Ο κόμπος έφτασε στο χτένι

Οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή δείχνουν ανακάτεμα της τράπουλας και προετοιμάζουν για διευθετήσεις κάτω από τις «φτερούγες» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που αγγίζουν άμεσα τα Ελληνοτουρκικά. Η πολεμική σύρραξη στη Λιβύη και η ανοιχτή στήριξη των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στον Σάρατζ, τον οποίο στηρίζει στρατιωτικά η Τουρκία, είναι «δείκτης» για τα σχέδιά τους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο η σημερινή της ΝΔ όσο και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ - με τη στήριξη όλων των άλλων αστικών κομμάτων - δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Το αντίθετο, συμμετέχουν ενεργά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, που πυροδοτούν αυτές τις εξελίξεις, ενώ έχουν αναλάβει ρόλο «προμαχώνα» της «σταθερότητας της ΝΑΤΟικής συμμαχίας» στην περιοχή, με
στόχο να κρατηθεί η Τουρκία στο λεγόμενο «δυτικό στρατόπεδο».

Ποιος δεν θυμάται, αλήθεια, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίαζε ως «διπλωματική επιτυχία» την προσέγγιση με τον Χάφταρ και τη «διεθνοποίηση» της αντιπαράθεσης με την Τουρκία για το τουρκολιβυκό σύμφωνο; `Η τα μεγάλα λόγια των αστικών επιτελείων, ότι η υπογραφή του «δεν παράγει έννομο αποτέλεσμα» και ότι η Τουρκία «είναι απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα», επειδή είναι ο «ταραξίας» της περιοχής;

Αποδείχτηκε όμως ότι η «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών είναι αυτή που καθορίζει τις εξελίξεις. Η ενεργότερη στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στον Σάρατζ, που αναβαθμίζει το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, συνδέεται με την προσπάθειά τους να ανακόψουν την επιρροή της Ρωσίας στη Λιβύη.

Σ' αυτόν τον σχεδιασμό η Ελλάδα είναι χωμένη μέχρι το λαιμό, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού.

Καλλιέργησαν και καλλιεργούν εφησυχασμό ότι η βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελεί «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.

Η ανάδειξη της ελληνικής αστικής τάξης τα προηγούμενα χρόνια ως «προτιμώμενου εταίρου» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην περιοχή όχι μόνο δεν αναιρεί, αλλά υπηρετεί την προσήλωσή τους στο τράβηγμα με κάθε αντάλλαγμα της Τουρκίας από τη ρωσική επιρροή.

Το παραμύθι της «ασπίδας» καταρρέει ξανά με πάταγο. Κι όχι μόνο αυτό: Το Ισραήλ, που η συμμαχία μαζί του διαφημίζεται απ' όλες τις ελληνικές κυβέρνησης ως «απάντηση» τάχα στην τουρκική επιθετικότητα, «συνιστά» στην ελληνική κυβέρνηση να πρωταγωνιστήσει σε «συνεργασίες χωρίς αποκλεισμούς», με αιχμή την Ενέργεια, που θα περιλαμβάνουν και την Τουρκία.

Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι τα διάφορα «τριμερή» και «πολυμερή» σχήματα, οι «άξονες» και «αντιάξονες» με την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο λαό. Είναι λυκοσυμμαχίες της αστικής τάξης, που το βαρύ τους τίμημα θα το πληρώσουν αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Ολοι οι ισχυροί παίκτες στην περιοχή πιέζουν προς την κατεύθυνση της «συνδιαχείρισης» στα Ελληνοτουρκικά, που βάζει στο τραπέζι κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατ. Μεσόγειο και την κυπριακή ΑΟΖ. Η κυβέρνηση της ΝΔ κινείται στην ίδια κατεύθυνση, του «συμβιβασμού υπό ΝΑΤΟική εποπτεία», παρουσιάζοντας ως «δυνατό χαρτί» την πολιτική που μας έφερε μέχρι εδώ: Την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, τη διεκδίκηση ενεργότερου ρόλου για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης στους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή.

Αντί για απεμπλοκή, διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ναυτική επιχείρηση «Irini» ανοιχτά της Λιβύης. Ετοιμάζεται να στείλει ακόμα και στρατιωτικές δυνάμεις, με το προκάλυμμα της ειρηνευτικής αποστολής, την ίδια ώρα που ο ΥΠΕΞ Ν. Δένδιας συνομιλεί απροκάλυπτα για τις μελλοντικές διευθετήσεις με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Τρίπολη.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τα επικίνδυνα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής τα γνώρισε ο λαός από την καλή και απ' την ανάποδη με όλες τις κυβερνήσεις. Ηρθε η ώρα να μετρήσει ο χρόνος απ' την ανάποδη, με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού. Το δυνάμωμα της πάλης για απεμπλοκή από τα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια είναι όρος αναγκαίος για να μην πληρώσει ο λαός τους ανταγωνισμούς για τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην περιοχή.