Η εικόνα που ξεδιψάει

Μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη ο ατρόμητος Άγνωστος Εργάτης πήρε την Πρωτομαγιά του στα χέρια του, κι ήρθε και κατέβηκε στοιχισμένος με μάσκα που έχει βροντώδη φωνή, προστατευτικός για το διπλανό του, με σεβασμό στην προσωρινή οδηγία της επιστήμης, με την απαιτούμενη ασέβεια στα αστικά τσαμπουκαλίκια και διαδήλωσε. Μία εικόνα, ας μου επιτραπεί, τρομακτικά συγκινητικής ισχύος!

Του εργαζόμενου λαού. Του νοσηλευτή, της καθαρίστριας, του υπάλληλου, του φοιτητή, του υπό απόλυση της ΛΑΡΚΟ, του επίμονου κηπουρού της εργατικής τάξης.

Και λέω τρομακτικά, γιατί η Πρωτομαγιά με το ΠΑΜΕ ανυποχώρητο, και το ΚΚΕ αμετακίνητο από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, συγκίνησε εμάς, αλλά η αλήθεια είναι ότι τρόμαξε στ’ αλήθεια τους …άλλους. Αυτούς που νόμισαν ότι θα κρυφτούν, κοτζάμ βάρβαροι, πίσω από φλούδες πλέξιγκλας, φερετζέδες ασφάλειας, χιλιάδες, εκατομμύρια μάτια ιπτάμενων τρωκτικών drones, απ’ άκρου εις άκρο της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής γης. Και μην περιμένετε να δείτε χείμαρρους συγχαρητήριων σχολίων σαν κι αυτά που θα συνόδευαν μια έστω αντίστοιχη εικόνα, ακόμα κι αριθμητικά πιο συρρικνωμένη σε πλήθος, αν στο Σύνταγμα είχαν παρελάσει χτες μερικές ντουζίνες με φτωχές και πλούσιες όλες μαζί, εθελόντριες με στεφάνια στα μαλλιά και μπουκέτα στα χέρια, οργανωμένες από γραφείο προβολής και δημοσίων σχέσεων εξωραϊσμού του προφίλ κυβερνήσεων και πρωθυπουργών, στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Πάω στοίχημα ότι θα φόραγαν και θα πούλαγαν και γκατζετάκια και μπλουζάκια μιας άλλης Πρωτομαγιάς, που σχεδίαζαν να μεταφέρουν στις 9 του Μάη για λόγους …διαφημιστικής οικονομίας. Η δικιά τους Πρωτομαγιά στις 9, θα ήταν δήθεν εργατική, και κυρίως μέρα της Ευρώπης και του ευρώ. Τα μεγάφωνα θα έπαιζαν το τραγούδι της χαράς από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν και στρατιές επισήμων θα μοίραζαν στα μικρόφωνα επιδόματα και κουπόνια εσωτερικού τουρισμού…

Και την ώρα που το μυαλό μου ξεδιπλώνει τη σκακιέρα των τεράστιων συγκρούσεων, που έρχονται πολύ συντομότερα απ’ ό,τι αθροίζουν κέρδη οι μεγαλοκαρχαρίες, και υπολογίζουν τα μοντελάκια των στατιστικών αλγορίθμων, βρίσκω ένα αναπάντεχο μήνυμα από σαραντάρη σε αναγκαστική διαθεσιμότητα υπάλληλο, που πολύ χαρούμενος και σχεδόν εκδικητικά ικανοποιημένος, με πληροφορεί πως πολύ το χάρηκε που επί δέκα λεπτά ξύπνησε την κοιμισμένη του γειτονιά, που δεν βγήκε να πιάσει το Μάη κάνοντας τζόκινγκ, ένα κομβόι από δέκα αυτοκίνητα «προφανώς του ΠΑΜΕ», όπως ευτυχώς κατάλαβε, που φώναζε συνθήματα κι έδινε νόημα στη μέρα.

Είμαι σίγουρη ότι η εικόνα στην πλατεία Συντάγματος της φετινής Πρωτομαγιάς είναι ακριβώς όπως λέει ο ποιητής, που αντέχει και στον εικοστό πρώτο αιώνα, το νερό που πρέπει να πάρουμε μαζί μας γιατί το μέλλον έχει πολλή ξηρασία. Πάμε λοιπόν να την ποστάρουμε, να τη χώσουμε, να την υμνήσουμε, να τη σπείρουμε, στα χωράφια τ’ απέραντα του διαδικτύου, στα γιουτιούμπια και στα φατσοβιβλία, στα τουιτεράδικα και τα εργοστάσια παραγωγής πειθήνιων ψηφιακών υπηκόων, και τηλεδούλων. Σα ζιζάνιο ανάμεσα σε συνταγές για σπιτικά κουλουράκια, αυτοσχέδιες μάσκες από φθαρμένα μακό μπλουζάκια, καρτ ποστάλ από άψυχους τουριστικούς παραδείσους και συμβουλές για ενέσεις χλωρίνης και σολάριουμ εντέρων, πλανηταρχίδιας έμπνευσης.

Για να δικαιωθεί η βαφτιστήρα μου που αγανακτεί, ετών οκτώ, που δεν θα πάει από Δευτέρα σχολείο και κυρίως που δεν μπορεί να δει δυο μήνες τώρα τις φίλες της και τη νονά της. Σήκωσε το κινητό, πάτησε την εφαρμογή facetime παρακαλώ, έβγαλε τη μουρίτσα της στην οθόνη μου και με ύφος ανήλικης εκπροσώπου της πολιτικής προστασίας, μου ανήγγειλε: Σκέφτηκα κάτι πολύ σοβαρά και θα στο πω. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μην ψηφίσουμε, δηλαδή να μην ψηφίσετε εσείς οι μεγάλοι, κανένας μα κανένας αυτόν τον παλιοειδικό που δε μ’ αφήνει να σε δω… Μωρέ τι προσπάθησα να εξηγήσω, κόσμια, ήπια, ευγενικά, αμετανόητη η μικρή. Κανένας. Ακουσες; Κανένας!

Χάρηκα μ’ αυτό που έρχεται. Ως και τα παιδιά ξέρουν πια, κι απ’ τα μέσα μάλιστα, ποια εφαρμογή θα πατήσουν …Και του χρόνου!

ΛιάναςΚανέλλη