Με παρακαταθήκη τη μεγάλη απεργιακή μάχη, συνεχίζουμε - κλιμακώνουμε μπροστά στην Πρωτομαγιά!

Τη μεγάλη απεργία της 10ης Ιούνη θύμισε η πρόσφατη απεργία στις 6 Απρίλη, ενώ πολύ μαζικές ήταν και οι απεργιακές συγκεντρώσεις, αποτελώντας βήμα κλιμάκωσης του αγωνιστικού προγραμματισμού των συνδικάτων, σε συνέχεια των μαζικών συλλαλητηρίων που οργάνωσαν στις 26 Φλεβάρη και των κινητοποιήσεων σε κλάδους και χώρους δουλειάς μέσα στον Μάρτη.

Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια στους εργαζόμενους, σε πλατιά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, κυρίως από την ακρίβεια αλλά και από την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τις επιπτώσεις αυτής της εμπλοκής, των κυρώσεων κ.ο.κ., όλα αυτά δηλαδή που προκαλούν ασφυξία στον εργατόκοσμο.

Η απεργία και ο αγωνιστικός σχεδιασμός που προηγήθηκε από τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έδωσαν τη δυνατότητα να εκφραστεί αγωνιστικά αυτή η δυσαρέσκεια, να οργανωθεί η πάλη σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς ενάντια στην ακρίβεια, για την υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος και για αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας.

Αγωνιστική απάντηση και απειθαρχία, κόντρα στην καλλιέργεια της αναμονής

Η προετοιμασία των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, η κλιμάκωσή τους, η μεγάλη προσπάθεια που γίνεται στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, η ενίσχυση αυτού του προσανατολισμού σε μια σειρά εργατικά σωματεία, αποτελούν την καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων, της ίδιας της εργοδοσίας και των συνδικαλιστών τους, να στοιχήσουν τους εργαζόμενους στις επιδιώξεις τους, να τους κάνουν «χειροκροτητές» της συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τη μεριά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να δικαιολογήσουν την αντιλαϊκή πολιτική, την ακρίβεια, τις αυξήσεις στην Ενέργεια, να καλλιεργήσουν την αναμονή και τις χαμηλές απαιτήσεις. Η δράση που αναπτύσσεται συμβάλλει στο να σπάσει ένα κλίμα αναμονής και αναστολής των αγωνιστικών διεκδικήσεων που καλλιεργούσαν συστηματικά τόσο η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι όσο και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ιδιαίτερα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που μια βδομάδα πριν την απεργία στελέχη τους καλλιεργούσαν κλίμα ακόμα και για την ανάγκη αναστολής της.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι αυτή η απεργία καταγράφηκε και ως μια «απεργία απειθαρχίας» στους απεργοκτόνους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ιδιαίτερα στον νόμο Χατζηδάκη. Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων και η αποφασιστική στάση των συνδικάτων, ιδιαίτερα στις Μεταφορές, αλλά και σε άλλους κλάδους, κατέστησαν τον νόμο - έκτρωμα ανενεργό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η απεργία στα τρόλεϊ βγήκε παράνομη, η συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτήν ήταν καθολική. Παρότι η κυβέρνηση προσπάθησε το βράδυ πριν την απεργία να εξαναγκάσει τα σωματεία στις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής να στείλουν τις λίστες «προσωπικού εγγυημένης παροχής υπηρεσιών», και παρά την ταλάντευση ορισμένων συνδικαλιστών, τελικά κανένα από αυτά τα σωματεία δεν πειθάρχησε, με την αποφασιστική στάση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων. Την επόμενη μέρα της απεργίας αυτό το γεγονός υπογραμμίστηκε από όλες σχεδόν τις αστικές εφημερίδες, με πρωτοσέλιδο στην «Καθημερινή», επικρίνοντας την κυβέρνηση για την ανοχή της.

Τις απεργιακές συγκεντρώσεις σημάδεψαν η μαζική διαδήλωση των συνδικάτων και των μαζικών φορέων της Θεσσαλονίκης στο λιμάνι της πόλης λόγω του ελλιμενισμού πλοίου με ΝΑΤΟικό πολεμικό υλικό, η καταστολή που αντιμετώπισε η διαδήλωση, η αναίτια όσο και απαράδεκτη προσαγωγή 11 διαδηλωτών, μεταξύ αυτών δύο μελών της ΚΕ του ΚΚΕ και ενός μέλους του ΚΣ της ΚΝΕ. Η καταστολή και σύλληψη των διαδηλωτών έγινε με απόφαση και εντολή της κυβέρνησης, η οποία επιβεβαιώνει ότι θα κάνει ό,τι μπορεί και με όποιο κόστος για να περάσει την πολιτική της μεγαλύτερης εμπλοκής στον πόλεμο. Η απάντηση ήταν άμεση και μαζική, με έκτακτες κινητοποιήσεις των σωματείων, του ΠΑΜΕ, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα, παρά τις δυσκολίες μετακίνησης.

Το κύμα καταδίκης της άγριας καταστολής ήταν πολύ μεγάλο, με εκατοντάδες συνδικάτα σε όλη τη χώρα να κυκλοφορούν ψηφίσματα μέσα σε λίγες ώρες, ενώ το ίδιο έκαναν και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά και Πάτρας, οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Τραπεζών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Ναυτεργατών, Φαρμάκου, Τροφίμων - Ποτών, Νοσοκομειακών Γιατρών κ.ά.

Μεγάλη η συμμετοχή σε μια σειρά κλάδους

Από τα στοιχεία της απεργίας ξεχωρίζει η μεγάλη συμμετοχή στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο νέκρωσε απ' άκρη σ' άκρη, στο λιμάνι ΟΛΠ - COSCO, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στα καράβια, στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στον σιδηρόδρομο. Καθολική ήταν η συμμετοχή των οικοδόμων στα μεγάλα εργοτάξια όλης της χώρας, αλλά και των ναυτεργατών πανελλαδικά. Σημαντική ήταν η συμμετοχή σε κλάδους όπως στα Ναυπηγεία, στη ΛΑΡΚΟ και στην Αμυντική Βιομηχανία, στα Τρόφιμα - Ποτά, με υψηλή συμμετοχή σε μεγάλα εργοστάσια, σε επιχειρήσεις του Φαρμάκου και της Χημικής Βιομηχανίας, στην Εθνική Τράπεζα. Για πρώτη φορά καταγράφεται σημαντική συμμετοχή σε ορισμένους χώρους εμποροϋπαλλήλων, όπως στο «Praktiker» πάνω από 70%, στις αποθήκες στα «Lidl» και σε διάφορα άλλα σούπερ μάρκετ.

Δεκάδες είναι τα σωματεία σε όλη την Ελλάδα που υιοθέτησαν μπροστά στην απεργία τις διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ, που πήραν σχετικές αποφάσεις, είτε με συνεδριάσεις ΔΣ είτε μέσα από διαπάλη και αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, π.χ. στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στην Αθήνα. Πρόκειται για μια δράση που δείχνει τις δυνατότητες να αυξάνονται τα σωματεία που συντονίζονται, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στις μορφές της πάλης, με τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, και σ' αυτό σημαντικό ρόλο παίζουν οι συσκέψεις των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών που διοργανώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Λόγω των εξελίξεων με την ακρίβεια και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η διαπάλη δυναμώνει μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Εκφράζεται σημαντική δυσαρέσκεια απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και στις θέσεις των άλλων αστικών κομμάτων, όπως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Την ίδια στιγμή, οι παρεμβάσεις των αστικών κομμάτων και των δυνάμεών τους στο κίνημα μεγαλώνουν. Δεν είναι τυχαία η κοινή παρουσία Ανδρουλάκη και Παναγόπουλου στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ να δυναμώσουν τη γραμμή της κυβερνητικής εναλλαγής, του «να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη». Αυτό εκφράστηκε σε όλες τις ομιλίες των εκπροσώπων τους στη συγκέντρωση της Κλαυθμώνος. Αυτό εκφράζεται - παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις - σε όλη τη γραμμή των οπορτουνιστικών δυνάμεων.

Συνεχίζουμε - κλιμακώνουμε

Είναι ενθαρρυντικό που στους χώρους δουλειάς τα πλαίσια πάλης των ταξικών συνδικάτων γνωρίζουν πλατιά απήχηση, ενώ εκεί που τα συνδικάτα έχουν «πόδια» και σταθερή δράση αυτή η επίδραση είναι μεγαλύτερη και σε μια σειρά από σωματεία υπάρχει ευρύτερη αποδοχή. Ενα τέτοιο κλίμα αποτυπώνεται σε αρχαιρεσίες και συνέδρια μεγάλων Συνδικάτων και Ομοσπονδιών τα οποία γίνονται αυτήν την περίοδο.

Η δυσαρέσκεια που μεγαλώνει, ειδικά όσο αυξάνεται η ακρίβεια, δεν αποκλείεται να οδηγήσει και σε μαζικότερα ξεσπάσματα. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσει αποφασιστικά η δράση των συνδικάτων και των φορέων του λαϊκού κινήματος, με επόμενο σταθμό κλιμάκωσης την Εργατική Πρωτομαγιά.

Χρειάζεται ένταση της πάλης απέναντι σε αντεργατικά - αντιλαϊκά νομοσχέδια που φέρνει η κυβέρνηση, όπως για τον ΟΑΕΔ, για τον «συμπληρωματικό προϋπολογισμό», για το «νέο ΕΣΥ» κ.ο.κ. Επαγρύπνηση χρειάζεται και για παρεμβάσεις ενάντια σε ενέργειες εμβάθυνσης της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ειδικά μπροστά στην Πρωτομαγιά εντείνεται η δράση ενάντια στην ακρίβεια, με άξονα τις διεκδικήσεις που προβάλλει η πρόταση πάλης των συνδικάτων για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με αυξήσεις στους μισθούς, και η αντίστοιχη οργάνωση της πάλης σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Υπάρχουν χώροι όπου δίνεται αυτή η μάχη, όπως στους οικοδόμους, στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, σε επιχειρήσεις Τροφίμων κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα μπροστά στο Πάσχα, μεγαλώνει η ανάγκη τα συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς να είναι κοντά στους εργαζόμενους, στα καταστήματα τροφίμων, στα γκισέ των παρόχων Ενέργειας. Να δυναμώσουν η αλληλεγγύη, οι αποφασιστικές παρεμβάσεις για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια στο σκοτάδι ή με άδειο το τραπέζι.

Η φετινή Πρωτομαγιά να αποτελέσει την κορύφωση μιας πλούσιας και πολύμορφης δράσης των συνδικάτων. Συσκέψεις, εκδηλώσεις, πολιτιστικές και αθλητικές πρωτοβουλίες, κάθε είδους δράση να συμβάλει στην ενίσχυση του διεκδικητικού κλίματος, της αναμέτρησης με την πολιτική της φτώχειας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.