ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑ
Οι εικόνες που έρχονται διαρκώς από την Τουρκία μετά τον καταστροφικό σεισμό, δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής και προκαλούν πόνο και θλίψη για τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Αίσθημα ανθρώπινο και απόλυτα φυσιολογικό.
Δημιουργούν ταυτόχρονα και ερωτήματα. Ερωτήματα που για όλους μας έρχονται ασυναίσθητα κάθε φορά που αντικρίζουμε μια μεγάλη φυσική καταστροφή, όπως είναι ο σεισμός. Το ερώτημα «μα καλά... δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν οι άνθρωποι και οι περιουσίες τους από έναν τέτοιο μεγάλο σεισμό», στριφογυρνά στο μυαλό όλων μας.
Υπάρχει; Κι όμως υπάρχει. Και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ο σεισμός είναι ένα αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο. Σε ολόκληρο τον πλανήτη καθημερινά γίνονται χιλιάδες σεισμοί, μικροί και μεγάλοι. Στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου είναι δεκάδες οι σεισμοί που γίνονται καθημερινά, μικρού και μεσαίου μεγέθους. Βρισκόμαστε, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, σε μια περιοχή που έχει έντονη σεισμική δραστηριότητα και στην οποία αργά ή γρήγορα θα σημειωθούν σεισμικές δονήσεις που ενδέχεται να είναι και μεγάλου μεγέθους, άρα και εν δυνάμει καταστροφικοί για τις ανθρώπινες υποδομές.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Από τη στιγμή που γνωρίζεις ότι θα γίνει στο εγγύς μέλλον ένας σεισμός τέτοιου μεγέθους, τι κάνεις;
Αυτό όμως το ερώτημα δεν τίθεται γενικά, ή ακόμα καλύτερα δεν είναι ένα ατομικό ερώτημα που παίρνει και ατομική απάντηση. Είναι ερώτημα που απευθύνεται στο κράτος, τους «αρμόδιους» όπως λέμε.
Στην Ελλάδα, τη χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμική δραστηριότητα στην Ευρώπη, υπάρχει Αντισεισμικός Κανονισμός εδώ και δεκαετίες. Ενας Αντισεισμικός Κανονισμός που χρειάστηκε πολλή πίεση από τους επιστήμονες, που τον κατάρτισαν, προς τις τότε κυβερνήσεις για να υιοθετηθεί. Ενας κανονισμός που καθορίζει πού και με ποιες προδιαγραφές πρέπει να χτίζονται τα κτίρια, είτε αυτά είναι δημόσια, είτε βιομηχανικά, είτε ιδιωτικές κατοικίες. Το θέμα βέβαια είναι αν αυτός ο κανονισμός εφαρμόσθηκε ποτέ στην πράξη. Ο σεισμός του 1999 στην Αθήνα, αλλά και άλλοι μεγάλοι σεισμοί σε όλη την Ελλάδα, όπως ο πρόσφατος στο Αρκαλοχώρι του Ηρακλείου, της Κοζάνης, της Μυτιλήνης και πολλοί ακόμα απέδειξαν ότι στην ουσία δεν έχει εφαρμοσθεί, ούτε φυσικά υπάρχει πρόθεση να εφαρμοσθεί.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης, όπως και το καθετί που αφορά την πρόληψη, από μία φυσική καταστροφή έως μία ασθένεια, μπαίνουν στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους». Γιατί στον καπιταλισμό, το αστικό κράτος, όσο επιτελικό και αν είναι, όσο ψηφιακά μετασχηματισμένο και να είναι, όλα θα τα λογαριάζει με τη βασική του αρχή, το κέρδος. Ακούγεται «χοντρό» στα αυτιά των περισσότερων, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Μια ματιά σε μια οποιαδήποτε μελέτη κατατίθεται προς έγκριση για ένα δημόσιο έργο, που αφορά αντισεισμικές ή αντιπλημμυρικές κατασκευές, αρκεί για να πειστεί και ο πιο «αδαής».
Αρα οι καταστροφές που βλέπουμε αυτές τις ώρες στην Τουρκία και τη Συρία, στο μέλλον ενδεχομένως σε κάποια άλλη χώρα, δεν είναι ούτε γιατί «είναι κακό το ριζικό των Τούρκων και των Σύριων», ούτε γιατί είναι «φτωχές» οι χώρες τους.
Είναι γιατί το σύγχρονο αστικό κράτος, οποιαδήποτε απόχρωση και αν έχει, έχει επιλέξει συνειδητά ότι τέτοιου είδους ζητήματα που αφορούν την πρόληψη φυσικών καταστροφών «δεν συμφέρουν και άρα δεν είναι επιλέξιμα». Και επειδή θα πουν πως δεν είναι έτσι, ας απαντήσουν εδώ στην Ελλάδα αυτοί που κυβέρνησαν, τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον, ορισμένα απλά ερωτήματα.
Γίνονται έλεγχοι, στατικότητας και αντοχής, σε όλα τα δημόσια κτίρια (σχολεία, νοσοκομεία κ.α.) και αντίστοιχα σε μεγάλους εργασιακούς χώρους (βιομηχανικά και βιοτεχνικά κτίρια); Πόσοι είναι οι μηχανικοί που είναι επιφορτισμένοι για να τους πραγματοποιούν σε όλη τη χώρα; Πόσο έχει μειωθεί η χρηματοδότηση για την έρευνα στα πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας, αλλά και τι γίνεται σε ό,τι αφορά το μέλλον του ΙΤΣΑΚ (Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών), το μοναδικό ερευνητικό και τεχνολογικό ινστιτούτο της χώρας;
Επειδή την απάντηση την ξέρουμε, γι' αυτό και δεν θα προτρέψουμε τους αναγνώστες να κάνουν μια ...προσευχή για να μην πέσει το κακό πάνω στο κεφάλι μας. Το ζήτημα της προστασίας από οποιαδήποτε φυσική καταστροφή δεν είναι για γέλια, ούτε να το παίρνει κανείς αψήφιστα, ούτε βέβαια είναι και ατομική υπόθεση. Θα προτρέψουμε όσους διαβάζουν αυτές εδώ τις γραμμές, να διεκδικήσουν μέσα από τους φορείς που συμμετέχουν, να παρθούν από την κυβέρνηση, αυτήν ή την επόμενη, εδώ και τώρα ουσιαστικά μέτρα για την προστασία από σεισμούς και φυσικές καταστροφές.
Και επειδή είναι ζήτημα προτεραιότητας, πολιτικής επιλογής που στα πλαίσια αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος θα βρίσκεται πάντα στην τελευταία θέση οποιασδήποτε λίστας, θα πάμε ένα βήμα παραπέρα και θα πούμε κάτι «κολλημένο». Τη λύση και σε αυτό το ζήτημα θα την δώσει ένα άλλο κράτος, το εργατικό. Ενα κράτος που στην προτεραιότητά του έχει τον ίδιο τον εργαζόμενο και την οικογένειά του, από το πιο μικρό έως την ίδια του τη ζωή.
Οι προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ σε ό,τι αφορά και το ζήτημα της προστασίας από φυσικές καταστροφές τέτοια κατεύθυνση έχουν. Δεν είναι λίγες οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει μέσα από εκδηλώσεις και ημερίδες, με πολλούς ειδικούς επιστήμονες.
Το ΚΚΕ «δεν μασάει τα λόγια του» όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές και την ίδια στιγμή να μιλάμε για κόστη και οφέλη. Αυτά δεν μπαίνουν στο ζύγι, δεν αποτιμώνται.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι πολύ σημαντική η συνειδητοποίηση της θέσης ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με πιο δυνατό ΚΚΕ», παντού και στις εκλογές, ώστε να δυναμώσει η πάλη για την κατάκτηση τέτοιων ουσιαστικών μέτρων, να δοθεί ώθηση στο διεκδικητικό κίνημα και να συσπειρωθούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στον δρόμο της ανατροπής.
*Ο Ευθύμης Δημάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γεωλόγος, MSc Γεωφυσικός - Σεισμολόγος
Σεισμός στην Τουρκία καιν την Συρία
Αλληλεγγύη στους λαούς Τουρκίας-Συρίας - ΣΤΟΠ στα δολοφονικά εμπάργκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου