«Μπίζνες» σε παραλίες και αιγιαλό

Νέες διευκολύνσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που κάνουν «πάρτι» με την εκμετάλλευση του αιγιαλού, ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με το λεγόμενο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που καταθέτει στη Βουλή τις επόμενες μέρες.

Σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, η κυβέρνηση σκοπεύει να καταργήσει ακόμα και τους ελάχιστους περιορισμούς που υπήρχαν για την εμπορευματοποίηση και την επιχειρηματική εκμετάλλευση παραλιών και αιγιαλού, συμπληρώνοντας και επεκτείνοντας το νομικό πλαίσιο που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν από τις εκλογές του Ιούλη, μαζί με τη ΝΔ. Και όλα αυτά τη στιγμή που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς στο Μάτι και «φωτογραφίζουν» ως «αιτία» της καταστροφής τις «πολεοδομικές παθογένειες» που απέκλεισαν την πρόσβαση στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν άνθρωποι και να καούν ζωντανοί... Ο ορισμός της υποκρισίας.

* * *

Μεταξύ άλλων φαίνεται ότι δρομολογούνται: Η παράδοση σε επιχειρηματίες για οικοδόμηση κάθε σπιθαμής αιγιαλού, ακόμα και του λεγόμενου «παλαιού». Η κατάργηση της ρύθμισης που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού το χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Η μείωση των μισθωμάτων που πληρώνουν οι ιδιώτες για εκμετάλλευση παραλιών. Η απευθείας παραχώρηση σε επενδυτές παρακείμενων με τις επενδύσεις τους παραλιών και αιγιαλού. Η απευθείας παραχώρηση της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα. Η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας για βιομηχανικές ή ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Η κατάργηση της ρύθμισης με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του. Και τέλος, η παράταση (αυτοδικαίως) της χρήσης αιγιαλού, όταν αφορά έργα που εξυπηρετούν λατομικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, όσο χρόνο υφίσταται το δικαίωμα.

* * *

Το αντιλαϊκό κράτος, επομένως, «έχει συνέχεια». Το απέδειξε η κυβέρνηση της ΝΔ με το Ελληνικό, αλλά και τώρα, με το νομοσχέδιο που φέρνει για τις παραλίες και τον αιγιαλό, πατώντας πάνω σε νόμο (4607/2019) του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι με εκείνο το νόμο: Δεν θίγονταν τα δικαιώματα που απέκτησαν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον «παλαιό αιγιαλό», δηλαδή στις εκτάσεις που δημιουργήθηκαν με επιχωματώσεις της θάλασσας κυρίως μέσω συμβάσεων παραχώρησης. Δόθηκε η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης αιγιαλού - παραλίας στους δήμους και από αυτούς σε επιχειρηματίες. Επιτράπηκαν πλήθος επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε αιγιαλό, παραλίες, βραχονησίδες που «εξυπηρετούν τη διείσδυση των ΑΠΕ». Επιτράπηκε το ξεπούλημα στους επιχειρηματικούς ομίλους «της χρήσης νησίδων, βραχονησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλασσίων εκτάσεων καθώς και του συνεχόμενου αιγιαλού και της παραλίας», ευαίσθητων οικοσυστημάτων, για πλήθος έργων όπως τουριστικά, ενεργειακά, υδατοκαλλιέργειες.

* * *

Ολα τα παραπάνω σερβίρονται από τη ΝΔ ως «μέτρα τόνωσης της επιχειρηματικότητας» και «διευκόλυνσης των επενδύσεων», ειδικά σε κλάδους όπως ο τουρισμός, όπου «η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα». Από την επέκταση όμως της επιχειρηματικής δράσης σε παραλίες και αιγιαλό, στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης και της αλλαγής χρήσης της γης, ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση επικαλείται την «ανάπτυξη της βιομηχανίας του τουρισμού», αλλά στις περίκλειστες παραλίες των ξενοδοχείων και των άλλων τουριστικών ομίλων η πρόσβαση για το λαό είναι απαγορευμένη ή πανάκριβη και οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις δουλεύουν με τις γνωστές άθλιες εργασιακές σχέσεις του Επισιτισμού - Τουρισμού. Το ίδιο ισχύει και στην Ενέργεια, όπου η ανάπτυξη των ΑΠΕ «μπουκώνει» με κέρδη τους ομίλους, αλλά χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά καταδικάζονται σε ενεργειακή φτώχεια.

* * *

Το πολυνομοσχέδιο που ετοιμάζει η ΝΔ, σε συνδυασμό με τον χωροταξικό σχεδιασμό και σε συνέχεια των νόμων που ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενοι, επιβεβαιώνει ότι η ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου προϋποθέτει την επίθεση διαρκείας στα λαϊκά δικαιώματα και στις σύγχρονες ανάγκες, την υποβάθμιση της ζωής του λαού. Αποκαλύπτει ταυτόχρονα την υποκρισία τους για την προστασία του περιβάλλοντος, που δέχεται νέο πλήγμα από την ολοκληρωτική παράδοση παραλιών και αιγιαλού στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αποδοχή αυτού του σχεδιασμού σημαίνει νομιμοποίηση της αντιλαϊκής «κανονικότητας», της άγριας εκμετάλλευσης και των θυσιών δίχως τέλος από το λαό. Η διέξοδος βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση: Στην πάλη για την ανατροπή του, με «σημαία» τις σύγχρονες ανάγκες στη δουλειά, στη ζωή, στην αναβάθμιση και προστασία του περιβάλλοντος, με κεντρικά σχεδιασμένη αξιοποίηση, που θα υπηρετεί τη λαϊκή ευημερία.

Κ. Πασ