Κριτήριο

Οπως κι αν διαβάσει κανείς τις εξελίξεις, σε όποιο «μέτωπο» κι αν εστιάσει την προσοχή του, θα διαπιστώσει ξανά και ξανά ότι η πολιτική στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των επενδύσεων και της κερδοφορίας του όχι μόνο δεν συναντιέται πουθενά με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, αλλά αντίθετα προϋποθέτει τη διαρκή υπονόμευση και συντριβή τους.

Ας πάρουμε το παράδειγμα του πορίσματος Πισσαρρίδη, που διαφημίζεται από την κυβέρνηση ως το ελιξίριο απέναντι στη νέα καπιταλιστική κρίση, όπου η πανδημία επέδρασε σαν καταλύτης.
Τα δεκάδες δισ. που θα συρρεύσουν στην ελληνική οικονομία δεν θα γίνουν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, ούτε καν πληρωμές για τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους που δικαιώθηκαν δικαστικά. Δεν θα γίνουν προσλήψεις σε σχολεία και στα ρημαγμένα νοσοκομεία, ειδικά μπροστά στη νέα έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν θα γίνουν υποδομές και μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας για τους κατοίκους της Εύβοιας, που είδαν ξανά το χάρο με τα μάτια.

Αντίθετα, είναι χρήματα που θα επενδυθούν από το κράτος και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με κριτήριο την «αναδιοργάνωση» - όπως λένε - της ελληνικής οικονομίας σε κατεύθυνση ακόμα πιο αντιδραστική, ακόμα πιο επιθετική ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων: Με ένταση της εκμετάλλευσης, ακόμα περισσότερα αντεργατικά - αντιλαϊκά προνόμια για το κεφάλαιο, νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Πρόνοια, που ευνοούν την κερδοφόρα δράση των μονοπωλίων και ανοίγουν νέα πεδία επενδύσεων.

Οι αναλύσεις στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο του «Ριζοσπάστη» ήταν αποκαλυπτικές για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την «κοσμογονία» που υπόσχεται η κυβέρνηση με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία ούτως ή άλλως θα πληρώσει ο λαός.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαχείριση της πανδημίας, σε μια περίοδο που τα κρούσματα αυξάνονται ξανά, προκαλώντας δικαιολογημένη ανησυχία στο λαό. Τι κάνουν η κυβέρνηση, το κράτος; Συνεχίζουν να κουνάνε το δάχτυλο της «ατομικής ευθύνης» στο λαό και την ίδια ώρα δεν παίρνουν κανένα μέτρο ουσιαστικής ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, αποσυμφόρησης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ουσιαστικής προστασίας της υγείας των εργαζομένων στους μαζικούς χώρους δουλειάς.
Και όχι μόνο αυτό αλλά αξιοποιούν την πανδημία για να προωθήσουν και νέες αντεργατικές ανατροπές, όπως η παραπέρα διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η τηλεργασία και άλλα.

Τα όποια υγειονομικά πρωτόκολλα και τα επιστημονικά δεδομένα γίνονται «λάστιχο» με κριτήριο το «κόστος - όφελος» για την οικονομία του κεφαλαίου. Η κρατική ευθύνη για την προστασία του λαού σταματάει έξω από τις πύλες των μεγάλων επιχειρήσεων, τα καράβια των εφοπλιστών και τα ξενοδοχεία των μεγαλοεργοδοτών του Τουρισμού, την ώρα που στο λαό κλιμακώνονται οι απειλές και οι υποδείξεις να τηρεί τα μέτρα για να μη χρειαστεί ξανά «να κλείσει η οικονομία».

Στα Ελληνοτουρκικά, τέλος, μετά και τη συμφωνία με την Αίγυπτο για την τμηματική ανακήρυξη ΑΟΖ, επιβεβαιώνεται ότι με οδηγό τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μέσα στο «γήπεδο» των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του, ΝΑΤΟ και ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει λύση που να διασφαλίζει τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής, να εγγυάται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη και την ευημερία.

Αντίθετα, κάθε κίνηση στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών φέρνει πιο κοντά τις επικίνδυνες αμερικανοΝΑΤΟικές διευθετήσεις και τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, με κριτήριο τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων που εποφθαλμιούν τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής και την ισχυροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, όπου η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί να αναβαθμίσει το ρόλο της.
Τις ίδιες αντιλαϊκές κατευθύνσεις υπηρετούν με την πολιτική τους ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει δείγματα γραφής ως κυβέρνηση για την αφοσίωσή του στα συμφέροντα του κεφαλαίου και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εντείνοντας τα αδιέξοδα για το λαό.

Κριτήριο της πολιτικής τους «μέσα» κι «έξω» είναι τα κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, το σάπιο σύστημα που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, δεν έχουν τίποτα καλό να δώσουν, παρά μόνο νέα δεινά, νέους κινδύνους. Η οργανωμένη πάλη του λαού με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του, για να μην πληρώσει αυτός την κρίση, για απεμπλοκή από τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι η μόνη διέξοδος, που ανοίγει δρόμο προοπτικής.