Το ξύγκι των κερδών απ' τη μύγα των ανθρώπων

Ο νέος Αξονας, ναι ναι καλά διαβάζετε ο Αξονας, όπως λεγόταν επί επικυριαρχίας των ναζί, πριν και κατά τη διάρκεια αλλά και έκτοτε του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, τώρα στήνεται. Υπό το λήμμα Δύση σαράντα χώρες, τριάντα του ΝΑΤΟ συν δέκα, αποφάσισαν να βγάλουν και το ξύγκι των κερδών της καπιταλιστικής μύγας, θυσιάζοντας πάλι ανθρώπους στον πόλεμο της προαναγγελθείσης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, στην ουσία ΗΠΑ - Ρωσίας, με τα μάτια και την κωλότσεπη στραμμένα στην Κίνα. Αυτά σε αδρές γραμμές και ως τώρα φανερά.

Η διαφορά σ' αυτόν τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που ξεκίνησε πολύ πριν γραφτούν αυτές οι τρεις λέξεις, είναι η πολυδιαφημισμένη διαφημιστική εκστρατεία χειραγώγησης των μαζών που αποκόπτει τον κοινό νου από την πραγματικότητα. Κι αυτό είναι ένα έγκλημα πολέμου, το οποίο για να καθίσει σε σκαμνί θα χρειαστεί για πρώτη φορά στην Ιστορία ένα παγκόσμιο λαϊκό δικαστήριο. Και δη στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Θυμάμαι δυο εξώφυλλα του περιοδικού ΤΙΜΕ με τον Μιλόσεβιτς. Το πρώτο με τίτλο ο δημοκράτης των Βαλκανίων, προ της πλήρους διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, επί συμφωνίας Ντέιτον, κι ύστερα από το γενικευμένο αιματοκύλισμα, επί συμφωνίας Ραμπουιγέ, ίδια φάτσα με τίτλο ο χασάπης των Βαλκανίων. Τώρα βλέπω εξώφυλλο στο TIME τον Ζελένσκι με τον τίτλο «πώς ηγείται». Δεν μπορώ να μαντέψω το δεύτερο, όταν η Ουκρανία και όχι μόνον θα έχει μείνει κρανίου τόπος κι αν θα υπάρχει μελάνι και χαρτί σ' έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων (proxy war), που χωρίς καμιά αιδώ σχεδόν αναπόδραστα, τώρα ή σε δυο χρόνια μικρή σημασία έχει, και οι δυο πλευρές μιλούν, απειλούν και δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικές κεφαλές ως καπιταλιστικά ζόμπι, που κυκλοφορούν ακέφαλα και ...ψηφισμένα ανάμεσά μας.

Πρώτη φορά λοιπόν και λόγω πολλαπλότητας των μέσων επικοινωνίας, η αχρειότητα της καπιταλιστικής αγοράς, κατ' ευφημισμόν ελεύθερης, διαφημίζει την ολική καταστροφή ως εμπόρευμα, και σε μία γραμμή υποτίμησης του ίδιου του ανθρώπου, χειρότερη κι από την Τελική Λύση του Χίτλερ. Τότε οι φούρνοι. Τώρα τα μυαλά των ανθρώπων σε φούρνους μικροκυμάτων, και ο τρίτος παγκόσμιος να παίζεται σα βιντεογκέιμ κρυπτονομισμάτων και δορυφορικά αποτυπωμένων θηριωδών καταστροφών και τάφων. Και οι μάζες να μετατρέπονται σε καταναλωτικά ζόμπι με κίνητρο επιβίωσης (ας αποκτήσω τα πάντα πατώντας τα πάντα, αφού αύριο δεν υπάρχει) το απόλυτο σήμερα! Ετσι, ακόμα κι αν αναβληθεί η καταστροφή, θα έχει προεξασφαλιστεί από τις άθλιες αστικές ηγεσίες η συναίνεση της ανθρώπινης βούλησης, για τη συρρίκνωση των ονείρων, της ρουτίνας, της ηρεμίας, της ειρήνης, σε ένα εικοσιτετράωρο παρακολούθησης ενός αόρατου δακτύλου πάνω στο μοιραίο κόκκινο κουμπί του πυρηνικού χαμού.

Αυτές τις μέρες λοιπόν ζούμε τον κίνδυνο να μην μπορούμε να αποτρέψουμε αυτά τα παιχνίδια ολέθριας εξουσίας, επειδή απλώς δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε ελεύθερα. Αδιαφήμιστα. Μην πάμε μακριά. Δε χρειάζεται το ΤΙΜΕ και το μεγάλο κάδρο. Στο μικρό κάδρο το δικό μας, η ανάλυση της αιχμαλωτισμένης σκέψης για την Πισπιρίγκου δεν αφήνει ούτε πεντάλεπτο για να αναλογιστεί κανείς, Ελληνας ή Ελληνίδα, ότι κρέμασε τη ζωή του στον αμερικανονατοϊκό Αξονα, και χαζολογάει βλέποντας τους φίλους και συμμάχους του να παρακολουθούν πώς ακριβώς θα μας την πέσει η Τουρκία και πώς θα καταλάβει νησιά, πετώντας σε στρατιωτικό τουρισμό 300 μέτρα πάνω απ' τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, που σε μια νύχτα κατάργησαν ακριβοπληρωμένα και πολωμένα εμβόλια, μάσκες, πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων. Αλλά θα 'ρθουν πολλοί τουρίστες φέτος. Κι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα ζούνε σαν τα ποντίκια σε δωμάτια, αλλά χαμογελαστά σαν τον Μίκυ Μάους. Ποιος θα κάτσει να σκεφτεί ότι το μέτωπο που πριν ανοίξει η Τουρκία σε βάρος μας ενεργοποίησε την αεράμυνά μας στο Αιγαίο, αλλά η κυβέρνησή μας την πουλάει ως εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί όπως λέει κι ο αρμόδιος υπουργός αυτό τον καιρό δεν μπορείς να πεις κακιά κουβέντα για την Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ. Εδώ γελάνε! Αν ήταν νούμερο επιθεώρησης και όχι παραχώρησης. Για όποιον θέλει να λύνει ασκήσεις πιθανοτήτων, για να μην πάθει αλτσχάιμερ πολιτικής σκέψης, προτείνω το εξής: Τι μας λέει το γεγονός ότι την ώρα του παγκόσμιου χαμού και του... κουτσομπολιού περί πυρηνικού πολέμου, ΗΠΑ και Ρωσία, στο έδαφος της Τουρκίας ανταλλάσσουν εν χορδαίς και οργάνοις δυο φυλακισμένους δικούς τους; Η πρώτη για να πάρει πίσω έναν φοιτητή μεθύστακα που προέβη σε βιαιότητες, Αμερικάνο, και η δεύτερη έναν επιχειρηματία καταδικασμένο ως ναρκέμπορα, Ρώσο. Ποιος αλήθεια από μας δε θα 'θελε να 'ναι τόσο πολύτιμος όσο αυτοί οι δύο πολίτες των υπερδυνάμεων, υπεράνω και του τρίτου παγκόσμιου πολέμου. ...Οποιος βρει την απάντηση εξασφαλίζει εξώφυλλο στο ΤΙΜΕ του μέλλοντός μας!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ