Ανεξέλεγκτη η διάδοση, επανάληψη του ίδιου έργου από την κυβέρνηση

 ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΞΑΝΑ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ

 Το επιχείρημα των «έκτακτων αναγκών» επιστρατεύεται ξανά για τη νομοθετική παράταση των «μπαλωμάτων», των μετακινήσεων και της πριμοδότησης του ιδιωτικού τομέα

Με συστάσεις «αυτοπροστασίας» και με ...πρωτόβουλο πνεύμα καλεί η κυβέρνηση τον λαό να τα βγάλει πέρα μόνος του με τη νέα πανδημική έξαρση, που είναι πλέον φανερό ότι φέρνει νωρίτερα από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη το ήδη κλεισμένο ραντεβού με τον κορονοϊό. Θυμίζουμε ότι όταν άνοιξε η τουριστική σεζόν η κυβέρνηση ανακοίνωσε το ξήλωμα ακόμα και των όποιων υγειονομικών πρωτοκόλλων - λάστιχο (π.χ. χρήση μάσκας), αφού πλέον ούτε αυτά δεν γίνονται ανεκτά από τους επιχειρηματικούς ομίλους, που προσβλέπουν σε ρεκόρ αφίξεων και κερδών. Την ίδια στιγμή, και παρά την ανύπαρκτη ουσιαστικά επιδημιολογική επιτήρηση, τα κρούσματα αυξάνονται σταθερά, και ειδικά οι τουριστικοί προορισμοί βράζουν.

Αυτή η λογική της «αυτοπροστασίας» απογειώθηκε και με τις συστάσεις του υπουργείου Υγείας σχετικά με τη δεύτερη αναμνηστική εμβολιαστική δόση (4η), που συνοψίζεται στο «κάντε ό,τι νομίζετε». Η πλατφόρμα για ραντεβού ανοίγει τη Δευτέρα για όσους είναι άνω των 30 ετών, αλλά η κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν υπάρχουν δεδομένα που να αποδεικνύουν τη χρησιμότητα του νέου εμβολιασμού, παρά μόνο αρκείται σε «ισχυρή σύσταση» σε όσους είναι από 60 ετών και πάνω.

Ο λαός στριμωγμένος ανάμεσα στη νέα έξαρση και την πολιτική «κόστους - οφέλους»

Κάπως έτσι, μετά από τρία χρόνια πανδημίας, ο λαός βρίσκεται για μια ακόμα φορά στριμωγμένος ανάμεσα στην υπερδιάδοση του ιού, και μάλιστα με νέες παραλλαγές που ταλαιπωρούν περισσότερο τον οργανισμό, και στην επίκληση της «ατομικής ευθύνης» από την κυβέρνηση, το γνώριμο δηλαδή άλλοθι για να απορρίπτει ουσιαστικά μέτρα προστασίας, αφού αυτά «κοστίζουν» στο κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το «όφελος» για το κεφάλαιο μπορεί να είναι η μη διατάραξη της κερδοφορίας του και η εξοικονόμηση πόρων, αλλά ο λαός πληρώνει με διαρκή αύξηση νοσηλειών που αργά ή γρήγορα θα φέρουν και επιδείνωση των «σκληρών δεικτών» της πανδημίας, με τις διασωληνώσεις πλέον να αφορούν κατά 50% εμβολιασμένους και βέβαια με θανάτους που συνεχίζονται καθημερινά.

Την ίδια στιγμή, τα δημόσια νοσοκομεία παραμένουν με αποψιλωμένο προσωπικό, εκατοντάδες γιατροί και νοσηλευτές βρίσκονται εκτός υπηρεσίας με αναστολή συμβάσεων, νευραλγικά τμήματα λειτουργούν στα όριά τους (π.χ. στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας), ενώ το φορτίο γίνεται ακόμα πιο ασήκωτο για γιατρούς, νοσηλευτές και άλλους εργαζόμενους αφού έχει συσσωρευτεί τεράστιος όγκος ασθενών διαφόρων παθήσεων που εδώ και τρία χρόνια δεν είχαν ουσιαστική πρόσβαση στα «νοσοκομεία μιας νόσου».

Προτεραιότητα η επιχειρηματική δράση μέσω του «νέου ΕΣΥ»

Κι αν τα τρία αυτά χρόνια αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο η καταστροφική για ασθενείς και υγειονομικούς επιχειρηματική δράση στη δημόσια Υγεία, τώρα ο λαός έρχεται αντιμέτωπος με έναν ακόμα γύρο εμπορευματοποίησης, που συμπυκνώνεται στους σχεδιασμούς για το «νέο ΕΣΥ». Οι πρόβες άλλωστε έγιναν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας με λουκέτα σε κλινικές, με μετακινήσεις προσωπικού και «μπαλώματα», με προκλητική πριμοδότηση του ιδιωτικού τομέα, γενίκευση εργολαβιών κ.ο.κ. Τώρα έρχεται η σειρά νέων λουκέτων και συγχωνεύσεων, όπως γίνεται με το «Καραμανδάνειο» στην Πάτρα, ενώ πρόσφατα ψηφίστηκε ο νόμος για τα χειρουργεία επί πληρωμή στα δημόσια νοσοκομεία, για τη συστηματοποίηση του «κόφτη» υπηρεσιών Υγείας προς τον λαό αξιοποιώντας τον λεγόμενο «προσωπικό γιατρό», σε συνέχεια αντίστοιχων αποφάσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, για τον ΕΟΠΥΥ κ.ο.κ.

Στην ίδια κατεύθυνση των «μπαλωμάτων» κινείται και το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή, περιέχοντας παρατάσεις ρυθμίσεων που νομοθετήθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας, και μάλιστα με την ψευδεπίγραφη επίκληση της «ενίσχυσης του ΕΣΥ». Βεβαίως, όπως έχει αποδειχθεί εδώ και τρία χρόνια, τέτοια μέτρα - μπαλώματα όχι μόνο δεν έχουν ενισχύσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, με κριτήριο την ουσιαστική βελτίωση των παροχών προς τον λαό, αλλά στην πράξη έχει επιβεβαιωθεί η επιδείνωσή τους, ενισχύοντας τον εξαναγκασμό στους ασθενείς να απευθύνονται στους επιχειρηματίες της Υγείας όπου πληρώνουν πολλά επιπλέον ποσά.

Το νομοσχέδιο προβλέπει χρονική παράταση των ρυθμίσεων της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, με την κυβέρνηση να επικαλείται ξανά το αντιεπιστημονικό επιχείρημα των «έκτακτων αναγκών» από την πανδημία. Ομως, αυτό που έχει αποδειχθεί στην πράξη είναι ότι οι δημόσιες μονάδες Υγείας συνολικά δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τις «τακτικές» ανάγκες του πληθυσμού πριν από την πανδημία και πολύ περισσότερο κατά τη διάρκειά της, αλλά και το επόμενο διάστημα. Η κυβέρνηση ωστόσο κρύβει αυτό το γεγονός και προσπαθεί να περάσει την αντίληψη ότι «όλα ήταν καλά πριν από την πανδημία» και ότι τάχα για τις επιπλέον ανάγκες που προκύπτουν με τον κορονοϊό παίρνει «πρόσθετα» μέτρα.

Νομοσχέδιο με «πρόσθετα μέτρα» που ...ανακυκλώνουν τα προβλήματα

Με αυτά τα «πρόσθετα μέτρα», ουσιαστικά δεν προστίθεται προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας, αλλά ξανα-«προσλαμβάνονται» οι επικουρικοί των οποίων λήγει η σύμβαση, άλλοι υγειονομικοί με 4μηνες συμβάσεις ξανα-«προσλαμβάνονται» μέσω της ανανέωσης της σύμβασης, «προσλαμβάνονται» συνταξιούχοι γιατροί, ενώ εφαρμόζεται το σύστημα των μετακινήσεων των εργαζομένων όλων των κλάδων και ειδικοτήτων από τις υποστελεχωμένες μονάδες που εργάζονται σε άλλες που είναι ακόμα περισσότερο υποστελεχωμένες.

Το γεγονός ότι διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις, αλλά και κατά τη σχεδόν τρίχρονη πανδημία, οι δημόσιες υποδομές, η στελέχωσή τους, ο εξοπλισμός τους παραμένουν πολύ πίσω από τις λαϊκές ανάγκες που «τρέχουν», συσσωρεύονται και επεκτείνονται, είναι απόδειξη των επικίνδυνων ορίων για τη λαϊκή Υγεία που προαπαιτεί η καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη. Αυτή είναι η αιτία, στην οποία ταυτίζονται όλα τα αστικά κόμματα, είτε ως συμπολίτευση είτε ως «αντιπολίτευση», για το ότι η λαϊκή Υγεία περιορίζεται στα «βασικά πακέτα», οι όροι δουλειάς των υγειονομικών επιδεινώνονται, ενώ ταυτόχρονα ενισχύονται η ιδιωτική επιχειρηματική δράση, η επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας και η εμπορευματοποίηση των εργασιών τους.

Τελικά, και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αν και παρουσιάζεται ως μέτρο «ενίσχυσης», κυρίως υπηρετεί την κατεύθυνση των αντιλαϊκών ανατροπών στην Υγεία με την ευκαιρία της πανδημίας. Ανατροπές που έρχονται σε συνέχεια των αντίστοιχων που επέβαλαν διαχρονικά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει στην άμεση έναρξη της ειδικότητας των γιατρών με αντίστοιχη πρόσληψη, προβλέπει με το νέο νομοσχέδιο την ένταξη γιατρών «άνευ ειδικότητας» με τετράμηνες συμβάσεις και ένταξη προς ειδικότητα γιατρών που ο χρόνος εργασίας θα αφαιρείται ισόποσα από τον χρόνο ειδικότητας και σε βάρος της εκπαίδευσής τους.

Ταυτόχρονα επαναλαμβάνεται η πολιτική της πρόσληψης επικουρικού προσωπικού έναντι των μεγάλων αναγκών σε μόνιμο προσωπικό, γιατρούς και νοσηλευτές. Προβλέπονται επίσης η συνέχιση της κινητικότητας, με μετακινήσεις παντός προσωπικού από μονάδα σε μονάδα και η δημιουργία του λεγόμενου «δικτύου νοσηλευτών» για περιορισμένο εύρος εργασιών, ενώ αυτοί οι νοσηλευτές και το αντικείμενό τους θα έπρεπε να αποτελούν μόνιμο στοιχείο της εργασίας των Κέντρων Υγείας.

Με άλλα άρθρα στο ίδιο νομοσχέδιο, και προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες στις ΥΠΕ και στον ΕΟΔΥ από την έλλειψη προσωπικού καθιερώνονται οι «υπερωρίες», ενώ παγιώνονται οι παντός είδους συμβάσεις έργου ορισμένου χρόνου υγειονομικών και διοικητικού προσωπικού.

Προβλέπεται ακόμα η συνέχιση της παραπομπής δειγμάτων προς εξέταση από τον ΕΟΔΥ και τις μονάδες ΠΦΥ στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα. Ενώ, με άλλο άρθρο παρατείνεται η δυνατότητα για αξιοποίηση ιδιωτών γιατρών, γιατρών από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας καθώς και συνταξιούχων προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες. Δηλαδή, γιατρών που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν εμπειρία από τη λειτουργία μιας δημόσιας κλινικής ή τμήματος όπως και γιατρών που έχουν ελάχιστη δυνατότητα λόγω ηλικίας και αντοχών.

Ταυτόχρονα, και με αυτό το νομοσχέδιο, συνεχίζεται το έγκλημα της επί πληρωμή «επίταξης» των ιδιωτικών μονάδων Υγείας, με το κόστος να φορτώνεται στον λαό, αντί να γίνει επίταξη άνευ όρων. Προβλέπεται ακόμα η μεταφορά του λειψού εξοπλισμού από μονάδα σε μονάδα, πάλι με τη λογική να μπαλώνονται όπως όπως τα κενά. Συνολικά πρόκειται για μέτρα ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα και ταυτόχρονα «εργαλεία» διαμόρφωσης των δημόσιων μονάδων Υγείας σε αυτές της «μιας νόσου» και αποκλεισμού σχεδόν όλων των άλλων ασθενών.