Αγιάτρευτο αδιέξοδο

Ενα από τα αιτήματα που κυριάρχησαν και στη χτεσινή απεργιακή κινητοποίηση ήταν αυτό της άμεσης επίταξης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, της ένταξής του σε ένα ενιαίο κρατικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας, αξιοποιώντας το προσωπικό, τον εξοπλισμό και τις υποδομές του.

Ομως, ακόμα και αυτήν την ώρα, που οι ανάγκες έχουν ξεπεράσει προ πολλού το δημόσιο σύστημα της Υγείας, η κυβέρνηση αντί να υλοποιήσει αυτό το αίτημα, παζαρεύει με τους κλινικάρχες τους όρους «ενοικίασης» κρεβατιών και συνεχίζει να μπουκώνει με προνόμια και δώρα τους επιχειρηματίες της Υγείας.

Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης είναι αποκαλυπτικό. Για μήνες η κυβέρνηση γυρνούσε προκλητικά την πλάτη σε υγειονομικούς, σωματεία και φορείς που προειδοποιούσαν για την πορεία της πανδημίας και απαιτούσαν έγκαιρα να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, ώστε με καλύτερους όρους για τον λαό να αντιμετωπιστεί το δεύτερο κύμα.

Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση όχι μόνο λοιδορούσε το δίκαιο αίτημα, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα, όχι μόνο βάφτιζε «επίταξη» την ενοικίαση κλινών στους νόμους που ψήφιζε από τον περασμένο Απρίλη, αλλά κι όταν η κατάσταση έφτασε στο «αμήν», συνέχισε να παζαρεύει με τους κλινικάρχες την παραχώρηση μερικών δεκάδων κρεβατιών, την ώρα που η πανδημία θερίζει!

Η κατάληξη ήταν να «επιτάξει» στα λόγια δυο κλινικές στη Θεσσαλονίκη. Επειδή μάλιστα η μία αποδείχτηκε ότι δεν τηρούσε ούτε τις ελάχιστες προδιαγραφές σε ό,τι αφορά το προσωπικό, η κυβέρνηση «επίταξε» υγειονομικούς από τα δημόσια νοσοκομεία, που στενάζουν από τις τεράστιες ελλείψεις, για να στελεχώσει τις ενοικιαζόμενες κλίνες στα ιδιωτικά θεραπευτήρια!

Και γδαρμένοι και δαρμένοι δηλαδή υγειονομικοί και ασθενείς, που πληρώνουν με τις ασφαλιστικές τους εισφορές τα νοίκια για τα «επιταγμένα» τάχα κρεβάτια και ταυτόχρονα «λούζονται» τις συνέπειες από τις ελλείψεις που μεγαλώνουν στα δημόσια νοσοκομεία, με τις μετακινήσεις προσωπικού στις ιδιωτικές δομές!

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Λάρισα. Παρά τη ραγδαία ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας τα τελευταία χρόνια, με την απλόχερη στήριξη του κράτους, και παρά το γεγονός ότι η περιοχή είναι «στα κόκκινα» εδώ και μερικές βδομάδες, δεν έχει επιταχθεί ούτε μια ιδιωτική δομή! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο ιδιωτικός τομέας στη Θεσσαλία αριθμεί 2.500 κλίνες, σε αντίθεση με το δημόσιο σύστημα, που δεν «μετράει» ούτε 1.000.

Αποδεικνύεται δηλαδή ότι παρά την επικινδυνότητα της κατάστασης, το κράτος δεν είναι διατεθειμένο να πειράξει «ούτε τρίχα» από τα συμφέροντα των ιδιωτών, που συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά και με αυξημένη μάλιστα πελατεία, καθώς χιλιάδες ασθενείς που οι εξετάσεις, τα χειρουργεία και η νοσηλεία τους αναβάλλονται στο δημόσιο σύστημα της Υγείας αναζητούν διάγνωση και γιατρειά στον ιδιωτικό τομέα, με το αζημίωτο.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βγάζουν κι από τη μύγα ξίγκι, με τις «ευλογίες» της κυβέρνησης, που εναποθέτει τα πάντα στην ατομική ευθύνη. Οπως κάνει για παράδειγμα με τα τεστ για τον κορονοϊό, που δεν δικαιολογούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους κάθε μέρα στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια να καταθέτουν τον οβολό τους, για να μάθουν αν είναι ή όχι ασθενείς, ώστε να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Είναι αποκαλυπτικό το στοιχείο ότι μόνο ένας από τους εκατοντάδες ομίλους της ιδιωτικής Υγείας κάνει τζίρο πάνω από 1 εκατ. ευρώ το μήνα μόνο από τα τεστ!

Η κατάσταση αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που υλοποιούν διαχρονικά η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προσθέτοντας κρίκους στην αλυσίδα της ιδιωτικοποίησης της Υγείας, αλλά και της επιχειρηματικής λειτουργίας του δημόσιου συστήματος, που πληρώνει και ξαναπληρώνει ο λαός με τις ασφαλιστικές εισφορές και απευθείας από την τσέπη του.

Οπως απέδειξε και η πανδημία σε όλο τον κόσμο, τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής είναι αγιάτρευτα. Κοστίζουν σε ζωές και επιδείνωση της ποιότητας ζωής για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν πρόσβαση σε ένα μίνιμουμ πακέτο παροχών από το κράτος και από κει και πέρα, όποιου αντέχει η τσέπη του!

Απάντηση επομένως στην αθλιότητα του ιδιωτικού τομέα και στα κοράκια που κερδοσκοπούν με την υγεία του λαού, δεν είναι ο σημερινός εμπορευματοποιημένος δημόσιος τομέας, τα νοσοκομεία - επιχειρηματικές μονάδες, το ανύπαρκτο σύστημα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, οι «συμπράξεις» με απογείωση των πληρωμών. Απάντηση είναι ο αγώνας για ένα δημόσιο καθολικό και δωρεάν σύστημα Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη, που θα προσφέρει σε όλους υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνολογίας.