Aliens;

Hθελα να ξερα ποιος από τους εξουσιαστές των ημερών και δη αυτούς που επιδεικνύουν πυγμαία πυγμή, κατανοεί τι σημαίνει το περισπούδαστο «ρήξη του κοινωνικού ιστού». 

Αυτή την έκφραση, που την πετάνε στα μούτρα ο ένας στον άλλον, συνηθέστατα η εκάστοτε κυβέρνηση και η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, όταν κι οι δυο μαζί δεν μπορούν

να χαλιναγωγήσουν τις μάζες της εργατικής τάξης που πληρώνουν το μάρμαρο της κάθε μορφής «κρίσης».

Αυτό το εφεύρημα του κοινωνικού ιστού, που έχει τόση σχέση με την αταξική κοινωνία, όση ο ιστός της δηλητηριώδους αράχνης με τη βιομηχανική δαντέλα π.χ. της Γάνδης, επιστρατεύεται κάθε φορά που απειλούνται τα κέρδη της κυρίαρχης αστικής τάξης και πρέπει να βγει μέχρι και το ξίγκι απ' τις καταπιεσμένες μάζες των εργαζομένων. Ποιος θα κάτσει να σκεφτεί αν με τις διάφορες καραντίνες, θεμιτές ή αθέμιτες, αναγκαίες ή τεχνητές που αρχίζουν να επιβάλλονται όπου Γης, αν θα προσμετρώνται ως μεροκάματα ασφαλιστικού χρόνου οι μέρες των προληπτικών λουκέτων σ' ένα ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα, που ψηφίστηκε αυτές τις μέρες συμπιεσμένο απ' τη γρίπη και το Προσφυγικό, δυο μέγγενες που σφίγγουν τον τόπο.

Ποιος θα κάτσει ν' αναλογιστεί, και ενημερωμένος και νηφάλιος, πώς νομιμοποιήθηκε η κλοπή των εισφορών και του μόχθου επί δεκαετίες, με κορύφωση την τελευταία των μνημονίων; Ποιος θα φοβηθεί περισσότερο απ' τον κορονοϊό, ότι για μια άθλια πλήρη σύνταξη θα πρέπει να δουλεύει σαράντα χρόνια για να μαζέψει 12.000 ένσημα που μεταφράζεται σε εξασφαλισμένες τριακόσιες μέρες το χρόνο με δουλειά; Κι ήρθαν τα θρασίμια με ύφος εκατό καρδιναλίων να προσφέρουν μια ζωή - ρουλέτα, όσα βάζεις τόσα παίρνεις τώρα που η μπίλια γυρίζει, να πουλήσουν την αναλογιστική μελέτη της καθημερινής ανασφάλειας και του φόβου της ανεργίας, της απόλυσης, της αναπηρίας, της αρρώστιας, του θανάτου ως ελκυστικό ασφαλιστικό πακέτο, που γεφυρώνει μάλιστα και το χάσμα των γενεών.

Κι ήρθε πολύ βολικά για την αισχροκέρδεια και τους κερδοσκόπους, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, να δέσει η τάχα μου υπεράσπιση του κοινωνικού ιστού με μια επικείμενη πιθανή πανδημία, που εμφανίζεται ως κατάρα στον ψευδοπαράδεισο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι η κατάρα χτυπάει και πλούσιους και φτωχούς, άρα είμαστε όλοι ίσοι, κι ο φόβος είναι ένα λαμπρό επενδυτικό πεδίο για να βγάλουν φράγκα οι αιώνιοι μαυραγορίτες των ευκαιριών.

Το καινούριο σύνθημα έχει ήδη σχηματιστεί σε πολιτική και έχει αποκτήσει ευανάγνωστες στρατηγικές και τακτικές μεθόδους: Η πιο αποτελεσματική βόμβα είναι να εκτοξεύεις ανθρώπους πάνω σ' ανθρώπους. Με αρρώστια, με εμφύλιο, με πόλεμο, με προσφυγιά, με μίσος, με φόβο. Ηδη σε ...δεξαμενές σκέψεις και μεγάλα πανεπιστήμια της Δύσης, ο διαχωρισμός για παράδειγμα προσφύγων και μεταναστών, ακόμα και οι πενήντα αποχρώσεις του μαύρου στους όρους παράνομοι ή λαθρομετανάστες, επανακαθορίζεται με μπόλικη φιλοσοφική μπουρδολογία στα Αγγλικά, δηλαδή διεθνώς, ως illegal aliens και undocumented aliens. Βοηθούσης δε της χολιγουντιανής κουλτούρας, η λέξη alien σημαίνει εχθρικός ξένος, ενδεχομένως και είδος ζωής όχι ανθρώπινης, που είτε είναι παράνομο ή δεν έχει έγγραφα. Κι όταν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, της διπλανής χώρας, της διπλανής φυλής, αρχίζουν να καταγράφονται ως aliens, τότε ο φασισμός τείνει να γίνει ήδη κορόνα στο κεφάλι μας.

Ο ποιητής έλεγε να πάρουμε νερό μαζί μας γιατί το μέλλον έχει πολλή ξηρασία. Αν ήταν μόνο η ξηρασία, θα μπορούσαμε και να ξεδιψάσουμε με τον ιδρώτα του αγώνα. Αυτό που χρειαζόμαστε και θαρρώ πως πρέπει να κρατήσουμε, είναι η πολιτική και ιδεολογική βούληση να μην ξεδιψάμε πίνοντας το αίμα του άλλου.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ