Από το 2017 έχει καεί το 25% της Αττικής από πυρκαγιές και το 33% των δασών

 ΣΤΟΙΧΕΙΑ - ΣΟΚ

Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα το meteo.gr, σχετικά με τα τραγικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την επικαιροποιημένη ανάλυση των καμένων εκτάσεων από τις δασικές πυρκαγιές των τελευταίων επτά ετών (2017-σήμερα) στην Αττικής.

Συγκεκριμένα, από το 2017 μέχρι και τις 25 Αυγούστου 2023, 12 μεγάλες πυρκαγιές έχουν κάψει περισσότερα από 600.000 στρέμματα σύμφωνα με τις αναφορές από την Υπηρεσία Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για Δασικές Πυρκαγιές (EFFIS).

Το γεγονός αυτό αποκαλύπτει με τον πιο ηχηρό τρόπο την διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και Περιφερειακών αρχών, που εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων στην πρόληψη, στα κενά στην Πυροσβεστική και τις δασικές υπηρεσίες, στην απουσία αντιπυρικής προστασίας, οδήγησαν σε αυτή την τεράστια καταστροφή.

Στην παραπάνω εικόνα φαίνεται η περίμετρος των καμένων εκτάσεων στην Περιφέρεια Αττικής από το 2017 ως σήμερα. Με κόκκινο σημειώνονται οι εκτάσεις που έχουν καεί το 2023 (ως τις 25/8) και με κίτρινα και πορτοκαλί χρώματα οι εκτάσεις που κάηκαν τα προηγούμενα 7 έτη. Με γκρι χρώμα σημειώνεται η ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής.

Η συνολική επιφάνεια της Περιφέρειας Αττικής (χωρίς την περιοχή της Τροιζηνίας, των νησιών και του Λεκανοπεδίου) είναι 2.500.000 στρέμματα, οπότε τα τελευταία 7 έτη το 25% της συνολικής επιφάνειας έχει καεί από δασικές πυρκαγιές. Στην Περιφέρεια Αττικής η επιφάνεια των δασικών εκτάσεων είναι περίπου 1.230.000 στρέμματα και τα τελευταία 7 χρόνια έχουν καεί 405.000 στρέμματα δάσους, δηλαδή το 33% της επιφάνειας των δασών.

Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν την τεράστια ανάγκη να παρθούν άμεσα, ουσιαστικά μέτρα για την κάλυψη όλων των κενών στην Πυροσβεστική υπηρεσία σε προσωπικό και μέσα, την ενίσχυση των δασαρχείων που πραγματικά σήμερα υπολειτουργούν έχοντας από ελάχιστους έως καθόλου εργαζόμενους, την πραγματοποίηση αντιπυρικών έργων προστασίας. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ρήξη με την πολιτική του κέρδους και τη λογική κόστους – οφέλους, στον άξονα της οποίας όλες οι κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές, στοιχισμένες με την πολιτική της ΕΕ, οδήγησαν στις μεγάλες καταστροφές.