Αλλη μια «στεντόρεια» φωνή του κεφαλαίου στη Βουλή

 ΜεΡΑ25

«Αυτή η φωνή πρέπει είναι στη Βουλή», έλεγε στο προεκλογικό του σύνθημα το κόμμα του Βαρουφάκη, το ΜεΡΑ25, και όντως τα αστικά επιτελεία και τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με την αντίστοιχη φυσικά προβολή και τους μηχανισμούς, φρόντισαν την περασμένη Κυριακή να στείλουν άλλη μια δική τους φωνή στη Βουλή, για να συμπληρωθούν έτσι η

αντιλαϊκή «συγχορδία» και οι κενές θέσεις που άφησαν πίσω τους τα υπόλοιπα κόμματα «μιας χρήσης».

Η γνωστή σοσιαλδημοκρατική σαβούρα με φερετζέ «ανυπακοής»

Ως προς αυτό, αρκεί μια ματιά όχι μόνο στην πείρα του 2015, τότε που ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και «asset» του Τσίπρα έβαζε την υπογραφή του στην επέκταση του 2ου μνημονίου, με την υποσημείωση ότι συμφωνεί με το 70% των μέτρων που είχαν ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ούτε όταν βάφτιζε την τρόικα «θεσμούς» για να τους... εκπολιτίσει στα μάτια του λαού, ανοίγοντας με τα τερτίπια αυτά το δρόμο για το τρίτο και «φαρμακερό» μνημόνιο που και ο ίδιος ψήφισε με επιστολική ψήφο.

Αρκεί μια ματιά στο ίδιο το πρόγραμμα του ΜεΡΑ, εκεί που ως νέο προβάλλεται όλη η χρεοκοπημένη φαρσοκωμωδία της «σκληρής διαπραγμάτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, η ΕΕ παρουσιάζεται ως ένα «ουδέτερο γήπεδο», όπου τάχα αναμετρούνται οι δυνάμεις της συντήρησης και της προόδου, και πάνω απ' όλα συσκοτίζεται η βασική αιτία της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη της ΕΕ, δηλαδή η στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως ελληνική ιδιαιτερότητα και ως συνέπεια των δανειακών συμβάσεων και του υψηλού κρατικού χρέους. Επαναφέρεται δηλαδή όλη η γνωστή σοσιαλδημοκρατική σαβούρα, που έρχεται να δώσει απαντήσεις στους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης και παράλληλα λέει στο λαό ότι μπορεί να υπάρξει «έξυπνη και στοχευμένη οικονομική πολιτική», που να υπηρετεί και την ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Είναι αυτό το πρόγραμμα, βασικά σημεία του οποίου παρουσίασε και στην τελευταία προεκλογική του ομιλία ο Γ. Βαρουφάκης, για να στοιχειοθετήσει ότι από την επόμενη μέρα ξεκινάει «σκληρό μονομέτωπο αγώνα ενάντια στο μοντέλο Λετονίας που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΝΔ».

Πώς;

Με τα νομοσχέδια που θα καταθέτει στη Βουλή και «θα είναι τόσο καλογραμμένα, τόσο άρτια που θα χάνουν οι υπουργοί του κ. Μητσοτάκη τα λόγια τους όταν θα προσπαθούν να αιτιολογήσουν γιατί δεν υιοθετούν τις δικές μας προτάσεις».

Και πράγματι, είναι να χάνουν τα λόγια τους οι υπουργοί της ΝΔ για το πόσο εύκολα οι «ριζοσπαστικές τομές» του ΜεΡΑ25 θα μπορούσαν να γράφονται στους δικούς τους «μπλε φακέλους» που μοιράστηκαν προχτές στο υπουργικό συμβούλιο, με τις προτεραιότητες από τα κιτάπια του κεφαλαίου.

Τέτοιες είναι οι προτάσεις του ΜεΡΑ25:

-- Για τις νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους και μάλιστα με την επισήμανση ότι αυτές αποτελούν και όρο για την αύξηση του κατώτατου μισθού, με τη σύνδεση δηλαδή των μισθών με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, όπως ακριβώς προβλέπει και ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου.

-- Για τη «ρευστότητα» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, με «εγγυητή» το αστικό κράτος και μέσα από την «αξιοποίηση» (άλλη λέξη για την ιδιωτικοποίηση...) της «δημόσιας περιουσίας».

-- Για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων - ώστε να τροφοδοτηθεί ένας ακόμα γύρος καπιταλιστικής συσσώρευσης με φτηνό δανεισμό - μέσα από μια «δημόσια εταιρεία» και με τρόπο που να διασφαλίζει την «κεφαλαιακή επάρκεια» των τραπεζών, την αγορά των ακινήτων και την «κοινωνική συνοχή», «βαφτίζοντας» τα καταχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά για ένα διάστημα... νοικάρηδες στα σπίτια τους, έως ότου πάρουν πόδι.

-- Για το άνοιγμα νέων πεδίων καπιταλιστικής κερδοφορίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την «πράσινη» οικονομία και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Με τέτοιες «υπεύθυνες» προτάσεις, κάτω από τον φερετζέ της «ανυπακοής», στη φαρέτρα του, κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν ότι προεκλογικά ο Βαρουφάκης δεν δίσταζε να ομολογήσει ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ακόμα και με τη ΝΔ αν χρειαστεί, σε ένα τέτοιο πλαίσιο...

Κι αν αυτά δεν φτάνουν, υπάρχουν και τα σχέδια των αμερικανικών κέντρων και ομίλων, όπως, για παράδειγμα, του Σόρος στην ευρύτερη περιοχή, για τα οποία άλλωστε ο Βαρουφάκης φρόντισε το προηγούμενο διάστημα να δώσει αρκετές διαβεβαιώσεις, προβάλλοντας ως φιλειρηνική τη συμφωνία των Πρεσπών και την πολιτική που αλυσοδένει τους λαούς των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και αποδεχόμενος την πολιτική ομοσπονδοποίησης (τύπου «Σχεδίου Ανάν») για την Κύπρο, όσο και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Ιστορίες «μαξιμαλισμού» και ανθρώπινου καπιταλισμού

Εκεί βέβαια που αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο ο συστημικός χαρακτήρας του ΜεΡΑ25, είναι στη δική του ξεχωριστή συμβολή στην προσπάθεια να πειστεί ο λαός ότι δεν υπάρχει εναλλακτική για τον ίδιο, ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι μονόδρομος και η πάλη για την ανατροπή της «μακρινή ουτοπία», με δυο λόγια να σηκωθεί ανάχωμα στις όποιες ριζοσπαστικές διαθέσεις, να αποφευχθεί με κάθε τρόπο να συναντηθεί η δυσαρέσκεια και η αμφισβήτηση με τη ριζοσπαστική και τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Στην προσπάθεια αυτή, ο μπαξές έχει απ' όλα:

-- Και ολίγο από αντικομμουνισμό «παλιάς κοπής» με πασπάλισμα από «ενότητα της αριστεράς», με τον Βαρουφάκη να διερωτάται «γιατί δεν ωφεληθήκαμε εμείς οι αριστεροί από την κρίση;», για να απαντήσει με «μια λέξη. Ο αυταρχισμός της αριστεράς, η έφεση που έχουμε προς τη διχόνοια και στο να στρεφόμαστε οι μεν εναντίον των δε...», επικαλούμενος μάλιστα και μια εκδοχή της ιστορίας από τα υπόγεια της CIA, καλώντας τους παρευρισκόμενους να «πάμε πίσω και δούμε τι έγινε το 1929»μετά την τότε καπιταλιστική κρίση: «Δημιουργήθηκαν τα γκούλαγκ όπου κομμουνιστές έστελναν κομμουνιστές»!

-- Και ολίγο από καρικατούρα του μαρξισμού, αφού «ο Μαρξ βλέπει τον καπιταλισμό ως ένα σύστημα το οποίο αντί να δουλεύει για τους ανθρώπους σκλαβώνει όλους τους ανθρώπους. Και τους εργοδότες και τους εργαζόμενους. Αυτή ήταν η κριτική του Μαρξ ότι καταργεί την ελευθερία των ανθρώπων. Ο Μαρξ ήταν το άκρων άωτον του φιλελεύθερου...».

Η ουσία είναι ότι ο Βαρουφάκης και το κόμμα του συνεχίζουν το σχέδιο με τίτλο: «Αυταπάτη και ψευδαίσθηση για έναν ανθρώπινο καπιταλισμό», από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εκεί που η τετραετή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε με τη δράση της ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση που θα υπερασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα στο έδαφος της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας του κεφαλαίου, έρχεται ο Βαρουφάκης και λέει κι όμως μπορεί! Ετσι λοιπόν η πάλη για την ανατροπή του συστήματος συκοφαντείται ως μάταιη, ως «Δευτέρα Παρουσία» που δίνει πάτημα στους φασίστες. 

Αντίθετα, μέσα στον καπιταλισμό υπόσχεται ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη που θα προστατεύει τους φτωχούς, αφού δεν είναι όλες οι καπιταλιστικές κοινωνίες «τόσο τοξικές και παρασιτικές» όπως στην Ελλάδα!! Εννοεί προφανώς πολιτικές διαχείρισης της φτώχειας αλά ΣΥΡΙΖΑ... Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: Υπόσχεται τη «διαχείριση των κόκκινων δανείων» αλλά και την «αναδιάρθρωση του χρέους» (προσέξτε, όχι διαγραφή) προς όφελος των εργαζομένων!

Μετά απ' όλα αυτά, ο Γ. Βαρουφάκης κατέληξε πως «το ΜεΡΑ25 φέρνει την ελπίδα στην Ελλάδα...». Για το λαό βέβαια καμία ελπίδα δεν έρχεται μέσα από τα συστημικά κόμματα τύπου Βαρουφάκη και τις χρεοκοπημένες ξανά και ξανά σοσιαλδημοκρατικές τους συνταγές, που τάχα... θα δέσουν χειροπόδαρα τους τραπεζίτες, με την εξουσία και την οικονομία του κεφαλαίου άθικτη. Ελπίδα από τέτοια μορφώματα και λοιπά «asset» που διατηρούν σταθερά στο «χαρτοφυλάκιά» τους, έχουν τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, των Σόρος και των λοιπών, που περιμένουν την «επένδυσή» τους να αποδώσει ακόμα περισσότερα.