Υπόθεση Profumo – Σεξ, ψέματα και κατασκοπία

Λίγο-πολύ όλοι έχουμε ακούσει για το σκάνδαλο Profumo στην Βρετανία το 1962.

Ο Profumo ήταν Υπουργός Πολέμου στην Συντηρητική Κυβέρνηση της εποχής, με πρωθυπουργό τον Harold Macmillan.

Στην έπαυλη του Cliveden, στις όχθες του ποταμού Τάμεση, που ανήκε σε κάποιο Λόρδο
Άστορ, γνωρίστηκε με την 19-χρονη Christine Keeler. Την είδε όταν αυτή βγήκε γυμνή από την πισίνα και έμεινε σέκος από πόθο.

Τι δουλειά όμως είχε μια ταπεινή πλην εκθαμβωτική φτωχούλα στο παλατάκι του Lord Astor να κολυμπάει γυμνή μαζί με Υπουργούς και άλλα λαμπερά άστρα της Βρετανικής Ελίτ;

Christine Keeler

Ο Λόρδος αυτός ενοικίαζε ένα μικρό, ειδυλλιακό σπιτάκι στον χώρο της έπαυλής του στον γιατρό Stephen Ward. Ο γιατρός, όταν δεν έκανε εξέταση στο ιδιωτικό του ιατρείο, ανακατευόταν στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας πασάροντας στους λόρδους ζουμερές μικρούλες που ανακάλυπτε στις περιπλανήσεις του στα προλεταριακά προάστια του Λονδίνου. Σε ένα πάρτι για την Ελίτ που διοργάνωσε ο τρανός Λόρδος στο παλατάκι του στο Cliveden, ο γιατρός Ward έφερε μερικά από αυτά τα κορίτσια – good-time girls – και τα εγκατέστησε στο διπλανό σπιτάκι. Ο John Profumo, που ήταν εκεί με την γυναίκα του, είδε που λέτε την Christine να βγαίνει από την πισίνα και το κακό ξεκίνησε.

Ενάμιση χρόνο μετά, 14 Δεκεμβρίου 1962, ένας ξετρελαμένος από έρωτα μόρτης από την Antigua (Johnny Edgecombe) αδειάζει το πιστόλι του στην πόρτα του σπιτιού που έμενε η Christine και μια φίλη της (Mandy Rice-Davies). Το σπίτι βέβαια ανήκε στον γιατρό Ward που τις φιλοξενούσε. Με την παρέμβαση της αστυνομίας και την συνδρομή κάποιων εφημερίδων το κουβάρι ξετυλίχτηκε αστραπιαία και κύλισε και βρήκε τον Profumo.

Yevgeny Ivanov, Σοβιετικός στρατιωτικός στο Λονδίνο αρχές του ’60

Η Christine αποκάλυψε ότι εκτός από τον Υπουργό Πολέμου, είχε παράλληλα σχέσεις και με ένα Σοβιετικό στρατιωτικό / διπλωμάτη (κατάσκοπο τον χαρακτηρίζουν οι Βρετανοί), τον Yevgeny Ivanov. Και ότι της είχε ζητήσει να πάρει από τον Profumo πληροφορίες για πυρηνικούς πυραύλους και άλλα. Άγνωστο αν πήρε κάτι ή όχι. Ο ίδιος, στα απομνημονεύματά του, λέει ότι πήρε αρκετές πληροφορίες. Η υπηρεσία του τον ανακάλεσε πίσω στην Σοβιετική Ένωση λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, τον Δεκέμβρη του 1962. Ο Ivanov πέθανε το 1995.

Ο Profumo αρχικά είπε ότι δεν είχε σχέσεις με την κοπέλα, αλλά μετά από κάποιους μήνες παραδέχτηκε τι έγινε και επιβεβαίωσε την ιστορία της Christine. Και παραιτήθηκε από υπουργός. Ο πρωθυπουργός Macmillan παραιτήθηκε λίγους μήνες αργότερα (τον Οκτώβρη του 1963) αλλά η κυβέρνηση δεν έπεσε. Ένα χρόνο μετά (Οκτώβρης, 1964) οι Συντηρητικοί χάνουν οριακά τις εκλογές από τους Εργατικούς και ο Harold Wilson (άλλος Harold αυτός!) γίνεται πρωθυπουργός. Έτσι έκλεισε ένας 13-χρονος κύκλος Συντηρητικής διακυβέρνησης που ξεκίνησε με τον Winston Churchill το 1951.

Αυτή η περιπέτεια τελείωσε για την Christine Keeler με ποινή 9μηνης φυλάκισης, γιατί αρνήθηκε να καταθέσει εναντίον ενός άλλου εραστή της, του Aloysius “Lucky” Gordon από την Jamaica. Στην αρχή αυτή ισχυρίστηκε ότι την απήγαγε και την βίασε, αλλά μετά αναίρεσε την κατάθεσή της έτσι βρήκαν τρόπο να πληρώσει και αυτή κάτι για τον διασυρμό της χώρας από τους Βρετανούς Λόρδους.

Μετά από αυτά τα γεγονότα, η Christine Keeler έζησε μια ζωή δακτυλοδεικτούμενη από τα Μ.Μ.Ε. ως η μήτρα του κακού, η πέτρα του σκανδάλου που τελικά εκδίωξε τους Συντηρητικούς από την Εδέμ (για 4 χρόνια μόνο!) και διακινδύνεψε την “ασφάλεια του Βασιλείου”. Πέθανε το 2017.

Το Βρετανικό κράτος ήταν εκδικητικό και για τον γιατρό Stephen Ward, που αυτοκτόνησε με υπνωτικά χάπια κατά την διάρκεια της δίκης του. Τον κατηγόρησαν ότι κερδοσκοπούσε από ανήθικες πράξεις. Αλλά αυτό μάλλον δεν ισχύει. Τεχνικά τουλάχιστον. Σύμφωνα με την Christine Keeler και άλλες, τους δάνειζε και λεφτά εκτός από το ενοίκιο που τους πλήρωνε. Πιθανότερο είναι να έπαιρνε από την Βρετανική Ελίτ και την αριστοκρατία χάρες και προσκλήσεις στα παρτάκια τους, για τα κοριτσάκια που τους πάσαρε. Πιθανόν επίσης να εξυπηρετούσε τις μυστικές υπηρεσίες λόγω των σχέσεων του και με ξένους διπλωμάτες. Πιθανόν και το αντίθετο. Τελικά τον βάφτισαν ανήθικο, μαστροπό, παρία, μαύρο πρόβατο. Και έτσι πέθανε. Ο φάκελος του στην ασφάλεια θα ανοίξει το 2046.

Και οι Ska-talites την έκαναν τραγούδι (στο τέλος του λινκ). Γυρίστηκε και φιλμ με τον τίτλο “Scandal” (1989) για αυτά τα γεγονότα.

Χωρίς αμφιβολία, ο πρωταγωνιστής του σκανδάλου ήταν ο John Profumo. Ο Υπουργός Πολέμου της Συντηρητικής Κυβέρνησης της Βρετανίας. Αυτός που κρατούσε τα κλειδιά των πυρηνικών τους πυραύλων, μα που επίσης δεν μπορούσε να αντισταθεί σε ένα καλά οργανωμένο όργιο με πληρωμένη συμμετοχή. Ένας αριστοκράτης απόφοιτος του Harrow School και του Oxford University και μέλος του Bullingdon Club, μιας λέσχης κακομαθημένων αριστοκρατών, φοιτητών στο Oxford (π.χ. Boris Johnson, David Cameron). Βασικά ένας Βρετανός που γεννήθηκε, μορφώθηκε και κυβέρνησε την χώρα του λόγω προνομίου. Αλλά και λόγω ψήφων από τους proles, μην το ξεχνάμε αυτό.

Εδώ ας κάνουμε μια διακοπή. Ρωτήστε τον εαυτό σας τι να απέγινε, τι να απέγινε ο καημένος ο Profumo. Ρωτήστε και άλλους γύρω σας, εν είδει γκάλοπ. Και αν ακόμη δεν έχετε μάθει τι απέγινε, κάντε μια υπόθεση.

Βάζω στοίχημα ότι λάθος θα γνωρίζετε, λάθος θα υποθέσετε…

Λοιπόν, ο Profumo μετά την παραίτησή του αποχώρησε από την πολιτική ζωή της Βρετανίας και αφιερώθηκε ψυχή και σώματι τέ καί αργυρίων στην… φιλανθρωπία στο ανατολικό Λονδίνο (East End). Έπεσε με τα μούτρα στην φιλανθρωπία και το 1982 έγινε πρόεδρος του φιλανθρωπικού οχήματος που υπηρετούσε, του Toynbee Hall. Μιας οργάνωσης που σκοπό έχει να φέρει τους φτωχούς και τους πλούσιους πιο κοντά… γεωγραφικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά.

Δεν κάνω πλάκα! Κάτι τέτοια αρέσουν πολύ στους Βρετανούς.

Για τις υπηρεσίες του στην Φιλανθρωπία και συγκεκριμένα στο κτίσιμο μια κοινωνίας Φτωχών και Πλουσίων, θεάρεστο έργο πράγματι, ο Profumo πήρε συγχωροχάρτι από την Βρετανική Ελίτ, και το 1975 η βασίλισσά τους τον έχρισε Ιππότη. Από τότε τον φωνάζουν Sir. Το 1982 όπως είπαμε έγινε πρόεδρος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Toynbee Hall. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε το 1995 όταν η Θάτσερ, γνωστή και ως Witch (η Στρίγγλα), τον κάλεσε στα 70α γενέθλιά της και τον κάθισε δίπλα από την λεγάμενη βασίλισσα.

Έτσι ο έκπτωτος Profumo αναδύθηκε από τον βούρκο και κάθισε στα δεξιά, μάλλον, της βασίλισσας, δράχνοντας την στιβαρή χείρα βοηθείας της τόσο πρόθυμης να συγχωρέσει μερικούς-μερικούς, Βρετανικής Ελίτ.

Τέλος καλό, όλα καλά για τον ζωηρούλη Profumo.

Όσο για την μικρούλα, την Christine Keeler, το σύστημα την έθρεψε στο σκοτάδι, την μάσησε όταν αυτή είδε το φως και προσπάθησε να βγει, την ξεζούμισε και μετά την έφτυσε και την ποδοπάτησε. Elementary Watson, Elementary!

Υστερόγραφο. Γράφοντας αυτά θυμήθηκα τον καημένο τον Alan Turing. Τον Άγγλο μαθηματικό που βοήθησε τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του να σπάσουν την γερμανική Enigma (κρυπτογραφία) στον 2ο Π.Π. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ο Turing ακόμα δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες. Μέχρι το 1952, όταν άθελά του μπλέχτηκε σε μια υπόθεση κλοπής που έκανε ο εραστής του στο σπίτι του.

Το δικαστήριο τον απέλυσε από τις μυστικές υπηρεσίες, του απαγόρευσε να μιλά ή να ασχολείται με την έρευνα του στην Κρυπτογραφία και τον πίεσε να κάνει μια απάνθρωπη, μενγκελιανής έμπνευσης, ορμονική “θεραπεία” με οιστρογόνα που είχε μεγάλη επίδραση στο κορμί του.

Αυτοκτόνησε ενάμιση χρόνο μετά, το 1954.

Είναι γνωστό ότι υπήρχαν φόβοι ότι ως ομοφυλόφιλος και δεδομένου ότι οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην Βρετανία ήταν ποινικό αδίκημα, ίσως κάποια ξένη χώρα να τον εκβίαζε για να αποσπάσει τα μυστικά που κατείχε. Είναι δεδομένο επίσης ότι η έρευνα του Turing και το σπάσιμο της Enigma (από το 1943) είχαν κρατηθεί μυστικά μέχρι την δεκαετία του 1990! Προφανείς οι λόγοι, αφού είναι γνωστό ότι τέτοιες μηχανές χρησιμοποιούσαν πολλές κυβερνήσεις πολλά χρόνια μετά τον 2ο Π.Π. μη ξέροντας ότι οι Βρετανοί τις είχαν ήδη “σπάσει” από το 1943 και τα άκουγαν όλα! Τι σου είναι ο κόσμος ε;

Ο Turing όμως δεν ήταν Profumo για να τύχει της ειδικής αριστοκρατικής περιποίησης.

Το σύστημα τον μάσησε και τον έφτυσε όταν πλέον τον ξεζούμισε και δεν είχε για αυτόν άλλη χρεία.

Τι σου είναι ο κόσμος ε;

 Ανδρέας Χατζηπροκόπης (ΑΧΠ)