ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ
Η αρνητική εξέλιξη της ενισχυμένης παρουσίας ακροδεξιών - φασιστικών σχηματισμών στη Βουλή δικαίως προκαλεί ανησυχία, ιδιαίτερα σε εργαζόμενους και νέους. Δικαιολογημένα προβληματίζονται αρκετοί από όσους τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για την απομόνωση των φασιστικών - εθνικιστικών μορφωμάτων και της δράσης τους, όπως στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, νιώθοντας ανάταση αλλά και μια στοιχειώδη δικαίωση για τα θύματα των ναζιστικών συμμοριών.
Σήμερα, λοιπόν, το σύστημα ξαναβγάζει «στον αφρό» αυτές τις δυνάμεις, δυνάμεις αντικομμουνισμού και μίσους απέναντι στους εργατικούς αγώνες, που παίζουν τον ρόλο «μαντρόσκυλου» για την εργοδοσία, με το βλέμμα στραμμένο σε πιθανά μεγάλα λαϊκά ξεσπάσματα, αλλά και στις συνέπειες από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
Επομένως, κανένας εφησυχασμός δεν χωράει απέναντι στην παρουσία και τη δράση τέτοιων μορφωμάτων, όπως και καμιά ανοχή δεν μπορεί να υπάρχει στην πολύμορφη αξιοποίησή τους από τα αστικά κόμματα, που επιχειρούν είτε να αναστήσουν κάλπικα διλήμματα για την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας είτε να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρία.
Στο πλαίσιο αυτό, προκλητικά πλασάρονται στον λαό τέτοιες δυνάμεις ως τάχα «αντισυστημικές», σε μια προσπάθεια από τη μία να τις εξωραΐσει και από την άλλη να ρίξει λάσπη στη γνήσια αντισυστημική δράση.
Η ίδια η σύνθεση, τα στελέχη, οι υποψήφιοι και οι εκλεγμένοι των εθνικιστικών - ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων, οι θέσεις τους και η δράση τους αποδεικνύουν ότι είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος.
Ανώτατοι κρατικοί παράγοντες, δικαστικοί, απόστρατοι αξιωματικοί των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, άνθρωποι δηλαδή που για δεκαετίες «σταδιοδρομούν» στους διαδρόμους της εξουσίας και του «βαθέος συστήματος» και τους τελευταίους μήνες βγήκαν «μπροστά» είτε ως επικεφαλής ψηφοδελτίων είτε ως «συνομιλητές» και εκπρόσωποι π.χ. του καταδικασμένου ναζί Κασιδιάρη, είτε ως εκλεγμένοι βουλευτές, αποδεικνύουν ότι πρόκειται για βαθιά αντιδραστικές και συστημικές δυνάμεις.
Χαρακτηριστικά είναι και όσα παρουσιάζουν ως «προγράμματά» τους. Για παράδειγμα, το θρησκόληπτο σχήμα Νίκη ζητάει «καλύτερη πρόσβαση των ελληνικών επιχειρήσεων σε επενδυτικά κεφάλαια» (βλ. Ταμείο Ανάκαμψης δηλαδή) και «ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις επενδύσεις των εφοπλιστών», αφού, όπως φαίνεται, δεν τους φτάνουν ούτε οι συνταγματικά κατοχυρωμένες φοροαπαλλαγές ούτε η «εθελοντική φορολογία» των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελληνική Λύση ζητάει «μείωση στο 15% της φορολογίας των επιχειρήσεων» και άλλα παρόμοια κίνητρα για να γίνουν επενδύσεις. Ποιος ξεχνάει επίσης τις ευαισθησίες της φασιστικής Χρυσής Αυγής για τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων, τις εκατοντάδες Ερωτήσεις που κατέθεταν οι ναζί στη Βουλή για τα συγκεκριμένα αφεντικά, τον ρόλο καταστολής και τρομοκρατίας που είχαν αναλάβει εκεί που αναπτύσσεται η επιχειρηματική τους δράση, όπως στο λιμάνι του Πειραιά με τις δολοφονικές επιθέσεις; Τις ίδιες θέσεις υπερασπίζεται ο καταδικασμένος φασίστας Κασιδιάρης.
Μαζί χύνουν δηλητήριο για την οργανωμένη συλλογική πάλη και διεκδίκηση, για τη συνδικαλιστική δράση, το ταξικό εργατικό κίνημα και προφανώς για το ίδιο το ΚΚΕ, που συγκεντρώνει το μίσος τους, αφού εκφράζει το αντίπαλο δέος στο σύστημα που υπηρετούν.
Στην ενίσχυσή τους έχουν επιδράσει η υπερπροβολή τους από ΜΜΕ, οι απαράδεκτες καθυστερήσεις στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το «χάιδεμά» τους από αστικά κόμματα και προφανώς επιλογές που κάνουν διάφορα επιτελεία και υπηρεσίες με γεωπολιτικές προεκτάσεις, ειδικά σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσία κλιμακώνονται κ.ο.κ.
Επίσης, η ιδεολογική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς, το διαχρονικό ξέπλυμά τους, που με συνέπεια τα αστικά κόμματα υπηρετούν, όπως με την κατάπτυστη θεωρία των «δύο άκρων», το επίσημο δηλαδή δόγμα της ΕΕ, με το οποίο εξωραΐζεται ο φασισμός, διώκονται κομμουνιστές, αποκαθηλώνονται σύμβολα του αντιφασιστικού αγώνα και δικαιώνονται συνεργάτες των ναζί.
Επομένως, μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί είτε η «έκπληξη» είτε η «δυσαρέσκεια» που εκφράζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα για το αποτέλεσμα που κατέγραψαν οι παραπάνω δυνάμεις.
Η ΝΔ για παράδειγμα προκλητικά δηλώνει «δικαιωμένη» για την τροπολογία που έφερε και ψήφισε τάχα για να «κλείσει τον δρόμο στον Κασιδιάρη». Και ισχυρίζεται ότι το ...κατάφερε, αφού ο ίδιος δεν είναι εκλεγμένος (!). Αυτό που αποδείχθηκε όμως είναι ότι το μόνο που απέμεινε από αυτές τις «θεσμικές παρεμβάσεις» είναι ένα πιο αυταρχικό και επικίνδυνο νομικό πλαίσιο, το οποίο τελικά το αξιοποίησαν οι φασίστες για να βάλουν τους μπροστινούς τους στη Βουλή.
Τα ποσοστά των ακροδεξιών μορφωμάτων τα αξιοποιεί και ο ΣΥΡΙΖΑ: Από τη μία για να «γλυκάνει» την ήττα του επικαλούμενος τη «συνολική υποχώρηση της αριστεράς και την επικράτηση της δεξιάς» και από την άλλη για να ξεθάψει το «σκιάχτρο», μιλώντας για «πρωτοφανή προέλαση», μπας και εγκλωβίσει ξανά λαϊκές δυνάμεις σε «προοδευτικά μέτωπα».
Στο πλαίσιο αυτό, μοιράζει ευθύνες στον «προοδευτικό κόσμο» που δεν «συνέπραξε» μαζί του, ενώ κουνάει το δάχτυλο και στο ΚΚΕ λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το Κόμμα δεν έχει κανέναν λόγο να χαίρεται με το αυξημένο ποσοστό που πήρε, επειδή ενισχύθηκε η ακροδεξιά.
Τα λέει αυτά ένα κόμμα που το 2015 συγκρότησε κυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, αφού πρώτα το ίδιο είχαν κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συγκυβερνώντας με το ΛΑ.Ο.Σ.
Χαρακτηριστική η τελευταία δήλωση του Καρατζαφέρη, ότι το κοτέτσι του έκλεισε αλλά οι κότες γεννάνε ακόμα ...αναφερόμενος στην παρουσία πρώην στελεχών του στη Βουλή ως στελέχη της ΝΔ και των 3 ακροδεξιών μορφωμάτων...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αποδεχόταν τις ψήφους των χρυσαυγιτών στη Βουλή, λέγοντας ότι «δεν έχουν χρώμα», μαζί πήγαιναν ταξιδάκια στα ακριτικά νησιά για την εμπέδωση της «εθνικής ομοψυχίας». Φέτος, παραμονές των εκλογών ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε «άνοιγμα» στους «παραστρατημένους» ψηφοφόρους του Κασιδιάρη, τους οποίους τώρα δείχνει σαν μπαμπούλα στον λαό, ενώ λίγους μήνες πριν συναντιόταν με ακροδεξιούς αντικομμουνιστές απόστρατους.
Ολοι μαζί προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η ακροδεξιά θρέφεται και συντηρείται από το ίδιο το σύστημα, ότι οι ψήφοι της πότε κρύβονται μέσα στα παραδοσιακά αστικά κόμματα, όπως συνέβαινε παλιότερα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και πότε βρίσκουν έκφραση με κομματίδια που βγαίνουν με διάφορες φανερές και «αθέατες» πλάτες.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται λοιπόν, είναι ότι τέτοιες δυνάμεις ούτε θέλει ούτε μπορεί να τις αντιμετωπίσει το ίδιο το σύστημα. Οτι ο φασισμός - ναζισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοθετικά διατάγματα και δικαστικές αποφάσεις, επομένως καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει για την απομόνωσή του από κυβερνήσεις και κόμματα που τον αξιοποιούν σαν πολυεργαλείο.
Αντίθετα, είναι υπόθεση του ίδιου του εργατικού - λαϊκού κινήματος η απομόνωσή του στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με τον αγώνα και τη διεκδίκηση, την οργάνωση της ταξικής αλληλεγγύης, κόντρα στην εργοδοσία και το κράτος της.
Με τη συσπείρωση και τη δράση μαζί με το ΚΚΕ, που έχει αποδείξει ότι μπορεί να οργανώσει και να ηγηθεί σε τέτοιους μεγάλους αγώνες, βάζοντας στο στόχαστρο και τα μεγάλα αφεντικά και τα μαντρόσκυλά τους, δείχνοντας την προοπτική της ανατροπής. Μόνο έτσι δεν θα βρίσκουν «τόπο να σταθούν» εθνικιστές, ακροδεξιοί και φασίστες, μέχρι να τους στείλει η εργατική τάξη στον «αγύριστο» μαζί με το σάπιο σύστημα που φανατικά υπηρετούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου