Σαγκάη

Ήταν τότε, στα μέσα του 2021, που η ασταμάτητη μηχανή πείστηκε ότι το Πεκίνο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες πολιτικο-στρατιωτικές ετοιμασίες του, προετοιμάζεται ΚΑΙ για ενδεχόμενο τακτικού βιολογικού πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον – διαβλέποντας σωστά τις «τάσεις» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε σχέση με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν μας φάνηκε καθόλου παράξενο απ’ την μεριά του κινεζικού καθεστώτος: αν μια «υπερδύναμη» είναι επίφοβη στην ακμή της, είναι δυο και τρεις φορές πιο επίφοβη στην παρακμή της, ειδικά όταν έχει ξεμείνει από μέσα που δεν είναι άμεσα φονικά (όπως οι «οικονομικές κυρώσεις»…)

Τι κάνει, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς στην Σαγκάη (πιθανότατα και στην ίδια την πρωτεύουσα); Υποστηρίζουμε ότι αναβαθμίζει τις ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου, μεταφέροντας και δοκιμάζοντας τις τακτικές του από κλίμακες των 10 ή των 15 εκατομυρίων υπηκόων (όπως ήταν ως τις αρχές του 2022) σε κλίμακες των 25 εκατομυρίων.

Η ποσοτική διαφορά είναι και ποιοτική – ας μην το παραβλέπει κανείς! Η επιμελητειακή υποστήριξη κυλιόμενων (από αστική ζώνη σε αστική ζώνη) αποκλεισμών / ελέγχων / λεπτομερών καταγραφών / επιτήρησης σε συνθήκες μεγα-πόλεων όπως είναι η Σαγκάη ή το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά σύνθετη και δύσκολη. Τα λάθη, οι ελλείψεις, οι παραλείψεις σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να προκαλέσουν εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις – και το κινεζικό καθεστώς δεν παρέλειψε και να τις δείξει, και να αναγνωρίσει τις αιτίες τους!

Πράγματι, ήταν στη αγγλόφωνη έκδοση των καθεστωτικών global times του Πεκίνου, όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει τα προβλήματα που αναγνώρισε το καθεστώς στην «εκστρατεία της Σαγκάης»: πρώτον, ελλείψεις στη συστηματική τροφοδοσία των αποκλεισμένων∙ δεύτερον αδυναμίες στην επικοινωνία και στη φροντίδα μοναχικών ηλικιωμένων κατοίκων, που ήταν οι (διακηρυγμένα) πλέον ευάλωτες κοινωνικές φιγούρες.

Από την άλλη μεριά, πάλι σε τέτοια άρθρα μπορούσε (όποιος ενδιαφερόταν) να βρει τον βασικό πυρήνα των μέτρων, που είναι οφθαλμοφανώς δυσανάλογα με την ασήμαντη απειλή του τσαχπίνη Ο και των υπο-παραλλαγών του, είναι κομβικά όμως αν πρόκειται για ασκήσεις αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου. Ποιος είναι αυτός ο πυρήνας; 

Τα «4 έγκαιρα»:

• έγκαιρος εντοπισμός («θετικών»…) 
• έγκαιρη αναφορά/καταγραφή 
• έγκαιρη επιβεβαίωση και 
• έγκαιρος αποκλεισμός. 

(Το σύστημα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό στην εξαφάνιση της βιολογικής απειλής∙ είναι όμως ο πιο αναβαθμισμένος από κρατική / καπιταλιστική άποψη τρόπος για να περιοριστεί…) Ο αποκλεισμός (οι «καραντίνες») είναι ο τελευταίος κρίκος, και δεν αφορά μόνο τους «θετικούς» σαν άτομα αλλά ολόκληρα οικιστικά συγκροτήματα ή και οικοδομικά τετράγωνα – ένα μέτρο παρανοϊκά κατασταλτικό αν μιλάμε για τον τσαχπίνη…. Προηγείται κάτι άλλο που απαιτεί πολύ μεγάλης κλίμακας επιμελητεία: δωρεάν μαζικά pcr tests (κινεζικής κατασκευής) σε μεγέθη του είδους 4.000.000 την ημέρα, 3 φορές την εβδομάδα!

4 ή 5 εκατομύρια test κάθε μέρα 3 φορές την εβδομάδα απαιτούν αφενός απόλυτη, τυφλή κοινωνική πειθαρχία και αφετέρου έναν μηχανισμό που κανένα δυτικό κράτος δεν διαθέτει: από δημόσιους χώρους όπου μπορούν να συγκεντρώνονται και να περιμένουν υπονομετικά σε πολλαπλές ουρές τέτοιοι αριθμοί ανθρώπων, μέχρι χιλιάδες άτομα που παίρνουν τα δείγματα καταγράφοντας τα στοιχεία τους, άλλα που τα μεταφέρουν σε εργαστήρια με μηχανήματα μαζικού ελέγχου στον ελάχιστο δυνατόν χρόνο, διαχείριση των αποτελεσμάτων, ειδοποίηση (και απομόνωση…) των «θετικών» – και πάλι απ’ την αρχή. Κι αυτά σε διαρκώς κυλιόμενες περιοχές, με πειθαρχία και ταχύτητα∙ χώρια οι μαζικοί αποκλεισμοί, οι ανάγκες σε τροφοδοσία, οι επικοινωνίες των υπηκόων με τα «κέντρα» και τις «δομές»…

Πρόκειται για μαζική, γενική επιστράτευση σε κλίμακα που δύσκολα μπορούμε να διανοηθούμε – τίποτα λιγότερο! Και δεν είναι μόνον αυτά: μαζί πρέπει να συνεχίζει η «στρατηγική παραγωγή» (όχι μόνο των υλικών για τα pcr ή για τα μηχανήματα που κάνουν τα τεστ αλλά και κάθε άλλου κρίσιμου είδους / εμπορεύματος) – πράγμα που οδηγεί σε μέτρα εκτρωματικά ολοκληρωτικά (αν πρόκειται για … την Ο), αναγκαστικά όμως σε περίπτωση βιολογικού πολέμου. Ιδού: οι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες δεκάδων ή εκατοντάδων εργοστασίων φυλακίζονται ουσιαστικά σ’ αυτά, απαγορεύεται να βγουν απ’ τις «φούσκες εργασίας» για να πάνε σπίτια τους∙ πράγμα που σημαίνει ότι «κάπως» πρέπει να τρέφονται και να κοιμούνται σε διαθέσιμα μαζικά εστιατόρια και υπνωτήρια μέσα στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις…. Πράγμα που με την σειρά του σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις, ακόμα και υποτυπώδεις∙ και κάπως πρέπει να τροφοδοτούνται.

Οι πόλεις γίνονται στρατόπεδα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), τα εργοστάσια γίνονται στρατόπεδα… και η μεγα-μηχανή (το σύνολο του κοινωνικού εργοστάσιου) συνεχίζει να δουλεύει, όχι πλήρως αλλά σίγουρα στα «βασικά»! Μ’ αυτό το δεδομένο δύο μόνο ενδεχόμενα υπάρχουν. Είτε τα αφεντικά του κινεζικού καθεστώτος είναι ένα τσούρμο παρανοϊκών σαδιστών που υποβάλλουν δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες εκατομμύρια υποτελών σε αναίτια βασανιστήρια… Είτε προετοιμάζονται πρακτικά για «κάτι» όντως απειλητικό∙ και καθόλου «φυσικό».

Υπάρχει κάποιος που υποστηρίζει στα σοβαρά το πρώτο; Θυμηθείτε: αν υπάρχει ένας μόνο λόγος που το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο προκαλεί εφιάλτες στο σύνολο των δυτικών, αυτός είναι επειδή επιδεικνύει έναν απίστευτο καπιταλιστικό ορθολογισμό στην οργάνωση ενός κοινωνικού εργοστάσιου διαστάσεων ίσων με το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού. Κανένας, ούτε και ο πιο φανατικός εχθρός του κινεζικού καθεστώτος, δεν έχει τολμήσει να πει ότι τα πολιτικά αφεντικά του είναι «ψυχοπαθείς».

Ένας κινέζος μπάτσος υποστηρίζει το δεύτερο… Θα πείτε: ένας μπάτσος είναι, σιγά μη δώσουμε βάση στα λεγόμενά του… Σωστά. Όμως κάποιος του είπε να τα λέει αυτά.

Δείτε λοιπόν την αιτιολόγηση στο 1.16…, από ένα video γερμανικό και καθόλου φιλικό…

  Sarajevo

 Fadomduck 2