Ασύνορη η θλίψη σύντροφε/ του χαμού σου./ Παγκόσμιο το μίσος κι η οργή/ στους φονιάδες... Μα εμείς δεν κλαίμε!/ Κάνουμε τη δύναμη και τα δάκρυά μας/ και τον πόνο μας όρκο!/ Κι ορκιζόμαστε σύντροφε!/ Τη θηλιά που σου πέρασαν/ ν' ανοίξουμε πιότερο μεις/ ως εκεί που φτάνει/ να χωρέσει και να πνίξει/ τους δήμιους που σ' έπνιξαν.
- Τη θέση π' άφησες στο χαράκωμα/ να την πάρουμε μεις/ οι χιλιάδες προλετάριοι της Ελλάδας./ Το θάνατό σου σύντροφε/ να τον κάνουμε φλάμπουρο της Νίκης/ ο θάνατός σου να γίνει σπόρος/ να βλαστήσει μεμιάς/ η Μεραρχία των προλεταρίων!!!
Σ. Μαυρόγιαννος1