11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ

Συνέρχεται η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ,27/6/1967,  η οποία, μεταξύ άλλων, εγκρίνει το πόρισμα για το Νίκο Ζαχαριάδη που εκτιμούσε ως αναπόδεικτη την κατηγορία εναντίον του ως πράκτορα του εχθρού.

Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1967)

Δύο μήνες μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας συνήλθε η 11η Ολομέλεια της ΚΕ (27 έως 30 Ιουνίου 1967).

Και μόνο το γεγονός ότι η Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε με τόση χρονική απόσταση από την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, δείχνει ότι υπήρχε τουλάχιστον σοβαρό πρόβλημα δυσλειτουργίας του καθοδηγητικού οργάνου.

Η 11η Ολομέλεια δεν κατέγραψε αντικειμενικά την εσωκομματική διαπάλη στην ΚΕ και στο ΠΓ που είχε εκδηλωθεί με οξύτητα στην προηγούμενη 10η Ολομέλεια. Το γεγονός αυτό επισημάνθηκε με έντονο τρόπο στις ομιλίες μελών της ΚΕ, που υπογράμμιζαν ότι η εισήγηση του ΠΓ ήρθε στην Ολομέλεια σαν να μην είχε προϋπάρξει τίποτα σχετικό με καταστατικές παραβιάσεις μελών του ΠΓ και της ΚΕ.

Ωστόσο, η 11η Ολομέλεια πήρε μία πολύ σημαντική απόφαση. Συγκεκριμένα:

«8. Η Ολομέλεια θεωρεί ότι άμεσο και πρωταρχικό καθήκον του Κόμματός μας είναι η αυτοτελής οργάνωση των κομμουνιστών σε οργανώσεις του ΚΚΕ»

Η διαμορφωμένη στο καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ αναθεωρητική ομάδα δεν μπορούσε να αντιταχθεί στη λήψη αυτής της απόφασης, από τη στιγμή που η ΕΔΑ βρισκόταν ήδη εκτός νόμου. Φάνηκε, όμως, ότι πραγματοποίησε έναν ελιγμό. Γιατί, παρά την παραπάνω απόφαση της 11ης Ολομέλειας, η κατάσταση στο καθοδηγητικό όργανο του Κόμματος, καθώς και μία ακόμα απόφαση που πήρε η 11η Ολομέλεια σχετικά με την ΕΔΑ, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν την υλοποίηση του καθήκοντος να οικοδομηθούν οργανώσεις του ΚΚΕ. Αυτό το γεγονός επιβεβαιώθηκε πολύ γρήγορα.

Η απόφαση της 11ης Ολομέλειας ανέφερε για την ΕΔΑ:

«Η Ολομέλεια θεωρεί ότι ταυτόχρονα με την ανασυγκρότηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ, το ΚΚΕ πρέπει να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση της ΕΔΑ...»

Πέρασαν μόνο λίγοι μήνες και το ΠΓ της ΚΕ έκανε τις εξής διαπιστώσεις στην απόφασή του της 9ης Σεπτεμβρίου 1967:

«Το ΠΓ της ΚΕ [...]

1) Διαπιστώνει ανάπτυξη των οργανώσεων της ΕΔΑ Δυτικής Ευρώπης (...) Παράλληλα σημειώνει ότι δεν προχώρησε η δουλειά για τη δημιουργία οργανώσεων του ΚΚΕ [...] Ολη η δουλειά έγινε μέσω των οργανώσεων της ΕΔΑ»

Γίνεται φανερό, όσον αφορά τo κομματικό οργανωτικοπολιτικό πρόβλημα, ότι αυτό δεν μπορούσε παρά να λυθεί μόνο με τη σύγκρουση με τον οπορτουνισμό και τη διάσπαση του ΚΚΕ. Ετσι κι αλλιώς είχαν διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό δύο κόμματα μέσα στο ΚΚΕ. 

Στη 12η ευρεία Ολομέλεια, το 1968, τα πράγματα μπορούσαν τελικά να εξελιχθούν μόνο όπως - και σωστά - εξελίχθηκαν.

Η αρνητική εμπειρία από τη διάλυση των κομματικών οργανώσεων, σε συνδυασμό με την πάλη για την οικοδόμησή τους στην πορεία, ενσωματώθηκε στο κομματικό οπλοστάσιο που ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά χιλιάδων μελών, στελεχών κοι οπαδών του ΚΚΕ κατά την αντεπανάσταση του 1989-1991. Αποτέλεσε μία από τις αιτίες που το ΚΚΕ μπόρεσε να σταθεί όρθιο και να αντιμετωπίσει το διεθνή και εσωτερικό οπορτουνισμό, μην επιτρέποντας τη διάχυση του Κόμματος στο «Συνασπισμό».

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι οι μετέπειτα επεξεργασίες και αποφάσεις του Κόμματός μας έχουν συνδέσει άμεσα την κομματική οικοδόμηση με τη σταθερή του προσήλωση στον πρωτοποριακό ρόλο και στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, σε συνδυασμό με την τακτική δημιουργίας της κοινωνικοπολιτικής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας (ΑΑΔΜ), που μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να οδηγήσει στην κατάκτηση της σοσιαλιστικής εξουσίας.