Πανεπιστήμια: Ή με τα ΜΑΤ ή με τους φοιτητές

Τις τελευταίες εβδομάδες, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, το μεγαλύτερο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο αστυνομικό τμήμα.

Οι εικόνες με τα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες να έχουν κυριολεκτικά κατασκηνώσει εντός και εκτός πανεπιστημίου, το αίμα των χτυπημένων από γκλομπ και χημικά φοιτητών, η αποπνικτική ατμόσφαιρα των δακρυγόνων, στοχεύουν στην τρομοκράτηση του φοιτητικού κινήματος και της κοινωνίας.

Χρησιμοποιούν το πρόσχημα της «ανομίας στα πανεπιστήμια» προκειμένου να νομιμοποιήσουν την παρουσία της λεγόμενης «πανεπιστημιακής αστυνομίας». Θέλουν να φοβήσουν την κοινωνία, διεγείροντας τα πιο συντηρητικά ένστικτα περί «νόμου και τάξης» ώστε να κατοχυρωθεί, χωρίς πολλές αντιδράσεις, κλίμα αστυνομοκρατίας και καταστολής.

Ο απώτερος στόχος δεν είναι άλλος από το να περάσει «αναίμακτα» ο απαράδεκτος νέος νόμος-πλαίσιο, να χτυπηθεί η οργανωμένη διεκδικητική δράση του φοιτητικού κινήματος, να τσακιστεί η όποια αμφισβήτηση της επιχειρηματικής δράσης των πανεπιστημίων, να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στις Σχολές και τους φοιτητικούς συλλόγους. Η σημαντική επιτυχία της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» στις πρόσφατες εκλογές και η ανάδειξή της σε πρώτη δύναμη έπειτα από 35 χρόνια, ενέτεινε ακόμη περισσότερο την κυβερνητική πρεμούρα να πατάξει το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα.

Προς αυτήν την κατεύθυνση έχει στηθεί όλη η συζήτηση περί «ανομίας» και «εγκληματικότητας» στα πανεπιστήμια. Είναι η ίδια η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της που δημιουργούν και τρέφουν την ανομία, προκειμένου να εφευρίσκουν κάθε φορά άλλοθι για την δήθεν «πάταξη της».

Έτσι τους βολεύει. Να φύγει η κουβέντα από το σοβαρότατο ζήτημα της διαρκούς υποχρηματοδότησης της Δημόσιας Παιδείας, να περάσει σε δεύτερη μοίρα η απόπειρα δημιουργίας πανεπιστημίων-επιχειρήσεων, να λησμονηθούν οι κολοσσαίες κυβερνητικές ευθύνες για τις ελλείψεις προσωπικού και εργαστηριακού εξοπλισμού, την κατάσταση στις φοιτητικές εστίες, την συντήρηση των κτηριακών υποδομών, κ.ο.κ.

Μπροστά, λοιπόν, σε αυτήν την κατάσταση, μπροστά στις εικόνες πάνοπλων αστυνομικών να έχουν κάνει κατάληψη στο πανεπιστήμιο, μπροστά στο αίμα του φοιτητή που δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής, το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι ένα: Ή με τα ΜΑΤ, ή με τους φοιτητές. Και εδώ δεν χωράνε μισόλογα και υπεκφυγές.

Νίκος Μόττας