Οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ και η ανάδειξη του υποψηφίου των Δημοκρατικών στην προεδρία τους, όπως και η εκλογή της πρώτης γυναίκας αντιπροέδρου των ΗΠΑ, αλλά και μια σειρά από πρωτοβουλίες της ΕΕ για τη θεσμοθέτηση ποσοστών με βάση το φύλο στα ευρωενωσιακά επιτελεία, αναζωπύρωσαν τη συζήτηση για την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στα λεγόμενα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων».
Η «ισόρροπη» εκπροσώπηση των γυναικών σε κρατικούς θεσμούς, σε όργανα και επιτροπές των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (ΕΕ, ΝΑΤΟ), στα Διοικητικά Συμβούλια των μετοχικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων προβάλλεται ως αναγκαίο μέτρο για μια... «κοινωνία ισότητας». Το «άρωμα γυναίκας» στους θεσμούς του αστικού κράτους και στους επιχειρηματικούς κολοσσούς επιστρατεύεται προκειμένου να ενσωματώσουν τη σκέψη και τη στάση των εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, ιδιαίτερα γυναικών, στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς των αστικών κυβερνήσεων και των διακρατικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων, με αφορμή και τη διαχείριση των συνεπειών της πανδημίας, της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Η εκλογή του υποψηφίου των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ συνοδεύτηκε το προηγούμενο διάστημα από πολλά και μεγάλα λόγια για τη ...δέσμευση της νέας κυβέρνησης της χώρας στην «ισότητα των φύλων». Στο πλαίσιο αυτό, σε πρώτο πλάνο προβλήθηκε η κάλυψη της θέσης αντιπροέδρου των ΗΠΑ από την γερουσιαστή Καμάλα Χάρις αλλά και το νέο επικοινωνιακό επιτελείο του Λευκού Οίκου, το οποίο αποτελείται εξολοκλήρου από γυναίκες.
«Η άμεση και ειλικρινής επικοινωνία με τον αμερικανικό λαό είναι ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα του Προέδρου», ανέφερε ο Τζ. Μπάιντεν ανακοινώνοντας τη σύνθεση του επικοινωνιακού επιτελείου, στα τέλη Νοέμβρη, δηλώνοντας περήφανος για τη γυναικεία ομάδα που αναλαμβάνει την «τεράστια ευθύνη της σύνδεσης του αμερικανικού λαού με τον Λευκό Οίκο». Αντίστοιχης προβολής έτυχε και η ανάδειξη της Χέινς ως υπεύθυνης όλων των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ.
Τα παραπάνω παίρνουν τη σκυτάλη από την αντιπαράθεση που εξελίχθηκε στις ΗΠΑ ανάμεσα στους Ρεπουμπλικανούς και τους Δημοκρατικούς, η οποία εκφράζει την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας για την κυβερνητική διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας και των βαριών συνεπειών της πανδημίας σε εργατικά, λαϊκά τμήματα, όπως και για την αναδιάταξη των συμμαχιών των ΗΠΑ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη. Οι απαράδεκτες και καταδικαστέες δηλώσεις του Τραμπ για τις γυναίκες, όπως και οι ρατσιστικές τοποθετήσεις του, που στρέφονται κατά των μειονοτήτων, αποτέλεσαν αφορμή για την αντιπαράθεση του επιτελείου του Μπάιντεν με την κυβέρνηση Τραμπ.
Η συγκεκριμένη συζήτηση δεν μπορεί να κρύψει τα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες» γυναικών που... διακρίθηκαν στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ διαχρονικά, προωθώντας με αποφασιστικότητα τους αμερικανοΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε βάρος και του αμερικανικού και άλλων λαών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η πρώτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, επί κυβέρνησης Κλίντον, που βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία το 1999, αλλά και η πρώτη Αφροαμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, που δεν δίστασε να μακελέψει το λαό του Ιράκ.
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος κινείται η συζήτηση στα όργανα της ΕΕ. Τον τόνο δίνουν οι προβληματισμοί και οι προτάσεις για την αξιοποίηση των «Ταμείων Ανάκαμψης» ενσωματώνοντας την «οπτική του φύλου», δηλαδή με βάση τις συνέπειες της πανδημίας στο γυναικείο πληθυσμό. Οπως άλλωστε τονίζει η έκθεση της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων του Ευρωκοινοβουλίου (FEMM), «η ανάκαμψη από τη νόσο COVID-19 αποτελεί σημαντική ευκαιρία για την προώθηση των γυναικών, καθώς προσπαθούμε να αναθερμάνουμε τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας με διαφορετικό τρόπο. Η πραγματική ανάκαμψη από τη νόσο COVID-19 μπορεί να είναι επιτυχής μόνο αν επιδιώξουμε μια πιο οικολογική, πιο δίκαιη και πιο ισόρροπη ως προς το φύλο Ευρώπη». Συνεχίζοντας προτείνει: «Τα βασικά κονδύλια για την ανάκαμψη πρέπει να ενσωματώνουν τη διάσταση του φύλου, διασφαλίζοντας ότι οι γυναίκες μπορούν να επωφεληθούν πλήρως από αυτά όσον αφορά την απασχόληση, αλλά και την επιχειρηματικότητα».
Οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση αντιμετωπίζουν την πανδημία ως «ευκαιρία» για πιο αποφασιστική προώθηση της στρατηγικής της ΕΕ, της πολιτικής δηλαδή που ευθύνεται για την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών. Η πρόβλεψη ότι «η πανδημία θα σπρώξει πάνω από 47 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως κάτω από το όριο της φτώχειας έως το 2021» συνοδεύεται από προτάσεις για ...περισσότερη «ευελιξία» στην εργασία, στα ωράρια, στο χώρο εργασίας (μέσω τηλεργασίας), στα εργασιακά δικαιώματα και το εισόδημα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση, «η ευέλικτη εργασία, όπως συμφωνείται με τους εργοδότες, μπορεί να παράσχει ευκαιρίες στις γυναίκες και στους άνδρες να εργάζονται από την κατοικία τους ή από τοπικούς χώρους συνεργασίας, και θα μπορούσε να διασφαλίσει καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής».
Αντίστοιχα, οι υπολογισμοί ότι «οι γυναίκες συνήθως αφιερώνουν 13 ώρες περισσότερες την εβδομάδα από ό,τι οι άνδρες στη μη αμειβόμενη φροντίδα και τις οικιακές εργασίες» συμπληρώνονται από την παρότρυνση στα κράτη - μέλη «να ενθαρρύνουν τους άνδρες, μέσω της θέσπισης μέτρων που παρέχουν κίνητρα, για παράδειγμα, να δεχτούν ευέλικτες εργασιακές διευθετήσεις». Την ίδια στιγμή, οι «επενδύσεις στη φροντίδα» συνοδεύονται με προτάσεις ώστε οι σχετικές υπηρεσίες εκτός από «προσβάσιμες» και «οικονομικά προσιτές», να ενσωματώνουν «ευέλικτα μοντέλα στην παροχή φροντίδας» για να ταιριάξουν προφανώς στην εργασία και ζωή - λάστιχο που αντιμετωπίζουν οι γονείς. Πρόκειται για τη στρατηγική που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δομών και υπηρεσιών Υγείας, Προσχολικής Αγωγής, φροντίδας της οικογένειας.
Η συζήτηση αξιοποιείται ως «ομίχλη» προκειμένου να κρύψει τους ταξικούς στόχους των χρηματοδοτήσεων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που δεν κατευθύνονται στη στήριξη των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων γυναικών στα κράτη - μέλη της ΕΕ, οι οποίες βιώνουν τη γενικευμένη ανασφάλεια για το εισόδημα, την εργασία, την υγεία και την προστασία της οικογένειας, το άγχος των χρεών σε εφορία, ΔΕΗ, ασφαλιστικά ταμεία. Κυρίως, τα «σχέδια ανάκαμψης» προσανατολίζονται στη στήριξη συγκεκριμένων κλάδων και τομέων της καπιταλιστικής οικονομίας («πράσινη οικονομία», «ψηφιακή οικονομία»).
Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συζήτηση, βέβαια, παίζουν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις του Ευρωκοινοβουλίου, ανάμεσά τους και ο αντιπρόεδρος Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, τα επιτελεία της ΕΕ προβάλλουν την αξιοποίηση της κρίσης και της ανάκαμψης από αυτή ως «ευκαιρία» για την ανάδειξη περισσότερων γυναικών σε «ηγετικές θέσεις», δηλαδή στο τιμόνι των αστικών κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων. Ομως, ο αντιλαϊκός προσανατολισμός της πολιτικής της ΕΕ, αλλά και των αστικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα, δεν οφείλεται στο βαθμό εκπροσώπησης των γυναικών στο Ευρωκοινοβούλιο, στα υπουργικά συμβούλια, στα όργανα των αστικών κομμάτων και των ευρωομάδων. Εχει αφετηρία τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν, τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Την ανάγκη «ίσης εκπροσώπησης» γυναικών και ανδρών στις «ηγετικές θέσεις» και στη «διαδικασία λήψης αποφάσεων» όσον αφορά τη θέσπιση μέτρων κατά την περίοδο της «κρίσης COVID-19», σημειώνει η FEMM. Ανεξάρτητα από τη συμμετοχή γυναικών στην εκπόνηση και εφαρμογή των «σχεδίων ανάκαμψης», ο στόχος των χρηματοδοτικών εργαλείων και πακέτων είναι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Μόνο που οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες πληρώνουν ακριβά το «τίμημα» αυτής της θωράκισης, με απολύσεις, μειώσεις μισθών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, νέο γύρο επίθεσης στα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, νέες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό για την Υγεία, την Παιδεία, την προστασία των ανέργων.
«Η ανάκαμψη από τη νόσο COVID-19 αποτελεί σημαντική ευκαιρία για την προώθηση των γυναικών», σημειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τη συμμετοχή γυναικών στα Διοικητικά Συμβούλια των μετοχικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων, ώστε «να καθρεφτίζεται η διαφορετικότητα των υπαλλήλων και των πελατών τους» στη σύνθεση των οργάνων της διοίκησης. Οπως διευκρινίζεται, με τον τρόπο αυτό δεν βελτιώνονται μόνο η φήμη και η εικόνα της εταιρείας αλλά και η «κατανόηση» των πελατών της, καθώς «οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν ένα αυξανόμενο ποσοστό της καταναλωτικής αγοράς και μια ηγετική ομάδα που περιλαμβάνει γυναίκες θα επιτύχει ευκολότερα την κατανόηση των γυναικών πελατών». Υπογραμμίζεται η άποψη ότι «οι γυναίκες - ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων διακρίνονται για την αποτελεσματικότητα της διοίκησής τους», δηλαδή είναι «αποτελεσματικές» στην ανάπτυξη του επιχειρηματικού κέρδους, κυρίως μέσω της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων της επιχείρησης, ανδρών και γυναικών.
Από τα αστικά επιτελεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα αξιοποιείται η γυναικεία συμμετοχή στα «Κέντρα Λήψης Αποφάσεων» για την προετοιμασία μιας γυναικείας αστικής «πρωτοπορίας», που θα συμβάλει στην ταξική ενσωμάτωση των γυναικών εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, ιδιαίτερα στη χειραγώγηση με σύγχρονους όρους των μισθωτών επιστημόνων. Το ενδιαφέρον τους είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάγκη να ξεπεραστούν τα εμπόδια που συναντούν οι γυναίκες κυρίως αστικής καταγωγής ή ένταξης στην εκπροσώπησή τους στα Διοικητικά Συμβούλια των μετοχικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εισηγμένων στο χρηματιστήριο, εκτιμώντας ότι αποτελεί «...το κλειδί για την ανταγωνιστικότητα στην παγκόσμια οικονομία».
Τ. Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου