Περί αστικής δημοκρατίας

Μας κυβερνάει μια στυγνή και αυταρχική (άκρα)Δεξιά κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση «βιτρίνας» που αυτοπαινεύεται, αυτοκοκορεύεται και αυτοπροβάλλεται (καθότι όλα τα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί είναι δικά της).

Μια κυβέρνηση ΝΑΤΟαμερικανικού προτεκτοράτου που μας θυμίζει τη δεκαετία του ’50 (με τη διαφορά μόνο που δεν έχει

εκτελεστικά αποσπάσματα, αλλά αντικατέστησε τα στρατόπεδα και τις φυλακές των αγωνιστών με αντίστοιχα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες».

Η αστική δημοκρατία είναι μια δημοκρατία κομμένη και ραμμένη στη φιλοσοφία της. Αν ήταν ποτέ δυνατόν η αστική κυρίαρχη τάξη να δημιουργήσει μια «Δημοκρατία» που δε θα ήταν στα μέτρα της. Πως δε θα είχε την καταστολή για όσους τυχόν θα είχαν διαφορετική άποψη.

Που δεν θα είχε τη Δικαιοσύνη, τους νόμους, τα μέσα αστυνόμευσης και κατ’ επιταγήν Σύνταγμα. Για περιχαράκωση της εξουσίας της, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να τα ελέγχει και να τα κατευθύνει. Και το κυριότερο, μια δική της παιδεία. Τους αυριανούς πολίτες γαλουχημένους, διαπαιδαγωγημένους και χειραγωγημένους με τη δική της καπιταλιστική ιδεολογία.

(Όχι που ν’ αφήσει τη νεολαία να γίνουν κομμουνιστές… Για να γίνεις κομμουνιστής πρέπεινά ‘χεις σαγανό, πρέπει να σκέπτεσαι, να θυμώνεις και να οργίζεσαι. Να ερευνάς, να διαβάζεις, να ρωτάς, να μάθεις και να μάθεις, Να ‘χεις μέσα σου το μικρόβιο της γνώσης, της αλήθειας και του δικαίου).

Τους καλούς χορηγούς, τους …φιλάνθρωπους. Αυτούς που δήθεν αγαπάνε τους φτωχούς!!

Να ΄χει τα ΜΑΤ, τους χαφιέδες, τις υποκλοπές, τις κάμερες παρακολούθησης, τις μυστικές υπηρεσίες, περιτυλιγμένες με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Να έχει τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές. Μια κοινωνία καλά οργανωμένη που να μην της ξεφεύγει τίποτα.

Να κρατά πότε το καρότο και πότε το μαστίγιο προκειμένου να υποστηρίζει τα συμφέροντά της.

Έχει τον φασισμό της, τη στυγνή δικτατορία, τις εξορίες τις φυλακές και τα βασανιστήρια.

Να χειρίζεται θαυμάσια τα ναρκωτικά και άλλα βρώμικα και αντιλαϊκά. Ένα εκλογικό σύστημα κομμέρνο και ραμμένο για τα δυο μεγάλα και ομοειδή κόμματα.

Για να πέσει ο μπερντές και να φανεί ένα τοπίο πεντακάθαρο, θέλει πολύ κόπο και δουλειά.

… Με τους νεκρούς στα ξάγνωτα, πρωτοπανηγυριώτες… όπως λέει ο ποιητής!!!

Βασίλης Λιόγκαρης