Επιλογή γλώσσας

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

"Παιδομάζωμα" 2ο


  Δυο μαρτυρίες για το ποιος έκανε το παιδομάζωμα

«Αυτό ήταν το "παιδομάζωμα", που μας κατηγορούν ότι κάναμε»...

Μια αυθεντική μαρτυρία, για την τύχη των παιδιών του Εμφυλίου, που βρέθηκαν στη φιλόξενη αγκαλιά των Λαϊκών Δημοκρατιών δίνει το παρακάτω σημείωμα της Ελλης Ερυθριάδου.
«...Ζούσαμε τότε παράνομα σ' ένα σπίτι προς το Βαρδάρη. Απέναντι από το σπίτι μας,

βλέπαμε το εργοστάσιο μακαρονοποιίας ΑΒΕΖ και τα καπνομάγαζα, που μέσα στοιβάζονταν οι συλληφθέντες και γέμιζαν και άδειαζαν αστραπή. Λύση για μας, ήταν μόνο μία. Το βουνό.

Ετσι, βρέθηκα με ένα παιδί στην αγκαλιά και ένα στην κοιλιά στο Δημοκρατικό Στρατό και από κει στη συνέχεια στο Μπούλκες, όπου γέννησα το δεύτερο παιδί μου. Πριν γίνει 40 ημερών, έφυγα για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας στον Παιδικό Σταθμό Καρλόβου. 689 παιδιά ηλικίας από 6, 7 μέχρι 17 χρονώ από το "παιδομάζωμα", τα παιδιά μας ψωριασμένα από τις δυσκολίες που πέρασαν στις ακριτικές περιοχές, ακούρευτα, όπως μου έλεγαν οι συναγωνιστές που βρίσκονταν ήδη εκεί, ντύθηκαν, πλύθηκαν, έγιναν σαν όλα τα παιδιά του κόσμου.

Είχαν εξασφαλιστεί οι δάσκαλοι, το προσωπικό που ανέλαβε τη φροντίδα τους, Ελληνες και Βούλγαροι. Είναι ακόμη δύσκολη η πρώτη περίοδος για τον ίδιο το βουλγάρικο λαό, μα από τα παιδιά δε λείπει τίποτα για τη σωστή διατροφή τους. Για τους ντόπιους, είναι η περίοδος των δελτίων τροφίμων. Οι εργάτες του Καρλόβου, σε συνέλευσή τους, αποφασίζουν να μην πάρουν για κάποιο διάστημα το κασέρι του δελτίου, για να χορηγηθεί στα παιδιά του παιδικού σταθμού.

Στο Σταθμό λειτουργεί το σχολείο από την 1η μέχρι την 6η τάξη με Ελληνες δασκάλους, που, αν θυμάμαι καλά, ξεπερνούν τους 20. Επίσης, νοσοκομείο με γιατρό και νοσηλευτικό προσωπικό για τις πρώτες βοήθειες.

Στο Κάρλοβο, με τη βοήθεια της ΕΒΟΠ οργανώνεται τρίμηνη σχολή δασκάλων και διοχετεύονται σε όλες τις Λαϊκές Δημοκρατίες.

Είναι το πρώτο στάδιο των παιδιών του "παιδομαζώματος". Αλήθεια, τι τραγική αντίθεση με τα παιδιά, που έζησαν το πραγματικό παιδομάζωμα της βασίλισσας Φρειδερίκης στη σχολή της Λέρου, όπου τα παιδιά υποχρεώνονταν να πηδούν τους μαντρότοιχους της Σχολής για να καταγγείλουν στον κόσμο τις τραγικές συνθήκες που ζούσαν, με ξυλοδαρμούς, βιασμούς και όλα τα φοβερά εγκλήματα που έγιναν σε βάρος τους..!

Υστερα από μακρόχρονη απουσία μου στις φυλακές Αβέρωφ, στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, ξαναπήγα στη ΛΔ της Βουλγαρίας, για να δω τα παιδιά μου παλικάρια και την κόρη μου φοιτήτρια.

Οι δυσκολίες που είχαν ξεπεράστηκαν και ο βουλγάρικος λαός έχτιζε σπίτια, σχολειά, πανεπιστήμια, τεχνικές σχολές.

Σε μια συγκέντρωση που οργανώθηκε για να ξανασυναντηθούμε με τα παιδιά αυτά είχα τόσο συγκινηθεί, που δεν πίστευα σ' αυτά που έβλεπα και άκουγα. Ο σταθμός του Καρλόβου είχε 17 επιστήμονες και επιστημόνισσες. Τα άλλα κορίτσια και αγόρια είχαν τελειώσει μέσες σχολές ή τεχνικές, δούλευαν στην παραγωγή, κάνανε οικογένειες.

Αυτό ήταν το "παιδομάζωμα", που μας κατηγορούν ότι κάναμε.

Ελλη ΕΡΥΘΡΙΑΔΟΥ»


Το πραγματικό παιδομάζωμα της Φρειδερίκης 

Στο πραγματικό παιδομάζωμα της Φρειδερίκης αναφέρεται με επιστολή του στο «Ρ», ο αναγνώστης μας Σταυρόπουλος Γιώργος από την Κορνοφωλιά Εβρου, με αφορμή το σημείωμα της εφημερίδας μας για τη φιλοξενία των παιδιών των αγωνιστών στον Εμφύλιο, με την αποστολή τους στις τότε Σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Γράφει, ανάμεσα στα άλλα:

Ημουν τότε 12 χρονών. Εξω από το χωριό μου σε ένα ύψωμα ήταν ένα φυλάκιο του στρατού και συχνά τη νύχτα γίνονταν μάχες. Ενα βράδυ, επειδή τα σκυλιά γαύγιζαν, νόμισαν πως ήταν αντάρτες του ΔΣΕ στο χωριό και άρχισε ο στρατός να ρίχνει βλήματα πάνω απ' τα κεφάλια μας από το ύψωμα. 

Πολλά βλήματα πέρασαν πέντε εκατοστά απ' τα κεφάλια μας. Την άλλη μέρα πήγε ο πατέρας μου να παραπονεθεί στο λοχαγό για το συμβάν και τον έδιωξε με βρισιές. Το ίδιο έγινε, αργότερα, όταν πήγε στο Σουφλί στον ανώτερο αξιωματικό να παραπονεθεί. Τότε εμείς φτιάξαμε ένα αμπρί στην αυλή μας με δυο σειρές κορμών δένδρων κι εκεί μπαίναμε για να γλιτώσουμε, όταν ακούγαμε όλμους απέναντί μας.

Μετά απ' αυτά, σε λίγες μέρες, ήρθε ο πρόεδρος του χωριού μας με ένα χωροφύλακα και μας κορόιδεψε να πάμε στο σχολείο όπου, τάχα, μοίραζαν δέματα. Ως αφελή παιδιά εμείς τρέξαμε εκεί και διαπιστώσαμε ότι ήταν ψέματα. Εκεί η έξοδος μάς απαγορεύτηκε από δύο χωροφύλακες. Ετσι, με τα ψέματα του προέδρου, μάζεψαν εκεί με τη βία στο σχολείο στην Κορνοφωλιά Εβρου, 60 παιδιά. 

Σε λίγο ήρθαν στρατιωτικά αυτοκίνητα μάς φόρτωσαν και μας πήγαν στο σταθμό του τρένου. Μας έμπασαν σε βαγόνια που φόρτωναν μουλάρια και καταλήξαμε στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, χωρίς να ξέρουν τίποτα οι γονείς μας. Εδώ μας βάλανε σε ένα αρματαγωγό πλοίο με το όνομα «Αλιάκμων» που μας ξεφόρτωσε στον Πειραιά όπου μάθαμε ότι είχανε μαζέψει εκεί όλα, σχεδόν, τα παιδιά του Εβρου.

Εκεί μας χώρισαν και μας πήγαν σε διάφορα μέρη των Αθηνών: Καστρί, Καλλιθέα, Βύρωνα, Καστέλλα και αλλού. Το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν ότι ποτέ δε χορταίναμε φαΐ και ψωμί. Ημασταν παιδιά από 7 έως 15 χρονών και μας διέκοψαν απ' το σχολείο. Αργότερα, εμάς τους Κορνοφωλιώτες μάς πήγαν στην Πάτρα, όπου περάσαμε πολλές ταλαιπωρίες που δεν μπορώ να τις περιγράψω όλες. 

Κάθε μέρα, σχεδόν, μας έκαναν κατηχητικό παπάδες ή φοιτητές της Θεολογικής.

Θυμάμαι πως, το Γενάρη του '50, πήρα ένα γράμμα από τη μάνα μου που με ρωτούσε πότε θα γυρίσουμε στο χωριό, αφού ο πόλεμος τέλειωσε. Εγώ της έγραψα πως δεν ξέρω και, όπως ήμουν θυμωμένος, της έγραψα ότι εδώ μας δέρνουν. Γι' αυτό έφαγα ένα δυνατό χαστούκι από την ομαδάρχισσα και την άλλη μέρα έμαθα ότι οι επιστολές μας λογοκρίνονταν, αν και ήμασταν μικρά παιδιά.

Με κάλεσε ο διευθυντής της παιδούπολης, ένας απόστρατος αξιωματικός, και μόλις με είδε στο γραφείο του φώναξε θυμωμένος: «Θα σε περάσω στρατοδικείο»! Μαθημένος απ' αυτά δε σκέφτηκε καν ότι μιλάει σε ένα παιδί... Οταν τον ρώτησα γιατί, μου απάντησε πως αυτά που γράφω στη μάνα μου είναι ψέματα -όταν κάλεσε την Ομαδάρχισσα έμαθα τι είχε συμβεί στ' αλήθεια.
Εμάς τα παιδιά της Κορνοφωλιάς μάς είχαν σταμπαρισμένα διότι το χωριό μας στην κατοχή κατά 99% ήταν οργανωμένο στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ. Στον Εμφύλιο, στο βουνό βγήκαν 350 άτομα και σκοτώθηκαν 75 απ' αυτούς. Ολα αυτά ήταν γνωστά στους διευθύνοντες την παιδούπολη... Αξίζει να σημειώσω ότι αυτά τα παλικάρια και οι κοπέλες που σκοτώθηκαν, μέχρι πρότινος δεν είχαν έναν τάφο, ενώ όταν σκοτώνονταν δυο χωροφύλακες, τους έκαναν μνημείο γράφοντας τα γνωστά: 
«Σφαγιάστηκαν από ΕΑΜοβούλγαρους»!

Μετά από πολλά χρόνια κάνοντας αίτηση, επιτέλους, μου επέτρεψαν να κάνω ένα μνημείο και αυτό όχι στην πλατεία του χωριού αλλά μόνον στο νεκροταφείο...

Οσο για τα παιδιά που φιλοξενήθηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες, βλέπουμε από χρόνια ότι πήγαν εκεί αγράμματα τσομπανόπουλα και γύρισαν επιστήμονες. Εμείς που μας πήραν με τη βία (μας άρπαξαν χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μας) μείναμε αγράμματοι αλλά... θρήσκοι.

Στο επόμενο: Το παιδοσώσιμο και το παιδομάζωμα... 


3 σχόλια:

  1. Ολοι αυτοί κάνανε τη δουλειά τους και την κάνανε πολύ καλά. Τι απο όλες αυτές τις τραγωδίες θα είχε συμβεί αν υπήρχε ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και έπαιρνε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944..... Απολύτως τίποτα.... Είπαμε ...εθνική ενότητα.. ομαλότητα....λαοκρατία....ευρωκομουνισμός. Ο Φασισμός είναι ...κάτι άλλο ξεχωριστό απο το καπιταλισμό... Φτάνει μωρέ όχι άλλο κάρβουνο..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάλι καλά που σώθηκε το ΚΚΕ το 1991.... και ξεκινήσαμε να καταγράφουμε τις μαρτυρίες να συμπληρώνουμε το αρχείο και να φτιάχνουμε μνημεία για αυτή την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΑ προλαβαίνοντας πολλούς συντρόφους στην ζωή. Μέχρι το 1991.... τα είχαμε για ...σεχταρισμό.... η τα αφήναμε στην λήθη..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για το ιστορικό αρχείο

      Την 21η Οκτωβρίου του 1994 η πλημμύρα στην περιοχή της Νέας Ιωνίας «χτύπησε» τα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό καταστρέφοντας το ιστορικό αρχείο του κόμματος και όχι μόνο.

      Με την δουλειά περισσότερων από 25.000 εθελοντών, μελών του κόμματος και της ΚΝΕ, επιστημόνων και συλλογικών φορέων, η επίπονη εργασία για την αποκατάσταση και τη συντήρηση του ιστορικού αρχείου του κόμματος έφτασε στο σημείο να έχει επαναφέρει στην αρχική κατάσταση το μεγαλύτερο μέρος των αρχείων.

      Μέχρι σήμερα έχουν ψηφιοποιηθεί 97.000 ντοκουμέντα, 1 εκατ. σελίδες και 3.700 τίτλοι βιβλίων που ενσωματώνουν την ιστορία του ΚΚΕ και είναι διαθέσιμα στους πολίτες μέσω του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρ. Φλωράκης».


      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου