Αμέσως μετά το ματοκύλισμα των εργατικών διαδηλώσεων στις 9 Μάη στη Θεσσαλονίκη, η Ενωτική ΓΣΕΕ (όπου δραστηριοποιούνταν τα στελέχη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος) και η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας αποφάσισαν την κήρυξη 24ωρης γενικής πανελλαδικής απεργίας αλληλεγγύης στο λαό της Θεσσαλονίκης. Αν και όλα έδειχναν ότι ο Μεταξάς το πάει για δικτατορία, η ρεφορμιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ δε δέχτηκε να συμπεριληφθεί στα αιτήματα της απεργίας η παραίτηση της κυβέρνησης. Στις 11 Μάη στο «Ριζοσπάστη» δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου, όπου καθοριζόταν ο χαρακτήρας της απεργίας με τα συνθήματα: «Αμεση παραίτηση της κυβέρνησης», «Αμεσος σχηματισμός κυβέρνησης από τη δημοκρατική πλειοψηφία στη Βουλή και άμεση απόλυτη εφαρμογή του Συμφώνου Παλλαϊκού Μετώπου- Φιλελευθέρων», «Ικανοποίηση όλων των εκκρεμών αιτημάτων του εργαζόμενου λαού».
Η απεργία της 13ης Μάη 1936 σημείωσε απόλυτη επιτυχία, αφού υπολογίζεται ότι πήραν μέρος σ’ αυτήν 500 χιλιάδες εργαζόμενοι, εργάτες, βιοτέχνες, επαγγελματίες, φοιτητές κ.ά.
Την επομένη στις 14 Μάη η ΚΕ του ΚΚΕ ανέλυσε την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, διαπίστωσε ότι ο Μεταξάς επιτάχυνε τις διαδικασίες για την εγκαθίδρυση μοναρχοφασιστικής δικτατορίας και γι’ αυτό ο φασιστικός κίνδυνος θεωρούνταν «πιο σοβαρός, πιο μεγάλος, και άμεσα απειλητικός». «Για τον εργαζόμενο λαό- αναφερόταν στην απόφαση της ΚΕ- μια διέξοδος σωτηρίας υπάρχει. Να ακολουθήσει όλη η χώρα το παράδειγμα του λαού της Θεσσαλονίκης».
Η μεγάλη σημασία των εργατικών, παλλαϊκών κινητοποιήσεων εκείνης της περιόδου έγκειται στο γεγονός ότι η εργατική τάξη της χώρας, αποκαθιστώντας την ενότητά της στη δράση, και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πρωτοστάτησε στην πάλη για την αποτροπή της φασιστικής δικτατορίας και την οικοδόμηση ενός λαϊκού μετώπου, με στόχο την αντιμετώπιση του φασισμού και του επερχόμενου πολέμου. Ωστόσο, τα αστικά πολιτικά κόμματα αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά κατώτερα των περιστάσεων. Αγνόησαν και πολέμησαν τη μοναδική προοπτική που άνοιγε το Σύμφωνο Σκλάβαινα — Σοφούλη και με τη στάση τους διευκόλυναν τα σχέδια του Μεταξά και του Παλατιού για τη δικτατορία που ήρθε στις 4 Αυγούστου.
.....Όσο για την άποψη περί «Δυο Ιμπεριαλισμών που πολεμούν μεταξύ τους» και υποστηρίζεται από το ΚΚΕ, υπάρχουν τρεις θεμελιακές ενστάσεις που δείχνουν το λάθος αυτής της άποψης.
ΑπάντησηΔιαγραφή(α) Ο Ιμπεριαλισμός ταυτίστηκε πάντοτε με την Αποικιοκρατία και η οποία ήταν παντελώς άγνωστη και για την Σοβιετική Ένωση αλλά και για την σημερινή Ρωσία. «Οικονομία της Αγοράς» δηλαδή Καπιταλισμός δεν σημαίνει πάντα Ιμπεριαλισμός.
(β) Εφόσον το σημερινό ΚΚΕ έχει, σε μεγάλο βαθμό «θεοποιήσει» τον Στάλιν χωρίς όμως να τον καταλάβει, ας σκεφτεί τι έκανε ο πανέξυπνος Γεωργιανός. Αφού διαίρεσε τους αντιπάλους του, συμμάχησε με τον «αμυνόμενο» αντίπαλο που ήταν η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ (τότε) ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο, την Ναζιστική Γερμανία. Αντίθετη στρατηγική τότε, θα σήμαινε συντριβή της Σ. Ένωσης και πολύ πιθανή επικράτηση του Ναζισμού στα εδάφη της. Σε έναν αγώνα «Ζωής και Θανάτου» συμμαχείς ακόμη και με μόνιμους ή νέους αντίπαλους. Τα έγραψε ο σοφός Σουν Τσου της Κίνας στην «Τέχνη του Πολέμου» αλλά και ο εκπληκτικός Θουκυδίδης στην «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου». Αλλιώς δίνουμε συγχωροχάρτι στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την καθοδηγουμένη μαριονέτα Ζελένσκυ.
(γ) Όμως το ΚΚΕ, «αναιρεί» και τον Νίκο Ζαχαριάδη, ηγέτη του ΚΚΕ και φυλακισμένο στην περίοδο Μεταξά που παρότρυνε τους Έλληνες το 1940 να «ανεχθούν» ή και να «συμπαρασταθούν» στην Κυβέρνηση Μεταξά όταν επιτέθηκε η Φασιστική Ιταλία (Πρώτη Ανοικτή Επιστολή Ν. Ζαχαριάδη από την Φυλακή, 31/10/1940).
Ας σκεφτούν όλα τα παραπάνω όσοι «οφείλουν» στην πρώην Σ. Ένωση, νυν Ρωσία. Το πιθανότερο είναι να μην μπορούν να εξοφλήσουν όλα τους τα χρέη και να μπουν σε «Καθεστώς Μνημονίου». Θα είναι το πρώτο στην Παγκόσμια Ιστορία «Μνημόνιο Ιστορικής Οφειλής και Μνήμης».https://iskra.gr/rosia-9-maiou-1945-to-megalo-chreos/........... Πιο οπορτουνιστής πεθαίνεις και η μαλακία προκαλεί τύφλωση στα καρακόλια του Ρώσικου Ιμπεριαλισμού.https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html Ο ΛΕΝΙΝ για την Ιμπεριαλιστική ...ΕΛΒΕΤΙΑ... τους φτύνει στο πρόσωπο μαζί με τους ΣΤΑΛΙΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Καλή χώνεψη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
Η 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ σωστά εκτίμησε ότι η άνοδος του φασισμού αποτελούσε συγκέντρωση δυνάμεων της αστικής τάξης στον αγώνα της κατά των επαναστατικών δυνάμεων και υπέδειξε στο ΚΚ Γερμανίας να προβάλει το σύνθημα της πάλης για τη σοβιετική σοσιαλιστική Γερμανία σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να εγκαθιδρύσει φασιστική δικτατορία.
Σε σχέση με τα παραπάνω καθήκοντα, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε στα εξής: «…η εξουσία της κυρίαρχης τάξης δεν θα πέσει αυτόματα. Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο, θα ματαιώσει τους πολεμικούς σκοπούς και τις αντισοβιετικές προπαρασκευές και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ελλάδας»20.
Στα ίδια χρόνια (1931-1933) διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πάλη εναντίον του συνδεόταν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στις 18 Ιούλη 1933 το ΠΓ υπογράμμιζε την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και καλούσε το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν: «…κατά των εξοπλισμών [...] για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας»21. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ