Προλεταριακής επανάστασης στη Γερμανία

Οι ναύτες του Κιέλου ξεσηκώνονται, 3/11/1918, σηματοδοτώντας την απαρχή της προλεταριακής επανάστασης στη Γερμανία. Με τους ναύτες ενώθηκαν οι εργάτες της πόλης, καθώς και τα τμήματα του στρατού που στάλθηκαν εναντίον τους. Αμέσως σχηματίστηκαν Σοβιέτ ναυτών, στρατιωτών και ναυτών, ενώ σε όλα τα πλοία υψώθηκαν κόκκινες σημαίες.

Για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, η κυβέρνηση του πρίγκιπα Μαξ, έστειλε ένα στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, τον Ε. Νόσκε.

Με το κύρος και τη βαρύτητα του σοσιαλδημοκράτη ηγέτη (και βουλευτή) ο Νόσκε ορίστηκε από τους εξεγερμένους του Κιέλου πρόεδρος του Σοβιέτ των στρατιωτών και μετά από λίγες μέρες κυβερνήτης της πόλης. Έτσι, ο Νόσκε ανέλαβε να πνίξει «από τα πάνω» την εξέγερση. Όπως ο ίδιος τόνισε αρκετά χρόνια αργότερα, «αν εκείνη την εποχή έπαιρνα και μετέφερα την κόκκινη σημαία της εξέγερσης, τότε από το Κίελο θα απλωνόταν σε όλη τη Γερμανία ένα κύμα που τις διαστάσεις του δεν μπορεί να υπολογίσει κανείς σήμερα».

Ωστόσο, η επαναστατική καταιγίδα που ξέσπασε στο Κίελο δεν κατέστη δυνατό να κατευναστεί και σύντομα εξαπλώθηκε ραγδαία σε ολόκληρη τη Γερμανία.

Η αστική τάξη, αντιμέτωπη με την επαναστατική άνοδο του γερμανικού προλεταριάτου, παρέδωσε τη διαχείριση της αστικής διακυβέρνησης (και την υπόθεση της διάσωσης του καπιταλισμού) στη Σοσιαλδημοκρατία, η οποία, άλλοτε με την υπονόμευση από τα μέσα, άλλοτε με την ανοιχτή καταστολή (αξιοποιώντας προς αυτό το σκοπό όλο το μηχανισμό καταστολής του αστικού κράτους, αστυνομία, στρατό, παραστρατιωτικές οργανώσεις, κλπ.) κατάφερε τελικά να καταπνίξει την επανάσταση.