Στο Σκάι λένε πως το τάγμα Αζοβ τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει, έγιναν καλά παιδιά. Πλέκουν, ταιζουν τις πάπιες, πετάνε χαρταετό, τσουγκρίζουν αυγά το Πάσχα κτλπ .
Γιατί δεν έφεραν αυτόν εδώ στη Βουλή ? Αζοφικος είναι και μάλιστα έντιμος πολίτης, αστυνομικός του Κιέβου.
Τι επειδή στα οργισμένα νιάτα του έκανε μερικά τατουάζ που τώρα δεν βγαίνουν ή επειδή δεν έχει Έλληνα πατέρα?
Καλημέρα σε όλους. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι σήμερα βγήκαν νωρίς - νωρίς στα Ανεξάρτητα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης του Λαού να υπερασπιστούν την επιλογή της Κυβέρνησης να μιλησει στην Βουλή ο Ζελενσκι και τα "Σκυλιά του"" ο Άδωνης , ο Πλεύρης και ο συνήθης ύποπτος Πρότο(κλάσε) είναι η καλύτερη απόδειξη του πόσο δίκιο είχε το Κ.Κ.Ε. για την θέση που κράτησε.
Στην Χώρα με τα 200 Ολοκαυτώματα και τους Χιλιάδες Εκτελεσμενους από τους Ναζί δεν έχουν θέση οι "Αλλειωτες της Ιστορίας".
Μετά από πρωτοβουλία του ΚΚ Ελλάδας, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας, Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από μια σειρά χωρών εξέδωσαν Κοινή Ανακοίνωση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Αναλυτικά, το κείμενο της Ανακοίνωσης έχει ως εξής:
«Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία!
Απαιτείται αυτοτελής πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό!
1. Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που υπογράφουμε αυτήν την Κοινή Ανακοίνωση τασσόμαστε ενάντια στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, που αποτελεί μια από τις συνέπειες της τραγικής κατάστασης που διαμορφώθηκε για τους λαούς μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Είναι έκθετες τόσο οι αστικές όσο και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις, που για χρόνια πολεμούσαν την ΕΣΣΔ και πρόσφατα γιόρτασαν και τα 30 χρόνια από τη διάλυσή της, αποσιωπώντας το γεγονός πως η παλινόρθωση του καπιταλισμού σήμανε τη διάλυση ιστορικών εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και επανέφερε τους λαούς της ΕΣΣΔ στην εποχή της ταξικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
7. Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».
Τα Κόμματα που υπογράφουν την Κοινή Ανακοίνωση
ΚΚ Αζερμπαϊτζάν Κόμμα Εργασίας Αυστρίας ΚΚ Βελγίου Κίνημα «Τσε Γκεβάρα» (Ενωση των Κομμουνιστών στη Βουλγαρία) Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας (PCRF) ΚΚ Ελλάδας ΚΚ Ελ Σαλβαδόρ ΚΚ Κουρδιστάν - Ιράκ Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας ΚΚ των Εργατών της Ισπανίας Μέτωπο Κομμουνιστών (Ιταλία) Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας ΚΚ Μεξικού ΚΚ Μπαγκλαντές Νέο ΚΚ Ολλανδίας Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας ΚΚ Πακιστάν Περουάνικο ΚΚ Ρουμανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ΚΚ Σουαζιλάνδης Σουδανέζικο ΚΚ ΚΚ Σουηδίας ΚΚ Τουρκίας Φιλιππινέζικο ΚΚ [PKP 1930] ΚΚ Φινλανδίαςhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11597786 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στη χώρα μας ορισμένοι υποστηρικτές του ρωσικού «αφηγήματος» επιπλέον μας καλούν σε αντιφασιστικό αγώνα ενάντια στο «φασιστικό Κίεβο», παραγνωρίζοντας πως δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ο Πρόεδρος της Ρωσίας εκθείαζε τον Ρώσο ιδεολόγο του φασισμού, φιλόσοφο Ιβάν Ιλίν, μεταξύ των έργων του οποίου θα βρει κανείς τα εξής: «Εθνικοσοσιαλισμός. Νέο πνεύμα», «Σχετικά με τον ρωσικό φασισμό», «Περί φασισμού» κ.ο.κ.
Πολλοί εργαζόμενοι στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, αναρωτιούνται: Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο; Ποια πλευρά στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και ποια το παραβιάζει; Σε τελική ανάλυση, οι εργαζόμενοι τι πρέπει να κάνουν σε αυτές τις συνθήκες; ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σε αυτές τις συνθήκες, υπαρκτού κινδύνου γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, έχει μεγάλη σημασία ο προσανατολισμός της εργατικής - λαϊκής πάλης στη χώρα μας. Δεν πρέπει να υπάρξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα άλλα αστικά κόμματα. Πρέπει να δυναμώσει η πίστη στη δύναμη της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με την πολιτική της εμπλοκής και με τα σχέδια της αστικής τάξης να σπρώξει τους εργαζόμενους στην παγίδα της στήριξης της συμμετοχής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο όνομα των «συμμαχικών υποχρεώσεων» στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ή δήθεν της ανάγκης υπεράσπισης της «κυριαρχίας» της Ουκρανίας, ή του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ή της «δημοκρατίας» από τον «αυταρχικό Πούτιν».
Επιπλέον, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να απορρίψει το δίλημμα να επιλέξει κάποια από τις δύο μεριές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Ακόμη κι αν αυτή καμουφλάρεται πότε με το θρησκευτικό δόγμα της Ορθοδοξίας, πότε με τον «αντιφασισμό», ο οποίος είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα προπέτασμα καπνού.
Ούτε είναι λογικό να στηρίξουμε τον πιο «αδύνατο» ενάντια στον «ισχυρότερο». Ο Λένιν έγραφε γι' αυτό: «Η πρώτη από τις κυρίαρχες χώρες κατέχει, ας υποθέσουμε, τα 3/4 της Αφρικής ενώ η δεύτερη το 1/4. Το αντικειμενικό περιεχόμενο του πολέμου τους είναι το ξαναμοίρασμα της Αφρικής. Ποιας πλευράς την επιτυχία πρέπει να ευχόμαστε; Το πρόβλημα, όπως έμπαινε προηγούμενα, αποτελεί παραλογισμό, γιατί δεν ισχύουν σήμερα τα παλιά κριτήρια εκτίμησης: Δεν έχουμε ούτε μια πολύχρονη ανάπτυξη ενός αστικού απελευθερωτικού κινήματος ούτε το πολύχρονο προτσές της κατάρρευσης της φεουδαρχίας. Δεν είναι δουλειά της σύγχρονης δημοκρατίας ούτε να βοηθήσει την πρώτη χώρα να κατοχυρώσει το "δικαίωμά" της στα 3/4 της Αφρικής ούτε να βοηθήσει τη δεύτερη (έστω κι αν αυτή έχει αναπτυχθεί οικονομικά πιο γρήγορα από την πρώτη) να αποσπάσει αυτά τα 3/4. Η σύγχρονη δημοκρατία θα παραμείνει πιστή στον εαυτό της μόνο στην περίπτωση που δε θα προσχωρήσει σε καμία ιμπεριαλιστική αστική τάξη, στην περίπτωση που θα πει ότι "και οι δύο τους είναι η μια χειρότερη από την άλλη", στην περίπτωση που σε κάθε χώρα θα εύχεται την αποτυχία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης. Κάθε άλλη λύση θα είναι στην πράξη εθνικοφιλελεύθερη και δεν θα έχει τίποτε το κοινό με τον αληθινό διεθνισμό... Στην πραγματικότητα, όμως, σήμερα είναι αναμφισβήτητο ότι η σύγχρονη δημοκρατία δεν μπορεί να σέρνεται στην ουρά της αντιδραστικής, ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης - αδιάφορο τι "χρώμα" θα έχει αυτή η αστική τάξη (...)»*.
Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, που είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, πρέπει παντού να χαράξει αυτοτελή γραμμή, μακριά από αστικά - ιμπεριαλιστικά σχέδια και με κριτήριο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.
Αυτό κάνει το ΚΚΕ, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και δυναμώνει την πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, πολέμους και συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.
Είναι η γραμμή της σύγκρουσης με όσους οδηγούν τον λαό στο πολεμικό «σφαγείο» στο όνομα της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Είναι ο δρόμος της ρήξης με τον καπιταλισμό, για την εργατική εξουσία, που θα οικοδομήσει τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο Σκάι λένε πως το τάγμα Αζοβ τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει, έγιναν καλά παιδιά. Πλέκουν, ταιζουν τις πάπιες, πετάνε χαρταετό, τσουγκρίζουν αυγά το Πάσχα κτλπ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν έφεραν αυτόν εδώ στη Βουλή ? Αζοφικος είναι και μάλιστα έντιμος πολίτης, αστυνομικός του Κιέβου.
Τι επειδή στα οργισμένα νιάτα του έκανε μερικά τατουάζ που τώρα δεν βγαίνουν ή επειδή δεν έχει Έλληνα πατέρα?
https://www.facebook.com/photo/?fbid=3344019682498411&set=gm.4825638297542730
Καλημέρα σε όλους. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι σήμερα βγήκαν νωρίς - νωρίς στα Ανεξάρτητα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης του Λαού να υπερασπιστούν την επιλογή της Κυβέρνησης να μιλησει στην Βουλή ο Ζελενσκι και τα "Σκυλιά του"" ο Άδωνης , ο Πλεύρης και ο συνήθης ύποπτος Πρότο(κλάσε) είναι η καλύτερη απόδειξη του πόσο δίκιο είχε το Κ.Κ.Ε. για την θέση που κράτησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Χώρα με τα 200 Ολοκαυτώματα και τους Χιλιάδες Εκτελεσμενους από τους Ναζί δεν έχουν θέση οι "Αλλειωτες της Ιστορίας".
Κγεγκε Φασιστακια ;;
Lampros Marampou
Μετά από πρωτοβουλία του ΚΚ Ελλάδας, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας, Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από μια σειρά χωρών εξέδωσαν Κοινή Ανακοίνωση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Αναλυτικά, το κείμενο της Ανακοίνωσης έχει ως εξής:
Διαγραφή«Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία!
Απαιτείται αυτοτελής πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό!
1. Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που υπογράφουμε αυτήν την Κοινή Ανακοίνωση τασσόμαστε ενάντια στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, που αποτελεί μια από τις συνέπειες της τραγικής κατάστασης που διαμορφώθηκε για τους λαούς μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Είναι έκθετες τόσο οι αστικές όσο και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις, που για χρόνια πολεμούσαν την ΕΣΣΔ και πρόσφατα γιόρτασαν και τα 30 χρόνια από τη διάλυσή της, αποσιωπώντας το γεγονός πως η παλινόρθωση του καπιταλισμού σήμανε τη διάλυση ιστορικών εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και επανέφερε τους λαούς της ΕΣΣΔ στην εποχή της ταξικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
7. Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».
ΔιαγραφήΤα Κόμματα που υπογράφουν την Κοινή Ανακοίνωση
ΚΚ Αζερμπαϊτζάν
Κόμμα Εργασίας Αυστρίας
ΚΚ Βελγίου
Κίνημα «Τσε Γκεβάρα» (Ενωση των Κομμουνιστών στη Βουλγαρία)
Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας (PCRF)
ΚΚ Ελλάδας
ΚΚ Ελ Σαλβαδόρ
ΚΚ Κουρδιστάν - Ιράκ
Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας
ΚΚ των Εργατών της Ισπανίας
Μέτωπο Κομμουνιστών (Ιταλία)
Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν
Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας
ΚΚ Μεξικού
ΚΚ Μπαγκλαντές
Νέο ΚΚ Ολλανδίας
Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας
ΚΚ Πακιστάν
Περουάνικο ΚΚ
Ρουμανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
ΚΚ Σουαζιλάνδης
Σουδανέζικο ΚΚ
ΚΚ Σουηδίας
ΚΚ Τουρκίας
Φιλιππινέζικο ΚΚ [PKP 1930]
ΚΚ Φινλανδίαςhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11597786 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στη χώρα μας ορισμένοι υποστηρικτές του ρωσικού «αφηγήματος» επιπλέον μας καλούν σε αντιφασιστικό αγώνα ενάντια στο «φασιστικό Κίεβο», παραγνωρίζοντας πως δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ο Πρόεδρος της Ρωσίας εκθείαζε τον Ρώσο ιδεολόγο του φασισμού, φιλόσοφο Ιβάν Ιλίν, μεταξύ των έργων του οποίου θα βρει κανείς τα εξής: «Εθνικοσοσιαλισμός. Νέο πνεύμα», «Σχετικά με τον ρωσικό φασισμό», «Περί φασισμού» κ.ο.κ.
ΔιαγραφήΠολλοί εργαζόμενοι στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, αναρωτιούνται: Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο; Ποια πλευρά στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και ποια το παραβιάζει; Σε τελική ανάλυση, οι εργαζόμενοι τι πρέπει να κάνουν σε αυτές τις συνθήκες; ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Τι να κάνουμε
ΔιαγραφήΣε αυτές τις συνθήκες, υπαρκτού κινδύνου γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, έχει μεγάλη σημασία ο προσανατολισμός της εργατικής - λαϊκής πάλης στη χώρα μας. Δεν πρέπει να υπάρξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα άλλα αστικά κόμματα. Πρέπει να δυναμώσει η πίστη στη δύναμη της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με την πολιτική της εμπλοκής και με τα σχέδια της αστικής τάξης να σπρώξει τους εργαζόμενους στην παγίδα της στήριξης της συμμετοχής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο όνομα των «συμμαχικών υποχρεώσεων» στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ή δήθεν της ανάγκης υπεράσπισης της «κυριαρχίας» της Ουκρανίας, ή του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ή της «δημοκρατίας» από τον «αυταρχικό Πούτιν».
Επιπλέον, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να απορρίψει το δίλημμα να επιλέξει κάποια από τις δύο μεριές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Ακόμη κι αν αυτή καμουφλάρεται πότε με το θρησκευτικό δόγμα της Ορθοδοξίας, πότε με τον «αντιφασισμό», ο οποίος είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα προπέτασμα καπνού.
Ούτε είναι λογικό να στηρίξουμε τον πιο «αδύνατο» ενάντια στον «ισχυρότερο». Ο Λένιν έγραφε γι' αυτό: «Η πρώτη από τις κυρίαρχες χώρες κατέχει, ας υποθέσουμε, τα 3/4 της Αφρικής ενώ η δεύτερη το 1/4. Το αντικειμενικό περιεχόμενο του πολέμου τους είναι το ξαναμοίρασμα της Αφρικής. Ποιας πλευράς την επιτυχία πρέπει να ευχόμαστε; Το πρόβλημα, όπως έμπαινε προηγούμενα, αποτελεί παραλογισμό, γιατί δεν ισχύουν σήμερα τα παλιά κριτήρια εκτίμησης: Δεν έχουμε ούτε μια πολύχρονη ανάπτυξη ενός αστικού απελευθερωτικού κινήματος ούτε το πολύχρονο προτσές της κατάρρευσης της φεουδαρχίας. Δεν είναι δουλειά της σύγχρονης δημοκρατίας ούτε να βοηθήσει την πρώτη χώρα να κατοχυρώσει το "δικαίωμά" της στα 3/4 της Αφρικής ούτε να βοηθήσει τη δεύτερη (έστω κι αν αυτή έχει αναπτυχθεί οικονομικά πιο γρήγορα από την πρώτη) να αποσπάσει αυτά τα 3/4. Η σύγχρονη δημοκρατία θα παραμείνει πιστή στον εαυτό της μόνο στην περίπτωση που δε θα προσχωρήσει σε καμία ιμπεριαλιστική αστική τάξη, στην περίπτωση που θα πει ότι "και οι δύο τους είναι η μια χειρότερη από την άλλη", στην περίπτωση που σε κάθε χώρα θα εύχεται την αποτυχία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης. Κάθε άλλη λύση θα είναι στην πράξη εθνικοφιλελεύθερη και δεν θα έχει τίποτε το κοινό με τον αληθινό διεθνισμό... Στην πραγματικότητα, όμως, σήμερα είναι αναμφισβήτητο ότι η σύγχρονη δημοκρατία δεν μπορεί να σέρνεται στην ουρά της αντιδραστικής, ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης - αδιάφορο τι "χρώμα" θα έχει αυτή η αστική τάξη (...)»*.
Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, που είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, πρέπει παντού να χαράξει αυτοτελή γραμμή, μακριά από αστικά - ιμπεριαλιστικά σχέδια και με κριτήριο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.
Αυτό κάνει το ΚΚΕ, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και δυναμώνει την πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, πολέμους και συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.
Είναι η γραμμή της σύγκρουσης με όσους οδηγούν τον λαό στο πολεμικό «σφαγείο» στο όνομα της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Είναι ο δρόμος της ρήξης με τον καπιταλισμό, για την εργατική εξουσία, που θα οικοδομήσει τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ