Ο κύριος πρέσβης (ένας είναι ο πρέσβης), αυτός που πριν μας έρθει εδώ είχε δώσει τα δημοκρατικά του διαπιστευτήρια στην Ουκρανία ως προς τις μεθόδους που μπορούν να
ακολουθηθούν για να πέσει μια χώρα στα χέρια των ναζιστοσυμμοριών, έγραψε (http://www.kathimerini.gr/1017113/article/epikairothta/politikh/tzefrei-paiat-gia-thn-70h-epeteio-toy-nato):
«Ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) είναι η πιο επιτυχημένη συμμαχία στην Ιστορία. Τα τελευταία 70 χρόνια, το ΝΑΤΟ συνέβαλε στη δημιουργία της πιο ασφαλούς, σταθερής και ευημερούσας περιόδου στην ευρωπαϊκή ιστορία».
Ο Τζέφρι (ένας είναι ο Τζέφρι) μας εξήγησε, επίσης, γιατί πρέπει να υπάρχει ΝΑΤΟ και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο:
«Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι τόσο σημαντικό σήμερα, όσο ήταν το 1949, καθώς οι νέες προκλήσεις συνδυάζονται με τις παλιές για να δημιουργηθεί ένα όλο και περισσότερο ανταγωνιστικό και αβέβαιο γεωπολιτικό περιβάλλον».
Για όποιον είναι μπουμπούνας, ο κύριος πρέσβης (ένας είναι ο πρέσβης) υπήρξε αρκούντως κατατοπιστικός:
«Η Ρωσία – γράφει – παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία ευρωπαϊκών εθνών-κρατών και για τις κοινές αξίες που ενώνουν τη Δύση» αλλά και «η Κίνα επιδιώκει να οικοδομήσει οικονομική και πολιτική επιρροή στην Ευρώπη(…)»
Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των Αμερικάνων και των συμμάχων τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, εμείς ως Ελλάδα θα πρέπει να είμαστε «καλά παιδιά». Ιδού πόσο ωραία το έθεσε ο Τζέφρι (ένας είναι ο Τζέφρι):
«Δεσμευτήκαμε να δαπανήσουμε τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα και να επενδύσουμε τουλάχιστον το 20% αυτών των δαπανών σε σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα έως το 2024. Μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ το 1952, η Ελλάδα αντιμετώπισε αυτές τις προκλήσεις μαζί με εμάς, και η αυξανόμενη σημασία της ως πυλώνα της περιφερειακής σταθερότητας σημαίνει ότι θα είναι ο καλύτερος εταίρος της Βόρειας Μακεδονίας στην ένταξη της χώρας αυτής ως ο 30ός Σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, τιμήσαμε την 20ή επέτειο της ένταξης της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας ως Συμμάχων στο Κέντρο Επιχειρήσεων ΝΑΤΟ της Κρήτης, μια εξαιρετική μονάδα που συμβάλλει στην ασφάλεια και στη δια-λειτουργικότητα. Η Ελλάδα έχει αυξήσει τις δεσμεύσεις της έναντι του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στις αποστολές μας για την αστυνόμευση της Βαλτικής, με την κοινή διοίκηση στο Κέντρο Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη και μέσω του αυξημένου ρόλου της στις ετήσιες ασκήσεις μας. Διατηρεί σταθερά το 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες όπως έχει ορίσει το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί στρατιώτες μου λένε συνεχώς πόσο επαγγελματίες και φιλόξενοι είναι οι Ελληνες ομόλογοί τους. Είμαστε πολύ ευγνώμονες για τις συνεργασίες μας με την Ελλάδα, διμερώς και στο ΝΑΤΟ».
Σημείωση 1η: Ολα αυτά τα «συχαρίκια» για το ρόλο της στο θέμα της ΝΑΤΟποίησης της Βόρειας Μακεδονίας, για την σταθερή παροχή του 2% του ΑΕΠ της σε αμυντικές δαπάνες, για την ΝΑΤΟική «αναβάθμιση» της Θεσσαλονίκης, για την «εξαιρετική μονάδα» της Σούδας, για την αύξηση των δεσμεύσεών της έναντι του ΝΑΤΟ από βαλτική μέχρι Αφγανιστάν, η Ελλάδα τα εισπράττει από τον πρέσβη (ένας είναι ο πρέσβης) επί… «αριστερής» κυβερνήσεως.
Σημείωση 2η: Λογικό κάποιος σαν τον κύριο πρέσβη, με τέτοια συμβολή στην ναζιστοποίηση της Ουκρανίας, να λατρεύει έναν οργανισμό σαν το ΝΑΤΟ, που μόλις το 2017 απέδιδε τιμές στους συνεργάτες των ναζί στις χώρες της Βαλτικής (https://info-war.gr/vinteo-tou-nato-tima-tous-synergates-ton-nazi/) και που από τα γεννοφάσκια του συνδέθηκε με ναζισταράδες όπως ο στρατάρχης της Βέρμαχτ, ο Έριχ φον Μάνσταϊν, κατοπινός σύμβουλος Εθνικής Αμυνας επί Αντενάουερ με αρμοδιότητα την οργάνωση του γερμανικού στρατού μετά την ένταξή του στο ΝΑΤΟ…
Πόλεμοι – Χούντες – Τρομοκρατία
Το τι είναι, βέβαια, το ΝΑΤΟ, και γενικώς αλλά και ως προς την Ελλάδα ειδικώς, καταλληλότεροι να μας το περιγράψουν από τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ είναι η Ιστορία αλλά και η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα.
Ο κατάλογος της 70χρονης «ανθρωπιστικής» δράσης του ΝΑΤΟ και των κρατών μελών του είναι μακρύς:
Κορέα, Βιετνάμ, Χιλή, Γιουγκοσλαβία, Ιρακ, Αφγανιστάν, Παναμάς, Κούβα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Γρανάδα, Λιβύη, Συρία, Νικαράγουα, Σαλβαδόρ, Ινδοκίνα, Λίβανος, Φιλιππίνες, Σομαλία, Δομινικανή Δημοκρατία,
είναι μερικά μόνο από τα σημεία του κόσμου που γνώρισαν και γνωρίζουν την θηριωδία του.
Αυτός ο αιμοσταγής οργανισμός που σαν σήμερα, στις 4 Απριλίου 1949, υπογραφόταν η συνθήκη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου για την δημιουργία του στην Ουάσιγκτον από ΗΠΑ, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Λουξεμβούργο, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία, είχε ξεκάθαρο στόχο και ρόλο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του: Το ΝΑΤΟ ήταν η βασική επιθετική κίνηση που οργάνωσαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ηταν στα 50 χρόνια μετά την ίδρυσή του, πάλι στην Ουάσιγκτον, στις 23 Απριλίου 1999, όταν απούσας πια της ΕΣΣΔ, οι ηγέτες των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ (την ίδια ώρα που βομβάρδιζαν τη Γιουγκλοσλαβία), υπέγραφαν τη λεγόμενη συμφωνία για το νέο δόγμα του, διατηρώντας κι επεκτείνοντας τα βασικά του χαρακτηριστικά:
Μια δολοφονική συμμαχία, ένας παγκόσμιος χωροφύλακας, που υπερασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα οικονομικά και γεωπολιτικά, μια συμμαχία – δολοφόνος των λαών.
Πρόκειται για έναν εγκληματικό οργανισμό που σύμφωνα με το αναθεωρηθέν «Στρατηγικό Δόγμα» του στις αποστολές του ΝΑΤΟ εντάσσονται οι λεγόμενες «ειρηνευτικές επιχειρήσεις», η δήθεν αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής και η «διεθνής τρομοκρατία».
Πρακτικά, δηλαδή, έχει και τυπικά θεσμοθετηθεί η χωρίς όρια δράση του σε ολόκληρο τον πλανήτη, αποτελεί παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό που έχει και τυπικά πια πάψει να αυτοπροσδιορίζεται σαν δήθεν «αμυντικός» οργανισμός και που δεν κρύβει αυτό που ήταν πάντα: Ο στρατιωτικός βραχίονας των πολυεθνικών του ευρωατλαντισμού που υπηρετεί με στρατιωτικούς όρους τα «ζωτικά τους συμφέροντα».
«Ελλάς – Ελλήνων – ΝΑΤΟικών»…
Τρία χρόνια μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ως συνέχεια του «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας», στις 18 Φεβρουαρίου 1952, η ελληνική Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. H ένταξη στο ΝΑΤΟ επικυρώθηκε επί κυβέρνησης Ν. Πλαστήρα. Αρνητικά ψήφισαν μόνο οι βουλευτές της ΕΔΑ και ο ανεξάρτητος βουλευτής Μιχ. Κύρκος.
Από τα 70 χρόνια ύπαρξης του ΝΑΤΟ, λοιπόν, τα 67 χρόνια η Ελλάδα αποτελεί μέλος του. Ο χρόνος είναι αρκετός για έναν απολογισμό…
Κορέα
Η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Κορέα τη δεκαετία του ’50 βάφτηκε και με ελληνικό αίμα. Ο ελληνικός λαός, από την πρώτη στιγμή ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, γνώρισε τις συνέπειες της εμπλοκής του τόπου στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τα θύματα Ελλήνων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν από τον Στρατό 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της Αεροπορίας 12 νεκροί και 4 χαμένα αεροσκάφη.
Κύπρος
Το έγκλημα της Κύπρου, το 1974, έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ .
Αντί οποιασδήποτε άλλης αναφοράς, θα περιοριστούμε στα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου», και καταγράφτηκαν στο βιβλίο «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου», του τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου.
Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι Αμερικάνοι:
Ηταν αυτοί, που σχεδίασαν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου – όπως ομολόγησε ο επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο, ο Γεωργίτσης – και οι συνταγματάρχες το εκτέλεσαν ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση στο νησί.
Ηταν αυτοί, που ασκούσαν «φορτική πίεση» – όπως ομολόγησε ο «πρωθυπουργός» Κόλλιας – για την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της προέλασης των τουρκικών δυνάμεων.
Ηταν αυτοί, που μέσω του 6ου Αμερικανικού Στόλου, της βρετανικής αεροπορίας και των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων, έπαιξαν ρόλο προγεφυρώματος – όπως ομολόγησε ο τότε αρχηγός ΓΕΑ Παπανικολάου – για την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί και την αναχαίτιση των ελληνικών δυνάμεων σε περίπτωση που αυτές «εκινούντο».
Ηταν αυτοί, που – όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος του ΑΕΔ Μπίτος – σε τηλεφωνικές επικοινωνίες του Κίσινγκερ με τον Ετσεβίτ, του έδωσαν την «άδεια» να βυθίσει το ελληνικό αρματαγωγό που βρέθηκε στην περιοχή.
Γιουγκοσλαβία
Η Ελλάδα αποτέλεσε το 1999 το προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της θηριωδίας ενάντια στη Γιουγκοσλαβία: Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος παραδόθηκε στη ΝΑΤΟική συμμορία για να φέρει σε πέρας το έγκλημα.
Παρότι η τότε κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι «δεν συμμετείχε» στους βομβαρδισμούς και τη στρατιωτική περικύκλωση της Γιουγκοσλαβίας, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός:
1000 αεροσκάφη,
420 πλοία,
510 σιδηροδρομικοί συρμοί,
400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων,
40.000 οχήματα και
60. 000 στρατιώτες…
Ιράκ
Παρούσα η Ελλάδα και στο επόμενο έγκλημα του ΝΑΤΟ. Αυτή τη φορά ενάντια στο Ιράκ. Οι αριθμοί το αποδεικνύουν: Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μάρτη – 30 Απρίλη),
270 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ με κατεύθυνση το Ιράκ προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας, έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα! Ανάμεσά τους 3.963 μεταφορικά και 307 μαχητικά.
Επίσης σταθερά κάθε μέρα απογειώνονταν ή προσγειώνονταν από τη Σούδα πάνω από 20 κατασκοπευτικά ηλεκτρονικού πολέμου, ιπτάμενα ραντάρ, ανθυποβρυχιακά και άλλα αεροσκάφη.
Σε ό,τι αφορά στο ναυτικό σκέλος της βάσης, από την αρχή του 2003 που άρχισε η προετοιμασία μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων, έδεσαν στη Σούδα και υποστηρίχτηκαν (με πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα, συντήρηση κλπ)
196 πλοία – ανάμεσά τους
2 αεροπλανοφόρα,
16 υποβρύχια (και πυρηνοκίνητα),
56 φρεγάτες
Αν, δε, πάμε πιο πίσω, στην αφετηρία της αμερικάνικης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας (11/9/2001), τα πλοία ξεπερνούν τα 750…
Οι αριθμοί αυτοί οδήγησαν ακόμα και τον Μπους, σε ειδική τελετή που έγινε στις ΗΠΑ να ανακηρύξει την Ελλάδα τέταρτη σε σημασία σύμμαχο χώρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, από την άποψη της συνεισφοράς της στην εισβολή στο Ιράκ…
«Κόκκινη προβιά»
Το ΝΑΤΟ έχει τη δική του συμβολή και στην εμπέδωση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική η υπόθεση της «Κόκκινης προβιάς».
Η υπόθεση ξεκινά τη δεκαετία του ’50, όταν η CΙΑ στήνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιαν απίστευτη τρομοκρατική – παρακρατική επιχείρηση, στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση γίνεται γνωστή στην Ιταλία με τον κωδικό «Γκλάντιο». Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάζεται «Κόκκινη προβιά».
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», που το Νοέμβρη του 1990 αποκάλυψε την υπόθεση, ο παρακρατικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ συμπεριλάμβανε κρύπτες με χιλιάδες όπλα που είχαν τοποθετηθεί κάτω από δημόσια κτίρια ή ακόμα και εκκλησίες, και έναν αριθμό «εκπαιδευμένων» να αναλάβουν δράση εφόσον το απαιτούσε η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα.
Η συμφωνία της «Κόκκινης προβιάς» υπογράφηκε στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η παρακρατική ομάδα στην Ελλάδα αποτελούσε, σύμφωνα με το «Σπίγκελ», «μια από τις πιο σκληρές ομάδες μάχης του ΝΑΤΟ».
Ας σημειωθεί ακόμα: Ενας από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών, που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων της ΝΑΤΟικής «Κόκκινης προβιάς», ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος…
Χούντα
Η δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν ένα από τα «εξαιρετικά» δημιουργήματα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήταν αυτοί που σχεδίασαν και οργάνωσαν το πραξικόπημα. Το πλήθος των παραστρατιωτικών οργανώσεων που είχαν διαβρώσει το στρατό και δρούσαν στη χώρα, όπως ο περιβόητος ΙΔΕΑ, που κορυφαίο του στέλεχος ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος, ήταν δικά τους δημιουργήματα.
Αναφορικά με τη στάση της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλυπτικό είναι το τηλεγράφημα της 13ης Γενάρη 1968 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα:
«1. Αποφασίσαμε να κινηθούμε βραχυπρόθεσμα προς μία σχέση συνεργασίας με το καθεστώς της Αθήνας. Το σχέδιό μας είναι πρώτον να συμβουλευτούμε εντός της βδομάδας στην Ουάσιγκτον με τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ και έπειτα να σας εξουσιοδοτήσουμε να κάνετε επίσημο τηλεφώνημα στον Πιπινέλι. Η τυπική επαφή με τους υπουργούς της χούντας δε θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για την ώρα αλλά είναι ορατή ως το επόμενο βήμα (…)».
Από «Σεπτεμβριανά» μέχρι Ίμια και Μαδρίτη
Στα «καλά» του ΝΑΤΟ θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστεθούν και οι σφαγές των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 όπου και πάλι το ΝΑΤΟ δηλώνει «παρών» με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Ντάλες, να στέλνει επιστολή στην Αθήνα καλώντας την να μην αντιδράσει και να επιδείξει πνεύμα καλής θέλησης «χωρίς χρονοτριβή (για) την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων».
Οσο για τα Ιμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αυτά, μετά τα γεγονότα του 1996, ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997.
«Γεωστρατηγικός μεντεσές»!
Αν θα ήθελε λοιπόν κάποιος να περικλείσει σε μια φράση την εμπειρία της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, είναι ότι δεν υπάρχει στιγμή της ελληνικής ιστορίας από την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ που ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός να μην έχει παίξει το ρόλο
– αφενός του υπονομευτή της δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας (από τους Πιουριφόι και την εκτέλεση Μπελογιάννη μέχρι την χούντα των συνταγματαρχών) και
– αφετέρου της έκθεσης του τόπου στους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.
Μια εμπλοκή που πριν οι κυβερνήσεις του παλιού δικομματισμού και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν και αναβαθμίζουν,
προσφέροντας την ελληνική επικράτεια ως μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση,
καλώντας το ΝΑΤΟ σε ρόλο τάχα «ναυαγοσώστη» προσφύγων στο Αιγαίο,
λειτουργώντας σαν «γεωστρατηγικός μεντεσές» (κατά την ορολογία Πάιατ) του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή,
μετατρέποντας την χώρα σε ταχυδρόμο του ΝΑΤΟ στην Βόρεια Μακεδονία και
διατηρώντας ελληνική στρατιωτική παρουσία υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟσε Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Αφγανιστάν και τώρα στα Σκόπια.
Ολα αυτά, βεβαίως, έγιναν και γίνονται επειδή αυτή είναι η θέληση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, άλλοτε με πρόσχημα τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και άλλοτε με πρόσχημα τη «συλλογική ασφάλεια». Η ουσία είναι ότι η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της ενσωμάτωσαν και διατηρούν την Ελλάδα στη λυκοσυμμαχία, για να ενισχύουν μλέσω των διεθνών συμμαχιών τους την εξουσία τους εξασφαλίζοντας, ταυτόχρονα, μοχλούς καταστολής του λαϊκού κινήματος.
«Ανταλλάγματα»…
Για το ρόλο του ΝΑΤΟ και των κρατών – μελών του μια ματιά στα συντρίμμια στη γειτονιά μας αρκεί. Για το ρόλο του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα μια ματιά στην Ιστορία και στα πεπραγμένα της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας, επίσης αρκεί. Ωστόσο κάθε μέρα δεν λείπουν οι αναφορές από εκείνους τους ΝΑΤΟτσολιάδες που σπεύδουν να μας επισείσουν τον «πατριωτικό» και τον «αριστερό» (ενίοτε) «ρεαλισμό» τους.
Τον ίδιο «ρεαλισμό» που τους κάνει συνεταίρους του Ισραήλ, συμμάχους της δικτατορίας του Σίσι στην Αίγυπτο και επίδοξους πωλητές ελληνικού στρατιωτικού υλικού στη… Σαουδική Αραβία.
Παρακάμπτοντας την αηδία μας για τους παραπάνω (και τους «αριστερούς» ιδιαίτερα από δαύτους) απευθυνόμενοι στους κανονικούς ανθρώπους σημειώνουμε τα εξής:
Έχουμε στη γειτονιά μας μια διαρκή και όλο αναζωπυρούμενη ένταση. Έχουμε τους Αμερικάνους να απειλούν τους Ρώσους, τους Ρώσους να απειλούν τους φιλοαμερικάνους, τους Αμερικάνους να απειλούν τη Βόρεια Κορέα, τη Βόρεια Κορέα τους Αμερικάνους, το Ιράν τους Αμερικάνους και όλοι μαζί ολόκληρο τον κόσμο. Πολιτικά και ιστορικά, αλλά και από τα πραγματολογικά δεδομένα της φρίκης που συντελείται στη γειτονιά μας, η πατρίδα μας δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται σε όλο αυτό το κουβάρι της έντασης και της φωτιάς.
Σε ό,τι αφορά, δε, ειδικά στην θεωρία των «ανταλλαγμάτων» που δήθεν παίρνει η χώρα μας από την συμμετοχή – συνενοχή των κυβερνήσεων της σε μηχανισμούς πολέμου και σε εντάσεις, μια θεωρία που οι φορείς της την μηρυκάζουν με το ίδιο πάντα συφοριασμένο ύφος του τύπου «μα τι να κάνουμε», «η Ελλάδα είναι μικρή χώρα», «ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων είναι συγκεκριμένος», «τουλάχιστον κάτι να κερδίσουμε» κι άλλα τέτοια… λεβέντικα, η πραγματικότητα είναι η εξής:
Από τη δεκαετία του 1950 που η Ελλάδα έφτασε μέχρι την Κορέα τι πήρε για ««ανταλλάγματα»; Χούντες και Αττίλες με τις ΝΑΤΟϊκές πλάτες.
Από τη δεκαετία του ’80 που η χώρα επανήλθε και στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τι πήρε η Ελλάδα σαν «αντάλλαγμα»: Την «οριστικοποίηση» – όπως έλεγε ο Α.Παπανδρέου και ομολογούσε ο Ράλλης – του περιορισμού του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου από τα 10 στα 6 μίλια, όπως αυτό προβλέπεται στο ΝΑΤΟ ήδη από τη δεκαετία του ’60…
Τη δεκαετία του 1990 όταν η Ελλάδα συμμετείχε στο σφαγιασμό του Ιράκ το αντάλλαγμα» που πήρε αργότερα ήταν τα Ίμια και η συμφωνία της Μαδρίτης.
Το 1999 όταν η χώρα έγινε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τα «ανταλλάγματα» ήταν οι σύμμαχοι να αποκαλούν «Μακεδονία» τα Σκόπια και παράλληλα να ενισχύουν τον αλβανικό εθνικισμό.
Το 2001 όταν η Ελλάδα συμμετείχε (και συμμετέχει ακόμα) στην υπόθεση που λέγεται Αφγανιστάν το «αντάλλαγμα» ήταν το σχέδιο Ανάν.
Το 2003 όταν η χώρα ενεπλάκη ξανά στο δεύτερο βομβαρδισμό και στη δεύτερη επιχείρηση του Κόλπου αυτό που πήρε ήταν ΝΑΤΟϊκά Γκουαντανάμο να περνάνε πάνω από το ελληνικό έδαφος και ένα Αιγαίο σουρωτήρι, όπως είναι και σήμερα, με το ΝΑΤΟ να παρακολουθεί και να παριστάνει τον «ναυαγοσώστη» προσφύγων στις θάλασσές μας.
Οσο για το σήμερα; Μα τώρα είναι που ο Αμερικανός πρέσβης έφτασε να το πανηγυρίζει κιόλας – χωρίς να επιδείξουν ούτε στάλα «αριστερής» τσίπας οι κυβερνώντες για τα λεγόμενά του – ότι «το 2018 είναι το έτος της Αμερικής στην Ελλάδα» (!), τώρα, σήμερα, είναι που η έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ, αυτό το σοκαριστικό και κατάπτυστο κείμενο (https://www.imerodromos.gr/ekthesi-steit-dipartment-gia-tin-ellada-sok-aristeris-kataischynis-kai-amerikanofrosynis/) μιλάει για ια «Ελλάδα (που) είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας…»(!), κι όμως παρά τις τόσες αμερικανοΝΑΤΟικές υποκύψεις των «αριστερών» μας όταν πριν μερικούς μήνες η τουρκική ακταιωρός εμβόλιζε το ελληνικό πλοίο στα Ιμια, οι ΗΠΑ και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ μας κάλεσαν να λύσουμε με την Τουρκία τις… διμερείς διαφορές μας.
Αυτά είναι «ανταλλάγματα» της ΝΑΤΟφροσύνης. Αυτά ήταν πάντα, μετά αλλά και… προ ΝΑΤΟ, από την εποχή που η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων και του εσωτερικού διχασμού έφτανε το 1919 μέχρι την Ουκρανία για να πολεμάει Μπολσεβίκους. Τι «ανταλλάγματα» πήρε; Μικρασιατική Καταστροφή, Χούντες και Μεταξάδες.
Επομένως, ακόμα κι αν παραβλέπαμε τη γλίτσα που κουβαλάει η θεωρία των «ανταλλαγμάτων», βλέπουμε ότι το αντίκρισμα που κρύβεται πίσω από την… «πατριωτική» ιδιοτέλεια των «ρεαλιστών» μας, όταν δεν είναι νέα δεινά για την Ελλάδα, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Τους αφήνουμε, λοιπόν, στη γλίτσα τους που φτάνει μέχρι του σημείου να γίνονται σημαιοφόροι της συμμετοχής – συνενοχής στα εγκλήματα με κριτήριο εάν είναι καλό το… αντάλλαγμα. Και επ’ ευκαιρία της σημερινής… γιορτής τους, το επαναλαμβάνουμε: Η προστασία των συμφερόντων της πατρίδας και του ελληνικού λαού είναι συνώνυμη της εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ της προδοσίας και του εγκλήματος.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου