Προδιαγεγραμμένη εξέλιξη

Η αύξηση των κρουσμάτων στη Δυτική Αττική, με βασική πηγή τους βιομηχανικούς χώρους δουλειάς, ήταν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Σημειώνεται ότι «ουδέν νεότερο» από την κυβέρνηση αυτήν τη βδομάδα, ύστερα από τις θολές ανακοινώσεις της περασμένης βδομάδας, τις γενικόλογες «ανησυχίες» και τις «ανεπίσημες» πληροφορίες.

Τα εργατικά συνδικάτα, όμως, από την πρώτη στιγμή της πανδημίας δεν έχουν σταματήσει να το φωνάζουν και να απαιτούν από κυβέρνηση και εργοδοσία: «Πάρτε μέτρα στους χώρους δουλειάς». Κι όμως, την ίδια στιγμή, οι καταγγελίες πέφτουν βροχή για τη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε υγειονομικές βόμβες, αφού δεν τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη μέτρα: Τα μέσα ατομικής προστασίας δίνονται με το σταγονόμετρο, ενώ η εργοδοσία πολλές φορές αρνείται να δώσει ακόμα και τις προβλεπόμενες άδειες για εργαζόμενους που έχουν στο περιβάλλον τους κάποιο κρούσμα ή ακόμα και σε εργαζόμενους με ύποπτα συμπτώματα. Σε μεγάλους χώρους δουλειάς δεν τηρούνται αποστάσεις ή σε περίπτωση εμφάνισης κρούσματος το πολύ πολύ να υπάρξει κανένας ψευτοπεριορισμός μόνο στο τμήμα του εργαζόμενου που βρέθηκε θετικός.

Εκτός από τα εργοδοτικά πρωτόκολλα - λάστιχο, το εκρηκτικό «κοκτέιλ» που καθιστά ευάλωτη μια τέτοια κρίσιμη περιοχή περιλαμβάνει και την άθλια κατάσταση των δομών Υγείας. Γιατί, αν και η λογική επιτάσσει ότι εκεί θα έπρεπε για διάφορους λόγους να είναι αυξημένα τα υγειονομικά «στάνταρ», συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Σε όλη αυτή την αχανή έκταση με τα δεκάδες εργοστάσια και τις αποθήκες, τα τσιμεντάδικα και τα διυλιστήρια, τις χαλυβουργίες και τις χημικές βιομηχανίες, τους οδικούς άξονες κ.ο.κ., υπάρχει μόλις ένα νοσοκομείο, το «Θριάσιο», το οποίο ήταν στα όριά του από πριν την πανδημία. Σήμερα, αντί να ενισχυθεί με προσωπικό, γίνεται προσπάθεια να μπαλωθούν τρύπες με μετακινήσεις, όπως γίνεται και στα ΚΥ της περιοχής.

Ομως δεν είναι μόνο η έκτακτη κατάσταση του κορονοϊού, που θα έπρεπε να κινητοποιήσει κράτος και κυβέρνηση για άμεσα μέτρα. Γιατί στη Δυτική Αττική, εκτός από την εξάπλωση της πανδημίας υπάρχει η συνεχιζόμενη λειτουργία του ΧΥΤΑ Φυλής και η ανεξέλεγκτη ρυπογόνα βιομηχανική δραστηριότητα, που μετατρέπουν το Θριάσιο Πεδίο σε «θάλαμο αερίων». Επιπλέον, ο εργατόκοσμος της περιοχής καθημερινά συνωστίζεται σε μέσα μεταφοράς ή πούλμαν εταιρειών για να φτάσει στη δουλειά του, αδυνατώντας να τηρήσει και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας.

Αυτό είναι το έδαφος στο οποίο η πανδημία εξαπλώνεται, με τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να πληρώνουν έναν βαρύ «φόρο» για τον τεράστιο πλούτο που παράγεται από την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Και παρά τη δημόσια παραδοχή ότι «οι εργασιακοί χώροι έχουν γίνει η βασική πηγή διασποράς», τι έκανε η κυβέρνηση για να προλάβει την πιθανότητα ανεξέλεγκτης διάδοσης της πανδημίας σε μια τέτοια περιοχή; Απολύτως τίποτα. Από τη μία, άφησε ασύδοτη την εργοδοσία να οργιάζει στους τόπους δουλειάς και, από την άλλη, επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, κάτι που άλλωστε αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό για το 2021.

Ομως υπάρχει και κάτι ακόμα, που δείχνει την εγκληματική γύμνια της κυβέρνησης. Στη γνώριμη προσπάθειά της να ξεφορτωθεί τις ευθύνες της, εκτός από το να κουνάει το δάχτυλο στους εργαζόμενους, τώρα φτάνει να στοχοποιεί μέσω διαρροών και στοχευμένων δημοσιευμάτων τις λεγόμενες «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες», όπως αποκαλούνται οι Ρομά και οι μετανάστες. Είναι όμως η ίδια η κυβερνητική πολιτική, που διαχρονικά περιθωριοποιεί τέτοιες ομάδες που ζουν στην ακραία φτώχεια. Και αντί η κυβέρνηση να πάρει ειδικά μέτρα για την ενημέρωσή τους, για αυξημένη φροντίδα κ.λπ., αφήνει τέτοιες ομάδες στην τύχη τους και σήμερα προσπαθεί να τις αξιοποιήσει σαν εξιλαστήρια θύματα. Είναι καταγεγραμμένες για παράδειγμα συστάσεις από επιστήμονες να εξασφαλίσει καθολική αμνηστία για την πρόσβαση μεταναστών που δεν έχουν νόμιμα χαρτιά σε δομές Υγείας, αφού πρόκειται για εργάτες που ζουν με τον φόβο απέναντι σε κράτος και εργοδοσία και δεν πλησιάζουν υγειονομικές μονάδες, ενώ οι συνθήκες διαβίωσής τους ευνοούν τη διάδοση του ιού.

Το ελάχιστο που έχει να κάνει λοιπόν η κυβέρνηση, είναι να ενημερώσει αναλυτικά για την επιδημιολογική κατάσταση της περιοχής. Να πάρει μέτρα στήριξης της δημόσιας Υγείας, όπως με επιτάξεις ιδιωτικών κέντρων, ακόμα και ξενοδοχείων για την παραμονή νοσούντων. Να υιοθετήσει δηλαδή τις διεκδικήσεις των σωματείων πριν είναι αργά.