21/01/1793
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 16ος της Γαλλίας αποκεφαλίζεται (Γαλλική αστική επανάσταση).
21/01/1898
Η εξαμελής επιτροπή, που συγκροτήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στον απόηχο της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, συντάσσει το σχετικό νόμο που κατόπιν θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή θέτοντας την Ελλάδα υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
21/01/1901
Στις 10:30 π.μ. ο 87χρονος Τζουζέπε Βέρντι πέφτει αναίσθητος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο “Γκραντ Χοτέλ” του Μιλάνου, με συμπτώματα εγκεφαλικής αιμορραγίας και παράλυσης της δεξιάς πλευράς του σώματός του. Δεν θα συνέλθει και θα πεθάνει έξι μέρες αργότερα.
21/01/1911
Ξεκινά το πρώτο Ράλι του Μόντε Κάρλο.
21/01/1919
Ξεκινά τις εργασίες της στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Συντακτική Συνέλευση. Η Ιρλανδία ανακηρύσσεται ανεξάρτητη Δημοκρατία.
21/01/1921
Γεννήθηκε στην Αθήνα ο Αλέξης Δαμιανός
Αλέξης Δαμιανός
21/01/1921
Πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
21/01/1924
Η καρδιά του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν, ηγέτη του προλεταριάτου της Ρωσίας, αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, παύει να χτυπά. Ο άνθρωπος που το όνομά του έγινε σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη μαζί με των Μαρξ και Ενγκελς είχε γεννηθεί στις 22 Απρίλη 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ, στο Βόλγα.
Ο Λένιν, ως θεωρητικός της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, μελετώντας τα έργα των Μαρξ - Ενγκελς, ανέπτυξε παραπέρα το μαρξισμό στην εποχή του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού. Αλλά ανέπτυξε και τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Ετσι, δίκαια ο Λένιν καθιερώθηκε μαζί με τους Μαρξ - Ενγκελς ως ένας από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού.
Πεθαίνει ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν
«…ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος…»
21/01/1938
Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Γάλλος κινηματογραφιστής Ζορζ Μελιέ.
21/01/1941
Η βρετανική κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας «Daily Worker».
21/01/1942
Αντί να αναδιπλωθούν, γερμανικές δυνάμεις υπό τον Έργουιν Ρόμελ ξεκινούν επίθεση στη Βόρεια Αφρική. Εκπληκτοι οι Βρετανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν στην έρημο.
21/01/1949
Ο ηγέτης των αστών εθνικιστών Τσανγκ Κάι Σεκ παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας, μια μέρα πριν την είσοδο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού υπό το Μάο Τσε Τουνγκ στο Πεκίνο.
21/01/1963
Πεθαίνει στις φυλακές Ιτζεδίν ο Γιώργης Ερυθριάδης, πρώην μέλος του ΠΓ και τότε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
21/01/1965
Ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο πραγματοποιεί δήλωση για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Κύπρου, με αναφορά στην εσωτερική της διάρθρωση ως αποκλειστικής υπόθεσης του κυπριακού λαού. Η δήλωση αναφερόταν στην ομοσπονδιακή μορφή κράτους ενιαίου και κυρίαρχου.
21/01/1984
Πεθαίνει ο συγγραφέας και ιστορικός Γιάννης Σκαρίμπας.
21/01/1965
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο πραγματοποιεί δήλωση για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Κύπρου, με αναφορά στην εσωτερική της διάρθρωση ως αποκλειστικής υπόθεσης του κυπριακού λαού. Η δήλωση αναφερόταν στην ομοσπονδιακή μορφή κράτους ενιαίου και κυρίαρχου........ Ενα κράτος μία ιθαγένεια με τον λαό ιδιοκτήτη των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής χωρίς καπιταλιστικό κέρδος και δικτατορία του προλεταριάτου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
«Η εμφάνιση του διηπειρωτικού πυραύλου έκανε παρελθόν το σχετικό στρατηγικό άτρωτο των ΗΠΑ. Αλλαξε ο στρατηγικός συσχετισμός δύναμης, προς όφελος του σοσιαλιστικού στρατοπέδου» (Α. Γκρομίκο - Μπ. Πονομαριόφ στο: «Η ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ»). Οι εξελίξεις διέψευσαν με τραγικότητα αυτές τις εκτιμήσεις (στη φωτογραφία συγκρότημα πυραύλων «S300»)
ΔιαγραφήΤο Κόμμα μας μελετά την Ιστορία, τόσο τη δική του, όσο και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ξεκινά από την αφετηρία πως οι κομμουνιστές, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, πρέπει με κριτική ματιά να μελετήσουν την Ιστορία (και αυτή των διεθνών σχέσεων του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους), για να αντλήσουν χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος. Παρακάτω θα αναφερθούμε σε ορισμένα από αυτά, που βέβαια δεν ήταν κάποια λάθη της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ, αλλά θεωρητικά λάθη ή λάθη στις εκτιμήσεις του ΚΚ της Σοβιετικής Ενωσης, που στη συνέχεια επηρέασαν και την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ.
«Ειρηνική συνύπαρξη» και διαίρεση των αστικών δυνάμεων
Το ΚΚΕ, μετά από μελέτη της Ιστορίας της ΕΣΣΔ, έχει εκτιμήσει πως «η γραμμή της "ειρηνικής συνύπαρξης", όπως αναπτύχθηκε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ως ένα βαθμό στο 19ο (Οκτώβρης 1952) και κυρίως στο 20ό Συνέδριο του KKΣE (1956), αναγνώριζε την καπιταλιστική βαρβαρότητα και επιθετικότητα για τις ΗΠΑ και την Αγγλία, για ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης και των αντίστοιχων πολιτικών δυνάμεων στα δυτικοευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη, όχι όμως ως σύμφυτο στοιχείο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού. Eτσι επέτρεψε την καλλιέργεια ουτοπικών αντιλήψεων ότι είναι δυνατόν ο ιμπεριαλισμός να αποδεχθεί μακροπρόθεσμα τη συμβίωση με δυνάμεις που έσπασαν την παγκόσμια κυριαρχία του»1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η στάση της ΕΣΣΔ απέναντι στις «Αδέσμευτες Χώρες»
ΔιαγραφήΞεχωριστά πρέπει κανείς να δει το γεγονός ότι από την ΕΣΣΔ υπερτιμήθηκε και ο ρόλος των λεγόμενων Αδέσμευτων Χωρών. Το Κόμμα μας έχει εκτιμήσει πως: «Λαθεμένη και χωρίς βάση ήταν η προσδοκία και ο στόχος να συσπειρωθούν σε σταθερή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση οι "εθνικές" αστικές τάξεις των χωρών αυτών, όπως επιδιώχτηκε από τη Σοβιετική Ενωση και άλλα κράτη. Η μεσοπρόθεσμη μη ένταξη πολλών νέων κρατών σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς οφειλόταν κυρίως στις ανάγκες των "εθνικών" αστικών τους τάξεων να ενισχύσουν τις θέσεις τους, σε συνδυασμό με τον τότε συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό των χωρών αυτών και διεθνώς.
Αναμφίβολα, η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας αποτέλεσε για τις αποικιοκρατούμενες χώρες μια πρώτη και βασική προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της καθυστέρησης που επικρατούσε σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Σε πολλές περιπτώσεις η βιομηχανική τους ανάπτυξη στηρίχτηκε από τις επωφελείς οικονομικές τους σχέσεις με την ΕΣΣΔ και άλλες χώρες του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας. Ωστόσο αυτή η ανάπτυξη συνεπαγόταν και ενίσχυση των εγχώριων αστικών δυνάμεων, επομένως και όξυνση της ταξικής πάλης στο εσωτερικό αυτών των χωρών και πάλη για τη μελλοντική τους ένταξη σε ένα από τα δύο αντίπαλα κοινωνικοοικονομικά συστήματα.
Η ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη διαμόρφωσαν πολιτική οικονομικής και άλλης συνεργασίας και στήριξης των νέων καθεστώτων, των λεγόμενων Αδέσμευτων Χωρών, με στόχο να μην ενσωματωθούν στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αλλά να ενισχυθούν οι δυνάμεις του σοσιαλιστικού προσανατολισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στην πραγματικότητα, οι εξελίξεις οδήγησαν γρήγορα σε ισχυροποίηση των εγχώριων αντιδραστικών δυνάμεων. Δεν έγινε έγκαιρη και αποτελεσματική εκτίμηση της νέας κατάστασης από την ΕΣΣΔ και τα άλλα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης»10.
ΔιαγραφήΕτσι, λοιπόν, η προσπάθεια της Σοβιετικής Ενωσης να αναπτύξει οικονομικές σχέσεις, ακόμη και συμμαχίες, με κάποια καπιταλιστικά κράτη, ενάντια σε ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ήταν θεμιτή, κατανοητή, αφού αδυνάτιζε το ενιαίο μέτωπο των ιμπεριαλιστών, αποσπούσε απ' αυτό δυνάμεις, έστω προσωρινά, χρησιμοποιούσε αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτή η συγκυριακή (κρατική) επιλογή της ΕΣΣΔ, που εκδηλωνόταν σε οικονομικό, διπλωματικό ή άλλο επίπεδο με ορισμένες χώρες, αναγόταν σε αρχή, θεωρητικοποιήθηκε και μάλιστα γινόταν λόγος για το λεγόμενο «μη καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης» σ' αυτές τις χώρες, που συνδεόταν με την αντίληψη περί «ειρηνικού περάσματος», οδήγησε τις κομμουνιστικές δυνάμεις, επομένως και το εργατικό κίνημα να γίνουν ουρά αστικών δυνάμεων. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9533994 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ