Τι συμφώνησαν στις ΗΠΑ;

Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες μέρες από το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, για να αρχίσουν να ξετυλίγονται όλα όσα αποφασίστηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες, τα πλατιά χαμόγελα και τις αβροφροσύνες.

Οι προειδοποιήσεις ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από την «καλύτερη στιγμή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις», παρά μόνο νέες περιπέτειες και κινδύνους, δεν άργησαν καθόλου να επαληθευτούν.

Τι μας έφερε λοιπόν ο πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ; Πρώτα απ' όλα, τη συμφωνία της κυβέρνησης στην αποστολή μιας ακόμα παρτίδας με στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, μαζί με άλλες 19 «πρόθυμες» χώρες. Η εξέλιξη αυτή δεν εκπλήσσει.

Την είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος της Βουλής πριν από μερικές βδομάδες, όταν προσφωνούσε τον Ζελένσκι και τους ναζί του τάγματος Αζόφ στο ελληνικό Κοινοβούλιο, κάτω από το ενθουσιώδες χειροκρότημα των βουλευτών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ.

Τα «ήξεις - αφήξεις» που ακολούθησαν από τον υπουργό Αμυνας ήταν «στάχτη στα μάτια», μέχρι να ανακοινωθεί η νέα αποστολή όπλων πυροβολικού, αμέσως μετά το ταξίδι στις ΗΠΑ.

Τι άλλο μας έφερε ο πρωθυπουργός; Τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα «ανεβάσει στροφές» για να στηρίξει τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στα Βαλκάνια, που βρίσκονται ξανά σε φάση μεγάλης αναταραχής, στη σκιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Δεν πρόλαβε να επιστρέψει ο υπουργός Εξωτερικών από τις ΗΠΑ, και ξεκίνησε την περιοδεία του στα Δυτικά Βαλκάνια, με στόχο να εμπεδωθεί καλύτερα η αμερικανοΝΑΤΟική «ασφάλεια και σταθερότητα», στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία.

Όμως η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας που δυναμώνει και το ξανα-ανακάτεμα της τράπουλας στα Βαλκάνια (και όχι μόνο...), με σενάρια ακόμα και για νέες αλλαγές συνόρων, φουντώνει το παζάρι «όλων με όλους», για μια καλύτερη θέση στη μοιρασιά της λείας την επόμενη μέρα.

Που σημαίνει ότι η δράση της ελληνικής κυβέρνησης στα Δυτικά Βαλκάνια γίνεται σε «φλεγόμενο έδαφος», με ανταγωνισμούς και αντιθέσεις να δυναμώνουν.

Αυτό φαίνεται ακόμα περισσότερο στη στάση της Τουρκίας, αμέσως μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Εκεί όπου περίσσεψαν τα μεγάλα λόγια για το «κλίμα στήριξης» απέναντι στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την τουρκική κυβέρνηση.

«Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις», όμως, το ...«κλίμα» στράβωσε. Στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, οι «συμμαχικές» αντιδράσεις ταλαντώθηκαν ανάμεσα στο «βρείτε τα» της Κομισιόν και στο «η Τουρκία είναι στρατηγικός μας σύμμαχος» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ!

Τι μας έφερε λοιπόν ο πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά;

Την αδιαπραγμάτευτη προσήλωση της Ελλάδας στον στόχο της «ατλαντικής συνοχής», που προϋποθέτει δέσμευση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, με όλα τα αναγκαία ανταλλάγματα.

Αυτή είναι η βάση της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, κάτω από την «ομπρέλα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, που «αγγίζουν» και ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Μια πιθανή κλιμάκωση της έντασης, ακόμα και στρατιωτικά, είναι η άλλη όψη αυτού του παζαριού, που στο τέλος της μέρας θα αξιοποιηθεί για συμβιβασμούς σε «συμμαχικό» πάντα πνεύμα.

Το «όραμα» μιας Ελλάδας - ενεργειακού και μεταφορικού κόμβου, που «χτίζουν» η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου για λογαριασμό της αστικής τάξης, είναι επικίνδυνο και επιζήμιο για τον λαό.

Ιδιαίτερα όσο βαθαίνει η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στον πόλεμο.

Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα κάνουν χρυσές δουλειές με το αμερικάνικο LNG, την ενεργειακή διείσδυση στα Βαλκάνια, τους νέους σταθμούς επαναεριοποίησης, της συμπράξεις με τα μονοπώλια άλλων κρατών, ακόμα και της Τουρκίας.

Ο λαός όμως θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβη την Ενέργεια και να βουλιάζει στην ενεργειακή φτώχεια. Τα κυριαρχικά δικαιώματα θα παραμείνουν κάτω από τη «δαμόκλειο σπάθη» της ευρωατλαντικής πολιτικής και της «ΝΑΤΟικής συνοχής».

Διέξοδος για τον λαό στην κινούμενη άμμο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών που κλιμακώνονται επικίνδυνα, δεν είναι ένα καλύτερο «μοίρασμα της λείας», όπως του λένε η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, αλλά ένα πιο ισχυρό και αποφασισμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενάντια στον πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, απέναντι στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στη ζωή, στην Υγεία, στην Παιδεία.

Είναι ο αγώνας σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και τους διεθνείς συμμάχους του, ΝΑΤΟ και ΕΕ.