Απαγόρευση ή παραποίηση και δυσφήμηση;

 ΓΙΑ ΤΗΝ 9η ΜΑΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ

Οι δύο τακτικές της αστικής τάξης απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

Πλευρά κάθε πολέμου και του ιμπεριαλιστικού, όπως είναι αυτός που διεξάγεται σήμερα στην Ουκρανία για συμφέροντα ξένα από τα λαϊκά, είναι και η ιδεολογική. Μέσα από την ιδεολογική επίθεση της κάθε αστικής τάξης, που διεξάγεται πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, ασκούνται πιέσεις, γίνονται παρεμβάσεις για να εγκλωβιστούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να ταχθούν με τη μια ή την άλλη πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Η τακτική της δίωξης

Ετσι η αστική τάξη της Ουκρανίας εδώ και χρόνια έχει αναδείξει τον αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό ως βασική ιδεολογική «αιχμή» της. Αξιοποιεί την κατασκευασμένη από τον Γκέμπελς εκδοχή ιστορικών γεγονότων της δεκαετίας του '30 του περασμένου αιώνα, καλλιεργώντας τον μύθο περί «γενοκτονίας» του ουκρανικού λαού.

Στην κατεύθυνση αυτή έχει δικαιώσει τους ντόπιους συνεργάτες των ναζί, όπως ήταν ο Στ. Μπαντέρα, όλων των ουκρανικών φασιστικών οργανώσεων, που στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου πολέμησαν ενάντια στην ΕΣΣΔ, στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας. Εχει ενσωματώσει τις φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας της χώρας.

Η ουκρανική αστική τάξη, πάνω στη βάση του αντικομμουνισμού, της απαγόρευσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, του ΚΚ και βέβαια του αντισοβιετισμού, «οικοδομεί» τη νέα «εθνική ιδέα» του δικαιώματος επιλογής συμμαχίας, με την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη «στρούγκα» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δήθεν για να έρθει η ευημερία του λαού.

Η τακτική της αστικής ενσωμάτωσης και του εκφυλισμού

Από τη μεριά της, η αστική τάξη της Ρωσίας, χωρίς να έχει παραιτηθεί από τον αντικομμουνισμό, όπως έδειξε και το διάγγελμα Πούτιν, επιδιώκει την ίδια ώρα να αξιοποιήσει τα φιλοσοβιετικά αισθήματα του ρωσικού λαού. Ετσι, αξιοποιεί τα σύμβολα της σοσιαλιστικής εποχής, επιδιώκοντας να τα αποκόψει από το πραγματικό περιεχόμενό τους. Στα χέρια της ρωσικής αστικής τάξης η Κόκκινη Σημαία με το σφυροδρέπανο, η σημαία της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά, η σημαία της σοσιαλιστικής Επανάστασης και οικοδόμησης και της ηρωικής Νίκης κατά του φασισμού, τον οποίο γέννησε ο καπιταλισμός, παρουσιάζεται «πετσοκομμένη» από αυτό το πραγματικό της περιεχόμενο, «κουτσουρεμένα» ως σημαία μιας στρατιωτικής «Νίκης» της «Πατρίδας», αποκρύπτοντας πως «ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

Στο δικό της ιδεολογικό «αφήγημα» η ρωσική αστική τάξη αξιοποιεί τα σύμβολα της σοβιετικής εποχής, για να προωθήσει με κάθε τρόπο τα σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης στην πρώην ΕΣΣΔ, για να γίνει και πάλι «μεγάλη η Πατρίδα». Στην κατεύθυνση αυτή οικοδομεί την αντίληψη του λεγόμενου «ρωσικού κόσμου», που πρέπει να ενωθεί. Μέσα εκεί τοποθετεί και τον ουκρανικό λαό, που τον θεωρεί «κομμάτι» του «ρωσικού κόσμου», αμφισβητώντας ακόμη και την ύπαρξη ξεχωριστού ουκρανικού έθνους και γλώσσας, κατηγορώντας τους μπολσεβίκους ότι δήθεν τεχνητά κατασκεύασαν την Ουκρανία.

Η Κόκκινη Σημαία, ενταγμένη στα σχέδιά τους, γίνεται εργαλείο χειραγώγησης και όταν σήμερα υψώνεται σε περιοχές μιας άλλης χώρας, στην οποία έχει εισβάλει και την οποία καταλαμβάνει ο σημερινός αστικός ρωσικός στρατός, αντιμετωπίζεται ως σύμβολο κατοχής και δυσφήμησης της υπόθεσης του σοσιαλισμού.

Και οι δύο τακτικές είναι χειρότερες

Τι μπορεί να είναι χειρότερο; Η απαγόρευση της Κόκκινης Σημαίας στο πλαίσιο της ουκρανικής εθνικιστικής υστερίας ή αξιοποίησή της για τη χειραγώγηση του λαού στους στόχους της ρωσικής αστικής τάξης και της δικής της εθνικιστικής προπαγάνδας του λεγόμενου «ρωσικού κόσμου»;

Η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων ή η αξιοποίησή τους από αστικές δυνάμεις με την παραποίηση του ταξικού τους περιεχομένου;

Η απαγόρευση του ΚΚ, οι διώξεις των κομμουνιστών ή η χειραγώγηση του ΚΚ, ο ιδεολογικοπολιτικός εκφυλισμός του και η αναπαραγωγή από αυτό των βασικών επιχειρημάτων της αστικής τάξης;

Ορισμένες δυνάμεις διεθνώς και στη χώρα μας, είτε στο όνομα της «υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου», είτε στο όνομα του αντιΝΑΤΟισμού ή του αντιφασισμού, μπαίνουν στο δίλημμα της επιλογής και διαλέγουν πλευρά, διαλέγουν μέθοδο, ξεχνώντας ότι στην πραγματικότητα είτε με τη μια είτε με την άλλη μέθοδο προωθούνται συμφέροντα αντιλαϊκά, συμφέροντα των αστικών τάξεων, των μονοπωλίων, που κερδίζουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και τους πολέμους.

Θα ήταν μεγάλο ατόπημα να μπούμε στη λογική της επιλογής του λεγόμενου «μικρότερου κακού». Ο Λένιν και ο Στάλιν έγραφαν πως όταν σε βάζουν να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο κακές επιλογές, θα πρέπει να πεις «και οι δύο είναι χειρότερες», κι όχι να ψάχνεις το δήθεν μικρότερο κακό, και μάλιστα να θες να το τεκμηριώσεις και ιδεολογικοπολιτικά.

Η γιαγιά με την Κόκκινη Σημαία

Από τις 7 Απρίλη 2022 στο Youtube κυκλοφορεί το εξής βίντεο, που φαίνεται να έχει ληφθεί από Ουκρανούς στρατιώτες που μοιράζουν τρόφιμα σε περιοχή του Χαρκόβου:

Ενα ζευγάρι ηλικιωμένων νομίζει ότι πρόκειται για Ρώσους στρατιώτες και τους καλωσορίζει. Οι Ουκρανοί αποφασίζουν να συνεχίσουν για λίγο αυτό το μπέρδεμα, μιας και το βρίσκουν εξαιρετικά διασκεδαστικό. Ετσι, ο Ουκρανός στρατιώτης καλεί τον παππού αρχικά να πει «δόξα στον Πούτιν, δόξα στα ρωσικά στρατεύματα». Ο παππούς, που φαίνεται να είδε τα ουκρανικά διακριτικά στη στολή και έχει αρχίσει να καταλαβαίνει, αρνείται. Ο στρατιώτης τού λέει ότι «αυτό είπε μόλις η σύζυγός σας».

Τη στιγμή εκείνη, η γιαγιά, η οποία ακόμη δεν έχει καταλάβει τι γίνεται, εμφανίζεται από την αυλή του σπιτιού της με μια Κόκκινη Σημαία, με τη σημαία της Σοβιετικής Ενωσης.

«Ω! Να και η γιαγιά, με την κόκκινη σημαία υποδέχεται τα ρωσικά στρατεύματα», λέει κοροϊδευτικά ο στρατιώτης. «Απλώστε αυτό το κουρελάκι», λέει στην γιαγιά. «Ναι, τη σημαία, απλώστε την».

Η γιαγιά ανεμίζοντας την κόκκινη σημαία πλησιάζει και ακολουθεί συνοπτικά ο παρακάτω διάλογος:

«Μας περιμένατε;», τη ρωτάει ο στρατιώτης.

«Ναι, φυσικά σας περίμενα», απαντάει η γιαγιά. «Και προσευχόμασταν και για εσάς και για τον Πούτιν και για όλο τον λαό».

Ο στρατιώτης αρχίζει να της δίνει τρόφιμα «επειδή μας περιμένατε».

Η γιαγιά αρνείται να τα πάρει, λέγοντας ότι «εσείς τα χρειάζεστε περισσότερο».

Τότε ο στρατιώτης τής παίρνει τη σημαία, της λέει «δόξα στην Ουκρανία» και πετάει τη σημαία στο έδαφος και αρχίζει να την ποδοπατά.

Η γιαγιά τότε καταλαβαίνει τι συμβαίνει και επιστρέφει τις κονσέρβες στον Ουκρανό στρατιώτη και δείχνοντας τη σημαία που αυτός ποδοπατά, του λέει: «Οι γονείς μου πολέμησαν γι' αυτήν τη σημαία».

«Την πατώ, γιατί αυτοί ήρθαν στο σπίτι μου. Σας μιλάω Ρώσικα. Δεν είμαι μπαντεροφικός. Αλλά ακόμη κι αν είμαι μπαντεροφικός, ποια η διαφορά; Εγώ πολεμώ για τη γη μου. Δεν εισέβαλα εγώ», της απαντά ο Ουκρανός στρατιώτης.

Δεν γνωρίζουμε την κατάληξη της ιστορίας, ωστόσο ήδη αυτή η γιαγιά έγινε σύμβολο στη Ρωσία, γίνεται τοιχογραφίες, άγαλμα, αφίσες, κούκλα, μπρελόκ, μέχρι και το ρωσικό διαστημικό μονοπώλιο της «ROSKOSMOS» ανακοίνωσε πως θα την στείλει στο Διάστημα, όχι την ίδια, αλλά ως απεικόνιση σε έναν από τους επόμενους διαστημικούς πυραύλους του.

Στο παραπάνω στιγμιότυπο είναι προφανής τόσο η πολιτική εκμετάλλευση της γιαγιάς και της αυταπάτης που αυτή τρέφει, πως ο σημερινός ρωσικός στρατός είναι ο Κόκκινος Στρατός, όσο και του μίσους του Ουκρανού στρατιώτη, που θεωρεί την Κόκκινη Σημαία σύμβολο του εισβολέα. Αυταπάτες και από τις δυο πλευρές, που δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι που τις έχουν.

Ομως, όσο κι αν λυσσούν οι αστοί είτε με την απαγόρευση της Κόκκινης Σημαίας και των άλλων κομμουνιστικών συμβόλων, είτε με την αξιοποίησή της στους δικούς τους σχεδιασμούς, οι κομμουνιστές δεν θα σταματήσουμε να είμαστε περήφανοι για αυτά. Να παλεύουμε για το σωστό περιεχόμενο και νόημά τους, που το ποδοπατάν όλες οι αστικές τάξεις και είναι αυτό που τους ενοχλεί, γιατί αυτό περικλείει το τέλος της εξουσίας τους. Αυτήν την πάλη εκπροσωπεί η Κόκκινη Σημαία, την πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία, την κοινωνία στην οποία έζησαν ειρηνικά και μεγαλούργησαν μαζί ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός. Με αυτήν τη σημαία νίκησε η Σοβιετική Ενωση και ο Κόκκινος Στρατός τη ναζιστική θηριωδία. Είναι η σημαία του αγώνα για την υπόθεση της εργατικής εξουσίας, για τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, γιατί «η σημαία της λογικής κόκκινη είναι», όπως έγραφε ο Μπ. Μπρεχτ.

Του
Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
*Ο Ελ. Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ