Όταν μου μιλάς για φασισμό

Όταν μου μιλάς για φασισμό δεν βλέπω να τρομάζεις, ούτε να με κοιτάς στα μάτια, κοιτάς μόνο το κτήνος της ιστορίας και πια δεν φοβάσαι. 

Μου παρουσιάζεις τον ρατσισμό, το μπούλινγκ, την ατιμία, τους φόνους και τη σκλαβιά σαν μια φυσική κατάντια του ανθρώπου που δεν οφείλει να έχει διέξοδο σε όλα αυτά. 

Και όμως μου μιλάς για Σταλινισμό και για τη μακαβριότητα του Στάλιν, μου μιλάς για τα εγκλήματα των Κομμουνιστών και μου θέτεις ταμπέλες στη συζήτηση. Ποιός; Εσύ!

Που το μόνο που κατάφερες με την ιστορία είναι να διηγείσαι την ανακύκλωση στιγμών, σήριαλ και αδέσποτων ανακριβειών που λέχθησαν στα καφενεία από πολιτικάντηδες για να μπαλώσουν τις τρύπες της διαφθοράς και της απρέπειας.

Εσύ, ο άνθρωπος που σήμερα μου εξισώνεις τον Χίτλερ με τον Στάλιν δεν έχεις ποτέ επισκεφθεί το Άουσβιτς, το Νταχάου και δεν έχεις ποτέ δει στο χάρτη το Στάλινγκραντ και την Οδησσό. 

Δεν έχεις ακούσει ποτέ τη Λόλα από τη Χάιφα να σου διηγείται πως ο πατέρας της απελευθερώθηκε από τον Σοβιετικό Στρατό στο Άουσβιτς μετά από μήνες δίπλα στα κρεματόρια και τους φούρνους αερίων, δεν ζήτησες ποτέ να ακούσεις πόσα εκατομμύρια ήταν οι νεκροί της ΕΣΣΔ στον ΒΠΠ και πως ο Στάλιν θυσίασε ένα γιό για να μην παραδώσει τους επιτελάρχες του Ράιχ.

Όταν εσύ μου μιλάς για φασισμό σίγουρα δεν πέρασες ποτέ από το Βερολίνο και από τις Αρδέννες.

Εκεί όπου ο φασισμός θέρισε 5.000 Αμερικάνους θαμμένους στο Αμερικάνικο Νεκροταφείο του Λουξεμβούργου, και σήμερα ακόμη βρίσκουν θαμμένα τανκς και πτώματα από τις μάχες που κράτησαν βδομάδες. Εσύ, λοιπόν, μου μιλάς για το φασισμό σαν πολιτικό σύστημα, εγώ σου μιλάω για το φασισμό σαν το νερό που ποτίζει το θάνατο και τον ανδρώνει κάθε που η γη γυρίζει πίσω για να πενθήσει και να κλάψει.

Σου μιλάω για την κατοχή που θέρισε χιλιάδες στην Ελλάδα, μας άφησε ορφανούς από γονείς και χωρίς πατρίδα σήμερα που ο οικονομικός φασισμός έρχεται να θάψει έθνη και συνειδήσεις προ των εξεχόντων συμφερόντων των υπερδυνάμεων που ζουν για να κλέβουν και να υποσιτίζουν πνευματικά τον άνθρωπο. 

Όταν εγώ σου μιλάω για φασισμό θυμάμαι τις νύχτες μου στη Μόσχα, τα απογεύματα μου στο Βερολίνο, τα πρωινά μου στο Λουξεμβούργο και τα ξημερώματα μου στην Αθήνα να μου μυρίζουν θάνατο, να μου μυρίζουν αισιοδοξία πως αυτό το τέρας θα το νικήσουμε ξανά και πως αν δεν υπήρχε αυτός που εσύ σήμερα μισείς και αποκαλείς δικτάτορα στο Στάλινγκραντ θα είχε ισοπεδωθεί όλη η ανθρωπότητα και η ελπίδα για καλύτερες μέρες.

Μίλα μου λοιπόν για φασισμό, όσο εγώ θα σου υπενθυμίζω πως όσες Γιάλτες και αν υπογράψουμε πάντα νικητές θα μπαίνουμε στο Βερολίνο, το χρωστάμε στον στρατηγό από το Γκόρι της Γεωργίας!

Αρθρο μου στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ