Προφανώς δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία: Η ολοένα και πιο ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους στα συνδικάτα αποτελεί πάγια αξίωση του κεφαλαίου, πατάει στο ανεξάντλητο αντεργατικό θεσμικό υπόβαθρο που ενισχύεται συνεχώς, παίρνει τη σκυτάλη από την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου που ψήφισε πέρσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ, αξιοποιεί τον χρόνιο εκφυλισμό με τον οποίο δηλητηριάζει τα συνδικάτα ο εργατοπατερισμός.
Ο στόχος της επίθεσης όλων αυτών των δυνάμεων είναι κοινός: Θέλουν να δέσουν χειροπόδαρα την εργατική τάξη και τους αγώνες της ακριβώς γιατί η ...«βιώσιμη» και η «δίκαιη» ανάπτυξη, που προπαγανδίζουν, προϋποθέτει ακόμα μεγαλύτερο τσάκισμα των εργαζομένων για τη στήριξη των κερδών του κεφαλαίου.
Αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Πάνω στο τεράστιο αντεργατικό πλαίσιο, με βάση το οποίο ήδη 9 στις 10 απεργίες έβγαιναν και βγαίνουν παράνομες ή και καταχρηστικές, με βάση το οποίο αγωνιστές συνδικαλιστές και πρωτοπόροι εργαζόμενοι απολύονται και σέρνονται στα δικαστήρια από την εργοδοσία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με διάταξη που νομοθέτησε τον Γενάρη του 2018, υπερδιπλασίασε τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου η Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου να έχει απαρτία για να κηρύξει απεργία. «Χτύπησε», δηλαδή, ακριβώς στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, στο επίπεδο της επιχείρησης, εκεί όπου οι πιέσεις και οι απειλές της εργοδοσίας είναι πιο έντονες από παντού.
Με στόχο να γενικεύσει αυτό το χτύπημα, η κυβέρνηση ΝΔ εξήγγειλε τώρα την καθιέρωση «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις διαδικασίες της απεργίας», επιδιώκοντας το ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα των ίδιων των ζωντανών συλλογικών διαδικασιών των συνδικάτων, την απομόνωση των εργαζομένων, για να είναι ακόμα πιο ευάλωτοι στις πιέσεις και τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας.
Ηδη από την αντιπολίτευση μάλιστα, η ΝΔ πρότεινε τη χρήση του ΑΜΚΑ κάθε εργαζόμενου για τη συμμετοχή σε αυτές τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, παραπέμποντας σε πλήρες «φακέλωμά» τους, το οποίο «κουμπώνει» και με τη χτεσινή εξαγγελία για «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων και στελεχών»...
Οπως προκλητικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζαν την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου ως ...«ενίσχυση της δημοκρατίας στα συνδικάτα», έτσι και ο Γ. Βρούτσης μίλησε για «θεραπεία των ανοιχτών πληγών του συνδικαλιστικού κινήματος» και «αντιμετώπιση του οργανωτικού κατακερματισμού», «φωτογραφίζοντας» και δομικές αλλαγές.
Προφανώς τις κυβερνήσεις που τσακίζουν τους εργαζόμενους για να υπηρετήσουν το κεφάλαιο κανένας πόνος δεν τις πήρε για την άνοδο της συμμετοχής των εργατών στα συνδικάτα, για το πώς θα ενισχυθεί το συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να αντιπαλέψει αυτήν την αντεργατική πολιτική...
Αυτό που επιδιώκουν είναι η αποφασιστική ενίσχυση του ήδη ισχύοντος αντεργατικού πλαισίου, με βάση το οποίο το αστικό κράτος, τα δικαστήρια και η εργοδοσία παρεμβαίνουν στη λειτουργία των εργατικών συνδικάτων, στον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι λαμβάνουν τις αποφάσεις τους, στις μορφές πάλης που «επιτρέπεται» να κηρύξουν τα εκλεγμένα όργανά τους, ακόμα και στο ίδιο το περιεχόμενο των αιτημάτων τους.
Θέλουν συνδικάτα - αμορτισέρ, να απορροφούν τις αντιδράσεις των εργαζομένων για την επίθεση που τους «μαυρίζει» τη ζωή, ντεκόρ στους «κοινωνικούς διαλόγους», εργαλεία για να στρατεύονται οι εργαζόμενοι σε αυτήν την πολιτική, με τα συνθήματα της «ανταγωνιστικότητας», του «νέου αναπτυξιακού μοντέλου» κ.ο.κ.
Αυτήν την πάγια αξίωση του κεφαλαίου υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση ΝΔ, αυτήν υπηρέτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που με θράσος ισχυριζόταν ότι με το αντιαπεργιακό χτύπημα που νομοθέτησε τάχα «έκλεισε οριστικά το ζήτημα του συνδικαλιστικού νόμου», όταν ήδη από τότε ο ΣΕΒ χαιρέτιζε τη «θετική μεταβολή» και ταυτόχρονα ξεκαθάριζε ότι «απαιτείται συνολική επανεξέταση του συνδικαλιστικού νόμου»...
Στον ίδιο αντεργατικό στόχο στρατεύεται και η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, μπάζοντας απροκάλυπτα την εργοδοσία μέσα στα συνδικάτα, χύνοντας το δηλητήριο ότι τάχα «η απεργία έχει φάει τα ψωμιά της», επιχειρώντας να επιβάλει «σιωπητήριο» κατά την ψήφιση και την εξαγγελία των νέων αντιαπεργιακών χτυπημάτων, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με κυβέρνηση ΝΔ.
Η νέα επίθεση στοχεύει στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και προετοιμάζει το έδαφος για τη νέα κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα. Απέναντί της μόνο αντίπαλο δέος είναι η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, η άνοδος της οργάνωσης και της πάλης των εργαζομένων απέναντι στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του και τα τσιράκια τους μέσα στα συνδικάτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου