Κατάρρευση

Η κατάρρευση οροφής σε σχολείο της Θεσσαλονίκης, με τους μαθητές να γλιτώνουν από τύχη, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η μόρφωση των μαθητών μετατρέπεται σε «επικίνδυνη αποστολή».

Δεν φταίει η «κακιά στιγμή». Είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής υποχρηματοδότησης, της λογικής «κόστους - οφέλους», που υλοποιούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και χρόνο με τον χρόνο οδηγεί σε χειροτέρευση της κατάστασης στην Παιδεία σε όλα τα επίπεδα: Από την έλλειψη εκπαιδευτικών, προσωπικού καθαριότητας και βοηθητικού προσωπικού, μέχρι τα τεράστια ζητήματα στις υλικοτεχνικές υποδομές.

Σχολεία γερασμένα, κατασκευασμένα σε πολλές περιπτώσεις πριν από τη δεκαετία του '60, χωρίς σύγχρονο αντισεισμικό υπολογισμό. Μελέτες στατικότητας των κτιρίων και αντισεισμικής θωράκισης, αν και όπου, γίνονται με το σταγονόμετρο.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν τα σχολικά κτίρια στην πόλη του Ηρακλείου, που χτυπήθηκε από τον καταστροφικό σεισμό: Στην πλειοψηφία τους είναι κατασκευασμένα με αντισεισμικές προδιαγραφές 40-50 χρόνων πριν, στεγάζουν διπλάσιους μαθητές από τη δυναμικότητα που είχε σχεδιαστεί να έχουν, ενώ εξονυχιστική αντισεισμική μελέτη δεν είχε πραγματοποιηθεί...

Παράλληλα, οι αυξημένες ανάγκες στέγασης του μαθητικού πληθυσμού, αντί να οδηγήσουν σε κατασκευή νέων σχολικών κτιρίων, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, μπαίνουν στη λογική του «μπαλώματος» και της «εξοικονόμησης πόρων».

Καταλήγουν σε παρεμβάσεις σε ήδη επιβαρυμένα κτίρια, με αίθουσες να χωρίζονται στα δύο για να στεγάσουν δύο - στριμωγμένες - τάξεις, εργαστήρια, αίθουσες εκδηλώσεων, γυμναστήρια, ακόμα και διαδρόμους να καταργούνται και να μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίας.

Οι σωρηδόν τοποθετήσεις προκάτ αιθουσών στα προαύλια των σχολείων, είτε για να καλύψουν τον αυξανόμενο μαθητικό πληθυσμό («προσωρινά» μέχρι να γίνουν μόνιμες) είτε πρόσφατα για τις ανάγκες της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής, λειτουργούν επιβαρυντικά. Μειώνουν προαύλια, στριμώχνουν τους μαθητές σε μικρούς χώρους σε συνθήκες πανδημίας, δυσχεραίνουν ακόμα και τις δυνατότητες ασφαλούς διαφυγής των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε μια έκτακτη κατάσταση.

Η πρόσφατη καταιγίδα στην Αττική, τα πλημμυρισμένα σχολεία, οι εικόνες με τους μαθητές να μετατρέπουν τα θρανία σε «γέφυρες» για να διασχίσουν το προαύλιο - λίμνη, δείχνουν τα αποτελέσματα μιας εγκληματικής πολιτικής που αντιμετωπίζει τους μαθητές και τα σχολεία ως «κόστος». Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα προχωρούν και σε συγχωνεύσεις τμημάτων...

Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί που αντιδρούν σ' αυτήν την άθλια και επικίνδυνη κατάσταση γίνονται μπαλάκι ανάμεσα στα υπουργεία και την Τοπική Διοίκηση, που έχει τυπικά την ευθύνη των υποδομών, αλλά επικαλείται την έλλειψη πόρων. Μόνιμη επωδός όλων, να βάλουν οι γονείς πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη ακόμα και για τα αυτονόητα που αφορούν την ασφάλεια των μαθητών.

Η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη με τον νέο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση για τα σχολεία, απογειώνοντας την «αποκέντρωση» και την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας. Ο νόμος αυτός, στο πνεύμα και στο γράμμα του, «αυτονομεί» το σχολείο από την ευθύνη του κράτους, μεταβιβάζει την ευθύνη ακόμα και της αναζήτησης πόρων για τη λειτουργία του στους γονείς - χορηγούς, μετατρέπει τον διευθυντή σε μάνατζερ που αναζητεί πόρους ακόμα και από τη διαχείριση του σχολικού κτιρίου.

Αποδεικνύοντας εξάλλου ότι η «αξιολόγηση» δεν αφορά την αναβάθμιση της Εκπαίδευσης, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, είναι αποκαλυπτικό ότι στην «αξιολόγηση» σχολικών μονάδων δεν υπάρχει τίποτα που να αφορά τις υποδομές, τις εγκαταστάσεις, το εποπτικό υλικό κ.λπ.!

Ακόμα κι αυτό λοιπόν το αυτονόητο, σχολεία σύγχρονα και ασφαλή, σχολεία που να μην πλημμυρίζουν στην πρώτη βροχή και να μη γίνονται επικίνδυνα στον πρώτο σεισμό (πόσο μάλλον και χωρίς σεισμό!), σχολεία με όλες τις απαραίτητες υποδομές σήμερα (γυμναστήρια, εργαστήρια, βιβλιοθήκες κ.λπ.), είναι αντικείμενο διεκδίκησης και αγώνα, που πρέπει να δυναμώσει από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, να αποκτήσει προτεραιότητα στα μέτωπα πάλης σωματείων και φορέων.