Ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά

 Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση έγινε την Πέμπτη από την Τομεακή Οργάνωση Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με αφορμή τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την επίθεση στους κομμουνιστές στο Πέραμα από τη Χρυσή Αυγή

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση πραγματοποίησε την Πέμπτη 28 Σεπτέμβρη η Τομεακή Οργάνωση Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με αφορμή τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές - συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ από τη Χρυσή Αυγή.

Οι ομιλίες ανέδειξαν τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής λόγω της ναζιστικής ιδεολογίας και δράσης της, τις στενές σχέσεις της με το αστικό κράτος, την προκλητική στάση της αστικής Δικαιοσύνης. Ανέδειξαν ακόμα τη διαχρονική και πολύπλευρη «χρησιμότητα» του φασισμού: Για να ενισχύεται το κατασταλτικό πλαίσιο απέναντι στον λαό, στο κίνημα και τα δικαιώματά του, για να στοχοποιείται η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση μέσα και από την απαράδεκτη θεωρία των «δύο άκρων», για να διαχέεται το εθνικιστικό δηλητήριο, ενώ ταυτόχρονα να «βγαίνει λάδι» η αστική δημοκρατία, στους κόλπους της οποίας «φωλιάζει» ο εθνικισμός, και τελικά, να αθωώνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Ετσι, συνολικά αναδείχτηκε ότι μόνο η πάλη του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι στο σύστημα θα τσακίσει και τον φασισμό ως αποκρουστικό γέννημά του. Η ενίσχυση του ΚΚΕ, και των ψηφοδελτίων που στηρίζει στις τοπικές εκλογές, σημαίνει δυνάμωμα αυτού του ελπιδοφόρου αγώνα. Γιατί το ΚΚΕ δίνει και θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για «να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη», για τη νέα, σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, που θα εξαλείψει την καπιταλιστική εκμετάλλευση με όλα τα σάπια φαινόμενα, μορφώματα και ιδέες που αυτή γεννά.

Στην πρώτη ομιλία, ο Χάρης Στρατής, μέλος της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χρυσής Αυγής στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στην ΠΕ Κεντρικού Τομέα Αττικής, τόνισε αρχικά:

«Στην υπόθεση αυτή, της επίθεσης κατά των κομμουνιστών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ αποδεικνύεται με αρτιότητα, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τόσο η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής όσο και ο ναζιστικός της χαρακτήρας (...) Οι δράστες (...) δεν έδρασαν αυτόνομα ή αυτόβουλα αλλά οργανωμένα ως μέλη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της ΧΑ, ενεργώντας στα πλαίσια των εντολών της ηγεσίας της και της απαρέγκλιτης ιεραρχίας και πειθαρχίας της οργάνωσης, από το απλό μέλος στον πυρηνάρχη, στον περιφερειάρχη βουλευτή έως τον αρχηγό (...) Το κίνητρο των εγκληματικών τους πράξεων δεν ήταν άλλο παρά η εφαρμογή της αποκρουστικής ναζιστικής ιδεολογίας, που στοχοποιεί ως εχθρούς τους κομμουνιστές, τους ταξικούς συνδικαλιστές, τους αντιφασίστες, τους προοδευτικούς ανθρώπους και τους μετανάστες».

Στη συνέχεια, σημείωσε ότι «η σπουδαιότερη από τις υποθέσεις αυτές είναι η ανθρωποκτονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα, η οποία αποτέλεσε το έναυσμα ώστε όλες οι λοιπές υποθέσεις, που λίγο - πολύ έως τότε θεωρούνταν μεμονωμένες, να εξεταστούν κάτω από το πρίσμα της εγκληματικής οργάνωσης, να γίνει δηλαδή αντιληπτό ότι πράγματι προέρχονται από ένα ενιαίο κέντρο που συμπίπτει με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ως τότε τόσο οι αυτουργοί της επίθεσης κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ όσο και οι αυτουργοί κατά της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά του Αμπουζίτ Εμπάρακ κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και ανενόχλητοι στο Πέραμα, έχοντας την αίσθηση της παντοδυναμίας, της ασυλίας και της ατιμωρησίας και όχι άδικα αφού έως τότε το σύστημα λίγο - πολύ τους χάιδευε και τους προστάτευε».

Κατόπιν στάθηκε αναλυτικά στα γεγονότα της επίθεσης στους κομμουνιστές συνδικαλιστές του Σωματείου της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα, αναδεικνύοντας τη δράση τους ως τάγματος εφόδου, σε στενή διασύνδεση με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν υπήρχαν προσωπικά - προηγούμενα με τα θύματα, αλλά χτυπήθηκαν ακριβώς λόγω των ιδιοτήτων τους ως κομμουνιστών συνδικαλιστών και μελών του ταξικού Σωματείου της Ζώνης. Ακριβώς επειδή, λόγω της πρωτοπόρας, διεκδικητικής και αγωνιστικής δράσης τους, είχαν μπει στο μάτι των εργοδοτών και της κυβέρνησης (...) Επειδή λοιπόν δεν μπόρεσαν οι εργοδότες να βάλουν με άλλους τρόπους στο χέρι το Σωματείο (το προσπάθησαν τα προηγούμενα χρόνια με βιομηχανία μηνύσεων, με αντι-σωματείο, με παράταξη εντός του σωματείου κ.λπ.), επιστράτευσαν τη ΧΑ, με την οποία ταυτίζονταν στις απόψεις ότι για την ανεργία φταίνε τάχα τα υψηλά μεροκάματα, οι απεργίες, η δράση του Σωματείου που δήθεν τρομοκρατεί κ.λπ. (...) Ετσι η επίθεση στο Σωματείο ήταν κομμάτι της έντονης ταξικής σύγκρουσης μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων, μεταξύ εργατικής και αστικής τάξης της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, στην οποία σύγκρουση φυσικά η ναζιστική ΧΑ, ως παιδί του συστήματος, ως μαντρόσκυλο αυτού, πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ των εργοδοτών και κατά των εργαζομένων. Το ταξικό αυτό χαρακτηριστικό και η ιδιότητα των ναζί ως παιδιού και σιδερένιας γροθιάς του συστήματος είναι περισσότερο εμφανή (όχι ότι λείπει από άλλες επιθέσεις π.χ. κατά αντιφασιστών, κατά μεταναστών) στην επίθεση κατά του ΠΑΜΕ».

Ανέφερε αναλυτικά σειρά στοιχείων που, όπως αποδείχτηκε και στο δικαστήριο, κατέδειξαν ότι η επίθεση ενάντια στο ΠΑΜΕ αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε από την ηγεσία της ΧΑ: «Αποκάλυψε με τον πλέον καθαρό τρόπο την καθοδήγηση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής από την ηγεσία της, το μίσος της για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, τη σχέση της ναζιστικής οργάνωσης με τους εργοδότες και τον βρώμικο συστημικό της ρόλο. Και δεν έμεινε εκεί αφού μια βδομάδα μετά δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας σε κοντινή περιοχή στο Κερατσίνι σε όμοια επίθεση με τα ίδια χαρακτηριστικά όπως και στο ΠΑΜΕ».

Συνένοχοι στη δράση της Χρυσής Αυγής αστικό κράτος και Δικαιοσύνη

Ο Αντώνης Αντανασιώτης, μέλος της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στον δήμο της Αθήνας, ανέδειξε ως «συνενόχους» στη δράση της ΧΑ την αστική Δικαιοσύνη και το κράτος, θυμίζοντας αρχικά τη γνωστή φράση του δολοφόνου Ρουπακιά στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν, «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής», τονίζοντας ότι αυτή «δεν ήρθε από το πουθενά. Ηταν, με μιαν έννοια, το αποκορύφωμα και η συμπυκνωμένη έκφραση μιας μακρόχρονης στάσης ενθάρρυνσης και ανοχής στη δράση της ΧΑ και άλλων εγκληματικών φασιστικών μορφωμάτων. Από την αστυνομία, τις διωκτικές αρχές και τη Δικαιοσύνη, αλλά και ισχυρούς επιχειρηματίες, συνολικά το πολιτικό σύστημα». Επισήμανε ότι για τη σχέση της με την αστυνομία είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία, που αναδείχτηκαν και μέσα από τη δίκη της ΧΑ αλλά και τις αποκαλύψεις για διασυνδέσεις που ξεκινούν από πολύ παλιότερα, όπως η απόρρητη έκθεση της Κρατικής Ασφάλειας για τη Χρυσή Αυγή του 1999.

Για τον ρόλο της αστικής Δικαιοσύνης σημείωσε: «Αλλά και η αντιμετώπιση από τις εισαγγελικές αρχές ήταν τουλάχιστον ανεκτική ως προς τη δράση της. Δεκάδες ποινικές υποθέσεις για επιθέσεις της έμεναν για χρόνια στα συρτάρια, όπως, για παράδειγμα, η άγρια επίθεση στο κοινωνικό στέκι "Συνεργείο" στην Ηλιούπολη, με τη συμμετοχή των στελεχών της, Λαγού και Μίχου.

Η λαϊκή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε για την εγκληματική δράση της, μετά τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είχε ήδη επιτελέσει, κατά μεγάλο μέρος, τον βρώμικο ρόλο της στην υπηρεσία του συστήματος, συντέλεσαν στην - πολύ καθυστερημένη βέβαια - ποινική δίωξή της.

Ωστόσο, και η δίκη που ακολούθησε, πραγματοποιήθηκε μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ως Πολιτική Αγωγή:

- Την προκλητική στάση της εισαγγελέα της έδρας, που επιχειρούσε από την αρχή ακόμη της δίκης να αποδομήσει το κατηγορητήριο, με αποκορύφωση την απαράδεκτη αθωωτική της πρόταση.

- Τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών μέσα και έξω από το δικαστήριο, σε μάρτυρες κατηγορίας, ακόμη και σε συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, την προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν και να παρελκύσουν τη διαδικασία.

- Τις γενικότερες αρνητικές συνθήκες διεξαγωγής της, όσον αφορά την αρχικά ακατάλληλη δικαστική αίθουσα και τη χρέωση των δικαστών με άλλες υποθέσεις, που οδήγησαν και στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσής της, με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ομως, και η πρωτόδικη απόφαση, παρά την αναγνώριση του εγκληματικού ναζιστικού χαρακτήρα της ΧΑ, που προέκυψε μέσα από συντριπτικά και αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, επιφύλαξε επιεικείς ποινές στους χρυσαυγίτες, με τη βοήθεια και του νέου Ποινικού Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατήρησε η ΝΔ, ενώ υποβίβασε την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μετατρέποντας το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας στα πλημμελήματα των επικίνδυνων και απλών σωματικών βλαβών, οδηγώντας έτσι την κατηγορία στην παραγραφή της. Θα πρέπει επίσης να επισημανθούν οι μεταγενέστερες αποφάσεις αποφυλάκισης καταδικασμένων στελεχών της, όπως του Πατέλη, οι οποίες ανατράπηκαν, ύστερα και πάλι από την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε».

Για να καταλήξει τονίζοντας: «Αμέσως μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης, ως Πολιτική Αγωγή των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, δηλώσαμε ότι δεν δικαιολογείται καμία αυταπάτη, κανένας εφησυχασμός. Οι ναζιστικές επιθέσεις στη Σταυρούπολη, στον Εύοσμο και την Ηλιούπολη της Θεσσαλονίκης, με την ανοχή της αστυνομίας, έναν χρόνο μετά την έκδοση της απόφασης, όπως και σε μια σειρά άλλες περιοχές της χώρας, η ανενόχλητη δράση του ναζιστή εγκληματία Κασιδιάρη, μέσα από τη φυλακή, μέχρι σήμερα, στον οποίο επιτρέπεται να διευθύνει απρόσκοπτα το κόμμα του, όπως βέβαια και η υπερπροβολή της υποψηφιότητάς του, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισής της, είναι κάποια μόνο στοιχεία που επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μας».

Ο φασισμός ως δύναμη κρούσης κατά του εργατικού κινήματος

Στη συνέχεια η Στέλα Παπαοικονόμου, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στην ΠΕ Πειραιά, κωδικοποίησε πώς ο φασισμός, «σαν γνήσιο παιδί του καπιταλισμού, αξιοποιείται από το σύστημα, πολύμορφα, πολύτροπα, ενάντια στον λαό και το κίνημά του, ειδικά ενάντια στην πολιτική πρωτοπορία των εργατών, το Κομμουνιστικό Κόμμα».

Πρώτον, με την αξιοποίηση του φασισμού ως«άμεσης δύναμης κρούσης, ευθείας καταστολής και τρομοκρατίας (...) για να μη σηκώσουν οι εργαζόμενοι κεφάλι (...) Ο αντικομμουνισμός και η έχθρα απέναντι στο ριζοσπαστικό κίνημα παραμένουν κοινός άξονας του φασισμού και του εθνικισμού, από τη ΧΑ έως τους "Σπαρτιάτες" κι από την Ελληνική Λύση έως τη "Νίκη"».

Δεύτερον, ανέδειξε τη στήριξη του χώρου αυτού στις στρατηγικές επιδιώξεις της αστικής τάξης:«Πόσο συγκλίνουν οι θέσεις των φασιστών - εθνικιστών και στη Βουλή, για την "εθνική ανάπτυξη", την αναβάθμιση της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, πάντα εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ». Πώς «στηρίζουν τον κυβερνητικό στόχο για επιτελικό ψηφιακό αστικό κράτος, που τελικά διαπερνά τα προγράμματα όλων, από αυτόν τον εθνικιστικό χώρο μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς γιατί είναι στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου (...) Το δε δόγμα "νόμος και τάξη" που σταθερά δουλεύουν φασίστες - εθνικιστές υποστηρίζει σήμερα το σύνθημα της ΝΔ για "νομιμότητα παντού", δηλαδή για σιδερένια επιβολή όλων των άδικων νόμων σε βάρος του λαού, από τη φοροληστεία μέχρι τα αυτόφωρα στις απεργίες».

Τρίτον, τόνισε πόσο χρήσιμοι είναι «στην παροχέτευση λαϊκών αντιδράσεων σε αντιδραστικά κανάλια». Θυμίζοντας τη στάση τους από την περίοδο της πανδημίας, όπου «αξιοποιήθηκαν στον "δρόμο", για να τραφούν βολικά για το σύστημα "κινήματα", "αντιεμβολιαστικά" αλλά μπολιασμένα αντιεπιστημονικές, αναχρονιστικές απόψεις, που φυσικά έκρυβαν τον πραγματικό ένοχο», μέχρι σήμερα που «με επίκεντρο το ζήτημα των νέων ταυτοτήτων, με εναντίωση σε αυτές που δρασκελίζει τα όρια του γελοίου, αφήνουν στο απυρόβλητο τις πραγματικές συνολικές στοχεύσεις μαζικού κρατικού φακελώματος που προωθούν ΕΕ και κυβερνήσεις».

Συνεχίζοντας ανέδειξε ότι «οι φασίστες καλλιεργούν μέσα στον λαό, και με λαϊκίζοντα τρόπο, ιδέες στον πυρήνα τους αστικές, σε ανοιχτή σύγκρουση με την κομμουνιστική ιδεολογία. Βάθρο τους είναι η υπεράσπιση του έθνους, που θάβει τη βασική ταξική αντίθεση στην κοινωνία, προωθεί τη συστράτευση των εργατών με την αστική τάξη της χώρας τους, τη διαλυτική διαίρεση ανάμεσα στους εργαζόμενους με βάση την εθνική καταγωγή, τη θρησκεία κ.λπ.». Ανέδειξε ότι «στην ιδεολογία τους, το κέρδος είναι κάτι "φυσικό", ο καπιταλισμός είναι ο "φυσικός" τρόπος οργάνωσης της κοινωνικής ζωής (...) Το κράτος είναι ιερό, είναι το κράτος όλων μας, κι όχι ένα ταξικό, αντιλαϊκό όργανο επιβολής της εξουσίας του κεφαλαίου (...) Αντίστοιχα αλώβητος από τα ψευτοπυρά των φασιστών μένει ο ταξικός χαρακτήρας των νόμων, η ψευδεπίγραφη αστική ισονομία και ισότητα».

Τέταρτον, ότι «στα πλαίσια αυτής της αστικής δημοκρατίας, με υπόβαθρο τη θεωρία των "δύο άκρων" και αξιοποιώντας τον φασισμό ως "σκιάχτρο", τα τελευταία χρόνια προωθήθηκαν αντιδραστικές αλλαγές στη νομοθεσία, που τελικά στρέφονται ενάντια στον λαό, στις πολιτικές ελευθερίες και το κίνημά του (...) Στο όνομα αντιμετώπισης της ΧΑ, των παρακλαδιών της, του ναζί εγκληματία Κασιδιάρη, ψηφίστηκαν στη Βουλή μέσα σε 2 χρόνια 3 αντιδραστικές ρυθμίσεις, που νομιμοποιούν την κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά των κομμάτων, συνεχή και επαναλαμβανόμενο έλεγχο στη λειτουργία και δράση τους (...) Σε αυτήν τη βάση ο Αρειος Πάγος, αποκλείοντας στις πρόσφατες εκλογές το κόμμα του ναζί Κασιδιάρη, ανέπτυξε ένα σκεπτικό με επικίνδυνες απολήξεις, φτάνοντας στην "προληπτική αυτοπροστασία της μαχόμενης ελληνικής δημοκρατίας" και σε συλλογισμούς πως όσοι παροτρύνουν σε βία ή προωθούν μια πολιτική που δεν σέβεται τη δημοκρατία (...) δεν μπορούν να αξιώνουν την προστασία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και να επικαλούνται καταχρηστικά τα δημοκρατικά δικαιώματα».

Τέλος, τόνισε ότι «η πιο πολύτιμη, χρόνια, ύπουλη αξιοποίηση του φασισμού από το σύστημα είναι η "χρήση" του ακριβώς ως "φόβητρου", για να καθαγιάζεται η τάχα απέναντι πλευρά, η αστική δημοκρατία και το "κράτος δικαίου", να εμφανίζεται αυτή ως η "ανθρώπινη" μορφή του απάνθρωπου καπιταλισμού. Να ενισχύεται έτσι η προσπάθεια ενσωμάτωσης και υποταγής του λαού στη "δημοκρατική" εκδοχή καταπίεσης και εκμετάλλευσής του.

Ετσι σήμερα προωθείται το απαράδεκτο δίλημμα: `Η είσαι με την αστική δημοκρατία ή είσαι ολοκληρωτικός (...) Ετσι λερώνεται σήμερα η ίδια η έννοια του "αντισυστημικού" (...) Αντίστροφα, σκόπιμα και παραπλανητικά σήμερα ορίζεται ως "φασιστικό" καθετί "απόλυτο", "άκαμπτο", "επιθετικό" στην πολιτική - κοινωνική τοποθέτηση και στάση. Ετσι και θολώνει το πραγματικό περιεχόμενο του φασισμού και στοχοποιείται η πραγματικά απόλυτη ανάγκη, ο λαός να επιτεθεί, να παλέψει σε μετωπική, άτεγκτη σύγκρουση με το σύστημα.

Αυτά τα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία συνενώνει και προωθεί η ανιστόρητη, επικίνδυνη θεωρία των "δύο άκρων", η επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, που στην ουσία ταυτίζει τον φασισμό, αυτήν την τερατογένεση του καπιταλισμού, με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας».

Μόνο ο ταξικός αντικαπιταλιστικός αγώνας είναι γνήσια αντιφασιστικός

Ολοκληρώνοντας τις εισηγητικές παρεμβάσεις, η Κατερίνα Γεράκη, μέλος της Επιτροπής του ΠΑΜΕ κατά των Πλειστηριασμών, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», στην ΠΕ Κεντρικού Τομέα Αττικής, αναφέρθηκε αρχικά στην προσπάθεια, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο,«να παρουσιαστεί ο φασισμός με όρους σχεδόν ψυχανάλυσης, εκμηδενίζοντας την οικονομική του ουσία, σαν μια εσωτερική εγγενής τάχα παρόρμηση κάθε ανθρώπου από το τέρας που καθένας κρύβει μέσα του. Αυτό το τέρας, λένε, πρέπει να τιθασεύσουμε με την επίδραση του πολιτισμού, των θεσμικών αντίβαρων, της αστικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου». Θύμισε χαρακτηριστικά το απαράδεκτο σχόλιο του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δ. Βερβεσού, για τα πρόσφατα γεγονότα στον Εβρο, «με τη γνωστή δράση των "αυτόκλητων σερίφηδων" που καλούσαν σε πογκρόμ ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, ως δήθεν αυτουργούς εμπρησμών». Τόνισε ότι, με αφορμή και το συγκεκριμένο γεγονός, σχόλια σαν αυτό, σκόπιμα απέκρυψαν ότι «η συγκεκριμένη δράση των κυνηγών κεφαλών προσφέρει ένα πολύ χρήσιμο άλλοθι των τεράστιων κυβερνητικών ευθυνών για τις πυρκαγιές (...) Διαμορφώνεται πάνω στο έδαφος της πολιτικής της καταστολής σε βάρος των ξεριζωμένων και της ρητορικής από επίσημα κείμενα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων για "μεταναστευτική εισβολή" και "υβριδικό πόλεμο". Εντάσσεται στην πολιτική της "εργαλειοποίησης" των κατατρεγμένων που γίνονται πιόνια του συστήματος πότε σαν ο βολικός εχθρός, πότε στα γεωπολιτικά παζάρια και πότε σαν η "χρυσή εφεδρεία" του πιο φθηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού χωρίς δικαιώματα, για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ετσι, σαν λύση παρουσιάζεται η εφαρμογή του νόμου και η παρέμβαση της αστικής Δικαιοσύνης, η οποία άσκησε ποινική δίωξη ενάντια όχι μόνο στους σερίφηδες αλλά και στους κυνηγημένους για εμπρησμό! Η κατηγορία, βέβαια, κατέπεσε ουσιαστικά μετά από την κατακραυγή, αλλά οι βασανισμένοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την κατηγορία της παράνομης εισόδου στη χώρα. Γιατί με βάση τον αστικό νόμο, είναι παράτυποι μετανάστες!».

Ακολούθως ανέδειξε την κτηνωδία και τη βαρβαρότητα της ίδιας της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης απέναντι στην εργατική τάξη και τα πιο ευάλωτα τμήματά της, και μάλιστα, χωρίς διακρίσεις, λόγω φύλου, χρώματος, θρησκείας ή καταγωγής, όπως με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους εξαθλιωμένους μετανάστες αλλά ακόμα και για τους πλημμυροπαθείς του κάμπου, θυμίζοντας την απαράδεκτη «πρόσκληση» του δημάρχου Πύλου στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας να γίνουν εργάτες γης στην περιοχή του και μάλιστα χωρίς να είναι δεδομένη η εξασφάλιση της διαμονής τους!

Καταλήγοντας τόνισε ότι «ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αναπόσπαστο, αδιάρρηκτο συστατικό της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος για τα σύγχρονα δικαιώματα του λαού. Ο γνήσιος αντιφασισμός είναι μόνο ο ταξικός αντικαπιταλιστικός αγώνας. Είναι η πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννά και τρέφει τον φασισμό, η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Είναι ο μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για ανάσες ανακούφισης, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, για τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Είναι αγώνας που έχει στην προμετωπίδα του τις αξίες της ταξικής ενότητας, της αλληλεγγύης και της αδελφοσύνης».

Κάλεσε, τέλος, σε υπερψήφιση, ενίσχυση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» αφού «η γνήσια αντιφασιστική ψήφος στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι η ψήφος στη "Λαϊκή Συσπείρωση". Γιατί είναι δύναμη που αναδεικνύει τον σύγχρονο ρόλο των δήμων και Περιφερειών, ως μηχανισμών του αστικού κράτους σε τοπικό επίπεδο, που διαχειρίζονται τα διάφορα κονδύλια με κριτήριο τα κέρδη των λίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών, δηλαδή "ζεστό" χρήμα στους διάφορους μεγαλοεργολάβους των αναπλάσεων και της "πράσινης' και ψηφιακής μετάβασης, από τη μια πλευρά, ψίχουλα για τις υποδομές και τις υπηρεσίες με βάση τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, από την άλλη. Γιατί είναι η δύναμη που δεν παζαρεύει καρέκλες, δεν χαριεντίστηκε ποτέ ούτε παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με διάφορα φασιστοειδή και ρατσιστές.

8 Οκτώβρη 2023! Στέλνουμε ηχηρό μήνυμα αγώνα, ανάτασης και ελπίδας! Οτι δεν αφήνουμε να είναι όνειρο θερινής νυκτός τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Παλεύουμε για τη ζωή! Παλεύουμε για το μέλλον των παιδιών! Παλεύουμε για το μόνο πραγματικά εφικτό και ρεαλιστικό στις συνθήκες του 21ου αιώνα (...) Ετσι αντιπαλεύουμε τον φασισμό και τον ρατσισμό, φορώντας πάντοτε τα ταξικά μας γυαλιά, βλέποντας μπροστά. Για το μέλλον της κοινωνίας των πολλών, χωρίς πολέμους, φτώχεια και ξεριζωμό. Για την κοινωνία της απόλαυσης του πλούτου από τους ίδιους τους παραγωγούς του. Για την κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Πολύ σημαντική ήταν η παρέμβαση του Θεόδωρου Θεοδωρόπουλου, μέλους της Πολιτικής Αγωγής τόσο στο Πρωτοβάθμιο όσο και στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, ο οποίος στάθηκε στην απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών για κακουργήματα, το οποίο, δεχόμενο την εισαγγελική πρόταση, έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής του Γ. Πατέλη. Με την απόφαση αυτή βγήκε από τις φυλακές και επαναφυλακίστηκε μετά την αναίρεση της απόφασης από τον Αρειο Πάγο.

Τόνισε ότι «εκείνο που δεν πρέπει να λησμονηθεί, είναι όχι μόνο το διά ταύτα της παραπάνω απόφασης (η απελευθέρωση του πυρηνάρχη της ΤΟ Νίκαιας), αλλά και το σκεπτικό, η αιτιολογία δηλαδή, τόσο της εισαγγελικής πρότασης, όσο και της πλειοψηφίας του Δικαστηρίου. Είπε, μεταξύ των άλλων, ο εισαγγελέας "έχω την αίσθηση ότι η πράξη (σ.σ. η δολοφονία Φύσσα) έγινε για συγκεκριμένους λόγους, ενόψει συγκεκριμένων συνθηκών και δεν υπάρχει σοβαρά μεγάλη πιθανότητα τέλεσης νέας πράξης"...».

Στηλίτευσε τη θέση αυτή τονίζοντας ότι «η κρίση αυτή είναι ανεπίτρεπτη (...) Η ΧΑ μπορεί να διασπάστηκε, αλλά ως ενιαίο σύνολο τα τμήματά της την καθορίζουν ως επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση, όπως και τις άλλες οργανώσεις του ευρύτερου ακροδεξιού και καθαρά ναζιστικού χώρου».

Για να καταλήξει: «Πρέπει λοιπόν να αντισταθούμε στην υποβάθμιση της επικινδυνότητας του ναζιστικού φαινομένου (ναζιστικού προγράμματος και οργανώσεων που το υλοποιούν). Να αντισταθούμε στην καλλιέργεια της εντύπωσης ότι τα εγκλήματα που έγιναν (όπως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα κ.λπ.), έγιναν για συγκεκριμένους λόγους, ενόψει συγκεκριμένων συνθηκών, που δήθεν δεν υπάρχουν πλέον και έτσι αποκλείεται η τέλεση νέων εγκλημάτων από τους ίδιους δράστες ή άλλους που υιοθετούν τη στάση τους.

Επαγρύπνηση ώστε να εξουδετερωθούν στην κυριολεξία τέτοιες ανιστόρητες προσεγγίσεις, φορείς των οποίων βρίσκονται μέσα στους κρίσιμους θεσμούς του κράτους, δηλαδή σ' όλες τις λειτουργίες της ενιαίας κρατικής εξουσίας με την ευρύτερη έννοια (...)».

Αναλυτικά τα κείμενα των παρεμβάσεων και βίντεο από την εκδήλωση έχουν αναρτηθεί στο site της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικηγόρων» (https://agonistiki-sispirosi-dikigoron.gr/).