Διαγκωνισμός για τον καταλληλότερο «δρόμο» της εμπλοκής στα ευρωατλαντικά σχέδια, ώστε να διασφαλιστεί ο «εθνικός» στόχος της αστικής τάξης για την αναβάθμισή της και μερτικό από τη λεία των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ήταν η συζήτηση χτες στη Βουλή ανάμεσα στα αστικά κόμματα.
Υπερασπιζόμενος τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη Συμφωνία που πάει τώρα «πεσκέσι» στον Μπάιντεν και άλλους Αμερικανούς παράγοντες με τους οποίους θα συναντηθεί Δευτέρα και Τρίτη στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον, ο πρωθυπουργός βάφτισε τη στοίχιση στα ευρωατλαντικά σχέδια «πατριωτισμό», ισχυρίστηκε ότι η Συμφωνία «υπηρετεί πολύπλευρα τα εθνικά μας συμφέροντα» και ειδικά για την κυβέρνηση «συμπληρώνει ένα μεγάλο πλέγμα εθνικών συμμαχιών που αναβαθμίζουν τη θέση της Ελλάδος στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη», εννοώντας τη γεωστρατηγική θέση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, με ανάληψη επικίνδυνων για τον λαό δεσμεύσεων.
Επιβεβαιώνοντας άλλωστε ότι οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου έχουν περάσει πλέον σε άλλη, ακόμα χειρότερη φάση, και τι προσδοκά η αστική τάξη, είπε ότι το κείμενο «αποτυπώνει μία νέα πραγματικότητα, που περιλαμβάνει δύο κρίσιμα στοιχεία: Πρώτον, η Αμερική διευρύνει την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο, αναγνωρίζοντας σε αυτήν όχι μόνο γεωστρατηγικό αλλά και ενεργειακό ενδιαφέρον. Και δεύτερον, η χώρα μας καθίσταται με τον πλέον σαφή τρόπο ο βασικός εταίρος και συνομιλητής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή», στην προσπάθειά του να πείσει ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του μπορούν να υπηρετήσουν καλύτερα τους στόχους αυτούς του εγχώριου κεφαλαίου.
Επέμεινε δε ότι η Συμφωνία «γίνεται ψήφος εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα» «ως συνετού Ευρωπαίου και ΝΑΤΟικού εταίρου, που εγγυάται τη διεθνή νομιμότητα απέναντι στους όποιους παροξυσμούς των γειτόνων μας, αλλά και ως ενός κρίσιμου κόμβου στον νέο ενεργειακό χάρτη που διαμορφώνεται».
Αναγνώρισε βέβαια ότι η Συμφωνία «έρχεται σε συνέχεια των συζητήσεων της προηγούμενης κυβέρνησης», ενώ στη δευτερολογία του επιτέθηκε σε Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, που χτες δεν υπερψήφισαν, υπενθυμίζοντας την ...έκπληξη που εξέφρασε ο τέως πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Πάιατ, όταν πληροφορήθηκε την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσει τη Συμφωνία.
Παραπέρα, αναλύοντας τη Συμφωνία ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε σημαντικό το ότι «διευρύνεται όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στον χώρο. Γιατί πλέον δυνάμεις των ΗΠΑ εγκαθίστανται σε τέσσερα ακόμα σημεία, όπου θα αναπτυχθούν και καινούργιες υποδομές».
Αποτυπώνοντας δε και τη σημασία της για τους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, διευκρίνισε ότι στον ναύσταθμο της Σούδας «αναβαθμίζονται όλες οι υποδομές και ο συνολικός ρόλος της βάσης, καθώς αποτελεί το εγγύτερο σημείο για επιχειρήσεις της Δύσης απέναντι σε απειλές στην Ανατολική Μεσόγειο». Οτι το στρατόπεδο στον Βόλο «θα συμπληρώνει την περιοδική χρήση της βάσης της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο». Το στρατόπεδο στην Αλεξανδρούπολη «θα λειτουργεί συμπληρωματικά με το λιμάνι της. Είναι ένας δρόμος προς τα Βαλκάνια, δηλαδή, δίπλα σε μία κρίσιμη υποδομή αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου». Ανοιχτά, άλλωστε, έβαλε την Αλεξανδρούπολη στο επίκεντρο των ανταγωνισμών «ως μία περιοχή όχι μόνο στρατηγικού, αλλά και ενεργειακού ενδιαφέροντος», «πόλη υπερπολύτιμη για το ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα πολύτιμη για ολόκληρη τη Βαλκανική» και την «απεξάρτησή» της από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Επιπλέον, σπέρνοντας αυταπάτες, επέμεινε ότι η Συμφωνία είναι σημαντική γιατί στο προοίμιό της καταγράφει την «κοινή βούληση» για «αμοιβαία προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας έναντι κάθε απειλής, ακόμα και ένοπλης επίθεσης».
Κι αυτό όταν ακριβώς η μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση την καθιστά στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, ενώ με τις πλάτες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και με τη νέα Συμφωνία υπογεγραμμένη ήδη από τον περασμένο Οκτώβρη σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, η τουρκική αστική τάξη «γκριζάρει» τεράστιες ζώνες σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, ζητά ανοιχτά την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, αμφισβητεί ακόμα και την ελληνική κυριαρχία εκεί, οι δε υπερπτήσεις και παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ.
Αλλωστε και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης στη δευτερολογία του - επικαλούμενος ότι δήθεν η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν έχει ενιαία φωνή - είπε ότι «κάποιοι θεωρούν την Τουρκία κρίσιμο στρατηγικό εταίρο, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί για την Αμερική. Αυτή είναι μία αλήθεια».
Δεν περνά επίσης απαρατήρητη η επισήμανσή του ότι η νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ «θα ήταν μια "χίμαιρα" εάν δεν είχε προηγηθεί μια τριετία πρωτοβουλιών που άλλαξαν τη διεθνή εικόνα του τόπου», εντάσσοντας εκεί και το γεγονός ότι η κυβέρνηση «οριοθέτησε ειρηνικά, και σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο, θαλάσσιες ζώνες με την Ιταλία και με την Αίγυπτο». Οι Συμφωνίες αυτές βέβαια αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια ακόμα και για το μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη, γεγονός για το οποίο πανηγύριζε η τουρκική πλευρά.
Σε άλλο μέρος της ομιλίας του, διόλου τυχαία ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι στην κυβέρνηση είναι «ανοιχτοί σε θετικές προσεγγίσεις» με την Αγκυρα, βρίσκοντας μάλιστα στη νέα Συμφωνία στοιχεία «χρήσιμα στην προσπάθειά μας να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη με τους γείτονές μας», την ώρα που οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί δεν αναγνωρίζουν σύνορα στο Αιγαίο, βλέποντάς το ως ενιαίο επιχειρησιακό χώρο, και ωθούν σε «συνεννοήσεις», τόσο για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής στην περιοχή, όσο και για να «τρέξουν» μπίζνες.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι «επί ημερών μας η Ελλάδα γίνεται ενεργειακή γέφυρα με την Κύπρο, με το Ισραήλ, με τη Βόρεια Αφρική» και «δυναμώνει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο», διεκδικώντας ξανά τις δάφνες του ικανότερου διαχειριστή για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης, για χάρη της οποίας απαρίθμησε και τους χρυσοπληρωμένους εξοπλισμούς στους οποίους προχωρά, πάντα με βάση ΝΑΤΟικά προτάγματα και ανάγκες.
Σημειωτέον, συνδέοντας τη Συμφωνία με την αμερικανική νομοθεσία προώθησης των ελληνοαμερικανικών «αμυντικών» σχέσεων, είπε ότι το νομοθέτημα αυτό κάνει λεπτομερείς αναφορές και στη δυνατότητα απόκτησης από την Ελλάδα F-35, και στη δυνατότητα προμήθειας πρόσθετου πολεμικού υλικού από τα αμερικανικά Excess Foreign Military Sales (πλεονάζον υλικό τους). Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι τέτοιες συζητήσεις ήδη «γίνονται αυτήν τη στιγμή και από το υπουργείο Αμυνας, και θα γίνουν και από εμένα στις ΗΠΑ», με σκοπό τους «να προμηθευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο και ποιοτικότερο υλικό», ώστε να παίξουν από καλύτερες θέσεις ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα στην περιοχή.
Παραπέρα, στη συζήτηση για το πώς θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, επικαλέστηκε την ανάγκη «συνέπειας» που χρειάζεται απέναντι στις «διεθνείς συμμαχίες», λέγοντας ότι «σε τέτοιες συνθήκες» η λεγόμενη ουδετερότητα «μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη μοναχικότητα. Η δήθεν ανεξάρτητη πολιτική οδηγεί σε εξάρτηση από τετελεσμένα τα οποία δημιουργούν άλλοι». Εξ ου και προκειμένου να τα «συνδιαμορφώσει», διακήρυξε ξανά ότι «είμαστε με τη συμμαχία της Δύσης» και ότι «η παρουσία μας στις συμμαχίες στις οποίες ανήκουμε θα είναι δυναμική», προετοιμάζοντας για απογείωση της εμπλοκής το αμέσως επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Διαπιστευτήρια στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ υπέβαλε ξανά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, αποκρούοντας μεταξύ άλλων και την «κατηγορία» που του πρόσαψε ο πρωθυπουργός για αντιαμερικανισμό και θυμίζοντας τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, μεταξύ των οποίων ο «Στρατηγικός Διάλογος» και η δρομολόγηση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις.
Μιλώντας «την πατριωτική και όχι την κομματική γλώσσα» όπως είπε, με φανερή από την αρχή έως το τέλος την αγωνία του για το πώς μπορούν καλύτερα να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης «σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται», με μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, και επιχειρώντας να διαχωρίσει την εμπλοκή στα ευρωατλαντικά στρατιωτικά σχέδια από την άλλη τους όψη, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και κολιγιές για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι εγκαταλείπει «τις πάγιες θέσεις της χώρας (...) τον μετριοπαθή και προσεκτικό ρόλο που διαδραμάτιζε παραδοσιακά η Ελλάδα, τόσο εντός του ΝΑΤΟ όσο και σε σχέση με τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Επιλέγετε ξανά και ξανά να μας λέτε ότι κύρια προτεραιότητα της χώρας είναι να αποτελεί στρατιωτική δύναμη πρώτης γραμμής της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ».
Κάνοντας ξεκάθαρο ότι δεν διαφωνεί με το περιεχόμενό της, ο Αλ. Τσίπρας για πολλοστή φορά επανέλαβε ότι οι αντιρρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ο λόγος για τον οποίο θα καταψηφίσει τη Συμφωνία αφορούν αποκλειστικά τα «ανταλλάγματα» για την εγχώρια αστική τάξη, αφού είναι προφανές ότι μια Συμφωνία επιθετική, πολεμοκάπηλη και επικίνδυνη για τον λαό δεν είναι δυνατόν να προσφέρει αντίτιμο προς όφελός του.
Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν η αποστροφή του ότι η κυβέρνηση μετατρέπει τη χώρα σε «δορυφόρο» και σε προκεχωρημένο φυλάκιο - «φυλάκιο χωρίς εγγυήσεις φύλαξης. Γιατί το φυλάκιο έχει τουλάχιστον και κάποια φύλαξη. Υπάρχουν εγγυήσεις. Αφύλακτο φυλάκιο γινόμαστε εμείς».
Εξίσου αποκαλυπτικά όμως ήταν και τα ανταλλάγματα που ζήτησε, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «πολύ σωστά τα ζήτησε» αλλά υπέγραψε τη Συμφωνία χωρίς να τα πάρει.
Συγκεκριμένα, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στη «σημαντική χρηματοδότηση ελληνικών αμυντικών προγραμμάτων μέσω του προγράμματος FMF, ανάλογη με εκείνη της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας», και στην «αμερικανική συνεισφορά στην οικοδόμηση ελληνικών στρατιωτικών υποδομών από κονδύλια που εκείνη την περίοδο θα ενέκρινε το Κογκρέσο (...) για οικοδόμηση δεύτερου ναύσταθμου για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στη Σούδα», δηλαδή στην περισσότερη χρηματοδότηση για εξοπλισμούς για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.
Και «το απογείωσε» ζητώντας... περισσότερες βάσεις: «Διεκδικήσατε - πολύ σωστά θα πω εγώ - και συμπερίληψη και άλλων πολλών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Συμφωνία, σε τοποθεσίες που είχαν αξία για τα ελληνικά αμυντικά συμφέροντα, με ιδιαίτερη έμφαση στη Σκύρο. Οι ΗΠΑ, όμως, απέρριψαν κάθε πρόταση, συμπεριλαμβανομένης και της Σκύρου, κάνοντας κάποιες ασαφείς αναφορές για το ότι θα μπορούν να επανεξετάσουν το ζήτημα στο μέλλον».
Στη στρατηγική της ΝΔ απέδωσε και την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αποσιωπώντας ότι είναι οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που ενθαρρύνουν την τουρκική επιθετικότητα. Αλλωστε, με φόντο τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και ΝΑΤΟικής συνοχής που προωθούν, χαρακτηριστικό ήταν και το ερώτημα που απηύθυνε στον πρωθυπουργό: «Εχετε θέσει έστω κάποιες προϋποθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ενσωμάτωση της Τουρκίας στη νέα αυτή περιφερειακή ενεργειακή αρχιτεκτονική;». Αλλά και η «μομφή» του ότι «δεν πιστεύετε πραγματικά στην προοπτική της Χάγης».
Ισχυρίστηκε, τέλος, ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει στην κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευτεί - ούτε λόγος για κατάργηση - τη Συμφωνία, και ζήτησε από τον πρωθυπουργό να αναστείλει την ψήφισή της έως ότου αποδειχθεί αν πρόκειται για ψευδή είδηση ότι οι ΗΠΑ θα προμηθεύσουν την Τουρκία με F-16.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου