Φίλες και φίλοι,
Δεν αποτελεί πρωτοτυπία, είναι συνηθισμένο το φαινόμενο σε κάθε προεκλογική περίοδο η εκάστοτε κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να επιδίδονται και να διαγκωνίζονται στο εμπόριο ελπίδας και φόβου.
Ομως, η στημένη αντιπαράθεσή τους για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας.
Ολοι οι συνένοχοι για την κλοπή, τον εμπρησμό του λαϊκού εισοδήματος παριστάνουν τώρα τους πυροσβέστες! Ολοι οι συνένοχοι για την πολιτική που γεννά την ενεργειακή φτώχεια παριστάνουν τώρα τους σωτήρες. Τους ακούμε στα κανάλια να μοιράζουν προσωρινές επιδοτήσεις στα λαϊκά νοικοκυριά, να υπόσχονται επανακρατικοποιήσεις και φορολόγηση των υπερκερδών των ομίλων.
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να σκεφτούν και να δράσουν αποφασιστικά με βάση την πολύτιμη πείρα που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Να σκεφτούν ποιος είπε την αλήθεια, ποιος μπήκε μπροστά στον αγώνα για τα προβλήματά τους και ποιοι προσπάθησαν να τους εξαπατήσουν και να τους παγιδεύσουν (...)
Τι υπόσχονταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ όλ' αυτά τα χρόνια;
Στη δεκαετία του '90 μας έλεγαν ότι μόλις υλοποιηθεί η στρατηγική της ΕΕ, η «απελευθέρωση» θα διασφαλίσει φθηνό ρεύμα για τον λαό, ότι ο ανταγωνισμός των ομίλων θα φέρει χαμηλές τιμές για τη λαϊκή οικογένεια και άφθονες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Η «απελευθέρωση» προχώρησε και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό που απασχόλησε ως θέμα τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ.
Ακολούθησε η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης». Τότε μας είπαν ότι οι νέες «πράσινες» επενδύσεις έχουν βασικό στόχο να προστατεύσουν το περιβάλλον και τον πλανήτη απ' την επερχόμενη «κλιματική κρίση». Γι' αυτό έπρεπε να εγκαταλειφθούν αμέσως, να σταματήσουν να αξιοποιούνται ως ενεργειακές πηγές ο λιγνίτης, ο λιθάνθρακας, το πετρέλαιο.
Πρόκειται για ένα απ' τα μεγαλύτερα ρεσιτάλ υποκρισίας και εξαπάτησης. Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με τα επικίνδυνα απόβλητα βαφτίστηκαν ξαφνικά «πράσινοι». Το εισαγόμενο στην Ευρώπη πανάκριβο αμερικανικό LNG βαφτίστηκε επίσης «πράσινο». Φαίνεται ότι η εξόρυξη υδρογονανθράκων στις ΗΠΑ δεν βλάπτει το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή, ΗΠΑ και ΕΕ αναγνωρίζουν ότι το υγροποιημένο LNG κατά την αεριοποίησή του αυξάνει την έκλυση μεθανίου και έχει πολλαπλάσια αρνητική επίδραση στην ατμόσφαιρα συγκριτικά με το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), σχετικά με τον κίνδυνο υπερθέρμανσης του πλανήτη (...)
Σήμερα φαίνεται πολύ πιο καθαρά ποιες ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων ήρθε να ικανοποιήσει η «πράσινη μετάβαση».
Συνολικά το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό;
Η μεγάλη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δεν βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητική κερδοφορία. Και ποια στρατηγική επέλεξαν για να το αντιμετωπίσουν; Την «πράσινη μετάβαση», την «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία».
Η «πράσινη μετάβαση» δημιουργεί απ' τη μια νέες ευκαιρίες για μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις, για παράδειγμα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, έργα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, έργα αξιοποίησης του υδρογόνου.
Ταυτόχρονα, βοηθά στην ελεγχόμενη καταστροφή, στην ελεγχόμενη απαξίωση ενός μέρους του υπάρχοντος κεφαλαίου, π.χ. το κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών παραγωγής, η σταδιακή απόσυρση των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων, η αντικατάσταση των δικτύων μεταφοράς Ενέργειας (...)
Πίσω απ' τον τίτλο «πράσινη μετάβαση» κρύβονται μεγάλα πακέτα κρατικής στήριξης νέων κερδοφόρων επενδύσεων για τους μεγάλους ομίλους. Τεράστια πακέτα εκατοντάδων δισ. ευρώ διαμορφώνονται με τα λεφτά των φορολογούμενων εργαζομένων για τη στήριξη των «πράσινων» ομίλων, απ' την αμερικανική κυβέρνηση Μπάιντεν και απ' την ΕΕ με τα Προγράμματα της ΕΕ REPowerEU και Fit for 55, καθώς και με το «Νέο Σχέδιο Μάρσαλ» για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.
Τώρα η κυβέρνηση εξαγγέλλει μέσα απ' τις προβλέψεις του νέου Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα ένα νέο μεγάλο πακέτο κρατικής στήριξης επενδύσεων που μπορούν να φτάσουν τα 200 δισ. ευρώ, με στόχο να ολοκληρωθεί η απολιγνιτοποίηση το 2030 και το 80% του ηλεκτρικού ρεύματος να παράγεται από ΑΠΕ. Περιλαμβάνει επενδύσεις για την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων και υπεράκτιων αιολικών πάρκων έως την αποθήκευση Ενέργειας και την ανάπτυξη «πράσινων» καυσίμων.
Ποιοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για όλ' αυτά; Αυτοί που ωφελήθηκαν και τα προηγούμενα χρόνια από τα κοινοτικά προγράμματα και τους «αναπτυξιακούς» νόμους, οι μεγάλοι ενεργειακοί και κατασκευαστικοί όμιλοι, οι εφοπλιστές και οι τράπεζες που σημείωσαν ρεκόρ κερδών το προηγούμενο διάστημα. Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να χειροκροτούν για το ρεκόρ επενδύσεων την προηγούμενη διετία.
Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το αν θα έχουμε σταθερή και δυνατή κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Γιατί έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση.
Εμείς όμως έχουμε κανέναν λόγο να θέλουμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, που γεννά την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, την αβεβαιότητα πώς θα καλύψουμε ένα βουνό από υποχρεώσεις; (...)
Δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε ποιος θα είναι ξανά ο μεγάλος χαμένος, ποιος θα συνεχίσει να ματώνει, αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε στην κατεύθυνση που υπαγορεύει η στρατηγική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης. Αν, με άλλα λόγια, συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Χαμένοι θα είμαστε ξανά εμείς οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι, γιατί τα κέρδη των «πράσινων» επενδυτών δεν θα πέσουν απ' τον ουρανό.
Τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων θα συνεχίσουν να αυξάνονται πρώτ' απ' όλα με το ξεζούμισμα των εργαζομένων του κλάδου, με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, με τη μείωση των πραγματικών μισθών απ' την εκτίναξη του πληθωρισμού. Τα «πράσινα» κέρδη θα συνεχίσουν να διασφαλίζονται με την επέκταση των «μαύρων» «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, με την αύξηση των εργολαβικών εργαζομένων με μισθούς πείνας, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις αντεργατικές ρυθμίσεις που κορυφώθηκαν με τον νόμο Χατζηδάκη.
Οι υψηλότεροι μισθοί, συγκριτικά με άλλους κλάδους, δεν αποτελούν κάποιο δώρο της εργοδοσίας. Αυτό έλειπε, μια τόσο εξειδικευμένη εργασία, με τόσο υψηλή παραγωγικότητα, απ' την οποία θησαυρίζουν οι όμιλοι, να αμείβεται με τον κατώτερο βασικό μισθό... Οι πραγματικοί μισθοί είναι στην ουσία χαμηλότεροι, αν συνυπολογίσουμε ότι η κλεμμένη εργασία ξεπερνά κατά πολύ το τυπικό 8ωρο για μεγάλο τμήμα των εργαζομένων. Αρκετοί εργαζόμενοι αφιερώνουν στην πραγματικότητα όλη τους τη μέρα για να προλάβουν τις προθεσμίες και τα dead lines.
Ομως, οι νέες θυσίες δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους του κλάδου. Η ενεργειακή ακρίβεια θα συνεχίσει να ροκανίζει το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας. Οι όποιες κρατικές επιδοτήσεις θα συνεχίσουν να βγαίνουν απ' τις δικές μας τσέπες, για να επιδοτήσουν τελικά τη διατήρηση των υψηλών τιμών και τα κέρδη των ομίλων.
Η βαριά και ασήκωτη έμμεση φορολογία και η περικοπή των κοινωνικών δαπανών θα συνεχιστούν για να πληρωθούν τα παλιά και νέα δάνεια, να κατακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα και να διασφαλιστεί η εκταμίευση των δόσεων των κοινοτικών ταμείων.
Οι όμιλοι θα συνεχίσουν να καρπώνονται εύκολα τεράστια κέρδη μέσα στην απελευθερωμένη αγορά και η νέα κυβέρνηση θα παρουσιάζει, όπως και οι προηγούμενες, ως κοινωνική πολιτική κάποια προσωρινά μέτρα φορολόγησης ενός μικρού μέρους της μεγάλης κλοπής.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά;
Οτι όσες κυβερνήσεις κι αν αλλάξουν, όσοι μηχανοδηγοί κι αν αλλάξουν, το τρένο της αστικής διακυβέρνησης κινείται και θα κινείται σταθερά στις ράγες και την κατεύθυνση που καθορίζουν η άρχουσα τάξη και η ΕΕ που την στηρίζει.
Αποδεικνύουν ότι οι ανάγκες του κεφαλαίου και οι ατσάλινοι νόμοι του κέρδους θα καθορίζουν την κατεύθυνση της επόμενης κυβέρνησης, όποια σύνθεση κι αν έχει.
Ολα τα αστικά κόμματα είναι συνένοχα για την προώθηση αυτής της πολιτικής σε βάρος του λαού. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25 σηκώνουν μαζί με τη ΝΔ τη σημαία της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ και της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας.
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσαν το βασικό πλαίσιο για την είσοδο των ιδιωτικών ομίλων στον τομέα της Ενέργειας και τη λειτουργία της ΔΕΗ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Για την προώθηση των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ διαμόρφωσε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2018, το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα. Ολοι μαζί διέπραξαν το έγκλημα της απολιγνιτοποίησης της χώρας.
Με τις επιβαρύνεις του κοινοτικού εμπορίου ρύπων ο εγχώριος λιγνίτης μετατράπηκε τεχνητά σε ακριβό καύσιμο και άνοιξε ο δρόμος για την ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε αναγκαίο στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή. Χωρίς τις δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων το κόστος της λιγνιτικής παραγωγής θα μπορούσε να μειωθεί στο 1/3 του σημερινού.
Σήμερα ο Τσίπρας καταγγέλλει με θράσος την πολιτική της βίαιης απολιγνιτοποίησης. Η αλήθεια είναι ότι την τετραετία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων. Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ολοκλήρωσε το έγκλημα της απολιγνιτοποίησης, κρατώντας προσωρινά κάποιες μονάδες στη ζωή, μπροστά στον φόβο της ενεργειακής ανεπάρκειας, και ενεργοποιώντας τη νέα μονάδα «Πτολεμαΐδα 5» (...)
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν ξανά να εξαπατήσουν. Οι μικρές διαφορές τους με την κυβέρνηση ούτε έχουν στόχο ούτε μπορούν να βελτιώσουν ουσιαστικά την κατάσταση του λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την ολιγοπωλιακή δομή της αγοράς και υπόσχεται να ελέγξει την αισχροκέρδεια των ομίλων. Εστιάζει στην απόφαση της ΝΔ για μείωση της συμμετοχής του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Γι' αυτό, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΗ έπαψε να λειτουργεί ως «πραγματική εταιρεία κοινής ωφέλειας» και λειτουργεί πλέον με επιχειρηματική κερδοσκοπική λογική.
Δικαιολογημένα κανείς δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ που πρωταγωνίστησε στην ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων, των περιφερειακών αεροδρομίων, όταν μιλά για επανακρατικοποιήσεις.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μείωσε κατά 17% την κρατική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ και προώθησε το 3ο μνημόνιο, που προβλέπει τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγοράς, για να προχωρήσει η «απελευθέρωση». Εφάρμοσε το σύστημα ΝΟΜΕ, με το οποίο η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλά το παραγόμενο ρεύμα κάτω του κόστους στους ανταγωνιστές. Ετσι εμφανίστηκε η ζημιογόνος πορεία την οποία επικαλέστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ για να προχωρήσει στις αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος τον Σεπτέμβρη του 2019.
Ας υποθέσουμε όμως ότι για μια φορά λέει την αλήθεια. Πώς θα διασφαλίσει η επανακρατικοποιημένη ΔΕΗ τα κέρδη των μετόχων της και τα μερίδιά της στον ανταγωνισμό με τους άλλους ομίλους; Οπως τα διασφάλιζε και πριν από την απώλεια του 51% απ' το κράτος. Με ακριβά τιμολόγια για τα λαϊκά νοικοκυριά, αύξηση των εργολαβικών εργαζομένων με προσωρινή απασχόληση, αύξηση της εκμετάλλευσης του μόνιμου προσωπικού.
Γι' αυτό η ΔΕΗ προχωρούσε σε αυξήσεις και όταν το κράτος κατείχε το 51% και συνεχίζει και τώρα που ελέγχει ακόμα το μάνατζμεντ της ΔΕΗ. Ακόμα και στην εποχή πριν από την «απελευθέρωση», που υπήρχε αποκλειστικά κρατικός τομέας ηλεκτρικής ενέργειας, υπήρχε μεγάλη διαφορά στην επιβάρυνση των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης σε σχέση με βιομηχανικούς ενεργοβόρους ομίλους, όπως η ΠΕΣΙΝΕ.
Οι όποιες επανακρατικοποιήσεις γίνονται τώρα στην Ευρώπη δεν συνιστούν φιλολαϊκή πολιτική, αλλά μεταφορά των ζημιών πολλών δισ. των μετόχων στις πλάτες των φορολογούμενων εργαζομένων.
Η επανακρατικοποίηση, το 2022, της γαλλικής κρατικής εταιρείας ηλεκτρισμού EdF φόρτωσε στην πράξη στις πλάτες των Γάλλων φορολογουμένων ζημιές που ξεπερνούν τα 17 δισ. ευρώ, ενώ όσο ήταν κερδοφόρα το 2021 τα οφέλη καρπώνονταν οι μεγαλομέτοχοί της.
Το παράδειγμα της ΔΕΗ διδάσκει ότι το κράτος του κεφαλαίου δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκό αντίβαρο στα συμφέροντα των ιδιωτικών ομίλων (...)
Υπάρχει διέξοδος. Είναι ο σοσιαλισμός (...)
Είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού που μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας απ' τις εισαγωγές, να προστατευτούν η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία των κατοίκων.
Ο σοσιαλισμός μπορεί να διασφαλίσει την ενιαία διεύθυνση της παραγωγής, της μεταφοράς και της διανομής της Ενέργειας, την ενιαία πανεθνική κατανομή μέσων παραγωγής και επιστημονικού - τεχνικού δυναμικού, με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Ας κάνουμε μια σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση όπου κυριαρχούν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των διαφόρων ομίλων που παράγουν, μεταφέρουν και εμπορεύονται το ηλεκτρικό ρεύμα και τα καύσιμα.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τι μπορεί να διασφαλίσει ο σοσιαλισμός σήμερα στην Ελλάδα:
1) Θα αξιοποιηθούν με νέες τεχνολογίες, αφού θα απαλλαγούμε απ' τις δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων και γενικότερα της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη. Θα μπορούν να αξιοποιηθούν ξανά για την ηλεκτροπαραγωγή με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης όπως η «Πτολεμαΐδα 5». Θα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν για την παραγωγή υδρογόνου, με μικρότερο κόστος απ' το αντίστοιχο της παραγωγής του από ΑΠΕ.
2) Θα προχωρήσει η κατασκευή νέων μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων και θα αυξηθεί η σχετική ηλεκτροπαραγωγή, συμβάλλοντας και στις ανάγκες άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής.
Θα προχωρήσει η έρευνα και για αξιοποίηση μεγάλων γεωθερμικών πεδίων που υπάρχουν στη χώρα μας στους νομούς Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Φθιώτιδας και άλλες περιοχές.
Δεν θα εξαρτάται πλέον ο βαθμός συμμετοχής κάθε πηγής Ενέργειας απ' τον ανταγωνισμό των ομίλων και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.
3) Απαλλαγμένη απ' τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η εργατική εξουσία θα συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
4) Θα δοθεί έμφαση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην αναβάθμιση της εγχώριας παραγωγής υποδομών για την αξιοποίηση των ΑΠΕ, απ' την κατασκευή ηλιοθερμικών σταθμών μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό, με προτεραιότητα τους μεγάλους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Γιατί επίσης δεν είναι μονόδρομος η κατασκευή μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων. Σ' αυτό το πλαίσιο θα μειωθεί δραστικά η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή. Θα υπάρξει επίσης προετοιμασία για την αξιοποίηση υποδομών αποθήκευσης Ενέργειας, καθώς αναπτύσσεται και θα γίνει φθηνότερη η παραγωγή από αιολική και ηλιακή ενέργεια, ώστε να μειωθούν τα δαπανηρά έργα μεταφοράς Ενέργειας (...)
Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός θα κατοχυρώσει ότι όχι μόνο τα καύσιμα, αλλά και το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα τρόφιμα, η υγεία και η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα.
Μας ρωτούν ορισμένοι, πολλές φορές καλοπροαίρετα:
Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Είναι ρεαλιστικά;
Μα έγιναν, υλοποιήθηκαν στον 20ό αιώνα. Γιατί στον 21ο αιώνα, που έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, να μην μπορούν να ξαναγίνουν;
Σκεφτείτε ότι στη Σοβιετική Ενωση, που γιορτάσαμε τα 100 χρόνια απ' την ίδρυσή της, δεν υπήρχαν ενεργειακή φτώχεια και ενεργειακή ακρίβεια, γιατί η Ενέργεια δεν αποτελούσε πλέον εμπόρευμα. Είχε κατοχυρωθεί το σχετικό κοινωνικό δικαίωμα. Στους -15 βαθμούς Κελσίουδεν κρύωνε κανείς στη χιονισμένη Μόσχα και στο Λένινγκραντ. Γιατί είναι λογικό να πεθαίνουν σήμερα από αναθυμιάσεις από μαγκάλια ηλικιωμένοι που δεν βρίσκουν άλλο φτηνό τρόπο να ζεσταθούν και να έχουμε σπίτια με κομμένο ρεύμα, σπίτια που δεν έχουν να βάλουν πετρέλαιο;
Στη Σοβιετική Ενωση είχε εξαλειφθεί η ανεργία και 10 χρόνια μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης τέθηκε ως στόχος το 7ωρο στην καθημερινή δουλειά. Επίσης, δεν σταματούσε η κυκλοφορία με την πρώτη χιονόπτωση και την πρώτη μεγάλη βροχή (...)
Κατοχυρώθηκαν δικαιώματα που δεν πρόκειται ποτέ να δώσει ο καπιταλισμός, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Ακόμα και η αρνητική πείρα στη συνέχεια, όταν υπονομεύτηκε η προσπάθεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και επικράτησε η γραμμή του «σοσιαλισμού με αγορά», φωτίζει την υπεροχή της εργατικής εξουσίας. Γιατί φωτίζει τις αρνητικές συνέπειες για τον λαό, όταν υποχωρούν και εξασθενούν η κοινωνική ιδιοκτησία και ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της παραγωγής.
Ολόκληρη η Ιστορία του 20ού αιώνα αποδεικνύει ότι υπήρξε και φυσικά μπορεί να υπάρξει ξανά μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, ο σοσιαλισμός.
Αυτήν τη μοναδική ρεαλιστική επιλογή για τις ανάγκες του λαού φωτίζει με το ανατρεπτικό του Πρόγραμμα το ΚΚΕ. Και γι' αυτό συναντά τις συνεχείς ανοιχτές και ύπουλες επιθέσεις των αστικών κομμάτων (...)
Σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα, εμείς δεν αναζητούμε φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο των αντοχών της οικονομίας, δηλαδή κάλπικες λύσεις που δεν θίγουν την κερδοφορία των ομίλων. Φωτίζουμε και ανοίγουμε αγωνιστικά τον δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου (...)
Είμαστε μπροστά στους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου ενάντια στις απολύσεις, όπως στον ΔΕΣΦΑ και στη ΔΕΠΑ, στους αγώνες για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με ουσιαστικές αυξήσεις. Είμαστε μπροστά στους αγώνες όλων των εργαζομένων για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών νόμων, για 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο. Οργανώνουμε τους λαϊκούς αγώνες για να μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό, ενάντια στους πλειστηριασμούς. Για να ακουστεί πιο δυνατά ότι «δεν βγαίνει ο χειμώνας με voucher και pass» (...)
Καλούμε τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη στην επιλογή του δήθεν μικρότερου κακού, στην επιλογή που μας οδήγησε και μας οδηγεί απ' το κακό στο χειρότερο. Να μην επιλέξουν ανάμεσα στη λίγο πιο γρήγορη ή λίγο πιο αργή απολιγνιτοποίηση, ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αγωνιστούν με το ΚΚΕ για την αξιοποίηση όλων των εγχώριων ενεργειακών πηγών, κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ, όπως το εμπόριο ρύπων.
Να ψηφίσουν και να παλέψουν μαζί με το ΚΚΕ για την κατάργηση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα και στα τρόφιμα και όχι για την αναζήτηση των λιγότερο επώδυνων συντελεστών φορολογίας που επιτρέπει η ΕΕ (...)
Μπροστά στα δύσκολα που έρχονται, απέναντι σε όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί, επιλέγουμε ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, μέσα κι έξω απ' τη Βουλή. Ψηφίζουμε ΚΚΕ, παίρνουμε τη θέση μας στη μάχη δίπλα στο ΚΚΕ, δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Επιλέγουμε τον δρόμο της αναμέτρησης με την άρχουσα τάξη, τον δρόμο της ανατροπής για τη ζωή που μας αξίζει.
Αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ
του ΚΚΕ και υποψήφιου βουλευτή Επικρατείας, σε εκδήλωση της ΚΟ Αττικής
για την «πράσινη ανάπτυξη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου