Λαέ της Καλλιθέας να τα πούμε;

Διήγημα του Φώτη Φωτεινού «Λαέ της Καλλιθέας να τα πούμε;» που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη του 1945 στο περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά».

 Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για το κανονικό του όνομα ή είναι ψευδώνυμο.

Λαέ της Καλλιθέας να τα πούμε;

Χρόνια πολλά με σκίτσα του Π. Ζάχαρη

Χρόνια πολλά 

Νίκος Νικηφορίδης

Συλλαμβάνεται, 31/12/1950, ο ΕΠΟΝίτης Νίκος Νικηφορίδης στη Θεσσαλονίκη. 

Ο Ν. Νικηφορίδης μάζευε υπογραφές για την Έκκληση της Στοκχόλμης για την ειρήνη. 

Για αυτό του το «έγκλημα» θα παραπεμφθεί στο Έκτακτο Στρατοδικείο το οποίο και θα τον καταδικάσει σε θάνατο.

Μάρτυρας της ειρήνης και της πανανθρώπινης λευτεριάς

Νίκος Πλουμπίδης : «Τιμή μου είναι η τιμή του Κόμματός μου»

Γεννιέται, στις 31/12/1902, ο Νίκος Πλουμπίδης.

Εζησε και πέθανε κομμουνιστής

Προέταξε το κύριο

Λίγο πριν ζητωκραυγάσει τα τρία κόκκινα γράμματα και προστεθεί στο πάνθεον των ηρώων του λαού μας, δήλωσε: «Δεν έχω κανένα βάρος στη συνείδησή μου και πιστεύω πως φεύγοντας αφήνω στο παιδί μου ένα όνομα τίμιο. Εχω όμως να εκδηλώσω την τελευταία επιθυμία που μου ζητάτε: Να πείτε στο παιδί μου πως ο πατέρας τους ήταν ένας τίμιος αγωνιστής».

1.000 ευρώ σύνταξη για «πίστη» στον Χίτλερ

Βέλγοι συνεργάτες των ναζί εξακολουθούν να λαμβάνουν συντάξεις για «πίστη» στον Χίτλερ σύμφωνα με μέσα ενημέρωσης. Όλα αυτά απορρέουν ένα διάταγμα της ναζιστικής εποχής, που εξακολουθεί να ισχύει 74 χρόνια μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ.

Σχεδόν 75 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας μικρός αριθμός Βέλγων, που υποσχέθηκαν υπακοή στον Χίτλερ, εξακολουθούν να παίρνουν όσα τους υποσχέθηκε ο ναζιστής ηγέτης.

Ο χαρτοπαίχτης!

Μέρες που είναι.... και "μεταξύ σοβαρού και αστείου", σας παρουσιάζουμε ένα ξεχωριστό ηθογραφικό πορτρέτο από τον αείμνηστο Ευρυτάνα συγγραφέα Δημοσθένη Γ. Γούλα (1916-1990). Το ιχνηλατήσαμε από το περίφημο βιβλίο του υπό τον τίτλο "Οι χωριανοί μου" (εκδ. Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1978, ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του 1953).

Να σημειώσουμε εδώ ότι το βιβλίο του συμπατριώτη μας Δ. Γούλα, προλόγιζε τον Φλεβάρη του 1953 ο ανεπανάληπτος Ρήγας Γκόλφης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, έγραφε: 

Χριστουγεννιάτικη λειτουργία!

Ιχνηλατήσαμε μία μοναδική μαρτυρία που αφορά έναν... αντάρτικο εορτασμό Χριστουγέννων στα Τοπόλιανα της Ευρυτανίας το 1942.  Μία ΕΛΑΣίτικη δύναμη με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη (μετά τη νικηφόρα μάχη του Μικρού Χωριού -βλ. εδώ! ) και ύστερα από μία κοπιαστική πορεία, φτάνει στις 24-12-42 σ' αυτό το ευρυτανικό χωριουδάκι όπου οι κάτοικοί του βιώνουν, όπως άλλωστε όλος ο λαός, τις στερήσεις και την ανέχεια της μαύρης κατοχής! Τότε ο αλησμόνητος ανταρτόπαπας "Παπα-Κουμπούρας"/Κώστας Τζεβελέκης πήρε την ανάλογη πρωτοβουλία ώστε να αντιστρέψει το βαρύ κλίμα, με αποτέλεσμα οι φτωχοί χωρικοί να γιορτάσουν παρέα με τους

Ευχετήριες κάρτες από τους τόπους εξορίας και τις φυλακές

  

   Οι μέρες που διανύουμε τώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι μέρες χαράς, οικογενειακής συγκέντρωσης, ενώ για χιλιάδες αγωνιστές τότε ήταν μέρες δύσκολες, μακριά από τις οικογένειές τους, γεμάτες κακουχίες.

   Εκατοντάδες ήταν οι γυναίκες στις Φυλακές Αβέρωφ που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γιορτάσουν αγωνιστικά τις δικές τους στιγμές.

Αντίο Θάνο

 «Τα πράγματα είναι νόμος, αλλάζουν. Το θέμα είναι να τα αλλάξουμε στη σωστή κατεύθυνση, όχι στο χάος. Εγώ το μόνο, το λίγο που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι: Μέχρι τέλους θα είμαι εδώ»!

 Θάνος Μικρούτσικος

Η επιστροφή της σορού του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα

Τέλη Δεκέμβρη του 1991. Μαζί με τη χρονιά φαίνεται να κλείνει το κεφάλαιο του σύντομου εικοστού αιώνα των επαναστάσεων κι ένας κόσμος ολόκληρος. Η Σοβιετική Ένωση ψυχορραγούσε και το ανοιχτό μνήμα στο Α’ Νεκροταφείο θα μπορούσε συμβολικά να προορίζεται για το σοσιαλιστικό οικοδόμημα και τις ελπίδες που στέγασε. Κάποιοι έσπευσαν να κάνουν λόγο για το τέλος της ιστορίας. Αλλά το πλήθος είχε συγκεντρωθεί εκεί για αποδείξει το αντίθετο.

Σφοδρή βρετανική επίθεση εκδηλώνεται, στην περιοχή Ταμπούρια-Δραπετσώνα

Νέα σφοδρή βρετανική επίθεση εκδηλώνεται, 30/12/1944, στην περιοχή Ταμπούρια-Δραπετσώνα. 

 

Ιδιαίτερα στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως και το συνοικισμό της Ευγενείας, όπου η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα από δύο μεριές. Τα τμήματα του ΕΛΑΣ που υπερασπίζονται την περιοχή αναγκάζονται σε σύμπτυξη, το βράδυ όμως αντεπιτέθηκαν ανακαταλαμβάνοντας τμήμα του συνοικισμού.

Οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελούν, 35 κομμουνιστές, στου «Παύλου Μελά»

Οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελούν, 30/12/1942, στο στρατόπεδο του «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη 35 κομμουνιστές, παλιούς εξόριστους από την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας.

Το στρατόπεδο δημιουργήθηκε την άνοιξη του 1941.

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα να κατακτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταξική πάλη

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Εκτενή αποσπάσματα της εισήγησης

Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, που συγκροτήθηκε πριν από 6 χρόνια και αποτελεί μια περιφερειακή μορφή συντονισμού 30 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης, εξέτασε πρόσφατα σε Ολομέλειά της τα πεπραγμένα της δράσης της καθώς και τα καθήκοντα που προκύπτουν για το 2020. Παρουσιάζουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα της εισήγησης, που παρουσίασε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

* * *

Αντρέι Ταρκόφσκι

Πέθανε, 29/12/1986, ο Ρώσος σκηνοθέτης, Αντρέι Ταρκόφσκι

Ο Σοβιετικός σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1932 και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους κινηματογραφιστές. Ηταν γιος του ποιητή Αρσένι Ταρκόφσκι και έτσι ανατράφηκε από παιδάκι μέσα σε καλλιτεχνικό περιβάλλον. Σπούδασε στο Πανενωσιακό Κρατικό Ινστιτούτο της Μόσχας.

Τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου θα μας συντροφεύουν «στους σεισμούς που μέλλονται να έρθουν»

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο αποχαιρετά με θλίψη και συγκίνηση τον μεγάλο λαϊκό μουσικό, κορυφαίο εργάτη της Τέχνης, Θάνο Μικρούτσικο, που έφυγε χθες, Σάββατο 28 Δεκέμβρη, μετά από παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο.
Για το ταξικό κίνημα της Ελλάδας, η απώλεια του Θάνου Μικρούτσικου θα είναι απώλεια ενός συντρόφου που, με τα τραγούδια του, βάδιζε μαζί με τους απεργούς, τους εργάτες, τους νέους που αγωνίζονταν να ανοίξουν τον δρόμο στο αύριο.

Ούτε «δίκαιη» ούτε «για όλους» η καπιταλιστική ανάπτυξη

Σε αντίστροφη τροχιά μισθοί - δικαιώματα και κέρδη

Αποκαλυπτικά στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» και τον ΕΦΚΑ

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων προϋποθέτουν επίθεση διαρκείας στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Χάρισε στο ΚΚΕ ένα υπέροχο ακυκλοφόρητο τραγούδι του

Στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ ο Θάνος Μικρούτσικος δήλωσε από την πρώτη στιγμή «παρών» και συνέβαλε ενεργά.

Ανέτρεξε στο αρχείο του και βρήκε το τραγούδι "Το Ρόδι", σε μουσική δική του και στίχους του Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή, το οποίο και προσέφερε στο Κόμμα.

Πρόκειται για ένα τραγούδι πλημμυρισμένο με αισιοδοξία για το «αύριο», που είχε πρωτοπαρουσιαστεί στο 7ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» σε παράσταση - αφιέρωμα στο ΚΚΕ, με τη φωνή της αξέχαστης Μαρίας Δημητριάδη.

'Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη'..

..Το έργο του θα διεγείρει πάντα την καρδιά και το μυαλό όλων των μελών και φίλων της ΚΝΕ, των νέων που, "ό,τι και να λένε τ’ άστρα, αυτοί τη γλώσσα τους, τους βγάζουν". Θα μας εμψυχώνει και θα μας εμπνέει πάντα να "χορεύουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία", για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο.

Ο Θάνος Μικρούτσικος συνέβαλε σημαντικά στη διεύρυνση της πολιτιστικής φυσιογνωμίας
της ΚΝΕ, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον μεγάλο πολιτικό – πολιτιστικό θεσμό, το “Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή”, τον οποίο στήριζε αποφασιστικά.

Με δράκους δεν ζει κανείς!

Ένας ακόμη χρόνος προστίθεται στη ζωή μας, με τις ευχές και τις προσδοκίες, πως θα είναι καλύτερος, πιο όμορφος, για να ανθίσουν τα χαμόγελα, σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Μέρες που είναι, αναζητούμε το μέλλον τους, ανιχνεύοντας τα μάτια τους.

Δυστυχώς όμως, εκεί στα μάτια της παιδικής αθωότητας, τα δικά μας μάτια σκοτεινιάζουν, βουρκώνουν και θολώνουν…

Κάλαντα της ΕΠΟΝ τον Δεκέμβρη του 1944

Μια συγκινητική και ενδιαφέρουσα μαρτυρία, σ. Κώστας Ξένος, παλαίμαχος ΕΠΟΝίτης, για τα αγωνιστικά κάλαντα της ΕΠΟΝ στην Αθήνα, μέσα στη φλόγα των μαχών του Δεκέμβρη του 1944:

«Πλησίασαν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά 1945», αναφέρει ο Κ. Ξένος, «και ένας έριξε την ιδέα να βγούμε να πούμε τα κάλαντα, να μαζέψουμε γλυκά και βιβλία για να τα πάμε στα νοσοκομεία Δαφνίου και Ελευσίνας που νοσηλεύονταν τραυματίες του ΕΛΑΣ και άμαχοι από τους καθημερινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Δε θυμάμαι ποιος έφτιαξε τους στίχους και τους προσάρμοσε στο σκοπό, είχαν όμως επίκαιρο πνεύμα, ταιριαστό στην κατάσταση των ημερών και άρεσαν πολύ».