται από βαρύ αντικείμενο όταν έσπασε ιμάντας. Είδαμε να αφαιρούνται φωτοκύτταρα και άλλες προστατευτικές διατάξεις σε εργαλειομηχανές όπως στράντζες και πρέσες, όπως πρόσφατα έγινε στην ALUMIL με συνέπεια τον τραυματισμό εργάτη στο κεφάλι. Στην ELVIAL οι τραυματισμοί και τα ατυχήματα είναι σε μόνιμη βάση ενώ υπήρξε και νεκρός σε εργολαβική εταιρία. Αντί όμως να παίρνονται μέτρα ασφάλειας οργιάζει η τρομοκρατία των εργαζόμενων και διώκεται ο πρωτοπόρος συνάδελφος, μέλος του σωματείου μας, που παλεύει γενναία απέναντι σε αυτή τη μαυρίλα. Στη ΣΙΔΕΝΟΡ εργάτης τραυματίστηκε πέφτοντας από μεγάλο ύψος και ένας εργαζόμενος πέθανε από έμφραγμα χωρίς να υπάρχει γιατρός εργασίας. Πολλοί εργαζόμενοι πλακώθηκαν ή σακατεύτηκαν στα πόδια από βάρη που πέφτουν ή από συρμ/να και ιμάντες που κόπηκαν, πήρε φωτιά η φόρμα εργασίας τους κατά την εκτέλεση εργασιών, έπεσαν από ακατάλληλες σκαλωσιές όπως συνέβη στην DOPPLER, με συνέπεια να υποστούν βαριούς τραυματισμούς ή θάνατο".

Πρόσθεσε πως "οι εργαζόμενοι είναι υπόλογοι αν καταστραφεί η φόρμα τους, τα παπούτσια ασφαλείας, τα προστατευτικά γυαλιά ή τα γάντια τους και η αντικατάσταση τους γίνεται μόνο όταν φτάσουν στο όριο της καταστροφής αντί να δίνονται απρόσκοπτα", ενώ "σχεδόν στους περισσότερους εργασιακούς χώρους δεν υπάρχει Γιατρός εργασίας. Ακόμα και σε μεγάλες Βιομηχανικές Περιοχές όπως της Σίνδου ή του Κιλκίς δεν υπάρχει κάποιο ιατρικό κέντρο που να μπορεί να παράσχει Α' βοήθεια σε κάποιο έγκαυμα ή κάποιο κάταγμα. Αν αυτό συνδυαστεί με τις χρόνιες ελλείψεις που έχουν τα νοσοκομεία και τις ελλείψεις σε ασθενοφόρα και άλλα μέσα διακομιδής ασθενών τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ένα ατύχημα στον χώρο εργασίας μπορεί να έχει μη αντιστρεπτές συνέπειες στην υγεία και την ζωή ενός εργαζόμενου".

Ο Μανώλης Μανώλης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών Μεταλλείων Κασσάνδρας, ανέφερε ότι από το Δεκέμβριο του 2021 έως σήμερα, "μετράμε στον κλάδο μας 6 νεκρούς συναδέλφους μας που έχασαν τη ζωή τους την ώρα του μεροκάματου, στη Δράμα, στη Φωκίδα, στην Καβάλα και στον Εβρο. Ενώ δεκάδες είναι οι σακατεμένοι μεταλλωρύχοι από τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες, λόγω των ανθυγιεινών και επικίνδυνων συνθηκών που επικρατούν στους χώρους δουλειάς. Οι ζωές μας κρέμονται καθημερινά πάνω σε μια ζυγαριά κόστους - οφέλους, που από τη μία είναι τα κέρδη των εργοδοτών και από την άλλη οι ζωές μας όσο θα βαραίνει η μία μπάντα τόσο θα χάνει η άλλη. Δυστυχώς όμως συνάδελφοι δεν μιλάμε για ντομάτες που χάνονται αλλά για τις ζωές μας".

Περιγράφοντας τις συνθήκες δουλειάς είπε ότι μεταλλωρύχοι εργάζονται μέσα σε στοές χωρίς επαρκή αερισμό που επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από την κάπνα και τα χημικά, σε μη υποστηριγμενα μέτωπα, με χαλασμένα και ασυντήρητα μηχανήματα, σε διαδρομές "ναρκοπέδια" και πολλές ακόμα επικίνδυνες καταστάσεις.

Σημείωσε πως "με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά όχι μόνο χειροτερεύουν συνεχώς τους όρους εργασίας μας αλλά «κλείνουν το μάτι» στην εργοδοσία να καταπατά ανεμπόδιστα τα πάντα ακόμα και σε ότι έχει να κάνει με την Υγιεινή & Ασφάλεια, διαλύοντας πρακτικά τις επιθεωρήσεις εργασίας και μεταλλείων. Η επιθεώρηση μεταλλείων βορείου Ελλάδος πχ έχει 4 επιθεωρητές για χίλια εργoτάξια και εγκαταστάσεις του εξορυκτικού κλάδου. Είναι προφανές ότι το προσωπικό δεν επαρκεί ούτε για τη στοιχειώδη πραγματοποίηση των ελέγχων. Ακόμη δεν προβλέπονται στο οργανόγραμμα των επιθεωρήσεων μεταλλείων καν θέσεις ιατρικού προσωπικού και ειδικού τεχνικού προσωπικού μετρήσεων - αναλύσεων βλαπτικών παραγόντων και παραμέτρων. Ωστε να ελέγχονται οι συνθήκες εργασίας αλλά και οι ιατρικές εξετάσεις που κάνουν οι μεταλλωρύχοι, οι οποίες καταλήγουν στα αζήτητα με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται καμία επαγγελματική ασθένεια στον κλάδο αφού δεν υπάρχουν καν στοιχεία και έλεγχος. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2014 κατήργησε πάνω από το 60% των οργανικών θέσεων και υποβάθμισε την επιθεώρηση από Διεύθυνση σε Τμήμα. Τα ίδια συνέχισε και ο ΣΥΡΙΖΑ οπού το 2018 το πήγε ένα βήμα παραπέρα αφού οι 2 επιθεωρήσεις μεταλλείων με 10 επιθεωρητές για όλη την Ελλάδα επιφορτίστηκαν και με τον έλεγχο των ηπειρωτικών και υπεράκτιων έργων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Και όλα αυτά εναρμονίζονται με τις οδηγίες της ΕΕ, τον μεγάλο μας «προστάτη», και τώρα έφτασε η ώρα να εναρμονιστούμε και με την οδηγία για 13 ώρες δουλειά τη μέρα.

Λοιπόν Κράτος, ΕΕ και εργοδοσία είναι οι ένοχοι για την εργασιακή ζούγκλα που βιώνουμε".

Ο Γιώργος Δούκας, επιθεωρητής εργασίας, στέλεχος του ΠΑΜΕ στην παρέμβασή του, αναφέρθηκε  στη δραματική υποστελέχωση της υπηρεσίας, ως μια βασική παράμετρο για την ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Ενδεικτικά ανέφερε ότι «στο τμήμα Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Α' Τομέα Θεσσαλονίκης με τοπική αρμοδιότητα στους Δήμους Θεσσαλονίκης, Λαγκαδά, Βόλβης, Θερμαϊκού, Θέρμης,Πυλαίας-Χορτιάτη, Καλαμαριάς, καθώς και στον Δήμο Κιλκίς υπηρετούν μόλις 12 Επιθεωρητές Ασφάλειας και υγείας στην εργασία και κανένας διοικητικός υπάλληλος!

Πρόσθεσε, ακόμα ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι κυριολεκτικά αποδεκατισμένοι. Με αυτό το ελάχιστο προσωπικό η Επιθεώρηση είναι αδύνατον να πραγματοποιήσει τους αναγκαίους προληπτικούς ελέγχους που μπορεί να σώσουν ζωές και αρκείται απλώς στη διερεύνηση των σοβαρών εργατικών ατυχημάτων. Οι εργαζόμενοι στην πράξη μένουν απροστάτευτοι και η εργοδοτική ασυδοσία καλά κρατεί. Ενώ η εντατικοποίηση της εργασίας οδηγεί στην εργασιακή εξουθένωση και το προσωπικό της Επιθεώρησης Εργασίας».