Προσαρμογές...

Οι άθλιες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» μπροστά στον δύσκολο χειμώνα που περιμένει τον λαό, δεν αποτελούν μόνο μνημείο κυνισμού, που δίκαια προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Δείχνουν ταυτόχρονα την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να «τρέξει» την πολιτική που οδηγεί τον λαό ολοταχώς σε μεγαλύτερη φτώχεια για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ακριβώς αυτή είναι η «ραχοκοκαλιά» και των μέτρων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ το περασμένο Σαββατοκύριακο, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «μέτρα στήριξης». Τέτοια όμως είναι μόνο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας, κατασκευαστικών και τραπεζών.

Για τον λαό είναι κάλεσμα να «προσαρμόσει» κι άλλο τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις του προς τα κάτω. Να δεχτεί νέες θυσίες για την καπιταλιστική κερδοφορία, να συμβιβαστεί με τη φτώχεια που συνεχώς διευρύνει η στρατηγική του κεφαλαίου.

Αρκεί κανείς να κάνει τον «λογαριασμό» για να καταλάβει ότι τα όσα η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ανακούφιση» για τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τις τεράστιες ανατιμήσεις στην Ενέργεια, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν μεταχρονολογημένες επιταγές, πληρωμένες από τον ίδιο «επί δέκα»:

-- Με την «υπεραπόδοση» της φοροληστείας, που μόνο το πρώτο 7μηνο εκτινάχτηκε σε πάνω από 30 δισ., από την απογείωση των έμμεσων φόρων αλλά και των ειδικών φόρων σε καύσιμα και Ενέργεια. Τους φόρους δηλαδή που η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ διατήρησαν, απορρίπτοντας την τροπολογία του ΚΚΕ για την κατάργησή τους.

-- Με την καθήλωση μισθών και συντάξεων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, πολύ πιο κάτω και από τον πληθωρισμό, που τρέχει με διψήφια ποσοστά, εξανεμίζοντας το λαϊκό εισόδημα. Πληθωρισμό ο οποίος οφείλεται και στην πολιτική διαχείρισης της προηγούμενης κρίσης, με επεκτατικά μέτρα και «φτηνό» χρήμα για τη στήριξη των επενδύσεων και της κερδοφορίας των ομίλων.

Αλλά και τώρα, ο «λογαριασμός» των νέων μέτρων είναι προγραμμένος για τον λαό. Αυτό επιβεβαιώνουν οι δεσμεύσεις για επιστροφή σε «πρωτογενή πλεονάσματα», οι διαβεβαιώσεις ότι τα μέτρα δεν διακινδυνεύουν τη «δημοσιονομική ισορροπία» ούτε την «κανονικότητα» των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων και των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ.

Τα εφάπαξ επιδόματα δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να καλύψουν τις θεόρατες αυξήσεις στην Ενέργεια και στα καύσιμα, πόσο μάλλον να εξασφαλίσουν ρεύμα φτηνό για τις λαϊκές ανάγκες. Στοχεύουν όλο και περισσότερο στα πιο φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, για να θωρακίζονται η «εισπραξιμότητα» και η κερδοφορία των ομίλων της Ενέργειας από τον κίνδυνο να αυξηθούν κι άλλο οι απλήρωτοι λογαριασμοί.

Η άλλη όψη των voucher και των pass είναι τα νέα «επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα» στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως οι νέες απαλλαγές της μεγαλοεργοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές, που θα φορτωθούν στις πλάτες των ασφαλισμένων. Μέτρα που η κυβέρνηση με θράσος παρουσιάζει ως «ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων».

Μέσα από τέτοιους μηχανισμούς επιχειρούν να θωρακίσουν την «κοινωνική συνοχή» και τη «σταθερότητα» του συστήματος, σε συνθήκες που αυξάνονται η λαϊκή δυσαρέσκεια και η ανησυχία για τη διαχείριση και τον εγκλωβισμό της.

Καμία αναμονή λοιπόν για τον λαό και καμία προσδοκία από τους σημερινούς «σωτήρες» της ΝΔ και τους επίδοξους του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει κριτική στην κυβέρνηση ότι μοιράζει λεφτά «που άλλοι άφησαν» (!), δηλαδή ο ίδιος ως κυβέρνηση, που ξεπουπούλιασε τον λαό με τα «υπερπλεονάσματα» της «μεταμνημονιακής εποπτείας».

Η κυβέρνηση επικαλείται τις «αντοχές της οικονομίας» για να βάλει νέους «κόφτες» σε βάρος του λαού, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ λανσάρει τη «βιώσιμη δημοσιονομικά ασπίδα» και την «προσαρμογή στους στόχους της πράσινης ανάπτυξης», το «όραμα» της οποίας μοιράζονται όλα τα αστικά κόμματα, αναπαράγοντας τις αιτίες της ακρίβειας στο ρεύμα και στα καύσιμα.

Κανένα συμφέρον δεν έχει λοιπόν ο λαός να «προσαρμόσει» τις ανάγκες του στον κορσέ της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η διέξοδος για τα δικά του συμφέροντα απαιτεί οργάνωση και αγώνα, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης, σύγχρονα δικαιώματα. Για να ανοίξει ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος προς όφελός του.