Η επόμενη κυβέρνηση, όποιο αστικό κόμμα ή συνεργασία κομμάτων τη συγκροτήσουν, έχει ήδη έτοιμο πρόγραμμα, συγκεκριμένη πολιτική τα οποία θα εφαρμόσει, σε όρια που έχουν καθοριστεί. Αποκαλύπτεται αυτό από διεθνείς διακρατικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, στους οποίους συμμετέχει και η Ελλάδα (π.χ. ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση), όπως βεβαίως και από τον ΣΕΒ, που συμπλέουν και αλληλοσυμπληρώνονται.
Το ταξικό περιεχόμενο του προγράμματος και της πολιτικής της επόμενης κυβέρνησης, το έδωσε παραστατικά η πρόσφατη Εκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία, που προβλήθηκε από τα αστικά ΜΜΕ, ώστε να εμπεδωθεί ως η αναγκαία πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλωστε, αυτή η πολιτική καθορίζεται από τις ανάγκες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Το ζήτημα της ανάπτυξης της οικονομίας, της ενίσχυσης των καπιταλιστών και της κερδοφορίας τους, είναι ο παράγοντας που προβάλλεται από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ως όρος για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, του λαού, με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι η ανάπτυξη ωφελεί ταυτόχρονα τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους εργαζόμενους. Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική. Ο στόχος αυτός σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, σχετική και απόλυτη χειροτέρευση της ζωής τους.
Ο ΟΟΣΑ συνιστά στην επόμενη κυβέρνηση «ταχεία εφαρμογή μεταρρυθμίσεων», που θα επαναφέρουν τα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 από 1,5% έως 2% του ΑΕΠ, νέες αλλαγές στον φορολογικό τομέα με διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Αυτός ο συνδυασμός σημαίνει φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους και διεύρυνση της φοροληστείας του λαού και περικοπές στην αναγκαία «κοινωνική πολιτική».
Προτείνει θέσπιση νέων εργασιακών πρακτικών, δηλαδή νέα αντεργατικά μέτρα και κατάργηση της όποιας προστασίας απέμεινε για τους εργαζόμενους, επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, άρα ενίσχυση των επιχειρήσεων για προσλήψεις νέων εργαζομένων, αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην απασχόληση, με περισσότερο ευέλικτες σχέσεις εργασίας, γιατί όλα αυτά αυξάνουν ανταγωνιστικότητα, εκμετάλλευση και κέρδη.
Προτείνει προσωρινά μέτρα στήριξης των ευάλωτων νοικοκυριών, άρα θα κόβονται σε μια πορεία, μείωση των επιδομάτων ανεργίας. Τα παραπάνω σημαίνουν εξοικονόμηση χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό για επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους και πληρωμή του κρατικού χρέους που δημιούργησε το κεφάλαιο, χτύπημα της Υγείας, της Πρόνοιας κ.λπ., μοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στον λαό, παίρνοντας από τους λιγότερο φτωχούς για επιδότηση των εξαθλιωμένων.
Προτείνει υποχρεωτική ασφάλιση των κτιρίων για φυσικές καταστροφές, γιατί το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις δεν κάνουν έργα για προστασία από σεισμό, πλημμύρες και φωτιές. Ετσι εξαναγκάζουν τα λαϊκά νοικοκυριά να ενισχύουν την κερδοφορία των ασφαλιστικών εταιρειών.
Ο ΣΕΒ στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του, παρόντος του υπουργού Εργασίας, απαίτησε από την κυβέρνηση τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου, ευέλικτου και λειτουργικού εργασιακού περιβάλλοντος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μείωση της «υπερφορολόγησης της εργασίας» (του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους») για την προσέλκυση επενδύσεων «υψηλής προστιθέμενης αξίας», δηλαδή μεγάλης κερδοφορίας και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, απαιτεί αναδιαρθρώσεις για μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις.
Με τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», μειώνεται αυτό που πληρώνουν οι εργοδότες για τον εργαζόμενο, δηλαδή μειώνεται ο «μισθός εργασίας» (που περιλαμβάνει ασφαλιστικές εισφορές και τον καθαρό μισθό), ακόμα κι αν ορισμένοι εργαζόμενοι παίρνουν κάποια ελάχιστα παραπάνω χρήματα στην τσέπη. Ετσι μεγαλώνει η εκμετάλλευση, ενισχύοντας την κερδοφορία.
Ο υπουργός Εργασίας υποσχέθηκε εκσυγχρονισμό της εργασιακής νομοθεσίας σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ για την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας είπε ότι «θα μας επιτρέψει να μειώσουμε περαιτέρω τις ασφαλιστικές εισφορές». Ο ΣΕΒ ζήτησε εξατομικευμένη εφαρμογή της Ψηφιακής Κάρτας που συνδυάζεται με τις ατομικές Συμβάσεις Εργασίας, τη μείωση μισθών, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τον ενεργό - ανενεργό χρόνο εργασίας.
Απαιτεί επίσης μεταρρυθμίσεις και στα εξής πεδία: «Χωροταξία - πολεοδομία - περιβαλλοντική αδειοδότηση - αδειοδότηση εγκατάστασης και λειτουργίας». Εδώ θέλει αλλαγές σε όφελός του, ώστε να μπορεί να επενδύει γρήγορα, ανεξέλεγκτα χωρίς όρους προστασίας στη δημόσια Υγεία και στο περιβάλλον. «Πτωχευτικό πλαίσιο». Να αρθεί και η παραμικρή προστασία των εργαζομένων που συνήθως μένουν απλήρωτοι, χάνουν ένσημα και ασφάλιση. «Πλαίσιο δημοσίων συμβάσεων / προμηθειών», για να κερδίζουν περισσότερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι παίρνοντας δουλειές από το κράτος. «Ρυθμιστικό πλαίσιο για την Ενέργεια και το κλίμα». Απαιτούν φτηνή Ενέργεια, φορτώνοντας τη χασούρα των ενεργειακών ομίλων στο λαϊκό τιμολόγιο με απογείωση των τιμών. «Πλαίσιο αναπτυξιακού νόμου». Θέλουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση, περισσότερα προνόμια κ.ά.
Το «κερασάκι στην τούρτα» έβαλε ο νέος επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Πιέρ Γκραμένιακ, που επαίνεσε όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, συμμαχική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που ενίσχυσαν την οικονομία, λέγοντας ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις για τη διατήρηση των μεγάλων κερδών, τη διατήρηση της δημοσιονομικής πολιτικής σε βιώσιμη τροχιά, τα πλεονάσματα που λέει ο ΟΟΣΑ, γιατί θα ενισχύσουν την οικονομία και την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην αγορά. Ο,τι ζητά και ο ΣΕΒ.
Ολα τα παραπάνω αποτελούν περιεχόμενο των «καλών πρακτικών στην εργασία» της ΕΕ, που εφαρμόζει η ΝΔ, εφάρμοσε και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ (καυχιέται για το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που άφησε με τη δική του φοροληστεία στον λαό), αλλά και το ΠΑΣΟΚ, έχοντας για παράδειγμα ψηφίσει πάνω από τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και άλλους αντεργατικούς νόμους, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ εξήγησε, για άλλη μια φορά, πώς εννοεί τον ρόλο του κράτους στην οικονομία και την κοινωνία. Μίλησε για πολύπλευρη και δυναμική αναπτυξιακή ώθηση, διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Για τη βιομηχανία, κλαδικές πολιτικές στο πλαίσιο της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, για αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής με προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, παραγωγικές δραστηριότητες που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα.
Δεσμεύτηκε για τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», της γραφειοκρατίας στη λειτουργία των επιχειρήσεων με απλοποίηση των διαδικασιών, για την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ με βάση τις γνωστές μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.
Το δε ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του, συμπλέοντας, επισημαίνει ότι η κρατική παρέμβαση επανέρχεται στο προσκήνιο για να διασώσει τις οικονομίες. Αυτό κρύβεται πίσω από τις διακηρύξεις ότι «οι νέες προκλήσεις απαιτούν έμφαση στην παραγωγή για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής, ευέλικτης και δυναμικής οικονομίας», «προτεραιότητα στις επενδύσεις με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία, εξαγωγές, καινοτομία και παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών πόρων, ρυθμίσεις και ευελιξίες για τις σύγχρονες μορφές ψηφιακής εργασίας».
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ συμπλέουν σε όλες τις κατευθύνσεις, αφού υπερθεματίζουν της στρατηγικής της ΕΕ και των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας, ανεξάρτητα από τη μέθοδο καπιταλιστικής διαχείρισης. Διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο κόμμα μπορεί να εγγυηθεί πιο αποτελεσματικά τη χειραγώγηση των εργαζομένων, την «κοινωνική συνοχή», την «κοινωνική συναίνεση».
Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα με βάση όλα τα παραπάνω χρειάζεται να ενισχύσουν τη δύναμή τους για να βάλουν εμπόδια στην επερχόμενη νέα αντεργατική, αντιλαϊκή καταιγίδα, με δεδομένο επίσης ότι όπως εκτιμούν ΙΟΒΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Τράπεζα της Ελλάδας, η επιβράδυνση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας θα είναι μεγάλη και σε βάρος τους, αφού προβλέπουν ανάπτυξη από 6,4% περίπου για το 2022 σε 1,4% για το 2023.
Προβάλλει ως επιτακτική η ανάγκη για ένα ισχυρό εργατικό κίνημα που θα στοχεύει στα ίσια τον ταξικό αντίπαλο της εργατικής τάξης, δηλαδή τους καπιταλιστές, την εξουσία τους, τα κόμματά τους, τους έξωθεν συμμάχους όπως η ΕΕ, και θα βάζει εμπόδια, θα φέρει κάποιες κατακτήσεις, οι οποίες βέβαια δεν είναι κατοχυρωμένες και πάντα το κεφάλαιο θα επιδιώκει να τις πάρει πίσω σε μια νέα φάση, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν.
Μόνο ένα τέτοιο κίνημα με τέτοιον προσανατολισμό μπορεί να γίνεται αποτελεσματικό, να οργανώνει την αντεπίθεση σήμερα σε κατεύθυνση ανατροπής του ταξικού αντίπαλου και της εξουσίας του. Αλλά για να οργανωθεί και να αναπτυχθεί αυτό το κίνημα χρειάζεται ένα πανίσχυρο ΚΚΕ και εκλογικά, επομένως οι εργαζόμενοι πρέπει να σταθμίσουν με βάση τα παραπάνω την επιλογή ψήφου.
Θα τη δώσουν σε αυτά τα κόμματα που θα εφαρμόσουν πολιτική με βάση τα κέρδη των καπιταλιστών και τις αντοχές της οικονομίας, που σημαίνει πολιτική που θα τους κάνει το βίο αβίωτο; Εχουν πείρα από τα μνημόνια... 'Η θα κάνουν πανίσχυρο παντού στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις πόλεις, στα χωριά, στα συνδικάτα, στη Βουλή με την ψήφο τους το ΚΚΕ, το οποίο μπορούν να εμπιστευτούν ως δική τους δύναμη που γίνεται ένα με τους εργαζόμενους και μπορεί να κάνει ακαταμάχητη τη δύναμή τους για καλύτερες μέρες σήμερα, για την κατάργηση των εμποδίων ικανοποίησης των αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, δηλαδή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας αύριο, για να ανοίξει ο δρόμος της ευημερίας για την εργατική τάξη, τον λαό.
Στέφανου ΛΟΥΚΑ*
* Ο Στ. Λουκάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου