Ρεύμα - φωτιά!

Η τιμή χονδρικής του ρεύματος για την Ελλάδα θα φτάσει σήμερα Πέμπτη τα 175,39 ευρώ/MWh. Αυτό σημαίνει πανάκριβο ρεύμα για τον λαό, που θα αποτυπωθεί με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια τους αμέσως επόμενους μήνες. Αυτήν τη φορά, όμως, δεν είναι ούτε ο καύσωνας ούτε «οι υψηλότερες ιστορικά θερμοκρασίες», που επικαλούνταν η κυβέρνηση στις αρχές Αυγούστου για να δικαιολογήσει τις «γκαζωμένες» τιμές χονδρικής και τη «λυπητερή» που βλέπουν ήδη στους λογαριασμούς του Σεπτέμβρη χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά...

Η σταθερή αύξηση των τιμών χονδρικής, που πριν από έναν περίπου χρόνο βρίσκονταν μεσοσταθμικά στα 41,7 ευρώ/MWh για τη χώρα μας, δείχνει ότι οι ανατιμήσεις στο ρεύμα δεν είναι ούτε περιορισμένο ούτε παροδικό φαινόμενο, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου επίσης καταγράφονται μεγάλες ανατιμήσεις.

Σε αντίθεση με όσα διακηρύττουν, η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, σε συνδυασμό με τη διασυνδεσιμότητα των δικτύων και η λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» οδηγούν σε ακριβότερο ρεύμα, με τραγικές συνέπειες για τα νοικοκυριά, που και σήμερα δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στους «τσουχτερούς» λογαριασμούς, σε συνδυασμό με την κατακρήμνιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.

Η «εξωστρέφεια» της αγοράς Ενέργειας εκθέτει τη χώρα στις ευρωπαϊκές και διεθνείς διακυμάνσεις, βάζει σε κίνδυνο την ενεργειακή αυτάρκεια και αυξάνει το κόστος του ρεύματος για τα νοικοκυριά, η χονδρική του οποίου διαμορφώνεται χρηματιστηριακά.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι την πρώτη μέρα συμμετοχής του ελληνικού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας στην αγορά χονδρεμπορικής (target model), τον Νοέμβρη του 2020, η τιμή του ήταν στα 61 ευρώ/MWh, για να εκτοξευθεί κοντά στα 200 (!) τον Αύγουστο του 2021. Αυτός είναι ο «εξορθολογισμός» των τιμών που υποσχόταν η κυβέρνηση με την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, στο έδαφος των νόμων που είχαν ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου, που έχει επιλεγεί ως «μεταβατικό καύσιμο» στον σχεδιασμό της «πράσινης ανάκαμψης», αυξάνει επίσης το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής, που μετακυλίεται στον λαό.

Το ίδιο ισχύει και με τα τέλη που επιβαρύνουν τη χρήση υδρογονανθράκων στην παραγωγή του ρεύματος, στο όνομα του να «ενθαρρύνονται» τάχα η απολιγνιτοποίηση και η επέκταση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα των κρατών - μελών της ΕΕ. Αυτό το κόστος, μαζί με άλλα «πράσινα» χαράτσια, φορτώνεται στα λαϊκά νοικοκυριά.

Δεν είναι επομένως ο «ακριβός» και «ασύμφορος» λιγνίτης που ακριβαίνει το ρεύμα όταν χρησιμοποιείται για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, αλλά τα «πράσινα» καπέλα στην τιμή του ρεύματος που παράγεται από τα λιγνιτικά εργοστάσια.

Αυτό σημαίνει ότι οι λαοί έχουν «παντρευτεί» τις υψηλές τιμές του ρεύματος, εξαιτίας των «πράσινων» φόρων στην Ενέργεια, με δεδομένο μάλιστα ότι οι ακριβότερες ΑΠΕ, που εξαρτούν την ηλεκτροπαραγωγή από την ηλιοφάνεια και τον αέρα, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια.

Το ακριβότερο ρεύμα θα αποτελεί τα επόμενα χρόνια μια ακόμα μεγαλύτερη πληγή αιμορραγίας για το λαϊκό εισόδημα, που κι αυτό δεν πρόκειται να ανακάμψει. Γι' αυτό τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση για τη συγκράτηση τάχα των αυξήσεων είναι σκέτη κοροϊδία. Οπως και οι «εκκλήσεις» στους άλλους παρόχους της Ενέργειας να συγκρατήσουν τις αυξήσεις, είναι μια τρύπα στο νερό, όταν με όλους τους νόμους της «απελευθέρωσης» και τα «πράσινα» χαράτσια το κράτος και η ΕΕ θωρακίζουν τα κέρδη των ομίλων της Ενέργειας.

Αλλά και η παρέμβαση της ΡΑΕ, που «μαλώνει» τις εταιρείες για τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια και ζητάει μεγαλύτερη «διαφάνεια» στη διαμόρφωση των τιμών, δείχνει τον ρόλο που παίζουν οι διάφορες «ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές», ως θεματοφύλακες του ...«υγιούς ανταγωνισμού». Αποδεικνύεται ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, που φορτώνει πάντα στην πλάτη του τα σπασμένα από την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, σε ανάπτυξη και κρίση.

Ο δρόμος για ρεύμα φτηνό για τον λαό, για ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια, στην υπηρεσία της ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, περνάει σήμερα μέσα από την οργανωμένη πάλη ενάντια στις ανατιμήσεις και στις διακοπές του ρεύματος, ενάντια στη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της «πράσινης» ανάπτυξης για τα κέρδη του κεφαλαίου.