Το 1924, η Ελλάδα εισήλθε στο στάδιο της μερικής σταθεροποίησης του καπιταλιστικού συστήματος. Η είσοδος αυτή έγινε με καθυστέρηση, που οφειλόταν στις συνέπειες από τη μικρασιατική καταστροφή στην οικονομία της χώρας. Η άρχουσα τάξη εφάρμοσε πολιτική σταθεροποίησης, δυναμώνοντας την εξάρτηση της χώρας από το ξένο κεφάλαιο, εντείνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων και το χτύπημα των αγώνων τους, περιορίζοντας τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες.
Η ενίσχυση της οικονομικής εξάρτησης συντελέστηκε με τη μορφή κυρίως των δανείων προς το δημόσιο, τα οποία έφτασαν τα 907.800.000 χρυσά φράγκα, που προέρχονταν: από την Αγγλία το 48%, από τις ΗΠΑ (προσφυγικό δάνειο) το 31%, από το Βέλγιο (δάνειο ύδρευσης) το 12%, από τη Σουηδία (δάνειο σιδηροδρόμων) το 6%, από τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ελβετία (παραγωγικό δάνειο) το 3%. Από τα εξωτερικά δάνεια η επιβάρυνση του κάθε Ελληνα έφτασε στα 80 δολάρια, πλησίασε δηλαδή το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα που ήταν 90 δολάρια.
Το πρόγραμμα σταθεροποίησης ανέλαβε να υλοποιήσει η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, που εκπροσωπούσε τη συντηρητικότερη μερίδα της βενιζελικής παράταξης και είχε την εμπιστοσύνη του αγγλικού κεφαλαίου και της ντόπιας ολιγαρχίας, ιδιαίτερα των τραπεζιτών. Η κυβέρνηση προώθησε τον έλεγχο του τραπεζικού κεφαλαίου στους βασικούς τομείς της οικονομίας και υποβίβασε ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 2 Γενάρη του 1925 η τιμή του ψωμιού από 4,40 δραχμές που ήταν στις αρχές του 1924, ανέβηκε στις 8 δραχμές την οκά. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή αντίσταση εξαπέλυσε ενάντια στους εργαζόμενους άγρια τρομοκρατία με συλλήψεις, φυλακίσεις και δίκες συνδικαλιστικών στελεχών. Με ιδιαίτερη μανία η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου στράφηκε ενάντια στο ΚΚΕ και τα ηγετικά του στελέχη.
Στις αρχές του 1925, το ΚΚΕ πρωτοστατούσε στην ανάπτυξη ενός ευρύτατου μαχητικού αγροτικού κινήματος για τη διανομή της γης. Στο κίνημα αυτό σημαντικό ρόλο έπαιζαν οι Ενώσεις Παλαιών Πολεμιστών. Στις 10 Φλεβάρη του 1925 η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου εξέδωσε νόμο, με τον οποίο απαγορευόταν η «κομμουνιστική προπαγάνδα» και στη συνέχεια προχώρησε σε συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ, της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών. Δεκάδες αγωνιστές ρίχτηκαν στις φυλακές, ή στάλθηκαν εξορία.
Οι διώξεις δεν έκαμψαν τη δράση του ΚΚΕ, τα στελέχη του οποίου συνέχισαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Χάρη στους αγώνες αυτούς την περίοδο 1923- 1927 απαλλοτριώθηκαν συνολικά 20.500.000 στρέμματα, που μοιράστηκαν σε 247.000 οικογένειες ακτημόνων γηγενών και προσφύγων.
Εχουμε καπιταλισμό απο το 1830 που πέρασε στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο το 1882 στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις αλληλεξάρτησης και ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"...δυναμώνοντας την εξάρτηση της χώρας..." = δυναμώνοντας την συνεργασία της με τους ξένους κεφαλαιοκράτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήE, δεν ήταν και καμιά ...σκλαβωμένη σταχτοπούτα!
Eίχε μόλις σακατέψει τους λαούς της Βαλκανικής και της Μικρασίας σε συνεργασία με τους εγγλέζους αλλά και με τα σκυλοφαγώματα της με την νεόκοπη τουρκική αστική τάξη. Ελλείψει ταξικής αντιπαράθεσης.
"Μπάτε σκύλοι αλέστε" ήταν η περιοχή, χωρίς κομμ. κόμματα, η ελάχιστα σε νηπιακή ηλικία και με τις "παιδικές αρρώστειες".
Και η απαλλοτρίωση των μοναστηριακών, δεν ήταν καμιά "νίκη του Λαού" και σίγουρα καθόλου νίκη του προλεταριάτου. Επιδέξιος ελιγμός και μελετημένη παραχώρηση της εγχώριας αστικής τάξης προς τα μικροαστικά στρώματα της αγροτιάς ήταν, ακριβώς για να κατευνάσει τη λαϊκή οργή για τις καταστροφές, που πρόσφατα είχε προκαλέσει. Εκατοντάδες χιλιάδες μικροαγρότες και ακτήμονες γίνανε τότε "ιδιοκτήτες" τρομάρα τους αποτελώντας το πρόπλασμα, το υλικό υπόβαθρο του μετέπειτα μικροαστικού στοιχείου, πάνω στο οποίο μετά τον πόλεμο ήρθε κι έκατσε το "ΠΑΣΟΚ".
Με λίγα λόγια, μαστίγιο οι εξορίες και τα ξερονήσια, καρώτο η "πασοκοποίηση" του Λαού.
ΔιαγραφήΗ άρχουσα τάξη, αν μη τι άλλο, ξέρει να διοικεί...