Ούτε άλλοθι ούτε εξωραϊσμός

Μπορεί μαζί με τα σχεδόν 500.000 στρέμματα που έγιναν στάχτη μέσα σε έναν μήνα να «κάηκαν» και όλα τα άλλοθι της κυβέρνησης, όπως και η περιβόητη «στήριξη» από την ΕΕ στην αντιπυρική προστασία που διαφημίζεται από τα αστικά κόμματα, όμως η προκλητική προσπάθεια να εξωραϊστεί αυτή η πολιτική, και μάλιστα με όχημα το Ταμείο Ανάκαμψης, δεν σταματά.

Σε αυτή την κατεύθυνση, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τα ρέστα τους, καλώντας τον λαό να αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να καίγεται το καλοκαίρι και να πνίγεται τον χειμώνα, εναποθέτοντας τις ελπίδες του σε «πόρους» που κατευθύνονται στους επιχειρηματικούς ομίλους και που έχουν ως προαπαιτούμενα βαριά αντιλαϊκά μέτρα.

Για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες μια σειρά «φωνές» διαφημίζουν τα 187 εκατ. ευρώ που προσφέρει υποτίθεται το Ταμείο Ανάκαμψης για πυροπροστασία. Τι αποκρύπτουν όσοι ευαγγελίζονται το Ταμείο Ανάκαμψης και την «ευρωπαϊκή βοήθεια» ως διέξοδο από τον πύρινο όλεθρο; Οτι πρώτον, η ίδια η στρατηγική της ΕΕ στρώνει τον δρόμο προς την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, μέσα από την περαιτέρω εμπορευματοποίηση των δασών και άλλες δράσεις που επιδοτεί με την ταμπέλα της «πράσινης ανάπτυξης». Και βέβαια, δεν επιδοτεί μέτρα για την ουσιαστική προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού, του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, καθώς αυτά αποτελούν κόστος δίχως όφελος για το κεφάλαιο και το αστικό κράτος.

Αλλωστε, βασικά προβλήματα της καταπολέμησης των πυρκαγιών στη χώρα είναι η πλήρης απουσία ενός ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού, οι πάνω από 4.500 κενές θέσεις πυροσβεστών, η εγκατάλειψη των δασαρχείων λόγω της πάγιας υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης. Πρόκειται για ανάγκες που ξεκαθαρίζεται ότι δεν καλύπτονται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Επίσης, ακόμα κι αυτά τα περιβόητα 187 εκατ. ευρώ, για αντιπυρική προστασία, αφορούν μόλις το 0,5% των συνολικών κονδυλίων του Ταμείου και θα ...πέσουν αφού πρώτα ολοκληρωθούν οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Πρόκειται για ποσό που σε καμιά περίπτωση δεν αντισταθμίζει τα πάνω από 1 δισ. ευρώ, τα οποία περικόπηκαν μόνο τη δεκαετία 2009 - 2019 από την Πυροσβεστική Υπηρεσία, ενώ αν προσθέσουμε και τις ετήσιες ανάγκες της Δασικής Υπηρεσίες που φτάνουν τα 20 εκατ. ευρώ ετησίως, καταδεικνύεται ο αντιλαϊκός και αντιπεριβαλλοντικός προσανατολισμός της στρατηγικής ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων, που αποτυπώνεται και στο Ταμείο Ανάκαμψης.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι ο μοναδικός κατασκευαστής Canadair παγκοσμίως διαμηνύει ότι η γραμμή παραγωγής δεν ξεκινά αν δεν λάβει ικανό αριθμό παραγγελιών, ώστε να έχει εξασφαλισμένη κερδοφορία, ενώ στην ΕΕ η λογική «κόστους - οφέλους» δεν επιτρέπει τη μαζική αγορά πυροσβεστικών αεροσκαφών από κράτη - μέλη. Η Ελλάδα έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον - δυνητικά - για μόλις 8 αεροσκάφη, που δεν μπορούν να καλύψουν την «αποστρατεία» των υπέργηρων Canadair, επομένως δεν προβλέπεται βελτίωση της ικανότητας πυρόσβεσης με βάση τις αυξημένες ανάγκες που καταγράφονται.

Οσο για την «ψηφιακή μετάβαση» του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, στην οποία κατευθύνονται κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, αυτή εξαντλείται στον γεωεντοπισμό των πυροσβεστικών οχημάτων, καλύπτοντας δηλαδή τεχνολογικό κενό του ...χτες και όχι κατεπείγουσες ανάγκες του σήμερα και του αύριο, όπως συστήματα αισθητήρων για πρόληψη πυρκαγιών κ.α.

Κι αν τα παραπάνω περιγράφουν από τώρα τη χρεοκοπία των όποιων προσδοκιών για λύσεις από την περιβόητη «ευρωπαϊκή χρηματοδότηση», έρχονται να συμπληρώσουν την ήδη χρεοκοπημένη προπαγάνδα περί της αποτελεσματικότητας του μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας rescEU. Πρόκειται για τον γνωστό μηχανισμό «διαχείρισης κρίσεων», με τον οποίο ανακυκλώνονται 28 πυροσβεστικά αεροπλάνα, κάποια πεζοπόρα τμήματα και οχήματα σε κράτη - μέλη της ΕΕ, ανάλογα με στατιστικές προβλέψεις για το πού προβλέπεται να ξεσπάσουν πυρκαγιές. Κάθε φορά βέβαια όλα τα παραπάνω καταφθάνουν με μεγάλη καθυστέρηση όταν η καταστροφή έχει ήδη πάρει τον δρόμο της, αποδεικνύοντας ότι η πλήρης κάλυψη των αναγκών σε ανθρώπους, μέσα και υποδομές δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τα μπαλώματα που κυριαρχούν πάνω στην εγκληματική λογική του «κόστους - οφέλους».

Τι προκύπτει λοιπόν; Οτι προεξοφλείται από ΕΕ και κυβερνήσεις ότι ο λαός τα επόμενα χρόνια θα εξακολουθεί να ζει με τεράστιες ελλείψεις βιώνοντας μεγάλα δράματα, ακόμα κι αν «απορροφηθούν» μέχρι και στο τελευταίο σεντ οι ευρωπαϊκοί πόροι.

Επομένως, κανένας λόγος δεν υπάρχει για αναμονή από τους αυτουργούς του εγκλήματος διαρκείας που επαναλαμβάνεται κάθε καλοκαίρι. Για το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της είναι για τα επόμενα τραγικά αποτελέσματα της εγκληματικής πολιτικής τους. Η ύπαρξη πλήρως στελεχωμένων και εξοπλισμένων υπηρεσιών πολιτικής προστασίας με ευθύνη του κράτους, με ολοκληρωμένο σχεδιασμό και με επίκεντρο την πρόληψη, περνάει μέσα από την οργανωμένη συλλογική πάλη και διεκδίκηση. Από τη σύγκρουση με μια πολιτική που αντιμετωπίζει ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης και τα δάση και την ίδια την πολιτική προστασία.